Eurodżihad

Książki Marcina Wolskiego odkrywam przypadkiem.
Ale tak mnie zauroczył poziomem ironii, że jak widzę to biorę w ciemno.
Mając na uwadze aktualne stanowisko pana Marcina, sprawa dotyczaca mediow i tego czym nas karmia, a co kryje sie pod, to dawka podwójna.
Lekkie pioro.
Aczkolwiek temat jest mocny.
Terroryzm, nienawiść religijna to zawsze ciężkie uderzenie. Uwaga.
Dobrze przeczytać.
Jest kilka nieścisłości.
Ale ksiażka wzmaga czujnosc.
Zwłaszcza przyjmowania bezkrytycznie informacji.
Bez mrugnięcia.
Polecam.

Książki Marcina Wolskiego odkrywam przypadkiem.
Ale tak mnie zauroczył poziomem ironii, że jak widzę to biorę w ciemno.
Mając na uwadze aktualne stanowisko pana Marcina, sprawa dotyczaca mediow i tego czym nas karmia, a co kryje sie pod, to dawka podwójna.
Lekkie pioro.
Aczkolwiek temat jest mocny.
Terroryzm, nienawiść religijna to zawsze ciężkie uderzenie. Uwaga....

Strasznie słabe. Mam takie zapytanie co autor pobierał w trakcie pisania?

Strasznie słabe. Mam takie zapytanie co autor pobierał w trakcie pisania?

Pomysł na książkę ciekawy,ale jak na Wolskiego to czytałem lepsze jego powieści.

Pomysł na książkę ciekawy,ale jak na Wolskiego to czytałem lepsze jego powieści.

„Eurodżihad” to odpowiedź Wolskiego na motywy wojny z terroryzmem w literaturze. Forsyth napisał „Afgańczyka” i „Czarna listę” wynika z tego, że niewątpliwie zagadnienie to, żyje swoim życiem na kartach książek. Dobrze, że Wolski spróbował szczęścia bo ta problematyka nurtuje ludzi w tym czytelników książek. Autor napisał tę książkę w 2008 r. i to ma o tyle znaczenie, że pisze o tym, że grupa terrorystów przemieszczała się po naszych polskich drogach. Atak w Berlinie w którym zginął polski kierowca wynajętej w Polsce ciężarówki dowiódł, że w globalnym świecie islamiści również u nas robią jakieś ciche interesy. Wolski pisze bez ogródek, że nie lubi Arabów i jakby znalazł się sposób, żeby wysłać z powrotem wyznawców proroka Mahometa do Azji i Afryki to byłby szczęśliwy z tego powodu.

Tu w książce na ten pomysł wpadł charyzmatyczny prezydent Francji Victor Mitrei. Ni mniej ni więcej ten polityk i jego najbliższe otoczenie wpadli na koncept, że trzeba powołać grupę Eurodżihad, która narobi troszkę bałaganu, a potem zbawcy Europy, czyli założyciele grupy ją rozwiążą. Wpadli nawet na iście szalony pomysł podarowania Omarowi z Iranu, i Szamilowi z Czeczenii i reszcie paczki zaginionej bomby atomowej. Wszystko ładnie pięknie tyle, że natchnieni wolą Allacha, jak sami mówili, islamiści postanowili uwolnić się spod kurateli opiekunów i dalej kontynuować zbrodniczą działalność. Ataki były dwa, w pierwszym oberwało się homoseksualistom, w drugim Żydom, a trzecim miało być wystrzelenie atomówki w kierunku Brukseli, tyle, że grupa zmieniła plany i chciała dokonać zniszczenia Rzymu w ramach zemsty za to, że nie powiódł się zamach Ali Agcy na Jana Pawła II.

