Cenię sobie książki z serii historycznej wydawnictwa Rebis. Łączą w sobie przyjemny styli pisarski z rzetelną wiedzą na temat starożytności (swoją drogą polecam również „Chwałę Aten”). Oczywiście wiele rzeczy jest tylko dotkniętych, ledwie zasygnalizowanych, ale taka jest specyfika książek popularnonaukowych. Zaznajomić się trochę z historią – po to by ją jeszcze mocniej zgłębić. Tym bardziej zachęcam do lektury bo opisuje w zasadzie dzieje samej Republiki Rzymskiej – a tych (nie stricte naukowych) jest na rynku polskim doprawdy niewiele. Autor świetnie opisał mechanikę władzy w republikańskim państwie, relacje między instytucjami i silnymi osobowościami, które często te instytucje dominowały oraz rolę wierzeń i religii jako czynnik spoistości władzy ze społecznością ludzką.

Cenię sobie książki z serii historycznej wydawnictwa Rebis. Łączą w sobie przyjemny styli pisarski z rzetelną wiedzą na temat starożytności (swoją drogą polecam również „Chwałę Aten”). Oczywiście wiele rzeczy jest tylko dotkniętych, ledwie zasygnalizowanych, ale taka jest specyfika książek popularnonaukowych. Zaznajomić się trochę z historią – po to by ją jeszcze mocniej...

Niezwykle poczytna i przystepnie napisana książka opowiadająca historię Rzymu, aż do Sulli i Mariusza. Mamy tu nie tylko legendarne początki potomków Trojan, ale też i rzetelne fakty stworzone na bazie współczesnych badań archeologicznych. POLECAM! Chwała Aten czeka w kolejce!

Niezwykle poczytna i przystepnie napisana książka opowiadająca historię Rzymu, aż do Sulli i Mariusza. Mamy tu nie tylko legendarne początki potomków Trojan, ale też i rzetelne fakty stworzone na bazie współczesnych badań archeologicznych. POLECAM! Chwała Aten czeka w kolejce!

A.Everrit pownownie wciąga w relatywnie lekką książkę historyczną o etapie budowy potęgi Państwa Rzymskiego. Ciekawym zabiegiem jest przytoczenie legen o powstaniu Rzymu tak jakby historię chcieli widzieć późniejsi skrybowie i politycy Rzymscy. Jest to zabieg, który pozwala autorowi opowiedzieć samą legendę założycielską, ukazać Rzymską megalomanię oraz zręby kulturowe. Jednocześnie sam początek przez swoją wątłą wiarygodność jest lekturą dość ciężką i tylko miejscami ciekawą.

Im więcej faktycznej wiedzy historycznej pojawia się w dziejach Rzymu tym ciekawiej czyta się tą pozycję, autor nie oszczędza wielkich przodków kultury Rzymskiej uwypuklając cechy, które wyniosły ten naród ponad inne w swoim czasie, ale też punktując okrucieństwo, zakłamanie, wewnętrzne konflikty i dwulicowość wobec oponentów.

Silną stroną narracji prowadzonej przez Everitta jest kreślenie charakterystyki kultury oraz wydarzeń historycznych poprzez analizę przyczyn i skutków związanych z pojedynczymi kluczowymi postaciami tego Państwa. Umiejętna analiza, synteza i łączenie różnych wydarzeń na przekroju czasu i lokalizacji daje dobrą perspektywę omawianych realiów.

Ostatecznie , po przeczytaniu całości, czytelnik może mieć wrażenie, że poznał poczatku narodu Rzymskiego, jego mocne i słabe strony oraz wydarzenia i postaci, które wyniosły go do wielkości oraz te schematy, które spowodowaly upadek republiki na rzecz powstania imperium.

A.Everrit pownownie wciąga w relatywnie lekką książkę historyczną o etapie budowy potęgi Państwa Rzymskiego. Ciekawym zabiegiem jest przytoczenie legen o powstaniu Rzymu tak jakby historię chcieli widzieć późniejsi skrybowie i politycy Rzymscy. Jest to zabieg, który pozwala autorowi opowiedzieć samą legendę założycielską, ukazać Rzymską megalomanię oraz zręby kulturowe....

Bardzo przyjemnie się czyta, mimo że nie przepadam za starożytnością, to autor potrafił poprowadzić narrację należycie. 7, bo jednak liczyłem na trochę więcej o "Chwale Rzymu", tzn. może więcej o emanowaniu kultury rzymskiej na Europę w późniejszych wiekach.

Bardzo przyjemnie się czyta, mimo że nie przepadam za starożytnością, to autor potrafił poprowadzić narrację należycie. 7, bo jednak liczyłem na trochę więcej o "Chwale Rzymu", tzn. może więcej o emanowaniu kultury rzymskiej na Europę w późniejszych wiekach.

Rzym, Rzym, Rzym, ileż to już książek napisano na temat jednego z największych imperiów wszech czasów. Po ,,Chwale Aten" sięgnąłem po kolejną pozycję autorstwa Anthony'ego Everitta - ,,Chwałę Rzymu".

