Historia dojrzewania, poszukiwania własnej orientacji przez dwie młode dziewczyny. Sama historia dość prosta. Momentami wciągająca i intrygująca. Ale wydaje się, że skonstruowana trochę po łebkach. Wolałbym jako czytelnik rozwinięcia wątków, dodania charakterystyk itp. 80 stron to dla mnie zdecydowanie za mało.

Historia dojrzewania, poszukiwania własnej orientacji przez dwie młode dziewczyny. Sama historia dość prosta. Momentami wciągająca i intrygująca. Ale wydaje się, że skonstruowana trochę po łebkach. Wolałbym jako czytelnik rozwinięcia wątków, dodania charakterystyk itp. 80 stron to dla mnie zdecydowanie za mało.

Kristo - krótko.
Komiksowe arcydzieło, polecam przy okazji ekranizację, która nic nie straciła z ducha Clowesa, dodała tylko pewne akcenty, przy usunięciu innych.

Kristo - krótko.
Komiksowe arcydzieło, polecam przy okazji ekranizację, która nic nie straciła z ducha Clowesa, dodała tylko pewne akcenty, przy usunięciu innych.

końcówka mocny rel

końcówka mocny rel

film był fajniejszy

film był fajniejszy

Cienie i blaski końcówki nastolęctwa

Cienie i blaski końcówki nastolęctwa

Clowes jak nikt potrafi opowiadać takie zwykłe do bólu historie. O dorastniu, o przyjaźni, o rozczarowaniu innymi i samym sobą. Bez sentymentalizmu, z humorem, ale bez żadnych łatwych pocieszeń.

Clowes jak nikt potrafi opowiadać takie zwykłe do bólu historie. O dorastniu, o przyjaźni, o rozczarowaniu innymi i samym sobą. Bez sentymentalizmu, z humorem, ale bez żadnych łatwych pocieszeń.

Dwie laski, które ani razu się nie uśmiechnęły.

Clowes pokazuje w tym niezbyt długim komiksie świetny warsztat, zarówno graficzny jak i w umiejętności opowiadania, pisania dialogów, oddania nastroju czy detali z których buduje fabułę. Natomiast nie porywa mnie sama historia.

Końcówka rzeczywiście jest dobra i moje neurony lustrzane zadrżały, ale przez 2/3 to jest opowieść o nastolatkach robiących głupoty, negatywnie nastrojonych do wszystkiego wkoło. Próbujących znaleźć swoje miejsce na świecie, pokonać samotność i ogarnąć swoją seksualność. Sprawnie opowiedziana, ale nie do końca angażująca.

Warto przeczytać, ale tytuł jest przehajpowany. Wolałbym coś o dzieciakach z Polski czy Czech... amerykańskie sentymenty nie są dla mnie specjalnie ważne. Waham się między oceną 6 a 7.

(czy tylko mi się wydaje, że obie bohaterki mają nienaturalnie duże usta?)

Dwie laski, które ani razu się nie uśmiechnęły.

Clowes pokazuje w tym niezbyt długim komiksie świetny warsztat, zarówno graficzny jak i w umiejętności opowiadania, pisania dialogów, oddania nastroju czy detali z których buduje fabułę. Natomiast nie porywa mnie sama historia.

Końcówka rzeczywiście jest dobra i moje neurony lustrzane zadrżały, ale przez 2/3 to jest...

Prace Daniela Clowesa zdecydowanie nie należą do najłatwiejszych w odbiorze. Jego komiksy są ekranizowane, tak jak zresztą jak dziś omawiany, autor zdobywa za nie sporo nagród i porusza poważne problemy społeczne. Jednak forma w jakiej to czyni nie każdemu przypadnie do gustu. Na przykład mi. Jakiś czas temu podzieliłem się z wami moją opinią na temat komiksu "Wilson", wobec którego miałem spore oczekiwania. Gdy zabierałem się za "Ghost World" nie liczyłem w zasadzie na nic. No może poza wkurzającymi postaciami na pierwszym planie. Tak naprawdę dostałem to, a nawet odrobinę więcej, bo tym razem nie czułem ani przez sekundę, że autor próbuje usprawiedliwiać poczynania swych bohaterek. Enid i Rebecca są do bólu wkurzające, jednocześnie obrazując przy tym hipokryzję młodego pokolenia z dobrych domów.

