Pouczająca i zarazem męczące lektura.

Francuzki naukowiec poddaje analizie tzw. "układ nagrody" w celu odpowiedzi na pytanie "dlaczego tak trudno nam wyrzec się pewnych luksusów aby ocalić naszą planetę?". Ciekawa perspektywa, o której wcześniej niewiele myślałem. Jak to sie bowiem dzieję, że tak rozwinięte istoty, za jakie się uważamy, tak niszczą swój dom (a więc i siebie)?

Mam wrażenie, że autor mimo całej swej wiedzy o procesach społecznych zapomniał, że edukacja poprzez "groźby zagłady" nie jest zbytnio skuteczna - co jest przyczyną nieudolnego wysiłku środowisk ekologinczych. Poza tym wszystkie pytanie ( w tym "ekologinczym" kontekście ) mają formę naiwnych, roszczenowych pytań i mam wrażenie, że autor je zadając nie wyszedł ze swojej bańki proekologicznej (słusznej, ale powtórzę- naiwnej).

Muszę jednka przyznać, że Sebastien jest świetnym popularyzatorem i anegdotystą - opowiada o zawiłych terminach w sposób jasnym, zrozumiały i interesujący.

Wiedza, którą posiadłem po przeczytaniu tej książki z pewnością poprzez świadomość pewnych procesów posłuży mi walki z pierwotną natura mojego umsyłu :)

Pouczająca i zarazem męczące lektura.

Francuzki naukowiec poddaje analizie tzw. "układ nagrody" w celu odpowiedzi na pytanie "dlaczego tak trudno nam wyrzec się pewnych luksusów aby ocalić naszą planetę?". Ciekawa perspektywa, o której wcześniej niewiele myślałem. Jak to sie bowiem dzieję, że tak rozwinięte istoty, za jakie się uważamy, tak niszczą swój dom (a więc i...

Szczerze przyznam, że ja znalazłam w tej książce więcej niż chciałam. Zastrzyk wiedzy, teraz zupełnie inaczej patrzę na świat! Polecam

Szczerze przyznam, że ja znalazłam w tej książce więcej niż chciałam. Zastrzyk wiedzy, teraz zupełnie inaczej patrzę na świat! Polecam

Początek był dość depresyjny i przytlaczajacy. Koniec świata i upadek cywilizacji to jednak poczucie grozy... następnie autor fachowo, merytorycznie i bardzo naukowo prezentuje fakty i stawia teorie, które sensownie umie obronić. Czyta się bardzo przyjemnie.
Nie jest to moja pierwsza książka o mózgu ani tym bardziej o psychologii wiec cześć treści była dla mnie znana. Polecam :)

Początek był dość depresyjny i przytlaczajacy. Koniec świata i upadek cywilizacji to jednak poczucie grozy... następnie autor fachowo, merytorycznie i bardzo naukowo prezentuje fakty i stawia teorie, które sensownie umie obronić. Czyta się bardzo przyjemnie.
Nie jest to moja pierwsza książka o mózgu ani tym bardziej o psychologii wiec cześć treści była dla mnie znana....

W książce całkiem interesująco przedstawiony został mechanizm odpowiadający za stałe utrzymywanie nas w poczuciu nienasycenia na kilku podstawowych polach.
Na początku bałem się że wywody zamieszczone w tej pracy będą typowo proekologicznym bełkotem niemającym nic wspólnego z realiami w jakich żyjemy, na szczęście autor pokierował swoje rozważania w kierunku wyjaśnienia skąd dane mechanizmy pochodzą jak na nas wpływają i jak możemy starać się je wykorzystać zamiast z nimi walczyć.
Co do końcówki mam trochę mieszane uczucia, z jednej strony rozumiem przekaz nakierowany na rozbudzenie świadomości czytelnika jaką powinien się kierować w codziennych działaniach, z drugiej brzmi to typowo jak lokowanie treningów "mindfulness" bez konkretnych przykładów takich treningów oprócz opisanego "rodzynka".
Podsumowując książka w ciekawy sposób opisuje tematy, na które niestety nie zwracaliśmy dostatecznej uwagi na lekcjach biologii w liceum. ;)

W książce całkiem interesująco przedstawiony został mechanizm odpowiadający za stałe utrzymywanie nas w poczuciu nienasycenia na kilku podstawowych polach.
Na początku bałem się że wywody zamieszczone w tej pracy będą typowo proekologicznym bełkotem niemającym nic wspólnego z realiami w jakich żyjemy, na szczęście autor pokierował swoje rozważania w kierunku wyjaśnienia...

Ewolucja wyposażyła nas w super narzędzie, jakim jest duży i sprawnie działający mózg, zaprogramowany na to, by gatunek przetrwał i odniósł w świecie przyrody jak największy sukces. Paradoksalnie taka strategia oznacza zagładę i pokazuje, że ewolucja nie kieruje się żadnymi kryteriami - jest ślepa, a jej mechanizmy dostosowują się do czynników zewnętrznych. Wnioski z lektury nie są pocieszające, ale nie jest to literatura "ku pokrzepieniu serc".

