Mam do Stanisława Dygata ogromny sentyment, ze względu na fakt, iż dom w którym mieszkał znajduje się blisko mojego ogólniaka, do którego uczęszczałem, oraz szacunek za jego twórczość prozatorską. Niestety „Rozmyślania przy goleniu” po prostu rozczarowują. Tytuł fantastyczny, gdyż często facet, gdy się goli, po prostu rozmyśla na różne tematy – te bardziej i mniej poważne. „Rozmyślania” to cykl felietonów publikowanych w „Przeglądzie Kulturalnym”. Niestety, Wydawnictwo Literackie nie raczyło opatrzyć felietonów ani tytułami, ani też datami ich powstania czy publikacji. Nie ma żadnych przypisów, a nie każdy musi wiedzieć kto to był Małcużyński, Skrowaczewski czy też dlaczego Iwaszkiewicz nosił słynną czapeczkę. Ponadto większość felietonów jest po prostu mdła i wnosi niewiele nowego do mojej percepcji świata. Naprawdę przypadło mi do gustu tylko kilka felietonów o wspomnianym już uprzednio Witoldzie Małcużyńskim, o przypadkowo poznanym kowboju w czasie wizyty Dygata w Stanach oraz o niefortunnym telefonie od oficera milicji. Czuję ogromny niedosyt.

Mam do Stanisława Dygata ogromny sentyment, ze względu na fakt, iż dom w którym mieszkał znajduje się blisko mojego ogólniaka, do którego uczęszczałem, oraz szacunek za jego twórczość prozatorską. Niestety „Rozmyślania przy goleniu” po prostu rozczarowują. Tytuł fantastyczny, gdyż często facet, gdy się goli, po prostu rozmyśla na różne tematy – te bardziej i mniej poważne....