Książki Zofii Staneckiej zawsze poruszają ważne dla dzieci tematy. Jest w nich coś swojskiego, sprawiającego, że mamy wrażenie, że bohaterzy powołani przez nią do istnienia są realni i namacalni. A wszystko przez to, że możemy popatrzeć na świat z ich punktu widzenia chociaż sami nie są narratorami. Seria książek „Basia” zabiera młodych czytelników w świat bliskich im tematów, codziennych sytuacji. Wykreowana przez pisarkę bohaterka staje się pretekstem do snucia wielu historii. Każda z nich jest wartościowa, pouczająca i można z powodzeniem wykorzystać w terapii, rozmów o odczuciach, mogą zachęcić do dzielenia się doświadczeniami dzieci. Świat małej bohaterki nie jest idealny, wymuskany i wspaniały. Jednak mali bohaterzy są kochani przez swoich rodziców, którzy pomagają im się zmierzyć z brutalnością otoczenia, a czasami z męczącą codziennością. Wokół kilkuletniej Basi znajdziemy całe mnóstwo przyjaciół, bliskich. Świat jest w tych opowieściach pięknie różnorodny i przez to interesujący. Mali bohaterzy są wrażliwi na sztukę, historię, otoczenie, napotykanych ludzi oraz zwierzęta, a także mikroby. Każdy element otoczenia to pretekst do pokazania wyzwań oraz świata dziecięcych emocji. Bohaterzy bywają nowymi sytuacjami początkowo są zszokowani, później przerażeni, zaciekawieni, aż w końcu zaczynają rozumieć zjawiska, z którymi się zderzają. Zofia Stanecka w swoich książkach pokazuje zwyczajny świat dzieci. Każdy wycinek codzienności to ciekawa i pouczająca historia wprowadzająca w świat pozytywnych wzorców, Nie ma tu obojętności. Za to czasami wręcz nadmierna ciekawość i opiekuńczość, której w świecie dorosłych już nie spotkamy. Do tego pokazanie świata z dziecięcej perspektywy sprawia, że mamy do czynienia z lekturami bardzo życiowymi, poruszającymi sprawy bliskie dzieciom, wyzwania, którym muszą stawić czoła. Kolejną wspaniałą rzeczą jest pokazanie, że cała rodzina uczestniczy w wychowaniu dzieci, a nie tylko rodzice. Nie ma tu egoistycznej postawy „zrobili se dzieciaki to niech teraz se je chowają”. Dzieci są tu częścią społeczności. Mniej wiedzą, wymagają opieki i uczenia, ale trzeba ich potrzeby szanować i do ich wątpliwości podchodzić z powagą.
Solidna oprawa, estetyczna szata graficzna, prosty żywy język – wszystko to sprawia, że młodzi czytelnicy bardzo chętnie sięgają po kolejne książki Zofii Staneckiej. Wielkim plusem prozy pisarki jest zachęcanie dzieci do przemyśleń oraz dyskusji. Każda przygoda kryje przesłanie. Bardzo podobają nam się też proste, ale jednocześnie fantastyczne ilustracje Marianny Oklejak. To właśnie one skutecznie przyciągnęły uwagę córki, kiedy osiem lat temu po raz pierwszy sięgnęła po książki z serii. Od tamtego czasu nadal zachwycamy się i tekstem i dopełniającymi go scenami z życia bohaterów. Na prostych rysunkach widzimy żywiołową akcję i całą masę emocji towarzyszących bohaterom. Zdecydowanie polecam.

Książki Zofii Staneckiej zawsze poruszają ważne dla dzieci tematy. Jest w nich coś swojskiego, sprawiającego, że mamy wrażenie, że bohaterzy powołani przez nią do istnienia są realni i namacalni. A wszystko przez to, że możemy popatrzeć na świat z ich punktu widzenia chociaż sami nie są narratorami. Seria książek „Basia” zabiera młodych czytelników w świat bliskich im...

Czy istnieje jeszcze ktoś, kto nie zna Basi? Ta książkowa bohaterka to cudowna dziewczynka z głową pełną pomysłów, które czasami są rewelacyjne, a innym razem dość ekstrawaganckie, ale najważniejsze, że czegoś jej uczą. Jeżeli uchowaliście się gdzieś i nie mieliście okazji poznać tytułowej bohaterki, to czas najwyższy to zmienić.

Zuzia jest w szoku, kiedy jej mama nagle wyjeżdża. Dziewczynka jest przerażona i boi się, że nigdy nie zobaczy mamy, a rodzice rozstaną się. Pobyt w przedszkolu jest dla niej bardzo trudny. Tytułowa bohaterka w końcu wybucha...

Ta niepozorna historia ukazuje, jak istotny jest szacunek do drugiego człowieka, także jeśli ma on zaledwie kilka lat. Zbyt często dorośli unikają pewnych tematów w rozmowach z dziećmi, sądząc, że maluchy nie zrozumieją i nie wiedzą, co dzieje się dookoła. Jednak dzieci są niesamowicie dobrymi obserwatorami, pojmującymi dużo więcej, niż nam się wydaje. Rozmawiajmy ze swoimi pociechami, dostosowując tłumaczenia do ich wieku rozwojowego, ale nie traktujmy ich jak bezmyślnych istotek, którym nie trzeba niczego wyjaśniać - oczywiście jeśli chcemy uniknąć niepotrzebnych nieporozumień oraz emocjonalnych wybuchów.

