Władca liczb

Od kryminału retro zaczęła się moja przygoda z kryminałem ogólnie i mimo wcześniejszych „uprzedzeń” potrafię szczerze rozkoszować się lekturą tego gatunku. Tym razem jednak nie było tak porywająco jak do tej pory. Być może upłynęło za mało czasu od poprzedniej powieści cyklu o Edwardzie Popielskim. Może, najzwyczajniej, nie zdążyłam się stęsknić za tym bohaterem i jego przygodami. Było poprawnie, ale nie pochłonęłam tej książki tak jak wcześniejszych autorstwa Marka Krajewskiego, a to już coś znaczy…

Bardzo ciekawym zabiegiem, jaki zastosował autor we „Władcy liczb”, było przedstawienie fabuły na trzech płaszczyznach czasowych – mianowicie, w 1956, 1975 oraz całkiem współcześnie czyli w 2013 roku. Dodatkowo, Edward Popielski z przeszłości prowadzi ze swoim synem nietypowy dialog. Ojciec zostawił Wacławowi Remusowi pamiętniki, w których opisał jedno ze swoich ostatnich (niestety niedokończone) śledztwo. Syn, by wypełnić ostatnią wolę ojca oraz by ten, chociaż po śmierci mógł zaznać spokoju, postanowił zrobić wszystko, by rozwiązać zagadki z przeszłości. Zagadki, które pozwolą odkryć tożsamość władcy liczb…

C.D.: https://czytany-blog.blogspot.com/

Od kryminału retro zaczęła się moja przygoda z kryminałem ogólnie i mimo wcześniejszych „uprzedzeń” potrafię szczerze rozkoszować się lekturą tego gatunku. Tym razem jednak nie było tak porywająco jak do tej pory. Być może upłynęło za mało czasu od poprzedniej powieści cyklu o Edwardzie Popielskim. Może, najzwyczajniej, nie zdążyłam się stęsknić za tym bohaterem i jego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Do połowy bardzo wciągająca i intrygująca. Niestety później jak dla mnie zbyt brutalna i trochę chaotyczna. Duży plus za klimatyczne oddanie Wrocławia lat 50

Do połowy bardzo wciągająca i intrygująca. Niestety później jak dla mnie zbyt brutalna i trochę chaotyczna. Duży plus za klimatyczne oddanie Wrocławia lat 50

Pokaż mimo to

Akcja powieści umiejscowiona jest w latach 50, zatem w czasach dla Polski bardzo trudnych i ponurych. Wrocławiem wstrząsa seria zabójstw, ofiary wyławiane są z rzeki, sprawa trafia w ręce nieocenionego Edwarda Popielskiego, który musi stawić czoła tajemniczemu przeciwnikowi. Belmispar, bo o nim mowa, jest tytułowym władcą liczb, który morderstw dokonuje według ściśle określonego klucza, na podstawie równania matematycznego.
Jestem fanem Marka Krajewskiego i tej serii, poza jedną książką ten cykl trzyma równy poziom. Autor tworzy mocne historie, jego bohaterowie nie posługują się kwiecistą mową, Wrocław który jest jednym z moich ulubionych miejsc, jest tu przedstawiony od swojej mało korzystnej strony.

Akcja powieści umiejscowiona jest w latach 50, zatem w czasach dla Polski bardzo trudnych i ponurych. Wrocławiem wstrząsa seria zabójstw, ofiary wyławiane są z rzeki, sprawa trafia w ręce nieocenionego Edwarda Popielskiego, który musi stawić czoła tajemniczemu przeciwnikowi. Belmispar, bo o nim mowa, jest tytułowym władcą liczb, który morderstw dokonuje według ściśle...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejne spotkanie z bohaterem Marka Krajewskiego. Powojenne losy Popielskiego. Brudne, mroczne, okrutne miasto, przytłaczający klimat Wrocławia, ale w literaturze można się cieszyć takim światem. W życiu już niekoniecznie… Kolejna solidna pozycja, choć bez wielkich ochów i achów.

Kolejne spotkanie z bohaterem Marka Krajewskiego. Powojenne losy Popielskiego. Brudne, mroczne, okrutne miasto, przytłaczający klimat Wrocławia, ale w literaturze można się cieszyć takim światem. W życiu już niekoniecznie… Kolejna solidna pozycja, choć bez wielkich ochów i achów.

Pokaż mimo to

Uwielbiam. Bogaty język, wiarygodne postacie, historia miasta. Kiedyś słyszałam, że jest to pisarz brutalny... Myślę, że do cna prawdziwy. Historie brudne jak życie.