Jeśli miałbym wskazać, która z dziewczyn wkurzała mnie bardziej, to od razu wskaże ciemnowłosą Enid. Takich kobiet (ale też mężczyzn),spotkałem an swej drodze aż za wiele. Zresztą zapewne nie ja jeden. Zarozumiała, wszystkowiedząca, rozkapryszona i tak naprawdę totalnie zagubiona. Autor zresztą mocno docisnął tej postaci, która w końcu przyznaje się czytelnikowi, do swej największej słabości. Pytanie tylko, ile osób w prawdziwym życiu jest wstanie zebrać się na taką odwagę? Sam nie jestem ideałem, też nieraz krytykuję innych, choć nie boję się do tego przyznać. Może to po części przez zawód, który wykonuję. Owszem, krytyk ma niejako pewną dozę swobody w jechaniu po pracy innych, a co za tym idzie ocenianiu ludzi. No bo my wiemy więcej, czytaliśmy więcej, widzieliśmy więcej. Gówno prawda. Jesteśmy takimi samymi ludźmi, jak reszta a nasza ocena ma znaczenie tylko wtedy, jeśli ktokolwiek zechce ją czytać. Nie musi się zgadzać z wyrażanymi opiniami, w zasadzie lepiej gdy tego nie robi, bo (w teorii, może wyniknąć ciekawa wymiana poglądów.

Niejako na ten aspekt zwraca uwagę druga z przyjaciółek, Rebecca. Nie czyni tego bezpośrednio, ale jej zachowanie względem Enis można nieraz odczytać właśnie w ten sposób. Marudzisz na tego faceta, bo ci się podoba. Psioczysz na te dziewczyny, a sama jesteś jedną z nich. Obgadujesz innych, przypisując im dziwne łatki, ale nawet nie poznasz tych ludzi. Uznajesz się za lepszą, a tak naprawdę siebie nienawidzisz. Brzmi znajomo?

Niemniej komiks może się okazać bardzo trudną lekturą dla przeciętnego zjadacza chleba. Zdecydowanie jest on adresowany do bardzo dojrzałego czytelnika, co nie znaczy pełnoletniego. Aczkolwiek należy zaznaczyć, ze wulgaryzmów jest tutaj bardzo dużo. Na tyle, że aż nadrukowana na okładce stosowny znaczek ostrzegający. Niemniej każde przekleństwo ma tutaj konkretny wydźwięk i nie razi. Zresztą dialogi prowadzone przez dziewczęta pozwalają też lepiej zrozumieć pewne obyczaje w USA. Tutaj mocno przydają się przypisy, zamieszczone na końcu komiksu, a tłumaczące pewne pojęcia i przybliżające wspominane osoby lub kapele muzyczne.

"Ghost World" zrobił na mnie dużo większe i znacznie lepsze wrażenie niż "Wilson". Konstrukcja tego dzieła po prostu do mnie przemówiła i zawierała wszystko to, czego brakowało "Wilsonowi". Niemniej ciężko mi polecić komuś w ciemno ten komiks. To naprawdę trudne dzieło, po które jednak warto sięgnąć. Niektórzy się zapewne od niego po prostu odbiją inni wchłoną całość w kilka minut. Warto jednak dać szansę "Ghost World", szczególnie jeśli szukamy mocnych przemyśleń na temat samego siebie.

Prace Daniela Clowesa zdecydowanie nie należą do najłatwiejszych w odbiorze. Jego komiksy są ekranizowane, tak jak zresztą jak dziś omawiany, autor zdobywa za nie sporo nagród i porusza poważne problemy społeczne. Jednak forma w jakiej to czyni nie każdemu przypadnie do gustu. Na przykład mi. Jakiś czas temu podzieliłem się z wami moją opinią na temat komiksu "Wilson",...

𝘎𝘩𝘰𝘴𝘵 𝘞𝘰𝘳𝘭𝘥 dostałam od mojej kochanej przyjaciółki na 24. urodziny i dopiero teraz znalazłam dobry moment, żeby się za niego zabrać. Oglądałam film parę lat temu i bardzo go lubię -- vibe był podobny, ale teraz po lekturze mam dziwne wrażenie, że słabo go pamiętam.

Ilustracje pełne krzywych, paskudnych twarzy, utrzymane w zaledwie trzech barwach. Szydercze komentarze bohaterek przelewają się ze strony na stronę -- podobnie jak wulgarny język. Nie żałują sobie ironicznych opinii o znajomych ludziach i tych, których spotykają przypadkiem. Komiks jest w zasadzie dynamiczną paplaniną. I coś za krótki był. Za szybko się skończył. Nie dotarł do mnie ten niedopowiedziany finał. Chciałam WIĘCEJ.

𝘎𝘩𝘰𝘴𝘵 𝘞𝘰𝘳𝘭𝘥 dostałam od mojej kochanej przyjaciółki na 24. urodziny i dopiero teraz znalazłam dobry moment, żeby się za niego zabrać. Oglądałam film parę lat temu i bardzo go lubię -- vibe był podobny, ale teraz po lekturze mam dziwne wrażenie, że słabo go pamiętam.

Ilustracje pełne krzywych, paskudnych twarzy, utrzymane w zaledwie trzech barwach. Szydercze komentarze...

Co za pretensjonalny bełkot. Trzy gwiazdki wyłącznie za niezłą kreskę autora, bo scenariuszy to on pisać nie potrafi.

Co za pretensjonalny bełkot. Trzy gwiazdki wyłącznie za niezłą kreskę autora, bo scenariuszy to on pisać nie potrafi.