Basię oraz jej całą rodzinkę uwielbiam za to, że są tacy ciepli i zwyczajni - tak naprawdę każda polska rodzina może utożsamić się z nią. To jest w nich wyjątkowe! Wystarczy jedna bądź dwie książki o Basi i już człowiek może poczuć się uzależnionym. Polecam, sprawdźcie sami, ale pamiętajcie, że ostrzegałam! ;-)

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2020/04/basia-zofii-staneckiej-pomys-na-poprawe.html

Czy istnieje jeszcze ktoś, kto nie zna Basi? Ta książkowa bohaterka to cudowna dziewczynka z głową pełną pomysłów, które czasami są rewelacyjne, a innym razem dość ekstrawaganckie, ale najważniejsze, że czegoś jej uczą. Jeżeli uchowaliście się gdzieś i nie mieliście okazji poznać tytułowej bohaterki, to czas najwyższy to zmienić.

Zuzia jest w szoku, kiedy jej mama nagle...

Polecam wam kolejną pozycję z serii "Basia i przyjaciele". Tym razem jest to opowieść o Zuzi, która nie rozumie tego jakie emocje w niej siedzą. Tego dnia dziewczyna usłyszała fragment burzliwej rozmowy rodziców, po której mama spakowała się i wyjechała, a ona została sama z tatusiem. Tato następnego dnia zaprowadził ją do przedszkola. Nikt nie wyjaśnił jej dlaczego tak się dzieje. Toteż dziewczynka snuła domysły, które przerodziły się w złość na kolegów i koleżanki. Jak wiadomo, dzieci potrafią dopiec, a to nie polepszyło sytuacji. Dziewczynką zawładnęły wyjątkowo trudne emocje - złość i strach. Ta opowieść ukazuje nam jak ważne są rozmowy z dziećmi o tym co się dzieje w naszym otoczeniu oraz jak mocno potrzebują one naszej bliskości, zrozumienia i wybaczenia.

Historia Zuzi to dobry początek na rozmowę z naszą pociechach o emocjach. Jeśli przychodzi wam to z trudnością, zacznijcie od tej właśnie książki, a dalej wszystko potoczy się znacznie łatwiej.

Polecam wam kolejną pozycję z serii "Basia i przyjaciele". Tym razem jest to opowieść o Zuzi, która nie rozumie tego jakie emocje w niej siedzą. Tego dnia dziewczyna usłyszała fragment burzliwej rozmowy rodziców, po której mama spakowała się i wyjechała, a ona została sama z tatusiem. Tato następnego dnia zaprowadził ją do przedszkola. Nikt nie wyjaśnił jej dlaczego tak się...

Trudne emocje.

Historia Zuzi, tytułowej przyjaciółki Basi, to dobra okazja do zrozumienia przez dziecko trudnych emocji, które mogą stać się jego udziałem. A także do ich zaakceptowania oraz do trenowania sztuki poskramiania ich. Emocje potrafią bowiem być niszczycielskie - zwłaszcza jeśli spowodowane są wydarzeniami, które nie są dla dziecka do końca zrozumiałe.

Zuzia popchnęła w przedszkolu kolegę... Dlaczego? Usłyszała bowiem w domu, że mama wyjeżdża - i nie wie kiedy wróci... Dziewczynka była święcie przekonana, że mama opuszcza ją już na zawsze. Czy rzeczywiście tak było? Nie ;) Ale fakt stał się faktem - zachowanie Zuzi było wynikiem frustracji, strachu i niezrozumienia sytuacji. Wszystko wyjaśniło się dopiero wówczas, gdy porozmawiał z nią tata.

Bardzo mądra, prosta książeczka, która w przystępny sposób tłumaczy rzeczy trudne. Takimi są z całą pewnością emocje jakie mogą się brać ze strachu, z niezrozumienia, czy też z dziecięcego przeinaczenia faktów. A wszystko powyższe może wynikać z tego, że czegoś się dziecku nie wytłumaczyło - w tym przypadku mama Zuzi pojechała do spa po kłótni z przyjaciółką i w efekcie zmęczenia użyła w rozmowie z tatą Zuzi stwierdzenia, że "nie wie kiedy wróci". Zuzia to podsłuchała i była pewna, że nie zobaczy już mamy - stąd jej zachowanie w przedszkolu. Czy trzeba wobec tego przykładu jeszcze dobitniej podkreślić jak ważne są rozmowy z własnymi dziećmi?

Gorąco polecam i zachęcam do lektury!

Dziękuję Egmont Polska za egzemplarz recenzencki.

Więcej na:
https://egmont.pl/Basia-i-przyjaciele.-Zuzia,24352781,p.html

https://cosnapolce.blogspot.com/2020/04/basia-i-przyjaciele-zuzia-zofia.html

Trudne emocje.

