Dałem 7 gwiazdek, choć zasługuje na 6.
Książka średnia, a porównanie z okładki do Bridget Jones jest bulwersujące. Niemniej poza początkiem czytało się ją dobrze. Trochę nie wierzę, że wszystkie historie są realne - wydaje mi się, że część jest fikcyjnych. A przynajmniej wątków. Natomiast rozumiem przekaz.
Do samego jednak końca czekałem na rozdział 'jak dzięki Tinderowi stałam się alkoholiczką', bo to wszystko do tego zmierzało. Choć autorka najwyraźniej niezbyt dostrzegła u SIEBIE (!) tę chorobę, mimo że cała książka co chwilę na nią wskazuje (np. kąpiele z whiskey etc.)
Cztery razy się zaśmiałem, więc mogę naciągnąć. Nawet niektórym znajomym bez problemu polecę. Oczywiście z zastrzeżeniem, że nie będzie to książka dobra.

Dałem 7 gwiazdek, choć zasługuje na 6.
Książka średnia, a porównanie z okładki do Bridget Jones jest bulwersujące. Niemniej poza początkiem czytało się ją dobrze. Trochę nie wierzę, że wszystkie historie są realne - wydaje mi się, że część jest fikcyjnych. A przynajmniej wątków. Natomiast rozumiem przekaz.
Do samego jednak końca czekałem na rozdział 'jak dzięki Tinderowi...

Gdyby nie zakończenie i dużo doza refleksji na końcu, byłaby to dużo gorsza książka. Reportaż nacechowany emocjami i zdarzeniami jedynie autorki. Nie warto szukać to obiektywizmu. Mimo wszystko dobrze mi się czytało.

Gdyby nie zakończenie i dużo doza refleksji na końcu, byłaby to dużo gorsza książka. Reportaż nacechowany emocjami i zdarzeniami jedynie autorki. Nie warto szukać to obiektywizmu. Mimo wszystko dobrze mi się czytało.

straszny gniot

straszny gniot

Dawno nie miałam okazji przeczytać tak bardzo niesmacznej książki. Wielokrotnie czytając ją zastanawiałam się, jakie jest cel tej 'historii', co autorka chce tym przekazać, po co właściwie to powstało? Po przeczytaniu mam dwie odpowiedzi albo ma to być przestroga przed podzieleniem jej losu (w co wątpię),albo autorka chce się pochwalić swoimi przygodami seksualnymi pod przykrywką fenomenu oraz problemu Tindera, wplatając w to temat chorób psychicznych i ciężkich sytuacji życiowych, a to delikatnie mówiąc tworzy nawet bardzo niesympatyczne połączenie, tym bardziej jak w grę wchodzi wulgarny język (dodatkowo jest prosty, co chociaż sprzyja szybkiemu czytaniu, opóźnianym jednak przez myśl: "co ja właściwie czytam?"). Wspomniane połączenie oczywiście można było lepiej zrealizować, są nawet filmy na YT, które robią to z większym profesjonalizmem niż ten zaprezentowany w pamiętniku (nazwanie tego reportażem jest niewłaściwe i uwłaczające innym tekstom z tego gatunku). Jednak to, co jest w książce, wskazuje na problemy autorki, które o ironio mimo terapii wyglądają na nie rozwiązane, a nawet dzięki Tinderowi jeszcze bardziej pogłębione, kiedy ona albo w gniewie albo w rozpaczy zwala winę za swoje problemy na inne rzeczy, zamiast podjąć faktyczną, uważną pracę nad nimi. Razi mnie dodatkowo jeszcze uprzedmiotowienie wobec kochanków, którzy opisywani są, jak trofea albo karty kolekcjonerskie, a na dodatek następuje ich segregacja, podział na typy – jest to podejście, które bardziej spodziewałabym się po nastolatce, a nie po dojrzałej kobiecie — dodatkowo przytaczane historię z nimi dosyć szybko stają się nudne, a wyciąwszy je tekst staje się jeszcze bardziej kiepski.

Dawno nie miałam okazji przeczytać tak bardzo niesmacznej książki. Wielokrotnie czytając ją zastanawiałam się, jakie jest cel tej 'historii', co autorka chce tym przekazać, po co właściwie to powstało? Po przeczytaniu mam dwie odpowiedzi albo ma to być przestroga przed podzieleniem jej losu (w co wątpię),albo autorka chce się pochwalić swoimi przygodami seksualnymi pod...