Mamy do czynienia z całościowym spojrzeniem na historię Rzymu ,,ab urbe condita" od założenia miasta do schyłku ustroju republikańskiego. Wszystko zawiera się zatem w ramach chronologicznych obejmujących wieki VIII - I p.n.e. Dominującą rolę pełni tutaj historia polityczna pod względem następstwa faktów zorganizowana w formę liniowej opowieści. I tak autor bierze na warsztat najważniejsze wydarzenia i przemiany polityczne. Dzieje Rzymu królewskiego, powstanie republiki, liczne wojny kolejno z Latynami i Samnitami, Pyrrusem, Kartaginą, Macedonią i Syrią są przedstawione raczej w sposób zwięzły i opierają się na znanym schemacie - przyczyn, przebiegu i skutków. Docieramy do wydarzeń politycznych schyłku republiki - przedstawiono tutaj głównie konflikt Mariusza z Sullą czy dyktaturę tego ostatniego. Historia triumwiratów, rywalizacja Pompejusza, Cezara czy później Antoniusza i Oktawiana Augusta zostały w zasadzie pominięte bo przedstawione je na jednej - ostatniej stronie. Everitt wyszedł ze słusznego założenia, że są to tematy którym poświęcono już tysiące kart.

W ,,Chwale Rzymu" znalazło się miejsce także na omówienie kilku zagadnień nie związanych z polityką a raczej z kwestiami gospodarczymi i społecznymi. I tak mamy tutaj rozdział traktujący o samym Rzymie jako o mieście. Jest też nieco o roli kobiet czy losie niewolników w ówczesnej cywilizacji. Jeden z ciekawszych ustępów odnosi się do reformy agrarnej braci Grakchów mającej na celu przeciwdziałanie gromadzeniu ogromnych połaci ,,ager publicus" w rękach małej grupy zamożnych obywateli. Dobór tematów w moim odczuciu dość typowy jak to zazwyczaj w tego typu syntetycznych opracowaniach.

Jak to prezentuje się od strony technicznej? Obficie cytowane źródła: Polibiusz, Tytus Liwiusz, Diodor Sycylijski czy szczególnie Plutarch dodają wiarygodności analizom Everitta. Jak dla mnie jednak trochę tych cytatów za dużo. Liczne odniesienia do mitologii zarówno rzymskiej jak i greckiej do której sami Rzymianie chętnie i często nawiązywali aby tylko nie oskarżyć ich o barbarzyńskie korzenie. W końcu jak można to było uczynić jeśli ktoś legitymował się związkami z na wpół mityczna Troją... No cóż ile w tym prawdy - można się domyślić. Spotkamy się więc ponownie z Homerem i to w samym wstępie. Szczególnie do ustanowienia republiki standardowe mity o Eneaszu, wilczycy i bliźniakach czy porwaniu Sabinek przeplatają się tutaj z faktami historycznymi. I dobrze bo inaczej zrelacjonować wczesnych dziejów Rzymu chyba by się nie dało.

Książkę czyta się w sumie łatwo. Bardziej skłonny byłbym ją potraktować jako opowieść o dziejach Rzymu niż dzieło stricte historyczne. Chociaż warsztat Everitta tutaj zastosowany zdaje się temu zaprzeczać. Obrazu całości dopełniają tablice chronologiczne, bibliografia i przypisy. Wydawnictwo nie jest zbyt kolorowe - jedna wkładka graficzna. Na koniec jeśli miałbym porównać dwa najbardziej znane dziełka historyka ,,Chwałę Rzymu" i ,,Chwałę Aten" powiedziałbym, że stoją one na w miarę równym poziomie. Generalnie jeśli komuś podchodzi styl jednego z nich raczej nie zawiedzie się przy lekturze drugiego. Polecam.

Rzym, Rzym, Rzym, ileż to już książek napisano na temat jednego z największych imperiów wszech czasów. Po ,,Chwale Aten" sięgnąłem po kolejną pozycję autorstwa Anthony'ego Everitta - ,,Chwałę Rzymu".

Mamy do czynienia z całościowym spojrzeniem na historię Rzymu ,,ab urbe condita" od założenia miasta do schyłku ustroju republikańskiego. Wszystko zawiera się zatem w ramach...

Poprzednia książka autora ("Chwała Aten") podobała mi się, niemniej miałem do niej sporo "ale". Ta pozycja weszła mi wyśmienicie i bez większych zastrzeżeń. Niemała w tym pewnie zasługa książki traktującej o tej samej tematyce którą porzuciłem ("Dzieje Rzymu" Maxa Cary),podręcznikowej, suchej, najzwyczajniej w świecie nużącej. Po niej tym bardziej docenił człowiek bajdurkowatą formę pisania Anthonego Everitta. To się po prostu czytało. Do tego w tej pozycji autor, uważam, dużo lepiej rozłożył akcenty niż w dziele o Grekach. Całość wyglądała po prostu na lepiej przemyślaną co spowodowało, że ciężko się było od lektury oderwać. Zastanawiałem się po niej czy ta ilość gwiazdek to nie przesadą ale chcąc być uczciwym mniej dać nie mogę. Polecam, zaznaczając, o czym sam świadom nie byłem przed lekturą, że ta traktuje tylko o czasach Republiki omijając zupełnie dzieje Cesarstwa. Tyle z mojej strony. Generalnie brać, jak mawiał klasyk, bez obawień.

