Kolejna część serii przenosi nas do ugruntowanej już dla czytelnika doby dwudziestego wieku. Tym razem na celowniku jest Rorty i jego zwrot pragmatyczny; wszystko na stu trzydziestu stronach z dodatkami.

Prawdę mówiąc, nie mam tutaj zbyt dużo do dodania. Choć wielu może się ze mną nie zgodzić, filozof ten jest na tyle drugorzędny w historii filozofii, że jakiekolwiek jego opracowanie byłoby dobre, ponieważ trudno je z czymś porównać. W tomie mamy sporo odniesień do innych postaci dwudziestego wieku, takich jak Habermas czy Rawls. Co rusz natkniemy się też na specjalistyczne słownictwo. Sam podtytuł dzieła, zwrot pragmatyczny, jest tutaj potraktowany tylko jako jeden z wielu zwrotów. Czytając, miałem wrażenie, że autor wielokrotnie gubi się w tym, co chce przekazać. Jego przedstawienie myśli filozofa opiera się na zasadzie przeciwstawienia do danych doktryn czy poglądów, co – choć ciekawe – niepotrzebnie gmatwa sprawę.

Prócz tego muszę wspomnieć o braku korekty, przynajmniej na początkowych stronach książki. Reszta wydaje mi się być w porządku. Oceniam całość sześcioma na dziesięć gwiazdek, bez rewelacji.

Kolejna część serii przenosi nas do ugruntowanej już dla czytelnika doby dwudziestego wieku. Tym razem na celowniku jest Rorty i jego zwrot pragmatyczny; wszystko na stu trzydziestu stronach z dodatkami.

Prawdę mówiąc, nie mam tutaj zbyt dużo do dodania. Choć wielu może się ze mną nie zgodzić, filozof ten jest na tyle drugorzędny w historii filozofii, że jakiekolwiek jego...