Historia Zuzi, tytułowej przyjaciółki Basi, to dobra okazja do zrozumienia przez dziecko trudnych emocji, które mogą stać się jego udziałem. A także do ich zaakceptowania oraz do trenowania sztuki poskramiania ich. Emocje potrafią bowiem być niszczycielskie - zwłaszcza jeśli spowodowane są wydarzeniami, które nie są dla dziecka do końca zrozumiałe.

Zuzia...

Basia z opowiadań Zofii Staneckiej to ostatnio ulubienica moja i moich dzieci. Nic dziwnego, dziewczynka prowadzi zwyczajne życie, chodzi do przedszkola, wchodzi tam w relacje z nauczycielami i rówieśnikami, spędza czas z rodzeństwem i rodzicami, a wszystkie te sprawy nie urastają do żadnych wielkich przygód – ot, zwyczajne, ciepłe relacje, które mogą być udziałem każdego dziecka. Myślę, że właśnie stąd bierze się tak ogromna popularność i sympatia, nawet ze strony moich trzyletnich chłopców, do dziewczynki, której przeżycia poznajemy. Jednak dopiero niedawno usłyszałam o serii przeznaczonej do ciut starszych dzieci, a dotyczącej przyjaciół Basi, gdzie poznajemy bliżej inne postaci z przedszkola naszej bohaterki i zajmujemy się ich problemami. W moje ręce trafiła najnowsza część tego cyklu, a mianowicie „Zuzia”.
Zuzia popchnęła swojego kolegę w przedszkolu. Wszystko przez to, że poprzedniego wieczora jej mama, bardzo rozzłoszczona, wyjechała nie wiedząc, kiedy wróci. Zuzia była przekonana, ze jej mama chce rozstać się z tatą, mieszkać oddzielnie, a jeszcze jej kolega w przedszkolu zasugerował, ze zna taką rodzinę i zapewne tak samo będzie w jej przypadku. To dlatego dziewczynka nie wytrzymała, wyładowała na nim złość, a potem poczuła się bardzo, bardzo źle, tak źle, że zwymiotowała i musiał po nią przyjechać tata, który był stolarzem. Na szczęście w jego warsztacie wyjaśnili sobie, że to nie na tatę mama była rozzłoszczona, ale na swoją siostrę i wyjechała do spa, by odpocząć. Wróci na pewno i na pewno wszystko będzie tak dobrze, jak zawsze.
Ta książeczka jest bardzo emocjonalna. Opowiada o strachu, niepewności i możliwych reakcjach, jakie ten strach wywołuje. Zuzia nie wiedziała, co się naprawdę dzieje w jej domu, jej rodzinie, a kiedy kolega zasugerował, że może to się skończyć rozwodem jej rodziców, wpadła w panikę i nie zapanowała nad swoimi odruchami, choć przecież zwykle nie jest agresywna i wie, jak się zachowywać. Jednak dezorientacja i złe przeczucia sprawiły, że Zuzia stała się nagle inna, wszyscy dotąd lubiani koledzy zaczęli ją denerwować, czas spędzany bez mamy stał się okropnie dziwny. Do tego miała wrażenie, że jej też nikt nie będzie lubił, skoro zachowuje się tak źle, popycha inne dzieci, jest drażliwa i nie chce się bawić. Sytuacja odkrywa jednak jedną pozytywną kwestię – okazuje się, że jej tata jest nie tylko ogromnym, silnym człowiekiem, ale tez kochającym rodzicem, który ze wszystkich sił stara się złagodzić obawy dziewczynki, pomaga jej uporać się ze wstydem, jaki ją ogarnął po nieprzyjemnym potraktowaniu kolegów z przedszkola.
Z tej historii wynika pewna nauka nie tylko dla dzieci, ale i dla rodziców. Młodsi czytelnicy dowiedzą się, jak złość wpływa na ich relacje z rówieśnikami, ale też dorosłymi. Starsi przekonają się, że dziecięce uczucia są ważne, że maluchom należą się również wyjaśnienia sytuacji rodzinnych, by uniknąć nieporozumień, które mogą prowadzić do dużo gorszych konsekwencji, niż tylko nieprzyjemna sytuacja w przedszkolu. Te małe istotki być może nie rozumieją wielu rzeczy, bo nie mają doświadczenia, ale jednak czują bardzo dużo, potrafią bezbłędnie wychwytywać nastroje i niestety interpretować je błędnie, czym doprowadzają się do smutku. To szalenie ważna książka, a pobieżny rzut okiem na inne części serii skłania mnie do twierdzenia, że warto zwrócić uwagę na każdą. Ja serdecznie polecam.

Basia z opowiadań Zofii Staneckiej to ostatnio ulubienica moja i moich dzieci. Nic dziwnego, dziewczynka prowadzi zwyczajne życie, chodzi do przedszkola, wchodzi tam w relacje z nauczycielami i rówieśnikami, spędza czas z rodzeństwem i rodzicami, a wszystkie te sprawy nie urastają do żadnych wielkich przygód – ot, zwyczajne, ciepłe relacje, które mogą być udziałem każdego...