To druga książka tego autora, którą czytałem razem z synem. O ile "Babcia Rabuś" zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie, to tą książką jestem trochę zawiedziony. Przede wszystkim, jak na książkę dla dzieci było w niej sporo brutalności i innych zachowań, które na pewno nie stanowiły dobrego przykładu dla dzieci. Sama fabuła też nie była porywająca. Pozytywnie mogę z kolei ocenić bezwarunkową miłość syna do ojca, przesłanie, że pieniądze nie są najważniejsze oraz sceny komediowe, które bardzo nas rozśmieszyły.

To druga książka tego autora, którą czytałem razem z synem. O ile "Babcia Rabuś" zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie, to tą książką jestem trochę zawiedziony. Przede wszystkim, jak na książkę dla dzieci było w niej sporo brutalności i innych zachowań, które na pewno nie stanowiły dobrego przykładu dla dzieci. Sama fabuła też nie była porywająca. Pozytywnie mogę z kolei...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Na poczatku nudna, ale potem się rozkręca. Polecam.

Na poczatku nudna, ale potem się rozkręca. Polecam.

Ta książka jest genialna. Polecam serdecznie wszystkim. I owczywiśćie mam ją w domku :)

Ta książka jest genialna. Polecam serdecznie wszystkim. I owczywiśćie mam ją w domku :)

No i przeczytałyśmy z córką kolejną książkę Davida Walliamsa!
To książka "Trefny tatuś".
Córce się podobała, ja jestem zachwycona! :-)

Jestem zachwycona fabułą, stylem pisarza, przekazem
oraz pomysłem edytorskim, by niektóre słowa napisać inną czcionką.
Ta książka mnie niosła z prędkością wyścigówki,
bo i o wyścigach, pościgach i ucieczkach tu mowa.
A wyrazy pędziły, drżały, podskakiwały, trzęsły się, klekotały jak auto ze złomowiska,
bo takie właśnie tu występuje i nosi imię Elżbietka ;-)

Były tu też wyrazy spokojniejsze, grubsze, wyższe, pochyle, zakręcone,
powiększone, pomniejszone, rozstrzelone, rozmyte, odwrócone, rozpadające się
i inne nietypowo zapisane, ale jakże pasujące do treści!
Cudny pomysł!


Ludzcy główni bohaterowie to 11-letni Franek i jego ojciec Gilbert.
Akcja krąży wokół ich ciepłej synowsko-ojcowskiej relacji.
Jeden za drugiego oddałby wszystko, nawet nogę!
Nie, nie żartuję, noga jest tu dosyć ważna ;-)

Polecamy!



https://bajdocja.blogspot.com/2020/06/trefny-tatus.html

No i przeczytałyśmy z córką kolejną książkę Davida Walliamsa!
To książka "Trefny tatuś".
Córce się podobała, ja jestem zachwycona! :-)

Jestem zachwycona fabułą, stylem pisarza, przekazem
oraz pomysłem edytorskim, by niektóre słowa napisać inną czcionką.
Ta książka mnie niosła z prędkością wyścigówki,
bo i o wyścigach, pościgach i ucieczkach tu mowa.
A wyrazy pędziły,...

Wbrew temu co się może wydawać, Trefny Tatuś to nie tylko książka dla dzieci, ale również dla rodziców. W zabawny sposób uświadamia jednych i drugich o tym, co się liczy w życiu i co powinno być ważne.

Zarówno młodzi czytelnicy jak i rodzice po lekturze wyciągną dla siebie wnioski. Od siebie mogę polecić wspólną lekturę rodzica z dzieckiem, dzięki temu będzie to jedna z okazji do spędzenia wspólnie czasu wypełniona śmiechem.

Po więcej zapraszam tutaj: https://karolinalubas.pl/2020/03/12/trefny-tatus-czyli-moje-pierwsze-spotkanie-z-ksiazka-davida-walliamsa/

Wbrew temu co się może wydawać, Trefny Tatuś to nie tylko książka dla dzieci, ale również dla rodziców. W zabawny sposób uświadamia jednych i drugich o tym, co się liczy w życiu i co powinno być ważne.

Zarówno młodzi czytelnicy jak i rodzice po lekturze wyciągną dla siebie wnioski. Od siebie mogę polecić wspólną lekturę rodzica z dzieckiem, dzięki temu będzie to jedna z...

Trefny Tatuś czytany u nas do poduszki podobał się tak samo młodym czytelnikom (dzieciom) jak i tym starszym (rodzicom). Tak jak to już jest z „Waliamsami” każda książka to wydarzenie, na które się czeka, i spieszy po książkę jak najszybciej się da. Wiem z pewnego źródła, że jest to jeden z ulubionych pisarzy w wielu świetlicach szkolnych 🙂
Podobnie jak w innych książkach „obrywa się” tu dorosłym i w przenośni i dosłownie. A dzieciom świata przedstawionego się nie lukruje, ale zawsze w jakiś sposób pisarz stara się go w jakimś stopniu „osłodzić, czy przytulić czytelnika w celu pocieszenia – a ma on swoje sposoby to fakt.

Lektura na wakacje pod namiot i nie tylko dla tatusiów, dziatek i mam. polecam!

Trefny Tatuś czytany u nas do poduszki podobał się tak samo młodym czytelnikom (dzieciom) jak i tym starszym (rodzicom). Tak jak to już jest z „Waliamsami” każda książka to wydarzenie, na które się czeka, i spieszy po książkę jak najszybciej się da. Wiem z pewnego źródła, że jest to jeden z ulubionych pisarzy w wielu świetlicach szkolnych 🙂
Podobnie jak w innych książkach...

„Trefny Tatuś” może niektórym dorosłym dać do myślenia. Tak jak większość książek Davida Walliamsa, odrobinę wyśmiewa świat „wszystkowiedzących” dorosłych. Bardziej można ich nazwać „pogubionymi” dorosłymi. Mama, której nie zależy na rodzinie. Tata, który łamie prawo i dziecko, próbujące walczyć o spokój rodziny. To jeden z moich ulubionych współczesnych autorów, nie boi się pokazywać dzieciom, że świat jest szary, nie tylko czarny lub tylko biały. Po mistrzowsku potrafi to pokazać w sposób zabawny. Bardzo zabawny! Nie zostawiam tu spoilera, po szczegóły zapraszam na Tylko dla Mam. :)

„Trefny Tatuś” może niektórym dorosłym dać do myślenia. Tak jak większość książek Davida Walliamsa, odrobinę wyśmiewa świat „wszystkowiedzących” dorosłych. Bardziej można ich nazwać „pogubionymi” dorosłymi. Mama, której nie zależy na rodzinie. Tata, który łamie prawo i dziecko, próbujące walczyć o spokój rodziny. To jeden z moich ulubionych współczesnych autorów, nie boi...

Bad Dad, podobnie jak pozostałe książki Davida Walliamsa, jest smutna, zabawna i porusza ważne tematy. Moi chłopcy je uwielbiają, więc czytam i ja.
Wszystko super, tylko dlaczego w tych książkach najczęściej kobiety są czarnymi charakterami? A szczególnie mamy? Jesteśmy aż takie złe? ;-))

Bad Dad, podobnie jak pozostałe książki Davida Walliamsa, jest smutna, zabawna i porusza ważne tematy. Moi chłopcy je uwielbiają, więc czytam i ja.
Wszystko super, tylko dlaczego w tych książkach najczęściej kobiety są czarnymi charakterami? A szczególnie mamy? Jesteśmy aż takie złe? ;-))