Z czystym sercem mogę polecić tę książkę tylko mocno zainteresowanym - tym, którzy wychowali się w tamtych latach tłukąc po nocach w gumową klawiaturę albo łamiąc dżojstiki na domówkach. Dlatego przeczytałem z zainteresowaniem. Inni powinni uważać bo ta książka jest bardzo subiektywnym i często mylnym zapisem. Brakuje tutaj porządnej roboty edytorskiej która dodałaby komentarze do mitów wygłaszanych przez Tdc z niezachwianą pewnością siebie :-)

Ale jako podstarzały użytkownik C= u którego fale nostalgii przybierają jak przypływ - fajny powrót do przeszłości. 6/10

Z czystym sercem mogę polecić tę książkę tylko mocno zainteresowanym - tym, którzy wychowali się w tamtych latach tłukąc po nocach w gumową klawiaturę albo łamiąc dżojstiki na domówkach. Dlatego przeczytałem z zainteresowaniem. Inni powinni uważać bo ta książka jest bardzo subiektywnym i często mylnym zapisem. Brakuje tutaj porządnej roboty edytorskiej która dodałaby...

niestety lekko zawiodlem na ksiazce. autor troche zbyt emocjonalnie i bezkrytycznie podchodzi do pewnych zagadnien, miesza i myli sie a propos technicznych zagadnien. miesza tez daty i bazuje na swoich domniemaniach i wyobrazeniach (np tresci amigowe). w sumie przez cala ksiazke mam wrazenie jakbym czytal pare i tych samych kartek z randomowo pozmienanymi nazwami wlasnymi. autor ma tez dosc specyficzne podjescie do plagiatu. zapamietalem jedno zdanie w stylu "to nie byl plagiat, bo nie. no i czemy ci (co zostali splagiatowani) nie byli tak kreatywni, zeby zrobic to tak jak plagiatorzy, przeciez mogli" xd

niestety lekko zawiodlem na ksiazce. autor troche zbyt emocjonalnie i bezkrytycznie podchodzi do pewnych zagadnien, miesza i myli sie a propos technicznych zagadnien. miesza tez daty i bazuje na swoich domniemaniach i wyobrazeniach (np tresci amigowe). w sumie przez cala ksiazke mam wrazenie jakbym czytal pare i tych samych kartek z randomowo pozmienanymi nazwami wlasnymi....

Piotr Marecki w "wywiadzie rzece" rozmawia z Tomaszem TDC Cieślewiczem o początkach gamedevu i demosceny w Polsce (https://pl.wikipedia.org/wiki/Demoscena). Demoscena nigdy nie była tematem, który mnie jakoś interesował, raz dlatego że urodziłem się w 1986 r., czyli gdy ona się u nas zaczęła, a dwa że "od zawsze" (czyli od okolic 1993 roku) miałem Pegasusa i PC. Ominęły mnie więc Atari, Commodore, ZX Spectrum, Amiga....Nie zdawałem sobie jednak sprawy jak bardzo polska demoscena przenikała się ze środowiskiem twórców pierwszych polskich gier video. Panowie przenoszą nas w przeszłość, do początku lat 80 (a czasem wcześniej) i ukazują z czym musieli borykać się ówcześni fani informatyki i gier video by rozwijać swoje hobby. Dla ludzi nieco starszych ode mnie być może część tematów jest oczywista, ja jednak dowiedziałem się wiele: o demoscenie, o gamedevie, o takich firmach jak Mirage, LK Avalon, ASF, o ludziach - legendach pokroju Marcina "Borka" Borkowskiego. Wciąż gram głównie w dosyć stare gry, z sentymentem wspominam lata 90te, mam wciąż dużą kolekcje starych gier i lektura, te wszystkie wspominki o grach, pismach ("Bajtek", "Top Secret" i inne),giełdach to było mocno nostalgiczne przeżycie. Książka dla geeków, graczy, którzy do dziś lubią czasem odpalić Dooma czy poczytać "Secret Service"....

Piotr Marecki w "wywiadzie rzece" rozmawia z Tomaszem TDC Cieślewiczem o początkach gamedevu i demosceny w Polsce (https://pl.wikipedia.org/wiki/Demoscena). Demoscena nigdy nie była tematem, który mnie jakoś interesował, raz dlatego że urodziłem się w 1986 r., czyli gdy ona się u nas zaczęła, a dwa że "od zawsze" (czyli od okolic 1993 roku) miałem Pegasusa i PC. Ominęły...