Ewolucja wyposażyła nas w super narzędzie, jakim jest duży i sprawnie działający mózg, zaprogramowany na to, by gatunek przetrwał i odniósł w świecie przyrody jak największy sukces. Paradoksalnie taka strategia oznacza zagładę i pokazuje, że ewolucja nie kieruje się żadnymi kryteriami - jest ślepa, a jej mechanizmy dostosowują się do czynników zewnętrznych. Wnioski z...

Przygnębiający obraz poczynań ludzkości, która raczej nie uniknie samozagłady.
Autor doskonale przedstawił, co kieruje ludźmi i udowadnia, że człowiek sprzed tysięcy lat i obecny w swoich żądzach niczym się nie różni. Polecam przeczytać, zwłaszcza osobom interesującym się zmianą klimatu oraz socjologią.

Przygnębiający obraz poczynań ludzkości, która raczej nie uniknie samozagłady.
Autor doskonale przedstawił, co kieruje ludźmi i udowadnia, że człowiek sprzed tysięcy lat i obecny w swoich żądzach niczym się nie różni. Polecam przeczytać, zwłaszcza osobom interesującym się zmianą klimatu oraz socjologią.

Bardzo ciekawa, depresogenna książka dzięki której można się zorientować jak bardzo daliśmy się zapędzić w kozi róg własnemu umysłowi. Wystarczył tylko brak pokory i ignorancja względem nas samych.

Bardzo ciekawa, depresogenna książka dzięki której można się zorientować jak bardzo daliśmy się zapędzić w kozi róg własnemu umysłowi. Wystarczył tylko brak pokory i ignorancja względem nas samych.

Dopamina - tak można streścić tę książkę.
Wszystko wynika z mózgu i z produkcji tego hormonu, który wydziela się na sygnał przyjemnych doznań.
Wszystko podyktowane jest temu mało znaczącemu hormonowi. Nasze relacje międzyludzkie, motywacje do działań, chęć życia, uzależnienia.

Mózg płata figle. Widzimy dzieci w kotach, nie chcemy być wysoko w hierarchii, ale całe życie chcemy być ważniejsi od innych i pozycjonujemy siebie w oczach innych.
Im ważniejsi jesteśmy w życiu i mamy dobre posady społeczne, lub prestiż, zwiększamy wewnętrzne szczęście poprzez zwiększenie receptorów dopaminergicznych. Tak samo posiadanie dobrych aut przez mężczyzn jest oznaką rywalizacji między innymi samcami o prestiż, oraz podświadomym wskazaniem samicom, że mężczyzna ma odpowiednie dobra materialne do utrzymania przyszłego potomka. Wcale nasz obecny świat nie jest tak daleko od natury, zmieniają się tylko technologie i sposoby.
Człowiek biologicznie nadal chodzi po Sawannie.
Także książka odkrywa naszą smutną naturę, świat nie jest piękny i utopijny. To niezwykła walka o przetrwanie. Problemy psychiczne między innymi biorą się z braku ważności.

Dlatego ta książka jest ważna, otwiera oczy na nasz gatunek, uświadamia, jak ważnym ssakiem jesteśmy ale tylko w kontekście do innych.

Dopamina - tak można streścić tę książkę.
Wszystko wynika z mózgu i z produkcji tego hormonu, który wydziela się na sygnał przyjemnych doznań.
Wszystko podyktowane jest temu mało znaczącemu hormonowi. Nasze relacje międzyludzkie, motywacje do działań, chęć życia, uzależnienia.

Mózg płata figle. Widzimy dzieci w kotach, nie chcemy być wysoko w hierarchii, ale całe życie...

Wow, świetna książka 😁 pomimo tego, że temat poważny napisana jest przystępnym językiem z dawką humoru 😊 wpływ człowieka na degradację klimatu, środowiska i powolną smierć planety. Pomyślcie sobie, że jedno wyszukiwanie frazy w Google pobiera tyle energii co zaparzenie kubka herbaty 😳 aktualizacja kursu Bitcoina pobiera tyle energii co równowartość energetycznego poboru całej Irlandii...Dane są zatrważające. Przewiduje się, że do 2100 roku większość pracy będą wykonywać roboty, więc człowiek powoli stanie się zbędny.

Wow, świetna książka 😁 pomimo tego, że temat poważny napisana jest przystępnym językiem z dawką humoru 😊 wpływ człowieka na degradację klimatu, środowiska i powolną smierć planety. Pomyślcie sobie, że jedno wyszukiwanie frazy w Google pobiera tyle energii co zaparzenie kubka herbaty 😳 aktualizacja kursu Bitcoina pobiera tyle energii co równowartość energetycznego poboru...

Odniosłam wrażenie, że autor momentami zapominał o czym konkretnie pisze, niby wszystko się ze sobą łączyło, a jednak coś nie do końca mi pasowało. Mogła by być zwięźlej napisana ale ogólnie bardzo przyjemna w odbiorze.

Odniosłam wrażenie, że autor momentami zapominał o czym konkretnie pisze, niby wszystko się ze sobą łączyło, a jednak coś nie do końca mi pasowało. Mogła by być zwięźlej napisana ale ogólnie bardzo przyjemna w odbiorze.