Zdaje się, że dobrnąłem do równej połowy kolekcji i ze zdziwieniem odkryłem, że ten przełomowy tom poświęcono czemuś, co powinno być zgłębione już na samym początku – filozofii hellenistycznej.

Mowa tu więc o stoikach (dużo),epikurejczykach (także dużo) oraz cynikach i sceptykach (umiarkowanie mało, choć rozumiem taką decyzję). Przy takiej ilości materiału trudno o dokładne przyjrzenie się sylwetkom poszczególnych postaci, a jednak czuję się usatysfakcjonowany wszystkim, co przeczytałem. Wszystkie terminy były doskonale wytłumaczone, a kwestie kluczowe dla danej szkoły opisane dokładnie i precyzyjnie.

Zastanawia mnie jednak kwestia kolejności. Trudno ukryć, że filozofia hellenistyczna jest względnie prosta, a kontekst, który narzuca, jest potrzebny do zrozumienia późniejszych filozofów. Czy zatem tom ten nie powinien ukazać się wcześniej? Gdzieś na początku serii? Wydaje mi się, że było to planowane, słownictwo użyte w tekście i przedstawiane tu zagadnienia nie wymagają bowiem praktycznie żadnego przygotowania ze strony czytelnika.

Reasumując, tom jest prosty, świetnie napisany i idealny dla laika. Nie można jednak narzucić mu powierzchowności, a wszystko, co powinno się w nim znaleźć, znalazło się. Trudno mi wyobrazić sobie lepszą pozycję, która miałaby traktować o filozofii hellenistycznej na stu trzydziestu stronach. Najlepsza możliwa ocena.

Zdaje się, że dobrnąłem do równej połowy kolekcji i ze zdziwieniem odkryłem, że ten przełomowy tom poświęcono czemuś, co powinno być zgłębione już na samym początku – filozofii hellenistycznej.

Mowa tu więc o stoikach (dużo),epikurejczykach (także dużo) oraz cynikach i sceptykach (umiarkowanie mało, choć rozumiem taką decyzję). Przy takiej ilości materiału trudno o...

Tom w bardzo przystępny sposób przybliża nam pomniejsze nurty filozofii hellenistycznej. Ocenę jednak obniża fakt, wielu błędów np. tak karygodnych jak to że Hume krytykował dedukcjonizm, a w dalszej części opisują indukcjonizm. Przy takich błędach osoba niezaznajomiona z podstawowymi terminami, może długo jeszcze tkwić w błędnej interpretacji.

Tom w bardzo przystępny sposób przybliża nam pomniejsze nurty filozofii hellenistycznej. Ocenę jednak obniża fakt, wielu błędów np. tak karygodnych jak to że Hume krytykował dedukcjonizm, a w dalszej części opisują indukcjonizm. Przy takich błędach osoba niezaznajomiona z podstawowymi terminami, może długo jeszcze tkwić w błędnej interpretacji.