No i mamy też polskiego kowboja, szeryfa, hydraulika, byłego policjanta Stanisława Frąckowiaka, który najpierw znalazł się dziwnym zbiegiem okoliczności najpierw na miejscu jednego zamachu, a potem odprowadzał przyjaciela Dawida Rosenfelda na pociąg relacji Paryż – Oświęcim, który kilkaset kilometrów dalej został wysadzony w powietrze. Dawid przeżył tyko dlatego, że toalety w poprzednich wagonach były zajęte, trafił do ostatniego wagonu, który ocalał. Obydwaj panowie mieli misje dokopania terrorystom, zauważyli bowiem, że władze są zaskakująco nieudolne. Do spółki dołączyła kobieta Sylvia Flugel, Szwajcarka, bowiem jej siostra Renate, która została zamordowana, była w sprawy Eurodżihadu zaplątana. Sprawa się rozkręca, akcja pędzi coraz szybciej, napięcie rośnie, wreszcie sięga zenitu i…

No właśnie czy zamierzenie terrorystów się powiedzie?, czy zostanie wyjaśniona rola polityków francuskich w tej aferze? Czy błyskotliwy polski hydraulik zrobi porządek?

Książka jest ciekawie napisana, bohaterowie nieźle wykreowani. Mamy tutaj troszkę politycznych spekulacji. Chociaż czasem czytelnik może odnieść wrażenie, że troszkę naciągane jest to wszystko. Książka jest dobra można ją przeczytać.

„Eurodżihad” to odpowiedź Wolskiego na motywy wojny z terroryzmem w literaturze. Forsyth napisał „Afgańczyka” i „Czarna listę” wynika z tego, że niewątpliwie zagadnienie to, żyje swoim życiem na kartach książek. Dobrze, że Wolski spróbował szczęścia bo ta problematyka nurtuje ludzi w tym czytelników książek. Autor napisał tę książkę w 2008 r. i to ma o tyle znaczenie, że...

Przerażająca, ale dająca do myślenia

Przerażająca, ale dająca do myślenia

„Eurodżihad” Marcina Wolskiego to triller sensacyjny spełniający wszystkie założenia gatunku. Mamy tu organizację terrorystyczną, dwulicowych polityków, dzielnego ekspolicjanta i piękną famme fatale. Szablonowość fabuły i bohaterów rekompensuje jednak barwny język i erudycja autora.

„Eurodżihad” Marcina Wolskiego to triller sensacyjny spełniający wszystkie założenia gatunku. Mamy tu organizację terrorystyczną, dwulicowych polityków, dzielnego ekspolicjanta i piękną famme fatale. Szablonowość fabuły i bohaterów rekompensuje jednak barwny język i erudycja autora.

Mistrz Wolski atakuje :)

Bardzo aktualna ( 2016 ) i chyba cos w tym jest....
Dzis zamiast francuskiego prezydenta bym raczej postawil na Makrele.
Albo pani Merkel musi sie wydurniac robiäc co möwiä mocodawcy ( akta na Kremlu i w Bialym Domu nie majä daty przedawnienia ), albo.....albo dokladnie realizuje schemat Mistrza Wolskiego radykalizujäc zniewiescialych Niemcöw....Wolta jest widoczna golym okiem....Z witajäcych niemniaszköw mamy po polityce jak z ksiäzki zupelnä zmiane nastroju.
A Polsce zycze jak najwiecej takich hydrauliköw!!!

Mistrz Wolski atakuje :)

Bardzo aktualna ( 2016 ) i chyba cos w tym jest....
Dzis zamiast francuskiego prezydenta bym raczej postawil na Makrele.
Albo pani Merkel musi sie wydurniac robiäc co möwiä mocodawcy ( akta na Kremlu i w Bialym Domu nie majä daty przedawnienia ), albo.....albo dokladnie realizuje schemat Mistrza Wolskiego radykalizujäc zniewiescialych...

Wolski ma dziwną tendencje do pisania książek sensacyjnych, które po kilku latach stają się mega aktualne. Nie inaczej jest w tym przypadku! Wartka akcja, ciągle zaskakujące zmiany w fabule no i...polski hydraulik!

Wolski ma dziwną tendencje do pisania książek sensacyjnych, które po kilku latach stają się mega aktualne. Nie inaczej jest w tym przypadku! Wartka akcja, ciągle zaskakujące zmiany w fabule no i...polski hydraulik!