Uwielbiam. Bogaty język, wiarygodne postacie, historia miasta. Kiedyś słyszałam, że jest to pisarz brutalny... Myślę, że do cna prawdziwy. Historie brudne jak życie.

Pokaż mimo to

Jak to się stało, że racjonalny Edward Popielski podjął się wytropienia tajemniczego "władcy liczb" demona Belmispara? I czy udało mu się rozwikłać zagadkę niewyjaśnionej fali samobójstw? Na te wszystkie pytania czytelnik znajdzie (lub też nie) czytelnik w szóstej części cyklu.

"Władcę liczb" czyta się szybko, fabuła i styl jak zwykle dopracowane w szczegółach. Odniosłam jednak wrażenie, że wyjaśnienie zagadki jest nieco przekombinowane, nawet jak na Krajewskiego, który słynie z nietuzinkowych zagadek. Czytam serię po kolei i ta jest najsłabsza, jak do tej pory.

Polecam książkę miłośnikom autora i Łyssego.

Jak to się stało, że racjonalny Edward Popielski podjął się wytropienia tajemniczego "władcy liczb" demona Belmispara? I czy udało mu się rozwikłać zagadkę niewyjaśnionej fali samobójstw? Na te wszystkie pytania czytelnik znajdzie (lub też nie) czytelnik w szóstej części cyklu.

"Władcę liczb" czyta się szybko, fabuła i styl jak zwykle dopracowane w szczegółach. Odniosłam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia kryminalna została dość przeciętnie przedstawiona i jest kompletnie niewiarygodna, ale to jeszcze nie powód, aby tak nisko ocenić książkę. Wpłynęły na to zupełnie chore sceny znęcania się nad zwierzętami - nie wiem co musi się człowiekowi kłębić w głowie, aby wpaść na coś takiego i jeszcze przelać to na papier.

Historia kryminalna została dość przeciętnie przedstawiona i jest kompletnie niewiarygodna, ale to jeszcze nie powód, aby tak nisko ocenić książkę. Wpłynęły na to zupełnie chore sceny znęcania się nad zwierzętami - nie wiem co musi się człowiekowi kłębić w głowie, aby wpaść na coś takiego i jeszcze przelać to na papier.

Pokaż mimo to

Jak zwykle plus za styl, ale tym razem to wszystko. Nie wiem co się autorowi stało w pisanie, mam nadzieję, że to tylko wypadek przy pracy i przy następnych książkach będzie lepiej. Tu jest coś nie tak z fabułą, z zachowaniem (i myśleniem) bohaterów, z samą konstrukcją powieści i jeszcze z kilkoma innymi rzeczami. Ciągnęło się, zniechęcało, nudziło, a czasem nawet irytowało. Na szczęście to nie była pierwsza przeczytana książka tego autora i tylko dzięki temu nie będzie ostatnia.

Jak zwykle plus za styl, ale tym razem to wszystko. Nie wiem co się autorowi stało w pisanie, mam nadzieję, że to tylko wypadek przy pracy i przy następnych książkach będzie lepiej. Tu jest coś nie tak z fabułą, z zachowaniem (i myśleniem) bohaterów, z samą konstrukcją powieści i jeszcze z kilkoma innymi rzeczami. Ciągnęło się, zniechęcało, nudziło, a czasem nawet...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/05/kulturalnie-marek-krajewski-arena.html

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/05/kulturalnie-marek-krajewski-arena.html

Pokaż mimo to

Obawiałam się, że zagadka matematyczna, wokół której rozgrywa się akcja książki, będzie średnio do pojęcia przez mój odwykły od szkoły mózg. Ale jak najbardziej każdy sobie poradzi :D.
Sprawa ma się już inaczej, jeżeli chodzi o wskazanie mordercy. Autor pozostawia poszlakę to tu to tam. Osobiście dałam się wodzić za nos za każdym razem.
Tempo akcji nie jest zawrotne. Kończąc książkę naprawdę miałam wrażenie, jakby opowiadała mi ją starsza osoba, która już nabrała dystansu do opisywanych zdarzeń. Ciekawe, czy to zabieg zamierzony czy też wypadek przy pracy.
Książka jak najbardziej nadaje się do czytania dla osób, które nie czytały całego cyklu.

Obawiałam się, że zagadka matematyczna, wokół której rozgrywa się akcja książki, będzie średnio do pojęcia przez mój odwykły od szkoły mózg. Ale jak najbardziej każdy sobie poradzi :D.
Sprawa ma się już inaczej, jeżeli chodzi o wskazanie mordercy. Autor pozostawia poszlakę to tu to tam. Osobiście dałam się wodzić za nos za każdym razem.
Tempo akcji nie jest zawrotne....

więcej

mniej

Pokaż mimo to