Wciągnęła mnie i zaciekawiła, ale... dużo wątków poruszonych, akcja tak się przeplata, ze ja sama nie wiedziałam w pewnym momencie kto jest kim.

Wciągnęła mnie i zaciekawiła, ale... dużo wątków poruszonych, akcja tak się przeplata, ze ja sama nie wiedziałam w pewnym momencie kto jest kim.

Bardzo lubię serię ,,z domkami" i poznaję co jakiś czas kolejne tomy,Ten zupełnie mnie zaskoczył.Akcja tocząca się jakby na dwóch płaszczyznach.A to za sprawą opowieści Barbary podopiecznej swojej imienniczki Basi głównej bohaterki.Czasami trudno odróżnić jedno od drugiego.Czy Barbara fantazjuje czy też wszystko wydarzyło się naprawdę?Czytelnik nie znajdzie odpowiedzi.Powieść natomiast kończy się tak,ze...można pobudzić wyobraźnię albo...czekać na dalszy ciąg.

Bardzo lubię serię ,,z domkami" i poznaję co jakiś czas kolejne tomy,Ten zupełnie mnie zaskoczył.Akcja tocząca się jakby na dwóch płaszczyznach.A to za sprawą opowieści Barbary podopiecznej swojej imienniczki Basi głównej bohaterki.Czasami trudno odróżnić jedno od drugiego.Czy Barbara fantazjuje czy też wszystko wydarzyło się naprawdę?Czytelnik nie znajdzie...

"Szczęścia nie osiąga się biernością.
Trzeba wyjść mu naprzeciw."

Książka zaskakująca, niesztampowa.

"Szczęścia nie osiąga się biernością.
Trzeba wyjść mu naprzeciw."

Książka zaskakująca, niesztampowa.

Jak poprzednia część była mega ta totalnie mnie stłamsiła i nie mam ochoty dalej czytać "domków". Zrobię sobie przerwę ale wrócę

Jak poprzednia część była mega ta totalnie mnie stłamsiła i nie mam ochoty dalej czytać "domków". Zrobię sobie przerwę ale wrócę

Zaskakująca, ale interesująca.

Zaskakująca, ale interesująca.

Historia przerwana w połowie. Wielkie wątków otwartych.

Historia przerwana w połowie. Wielkie wątków otwartych.

„Historia naszych pożegnań” to kolejny – piąty tom serii książek „Bądź przy mnie zawsze” nazywanych potocznie „serią z domkami” autorstwa Agaty Przybyłek. Jest to kolejna książka opisująca historie różnych rodzajów miłości na przestrzeni lat. Moim zdaniem pomysł na fabułę powieści jest niebanalny i intrygujący, a cała historia poprowadzona sprawnie i w nietuzinkowym stylu. Akcja książki toczy się w niewielkiej miejscowości, w której lokalna społeczność potrafi zarówno człowiekowi pomóc w trudnych chwilach jak i go zniszczyć tylko dlatego że jest :inny”. Autorka świetnie wykreowała bohaterów głównych oraz drugoplanowych, którzy są wyraziści, tzn. Basię, Barbarę, Juliana, Annę i Josefa. Jak zostały powiązane losy wszystkich bohaterów – zainteresowanych odsyłam do kart powieści. Lekkie pióro autorki powoduje, że książkę czyta się płynnie i szybko. Niewątpliwym atutem powieści jest zastosowanie narracji z perspektywy wiodących bohaterów, dzięki czemu czytelnik może poznać cechy charakterystyczne, emocje i motywy postępowania każdej postaci. W mojej ocenie książka jest pełna ciepła i wzruszeń oraz empatii. Opisane historie są smutne, jednakże niosą w sobie nadzieję na lepszy los – „Po każdej burzy wychodzi słońce. Nawet gdy zupełnie się na to nie zanosi”. Polecam książkę każdemu, kto lubi polską literaturę obyczajową, kto lubi niebanalne historie oraz kto lubi zaskakujące zakończenia których nie można przewidzieć w trakcie czytania, bowiem w tej powieści to wszystko znalazło miejsce.

„Historia naszych pożegnań” to kolejny – piąty tom serii książek „Bądź przy mnie zawsze” nazywanych potocznie „serią z domkami” autorstwa Agaty Przybyłek. Jest to kolejna książka opisująca historie różnych rodzajów miłości na przestrzeni lat. Moim zdaniem pomysł na fabułę powieści jest niebanalny i intrygujący, a cała historia poprowadzona sprawnie i w nietuzinkowym stylu....

Tak wiele dobrego słyszałam o serii domków, że postanowiłam w końcu sięgnąć po jeden z nich. Niestety we mnie ta historia nie wzbudziła ani zainteresowania ani emocji jakich się po niej spodziewałam. Z niezrozumiałych dla mnie powodów w tak cienką książkę autorka wplotła aż cztery różne historie. Wątek Juliana i Moniki jest dla mnie zbędny, niczego nie wnosi do całości a te opisy ich spotkań tylko mnie męczyły i denerwowały. Jedyny potencjał jaki nie został wykorzystany w pełni to opowieść Anny i Josefa. Tylko ta w mojej ocenie była naprawdę warta tego, by poświęcić jej więcej uwagi i tylko ta mnie naprawdę zainteresowała i sprawiła, że doczytałam do końca. W pewnym momencie pogubiłam się w historii Barbary, Basi i Tadeusza. Podsumowując krótko zbyt wiele wątków w dość małej liczbie stron.

Tak wiele dobrego słyszałam o serii domków, że postanowiłam w końcu sięgnąć po jeden z nich. Niestety we mnie ta historia nie wzbudziła ani zainteresowania ani emocji jakich się po niej spodziewałam. Z niezrozumiałych dla mnie powodów w tak cienką książkę autorka wplotła aż cztery różne historie. Wątek Juliana i Moniki jest dla mnie zbędny, niczego nie wnosi do całości a te...

Mimo, że to dla mnie najsłabsza książka serii to i tak mnie wciągnęła i szybko ją pochłonęłam. Cała książka dość smutna, miałam nadzieję na jakieś szczęśliwe zakończenie, tymczasem zakończenie zupełnie mnie zaskoczyło i sama nie wiem co o nim myśleć :)

Mimo, że to dla mnie najsłabsza książka serii to i tak mnie wciągnęła i szybko ją pochłonęłam. Cała książka dość smutna, miałam nadzieję na jakieś szczęśliwe zakończenie, tymczasem zakończenie zupełnie mnie zaskoczyło i sama nie wiem co o nim myśleć :)

Uwielbiam serię z domkami.

Interesująca i wciągająca historia, zakończenie bardzo zaskakujące. Przeplatająca się teraźniejszość z przeszłością...ale to taka niecodzienna teraźniejszość. Duża dawka emocji, jak zawsze w serii "domków". Z wszystkich domków ten podobał mi się najmniej, ale nadal uważam, że to świetna literatura pozwalająca oderwać się od rzeczywistości.

Uwielbiam serię z domkami.

Interesująca i wciągająca historia, zakończenie bardzo zaskakujące. Przeplatająca się teraźniejszość z przeszłością...ale to taka niecodzienna teraźniejszość. Duża dawka emocji, jak zawsze w serii "domków". Z wszystkich domków ten podobał mi się najmniej, ale nadal uważam, że to świetna literatura pozwalająca oderwać się od rzeczywistości.