Prawie sto lat, które upłynęło od napisania książki, w moim odczuciu nie ujmuje jej wcale świeżości, natomiast zdecydowanie dodaje kolorytu. Sformułowania, takie jak "niesforne męstwo Mameluków rozbiło się bezpłodnie o francuską dyscyplinę, taktykę i potęgę ognia" sprawiają, że tę pozycję czyta się chwilami jak powieść awanturniczą. Dzisiejsze publikacje popularnonaukowe pisane są zdecydowanie bardziej beznamiętnym językiem.
Szczególnie na początku może razić lekka sympatia autora w stosunku do Napoleona, szybko jednak okazuję się, że Kukiel dostrzega nie tylko zalety cesarza. Jako laik nie potrafię ocenić strony merytorycznej dzieła, ale po lekturze moja wiedza w temacie mocno się wzbogaciła, a wiele kwestii zacząłem postrzegać nieco inaczej.
Zdecydowanie polecam. Nieobeznanym jako ciekawe źródło informacji, zaś wytrawnym bonapartystom jako ciekawą próbę spojrzenia na sprawę okiem kogoś, kto żył sto lat temu.

Prawie sto lat, które upłynęło od napisania książki, w moim odczuciu nie ujmuje jej wcale świeżości, natomiast zdecydowanie dodaje kolorytu. Sformułowania, takie jak "niesforne męstwo Mameluków rozbiło się bezpłodnie o francuską dyscyplinę, taktykę i potęgę ognia" sprawiają, że tę pozycję czyta się chwilami jak powieść awanturniczą. Dzisiejsze publikacje popularnonaukowe...