Książka świetna. Napisana doskonałym językiem - z jednej strony lekkim i przyjaznym, z drugiej nie uproszczonym i kunsztownym.
Jak tytuł wskazuje, opowiada o ciemnej stronie Krakowa z czasów największego rozkwitu metropolii - tj. od XIV do XVII w. Pełno w niej informacji o tym, jak wyglądało życie przestępców, żebraków, prostytutek i innych wyjętych spod prawa; ale też stróżów miejskich czy katów. Był świetny rozdział o żakach, paserach czy funkcjonowaniu wymiaru sprawiedliwości. Całość ma sporo przypisów i cytatów z epoki, co podobało się tej cząstce mnie, która chciała być naukowcem.
Trochę się interesuję średniowieczem, a w środku znalazłam informacje które mnie zaskoczyły lub zaciekawiły.
Naprawdę, nie mam się co przyczepić do treści. Książkę szczerze polecam.

Książka świetna. Napisana doskonałym językiem - z jednej strony lekkim i przyjaznym, z drugiej nie uproszczonym i kunsztownym.
Jak tytuł wskazuje, opowiada o ciemnej stronie Krakowa z czasów największego rozkwitu metropolii - tj. od XIV do XVII w. Pełno w niej informacji o tym, jak wyglądało życie przestępców, żebraków, prostytutek i innych wyjętych spod prawa; ale też...

Nie jestem specjalistką w średniowiecznej materii, dlatego obawiam się, że 80% zawartych tu ciekawostek ulotni się z mojej głowy szybciej, niż bym sobie tego życzyła... Niemniej, była to naprawdę zacna rozrywka.
Na minus muszę jednak odnotować ciągłe przytaczanie realiów niezwiązanych ściśle z samym Krakowem. Tytuł powinien zobowiązywać.

Nie jestem specjalistką w średniowiecznej materii, dlatego obawiam się, że 80% zawartych tu ciekawostek ulotni się z mojej głowy szybciej, niż bym sobie tego życzyła... Niemniej, była to naprawdę zacna rozrywka.
Na minus muszę jednak odnotować ciągłe przytaczanie realiów niezwiązanych ściśle z samym Krakowem. Tytuł powinien zobowiązywać.

To już moja trzecia książka z cyklu jak przetrwać w średniowieczu. Tym razem autor pokazał Kraków od tej najgorszej strony, od strony ludzi wyklętych. Opisuje, korzystając z dokumentów, jak należało zabezpieczać siebie i dobytek przed napaścią i rabunkiem. Czytelnik poznaje niebezpieczeństwa spotykane w podróży.
Ciekawie opisane są hierarchie panujące w półświatku. Autor wiele uwagi poświęcił postaci kata. Z książki dowiadujemy się kto mógł być powołany do pełnienia tej profesji, opisane są również niektóre jej arkana.
Jak jest wina, to jest i kara. Autor opisuje sądy i sposoby prowadzenia rozpraw.
Wiele uwagi poświęcono studentom, wyjątkowo krnąbrnej grupie, która podlegała swoim prawom i swojej jurysdykcji.
Książkę polecam wszystkim wielbicielom historii.

To już moja trzecia książka z cyklu jak przetrwać w średniowieczu. Tym razem autor pokazał Kraków od tej najgorszej strony, od strony ludzi wyklętych. Opisuje, korzystając z dokumentów, jak należało zabezpieczać siebie i dobytek przed napaścią i rabunkiem. Czytelnik poznaje niebezpieczeństwa spotykane w podróży.
Ciekawie opisane są hierarchie panujące w półświatku. Autor...

Książka bardzo mi się podobała. Wiele informacji o których nie miałam pojęcia. Wreszcie mogłam przeczytać coś więcej o zwykłych ludziach żyjących w średniowieczu. W szkole niestety pobieżnie o tym piszą. Dla mnie osobiście bardzo dobrze opracowana książka, która nie ma niepotrzebnych, niezrozumiałych słów. Wszystko jest jasno napisane dla każdego czytelnika. Polecam.

Książka bardzo mi się podobała. Wiele informacji o których nie miałam pojęcia. Wreszcie mogłam przeczytać coś więcej o zwykłych ludziach żyjących w średniowieczu. W szkole niestety pobieżnie o tym piszą. Dla mnie osobiście bardzo dobrze opracowana książka, która nie ma niepotrzebnych, niezrozumiałych słów. Wszystko jest jasno napisane dla każdego czytelnika. Polecam.

