Niektórzy podchodzą do poezji jak pies do jeża, myśląc, że tam same “ciężkie norwidy”. Tymczasem poezja współczesna bywa bliższa ciału niż koszula, jej język okazuje się naszym, skojarzenia i myśli przychodzą bez trudu. Nie trzeba zresztą jej rozkładać na czynniki pierwsze, wystarczy ją czuć. Taka jest właśnie twórczość poetycka Ewy Frączek, niezwykle przystępna, szczera, osadzona we współczesności, operująca literackimi i kulturowymi nawiązaniami, zrozumiałymi chyba dla każdego, nie tylko dla wytrawnych filologów. Niedoskonałości są doskonałe, świetnie się je czyta, zwłaszcza na głos.
(...)
W poezji Ewy Frączek bardzo często są obecne wyraźne i czytelne nawiązania biblijne, kulturowe, historyczne, literackie, liczne są też odniesienia do współczesności ( garść przykładów: Czterej pancerni, Piosenka o końcu świata – Cz. Miłosz, The Doors, Hłasko, Steve Jobs, plakat z Bravo, Youtube, Netflix, smartfon…).
Szczególnie na uwagę zasługują nawiązania biblijne, w połączeniu ze szczególnym wyczuciem językowym autorki oraz ironią.
“na początku była kobieta”, “na drugim początku był idol”
“mój szef jest człowiekiem, ziemię /czyni sobie poddaną (…) i widzi, że podwyżka jest dobra i chce mi ją dać…”
” mowę stworzył bóg dnia ósmego”.
Nie brakuje też zaskakujących metafor i sformułowań, które aż się chce podkreślić i zapamiętać np. “dziecko służy jako naczynie/ do łapania chorób. generator strachu na korbkę/ w kształcie stópki”.
(....)
Całość mojej recenzji pod linkiem:
http://zycieipasje.net/2020/06/10/szpieg-w-ksiegarni-niedoskonalosci-ewa-fraczek-recenzja/

Niektórzy podchodzą do poezji jak pies do jeża, myśląc, że tam same “ciężkie norwidy”. Tymczasem poezja współczesna bywa bliższa ciału niż koszula, jej język okazuje się naszym, skojarzenia i myśli przychodzą bez trudu. Nie trzeba zresztą jej rozkładać na czynniki pierwsze, wystarczy ją czuć. Taka jest właśnie twórczość poetycka Ewy Frączek, niezwykle przystępna, szczera,...