Niezwykłe osiągnięcia militarne hetmana na pewno ubarwiają tę książkę. Nauki pobierane od Żółkiewskiego i Chodkiewicza. Udana wojna szarpana ze Szwecją o Pomorze gdańskie i Prusy, powstrzymanie najazdu Abaza Paszy, kilkukrotne udane akcje przeciwko tatarskim łupieżcom.

Nie do końca jest to biografia, o samej osobowości nie dowiadujemy się zbyt dużo. Dość skąpo opracowane są działania polityczne Koniecpolskiego, które musiały być nie małe skoro był prawie drugą osobą w państwie w końcowych latach (zupełnie blado w porównaniu do nowszych biografii innych hetmanów w rodzaju np. Lwa Sapiehy, gdzie polityka, sejmy i spory z innymi magnatami wychodzą na plan pierwszy).

Autor raczej omawia chronologicznie dzieje militarne Rzeczpospolitej z udziałem hetmana (w tym bitwy z Turkami pod komendą poprzednich hetmanów). Czasami umyka nam w tym wszystkim sam dowódca. Na szczęście pod koniec jest jednak rozdział o licznych ziemiach Koniecpolskich na Ukrainie. Podkreślenie jak wiele tam posiadał i jak jego pomyślność była uzależniona od utrzymania swoich miasteczek i wsi przed grabieżą tatarską i kozacką.

Zaletą książki jest niewątpliwie opis mniej znanych (zdawałoby się nie wojennych) lat I połowy XVII wieku. Okresy w których teoretycznie Rzeczpospolita nie prowadziła wojen wypełnione są, a to problemami z Kozakami, a to próbą zwalczania najazdów tatarskich albo poborem, mającym być manifestacją gotowości do wojny z Turcją czy Szwecją. Można powiedzieć, że autor ładnie przedstawił, że nawet teoretycznie pokojowe czasy były dość napięte i wymagały środków chociażby na odstraszanie sąsiadów.

Autor wspomina też losy Aleksandra Koniecpolskiego - syna, który próbował iść w wojenne ślady ojca, oczywiście z mniejszym powodzeniem.

Do minusów należy zaliczyć część myśli autora, który jednak opisywał konflikty z kozakami i magnatów z chłopstwem w typowy dla czasów PRLu sposób. Stare kalki: zły magnat, kontra biedny chłop i prześladowany kozak. Nie jest tego dużo, ale co nieco te podejście się zdezaktualizowało.

Sam autor przyznał na koniec, że hetman Koniecpolski czeka na kolejną bardziej szczegółową biografię odnośnie np. spraw prywatnych i politycznych.

Niezwykłe osiągnięcia militarne hetmana na pewno ubarwiają tę książkę. Nauki pobierane od Żółkiewskiego i Chodkiewicza. Udana wojna szarpana ze Szwecją o Pomorze gdańskie i Prusy, powstrzymanie najazdu Abaza Paszy, kilkukrotne udane akcje przeciwko tatarskim łupieżcom.

Nie do końca jest to biografia, o samej osobowości nie dowiadujemy się zbyt dużo. Dość skąpo opracowane...

Rzetelnie i bardzo naukowo przygotowana biografia wielkiego wodza okresu nowożytnego.
Profesor Podhorodecki jest uznanym i cenionym ekspertem w dziedzinie historii wojskowości i jego książki cechują się wysoką jakością naukową. Każdy zainteresowany może się zapoznać z dokładną analizą nie tylko życia bohatera biografii, ale również poznać klimat opisywanej epoki.
Niestety, ale w dzisiejszych czasach czyta się to dosyć ciężko i siermiężnie. Autor lubi wyliczanki - a to wpływów z kolejnych posiadłości hetmana, a to konkretnej liczny żołnierzy poszczególnych chorągwi w danej bitwie. Uważam, że takie cenne i naukowe informacje powinny być podawane w aneksach lub tabelach na końcu książki, a nie w głównym tekście. Brakło też szerszego spojrzenia na aspekt społeczny i życie codzienne w opisywanych czasach, dominowały bowiem precyzyjne opisy kolejnych kampanii wojennych. Z drugiej strony, nie można się temu dziwić, bo przecież Koniecpolski był dowódcą wojskowym.

Rzetelnie i bardzo naukowo przygotowana biografia wielkiego wodza okresu nowożytnego.
Profesor Podhorodecki jest uznanym i cenionym ekspertem w dziedzinie historii wojskowości i jego książki cechują się wysoką jakością naukową. Każdy zainteresowany może się zapoznać z dokładną analizą nie tylko życia bohatera biografii, ale również poznać klimat opisywanej epoki.
Niestety,...

Fajna biografia opisująca życie (głównie pod kątem działalności militarnej) jednego z najwybitniejszych wodzów I Rzeczypospolitej. Czyta się ją bardzo przyjemnie, ale nie ma wielkiej wartości naukowej. To bardziej fabularyzowana opowieść (z wymyślonymi dialogami) niż popularnonaukowe opracowanie. Ale to może być zaletą dla czytelników spragnionych lekkiej rozrywki, a nie samych informacji.

Fajna biografia opisująca życie (głównie pod kątem działalności militarnej) jednego z najwybitniejszych wodzów I Rzeczypospolitej. Czyta się ją bardzo przyjemnie, ale nie ma wielkiej wartości naukowej. To bardziej fabularyzowana opowieść (z wymyślonymi dialogami) niż popularnonaukowe opracowanie. Ale to może być zaletą dla czytelników spragnionych lekkiej rozrywki, a nie...