Cytat goni cytat. Porażka.

Cytat goni cytat. Porażka.

Książka, która czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Rozjaśnia także, jak wyglądała struktura społeczna w średniowieczu.
Dostępna dla osób w każdym wieku

Książka, która czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Rozjaśnia także, jak wyglądała struktura społeczna w średniowieczu.
Dostępna dla osób w każdym wieku

"Historia nauczycielką życia". Pewnie wiele z nas pamięta to powiedzenie ze szkoły - powtarzane niczym mantrę, chociaż zastanawialiśmy się jakiego niby życia mogą nas nauczyć opowieści o królach, hrabinach, przywódcach? Przez cały okres edukacji uczymy się o wąskim gronie elit, gdy sięgniemy po książki historyczne - zazwyczaj też to samo. Otóż nie tym razem. Karol Ossowski zabiera nas do świata zamieszkanego przez te warstwy społeczne, do których, nie oszukujmy się, zapewne byśmy należeli, gdyby przydarzyło nam się urodzić w dawnych wiekach (i nie mam na myśli jedynie przestępców).

"Jak przetrwać w dawnym Krakowie" to przede wszystkim kompendium wiedzy o tym, czego nie znajdziemy w szkolnym podręczniku: złodziejach, mordercach, prostytutkach, rozbójniczkach (tak! jedną z najbardziej znanych przedstawicieli tego fachu była kobieta),żebrakach. Tekst jest bogato ilustrowany, zarówno dosłownie - zdjęciami, obrazami i reprodukcjami ze źródeł - jak i w przenośni - za pomocą niezliczonych przykładów, cytatów, przypadków nie tylko z Krakowa, ale i Europy Zachodniej oraz innych kultur (te stanowią mniejszość, nie ma więc absolutnie wrażenia, że autor odchodzi od tematu). Dowiemy się również sporo o wymiarze sprawiedliwości: zarówno korupcji wśród straży miejskiej, jak i tajnikach zawodu kata. "Jak przetrwać..." pełne jest ciekawostek (moja ulubiona to ta o procesie świni),są one ułożone w taki sposób, że składają się na spójną i logiczną całość. Jedną z nich jest na przykład język złodziejski - mowa wełtarska. Kiedy szukałam informacji na ten temat w Internecie, nie znalazłam absolutnie nic, domyślam się więc, że książka wymagała naprawdę solidnego researchu.

Mimo że książka naładowana jest wiedzą, czyta się ją bardzo dobrze. Szczególnie wciągnęły mnie rozdziały o prostytutkach i żebrakach, które pełne są zupełnie nowych, zaskakujących (przynajmniej dla mnie - np. państwo żebraków we Francji) albo zabawnych (udawanie wilkołaka!) informacji. Autor co jakiś czas pozwala sobie na komentarz od siebie - zazwyczaj dowcipny i ironiczny - nie sprawia to jednak nigdy wrażenia wymuszonego, wręcz przeciwnie - kilka razy zdarzyło mi się uśmiechnąć, a nawet zaśmiać. Ksiązka posiada również to, na co najbardziej zwracam uwagę w takich publikacjach - bogatą bibliografię.

Podsumowując, polecam lekturę tej książki właściwie wszystkim. Czytanie jej przypomina bowiem bardziej lekturę "Wiedźmina" niż czegokolwiek, co nam się kojarzy ze słowami "ksiązka historyczna/książka naukowa". Nie spotkamy tu Ludwików ani Władysławów z kolejnym numerem porządkowym ani dat bitew - dowiemy się za to najważniejszego: jak wyglądało w dawnych wiekach życie zwykłych ludzi.


https://www.bookhunter.pl/recenzja/4090/jak-przetrwac-w-przestepczym-krakowie

"Historia nauczycielką życia". Pewnie wiele z nas pamięta to powiedzenie ze szkoły - powtarzane niczym mantrę, chociaż zastanawialiśmy się jakiego niby życia mogą nas nauczyć opowieści o królach, hrabinach, przywódcach? Przez cały okres edukacji uczymy się o wąskim gronie elit, gdy sięgniemy po książki historyczne - zazwyczaj też to samo. Otóż nie tym razem. Karol Ossowski...