Kopalnia smaczków i nostalgicznych przebłysków z lat 80. i 90. A przy tym bezcenny dokument dla badań nad kulturą cyfrową w Polsce. Rozmawiający zaimponowali mi wszechstronnością wywiadu

Kopalnia smaczków i nostalgicznych przebłysków z lat 80. i 90. A przy tym bezcenny dokument dla badań nad kulturą cyfrową w Polsce. Rozmawiający zaimponowali mi wszechstronnością wywiadu

Każda książka o historii gier i polskiego rynku jest wartością dodaną. Nie tylko z powodów sentymentalnych, bo wiadomo, że każdy zgred zaczynał swoją przygodę z informatyką od Spectrum, C64 czy Atari. Miło się czyta, mamy sporo ciekawostek, chociaż faktycznie "objawianie" prawd oczywistych może być lekko nużące. Polecam ale... cicho, bo się nie wgra!

Każda książka o historii gier i polskiego rynku jest wartością dodaną. Nie tylko z powodów sentymentalnych, bo wiadomo, że każdy zgred zaczynał swoją przygodę z informatyką od Spectrum, C64 czy Atari. Miło się czyta, mamy sporo ciekawostek, chociaż faktycznie "objawianie" prawd oczywistych może być lekko nużące. Polecam ale... cicho, bo się nie wgra!

Ze wszystkich - nielicznych - publikacji skupiających się na historii polskiego gamedevu i w ogóle trudnych początków "branży" komputerowej w kraju nad Wisłą, ów wywiad-rzekę czytało mi się najprzyjemniej i z niejakim rozrzewnieniem, ponieważ autor i jego rozmówca - można rzec, legenda polskiej, wciąż prężnie działającej atarowej demosceny, współpracownikiem studia Mirage, jednej z pierwszych polskich film produkujących gry, publicystą Atari Magazynu i serwisu Atarionline.pl - rozmawiają o rzeczach bliskich mi i wspominanych przeze mnie z nutką nostalgii.

Nie mogło zabraknąć wspominek o czasach giełdy, pierwszych polskich krokach w dziedzinie komputerowej rozrywki, czasopismach z epoki oraz - co stanowi oryginalny dodatek w stosunku do książek takich, jak "Dawno temu w grach" Bartłomieja Kluski, czy "Nie tylko Wiedźmin..." Marcina Kosmana - strukturach, twórcach, dokonaniach i wpływie społeczności demosceny na kształt i rozwój branży w Polsce.

Minusem tej książki jest to, że Tomasz "TDC" Cieślewicz, obok rzeczy naprawdę interesujących - zwłaszcza tych związanych z demosceną - i ciekawostek, których nie znajdziecie w innych tego typu publikacjach, wplata w swoje wypowiedzi fakty oczywiste i powszechnie znane, nadając im wagę "prawd objawionych". Irytować może też podawanie informacji niekompletnych, bazujących raczej na domniemaniach i własnych opiniach rozmówców, być może bliskich prawdy, ale niepotwierdzonych.

Mimo licznych dygresji, czasem odległych od głównego zagadnienia, lektura tej książki okazała się wspaniałą podróżą nostalgiczną do czasów dobrze przeze mnie wspominanych a ponadto wypełniła moją wiedzę o fakty z dziedziny, która do tej pory była moją - "komodorowca" -"terra incognita" - sfery demosceny tworzonej przez polskich fanów komputerów Atari. Książkę polecam wszystkim - niezależnie od tego, w którym ośmiobitowym "obozie" znajdowaliście się wówczas, lub obecnie...

Ze wszystkich - nielicznych - publikacji skupiających się na historii polskiego gamedevu i w ogóle trudnych początków "branży" komputerowej w kraju nad Wisłą, ów wywiad-rzekę czytało mi się najprzyjemniej i z niejakim rozrzewnieniem, ponieważ autor i jego rozmówca - można rzec, legenda polskiej, wciąż prężnie działającej atarowej demosceny, współpracownikiem studia Mirage,...