Własnie skończyłam książkę, która sięga swoją tematyką jakże aktualnego problemu - problemu z wszechogarniającym Świat terroryzmem. Zastanawiające w tym wszystkim jest to, jak mało spostrzegawczy, albo, jak mało przewidujący są ludzie świata polityki... a Wolski, faktycznie, to przewidział!
Książka ciekawa, z bardzo wartką akcją, czasami śmieszna, tym specyficznym humorem mieszczącym się w jednym słowie, w jednej sentencji, bohater wyrazisty i błyskotliwy (prawie jak Bond, tylko bez gadżetów)

Własnie skończyłam książkę, która sięga swoją tematyką jakże aktualnego problemu - problemu z wszechogarniającym Świat terroryzmem. Zastanawiające w tym wszystkim jest to, jak mało spostrzegawczy, albo, jak mało przewidujący są ludzie świata polityki... a Wolski, faktycznie, to przewidział!
Książka ciekawa, z bardzo wartką akcją, czasami śmieszna, tym specyficznym humorem...

Ta książka (mimo, iż napisana kilka lat temu, to jej 2. wydanie) idealnie wpisuje się w obecne realia polityczne Europy. Miał autor niebywałego nosa. Niestety...bowiem treścią książki są rasowe, etniczne zawirowania, zamachy z nimi związane, przetasowania na arenie francuskiej (i nie tylko) polityki oraz zakulisowe rozgrywki na niewyobrażalną wprost skalę. Gra toczy się o niebotyczną stawkę - władzę, a tym samym o pieniądze. Cierpią, jak zwykle - zwyczajni ludzie. Tak jak w otaczającym nas świecie.
Mamy liczne zamachy, walkę z czasem, złem, liczne fobie społeczne i multikulti nie będące wcale takim rarytasem, jak zapewniają lewicowe źródła.
Dodatek w postaci namiętności, miłości, pożądania, drobnych retrospekcji z przeszłości (tej bliższej i dalszej), wędrówka po różnych państwach UE, ubarwia całą opowieść.
Ciekawie nakreśleni bohaterowie. Wyraźny jest podział na tych dobrych i złych. Po stronie dobrych znajdziemy eks polskiego policjanta - obecnie francuskiego hydraulika, jego szwajcarsko-francuską oblubienicę i polskiego przyjaciela. Po stronie ciemnej, złej jest cała reszta z prezydentem Francji i jego pomagierem oraz terrorystyczną organizacją - tytułowym Eurodźihadem na czele.
Książka to to taki miks thrillera z powieściami - obyczajową, socjologiczną, psychologiczną i polityczną. Porządna doza napięcia, szybka akcja, zmieniające się błyskawicznie zagrożenia i scenerie.
Czyta się dobrze, lekkie pióro, spostrzegawcze oko Wolskiego i spora dawka ironii zapewniają lekturę na kilka godzin.
Ale mimo wielu zalet, to jednak dosyć...takie niedorobione czytadło. Książka jest bowiem do bólu przewidywalna. Poza tym ten idealny polski bohater, hydrauliko-policjant, który niczym miks największych bohaterów filmowych próbuje zapobiec klęsce Europy. Taki..nieskalany anioł dobroci, sprawiedliwości, odważny do bólu. Trochę autor z tymi zaletami Stanisława przedobrzył.
Poza tym fabuła ma kilka logicznych wpadek.
Mimo tych drobiazgów zachęcam do lektury. Jeżeli szukacie lekkiej, wciągającej, niezmuszającej do myślenia książki, przy której czas mija błyskawicznie, Eurodźihad będzie dobrym wyborem.

Ta książka (mimo, iż napisana kilka lat temu, to jej 2. wydanie) idealnie wpisuje się w obecne realia polityczne Europy. Miał autor niebywałego nosa. Niestety...bowiem treścią książki są rasowe, etniczne zawirowania, zamachy z nimi związane, przetasowania na arenie francuskiej (i nie tylko) polityki oraz zakulisowe rozgrywki na niewyobrażalną wprost skalę. Gra toczy się o...