Niby człowiek widział opinie a jednak się łudził. Tego się nie da czytać

Niby człowiek widział opinie a jednak się łudził. Tego się nie da czytać

Bardzo średnia książka. Nie jest warta przeczytania.

Bardzo średnia książka. Nie jest warta przeczytania.

współczuje tylu erotycznych przygód , lekkie pióro ale jak zawsze szkoda lasów na taka literature , miało być śmiesznie wyszło przerażająco , realistycznie i niesmacznie

współczuje tylu erotycznych przygód , lekkie pióro ale jak zawsze szkoda lasów na taka literature , miało być śmiesznie wyszło przerażająco , realistycznie i niesmacznie

Bardzo osobiste wyznania autorki reportażu - wielki plus za nie owijanie w bawełnę, nie każdy by potrafił.

Bardzo osobiste wyznania autorki reportażu - wielki plus za nie owijanie w bawełnę, nie każdy by potrafił.

Wyjątkowo ciekawy reportaż, choć to zbyt duże słowo, ponieważ jest mocno ograniczony na różne sposoby: autoreportaż, z punktu widzenia kobiety, dotyczy określonej grupy wiekowej zamieszkałej głównie w stolicy, w większości z wykształceniem wyższym. Dlatego pokazuje dość okrojony obraz społeczności, która zdecydowała się skorzystać z pomocy Tindera, aby zrealizować określone przez siebie cele. Ale kto jak nie kulturoznawczyni miałby się podjąć takiego tematu?

Wyjątkowo ciekawy reportaż, choć to zbyt duże słowo, ponieważ jest mocno ograniczony na różne sposoby: autoreportaż, z punktu widzenia kobiety, dotyczy określonej grupy wiekowej zamieszkałej głównie w stolicy, w większości z wykształceniem wyższym. Dlatego pokazuje dość okrojony obraz społeczności, która zdecydowała się skorzystać z pomocy Tindera, aby zrealizować określone...

Słabiutko i wulgarnie. i stworzenie krzywdzącego wizerunku Tindera. Potraktowanie platformy jako tej, gdzie znajdziesz kogoś na jedną noc lub przelotne romanse. Na nic więcej nie licz! Od czasu do czasu ktoś fajny znajdzie się do pogadania, ale związku na dłuższą metę z tego nie będzie.

Jeśli ktoś jest przed etapem poszukiwania miłości przez tindera, a przeczyta najpierw tę książkę, to się natychmiast zrazi. Z osobistego doświadczenia spotkałam na platformie normalnych ludzi, którzy (o dziwo! tak można?) szukali partnera na całe życie. I ja takiego znalazłam.

Autorka sama przyznaje, że rzuca się w wir tinderowych randek i wpada na różnych dziwnych ludzi. Znajdą się i odklejone osoby, to fakt. Ale są sposoby, żeby zderzenie z takimi ludźmi odbyło się jak najmniejszym kosztem na naszym zdrowiu. Jak? Może po prostu wystarczy dłuższa konwersacja, kilka spotkań na żywo żeby przekonać się kim jest ta osoba, zanim przejdziemy do sypialni.

Czy mam coś przeciwko tinderowi jako miejsca spotkań na jedną noc? Oczywiście, że nie!
Tylko niech autorka nie płacze, że potencjalne fajne związki z tindera się rozpadały skoro wrzuca roznegliżowane zdjęcia na profil i opisy w stylu "FWB, poli". To co, chce jakiegoś związku na stałe czy jednak nie?

Z całej książki rysuje mi się taki obraz:
"Na tinderze poznasz tylko ludzi, którzy chcą eksperymentować, potrzebują odskoczni od związku lub są dziwakami. Są normalne osoby, ale zwykle już zajęte lub zbyt nudne, żeby był z tego związek".

Czy tindera można potraktować jako odskocznię po nieudanym związku? Owszem, można. Ale jak sama autorka podaje, wpada się w błędne koło randkowania i depresji potinderowej. Bo rozstanie lepiej sobie przepracować, ułożyć, mieć czas dla siebie zanim wróci się do randek. Dobrze, że zwraca na to uwagę pod koniec książki. Za to ma 3 gwiazdki.

Słabiutko i wulgarnie. i stworzenie krzywdzącego wizerunku Tindera. Potraktowanie platformy jako tej, gdzie znajdziesz kogoś na jedną noc lub przelotne romanse. Na nic więcej nie licz! Od czasu do czasu ktoś fajny znajdzie się do pogadania, ale związku na dłuższą metę z tego nie będzie.

Jeśli ktoś jest przed etapem poszukiwania miłości przez tindera, a przeczyta najpierw...