Wiersze Pani Darii Dziedzic są bardzo skomplikowane. W jej świecie trzeba poruszać się ostrożnie, żeby nie nastąpić na gorący kamień. Jej wiersze pozostawiają w pamięci swój ślad na bardzo długo. Jestem zwykłą, prostą czytelniczką Jej wierszy już od lat. Czytam je na Facebooku, w książkach i odczuwam radość z każdego przeczytanego Jej wiersza. Radość i niemoc, bo sama nie wiem, co zrobić, kiedy chcę nazwać coś, co mnie niepokoi po tej lekturze, a brakuje mi słów. Jestem zachwycona pisaniem Darii Dziedzic. Mam wrażenie jakbym poruszała się po dziwnym świecie, który jest niby nasz, a nie nasz. Gorąco polecam Jej wiersze. (Zwykła czytelniczka Agnieszka Frączak)

Moim skromnym zdaniem wiersze Darii Dziedzic noszą w sobie piękno. Nie jestem krytykiem literackim, nie znam się na pisaniu recenzji, mogę napisać tylko tyle, że Pani Daria Dziedzic daje piękne świadectwo bycia człowiekiem. W swoich wierszach opisuje to, o czym my niejednokrotnie boimy się mówić, myśleć, żeby nie popaść w paranoję. Obserwuję od lat Jej wiersze i nie mogłabym przejść obok nich obojętnie. Nic dziwnego, że Pani Daria zdobywa laury na poetyckiej niwie. Życzę jej wszystkiego dobrego. (Kateřina Mašková)

Zupełnie całkiem niedawno trafiłem na wiersze Darii Dziedzic przez stronę zeszytów poetyckich.pl i Latarni Morskiej. Zafascynowała mnie ta poezja. Poczułem się z nią mocno zespolony. Czułem każdy wers, słyszałem bicie jego serca. Nie mogłem się oderwać od tych wierszy. Za każdym razem trafiałem na coś nowego. Budowane przez tę poetkę światy są niesamowite. Raz epatują iście Mastertonowską grozą, a raz są spokojne jak ocean. Ciężko jest się od nich oderwać. Ta poezja przyciąga, ma coś takiego w sobie, że nie można o niej zapomnieć. Ten nowy tomik poetycki jest odskocznią od horrorowatych pejzaży jakie tworzyła wcześniej Daria Dziedzic. Niemniej są w tych wierszach elementy grozy i mocna u niej ironia. Dzięki tym dwóm elementom, można powiedzieć, że ta poezja jest warta czytania. (E. Mojžíš)