Poprzednia książka autora ("Chwała Aten") podobała mi się, niemniej miałem do niej sporo "ale". Ta pozycja weszła mi wyśmienicie i bez większych zastrzeżeń. Niemała w tym pewnie zasługa książki traktującej o tej samej tematyce którą porzuciłem ("Dzieje Rzymu" Maxa Cary),podręcznikowej, suchej, najzwyczajniej w świecie nużącej. Po niej tym bardziej docenił człowiek...

Ciekawa lektura, choć momentami chaotyczna z niepotrzebnymi wstawkami.

Ciekawa lektura, choć momentami chaotyczna z niepotrzebnymi wstawkami.

Bardzo dobra książka. Przez moment zastanawiałem się czy Ateny są lepsze? Ale nie, to ta sama klasa. Przyjemna lektura wnosząca wiele do wiadomości o temacie. Polecam.

Bardzo dobra książka. Przez moment zastanawiałem się czy Ateny są lepsze? Ale nie, to ta sama klasa. Przyjemna lektura wnosząca wiele do wiadomości o temacie. Polecam.

Książka pt. „Chwała Rzymu. Jak tworzyło się imperium" Anthony'ego Everitta jest dobrą monografią pozwalającą zrozumieć początki Imperium Rzymskiego od stworzenia miasta Rzymu do końca Repubpiki w I wieku p.n.e. Autor tej książki postawił sobie za cel przedstawienie osobowści starożytnych Rzymian, ich relacje wewnątrzpaństwowe, relacje z innymi państwami czy sąsiednimi plemionami, a także podejście do religii i tworzenie skomplikowanego systemu politycznego.

Książka dość dokładnie wyjaśnia nam wszystkie te rzeczy oprócz dokładniejszego wyjaśnienia religii w państwie rzymskim i skomplikowanego systemu politycznego. Autor jednakże odnośnie pozostałych rzeczy bardzo mocno rozbudowuje swoją narrację, stawiając własne tezy zarówno odnośnie dziejów legendarnych, historycznych jak i badań archeologicznych, wspierając się przy tym ustaleniami innych badaczy (także z epoki starożytnego Rzymu),dodatkowo umieszczając w książce cytaty z dzieł takich klasyków jak Cyceron, Liwiusz, Warron i innych.

Książka pt. „Chwała Rzymu. Jak tworzyło się imperium" Anthony'ego Everitta jest dobrą monografią pozwalającą zrozumieć początki Imperium Rzymskiego od stworzenia miasta Rzymu do końca Repubpiki w I wieku p.n.e. Autor tej książki postawił sobie za cel przedstawienie osobowści starożytnych Rzymian, ich relacje wewnątrzpaństwowe, relacje z innymi państwami czy sąsiednimi...

Kolejna świetna pozycja w dorobku autora. Idealnie zaplanowana, skupiona na szerokim wycinku historycznej osi czasu, oferująca ogrom wiedzy i ciekawostek na temat wydarzeń oraz bohaterów epoki. Narracja nie jest tu ograniczona do suchego recytowania faktów, Anthony Everitt na każdym kroku przenikliwie analizuje, stara się wyciągać wnioski, często i chętnie cytuje źródła umożliwiając lepsze zrozumienie ludzi tamtych czasów. Całość przy tym wszystkim jest niezwykle wciągająca, przejrzysta w przekazie i łatwa do zrozumienia, bardzo dobrze buduje ogólne wyobrażenie czytelnika o dziejach Republiki.

Wszystko powyższe to cechy charakteryzujące też poprzednią książkę autora, które tutaj z powodzeniem udało się zaadaptować. Nie da się jednoznacznie stwierdzić która jest lepsza lub gorsza bo tematycznie bardzo się od siebie różnią, ja w Chwale Rzymu przeczytałem dokładnie o tym o czym przeczytać chciałem. Niczego mi nie brakowało, jedną gwiazdkę odjąłem za objętość bo faktycznie książka jest trochę za krótka; momentami aż się prosiło, żeby niektórym zagadnieniom poświęcić więcej miejsca.

Kolejna świetna pozycja w dorobku autora. Idealnie zaplanowana, skupiona na szerokim wycinku historycznej osi czasu, oferująca ogrom wiedzy i ciekawostek na temat wydarzeń oraz bohaterów epoki. Narracja nie jest tu ograniczona do suchego recytowania faktów, Anthony Everitt na każdym kroku przenikliwie analizuje, stara się wyciągać wnioski, często i chętnie cytuje źródła...