Niespodzianki - to właśnie lubię w książkach. Tutaj niespodzianka to nieznany mi wcześniej autor - Richard Rayner, ciekawa historia chłopaka z fińskiej wioski, który marzy o budowaniu drapaczy chmur. Architektura jako motyw przewodni powieści obyczajowej to zaskakujący wybór, ale tu sprawdził się doskonale, przeczytałam z zainteresowaniem.
Losy głównego bohatera mocno dramatyczne i miejscami nieprawdopodobne (to tak trochę na minus),ale w Ameryce lat 20-tych chyba wiele mogło się zdarzyć.
Ta książka to świetnie opowiedziana historia Esko Vaananena, człowieka, który mimo wielu przeciwności losu, nie porzucił swoich marzeń.
Te marzenia to niebotyczne drapacze chmur i piękna, ciągle wymykająca mu się kobieta. To, że historia jest osadzona w prawdziwych wydarzeniach historycznych tylko podnosi jej wartść. Możemy przybliżyć sobie pewnie większości nieznane losy Finlandii 1918 roku w czasie, kiedy w Rosji obalają cara, zwycieża rewolucja, na Zachodzie toczy się I wojna światowa, a Finlandia pośród tych zawirowań musi obrać swoją własną drogę do wolności.
Dalsze losy Esko są związane z Ameryką lat 20-tych i jej niepowtarzalnym klimatem - to czasy prohibicji, gangsterów, jazzu, powstających fortun i zdobyczy techniki.
Książka chyba szerzej nie znana, a warta przeczytania.

Niespodzianki - to właśnie lubię w książkach. Tutaj niespodzianka to nieznany mi wcześniej autor - Richard Rayner, ciekawa historia chłopaka z fińskiej wioski, który marzy o budowaniu drapaczy chmur. Architektura jako motyw przewodni powieści obyczajowej to zaskakujący wybór, ale tu sprawdził się doskonale, przeczytałam z zainteresowaniem.
Losy głównego bohatera mocno...

To jedna z tych książek, po którą nigdy bym nie sięgnął, gdyby nie rekomendacje zaprzyjaźnionej Czytelniczki z Lubimy Czytać. Dziękuję pani Anno :) Pani "jestem na tak" dla tej książki przekonało mnie, aby ją przeczytać i dobrze zrobiłem, bo to bardzo ciekawa powieść obyczajowa. Wszystko jest tu sensownie poukładane, jedno wydarzenie wynika z drugiego, a nie wyskakuje z kapelusza, nie ma nieistotnych wątków, które donikąd nie prowadzą, a przy okazji można się zapoznać z interesującym fragmentem historii Finlandii. Bardzo polecam!

To jedna z tych książek, po którą nigdy bym nie sięgnął, gdyby nie rekomendacje zaprzyjaźnionej Czytelniczki z Lubimy Czytać. Dziękuję pani Anno :) Pani "jestem na tak" dla tej książki przekonało mnie, aby ją przeczytać i dobrze zrobiłem, bo to bardzo ciekawa powieść obyczajowa. Wszystko jest tu sensownie poukładane, jedno wydarzenie wynika z drugiego, a nie wyskakuje z...

Można się zastanawiać, czy taka miłość jest w ogóle możliwa. Ja się zastanawiałam. Facet - obsesjonat, kobieta - zimna femme fatale. Ludzie zupełnie od siebie różni. On - chłopiec z małej fińskiej wioski, ona - z arystokratycznej, rosyjskiej rodziny. Już przy pierwszym spotkaniu, gdy oboje mają po 10 lat, los ostrzega go, że ta dziewczyna to dla niego nic dobrego. Niestety to się sprawdza, ale on jest tym absolutnie niezrażony. Bo taki już jest - nie poddaje się. Nigdy. Nowy wynalazek z początku wieku - winda - zaszczepia w nim pragnienie i pasję. Ta pasja nie opuszcza go do końca życia wyznaczając mu zawodową drogę. I mimo, że przyszło mu się zmagać z zawieruchą wojny domowej (po raz pierwszy dowiedziałam się czegoś o historii Finlandii),to nigdy o swojej pasji nie zapomniał i w końcu udaje mu się ją realizować w Ameryce. Uwielbiam tę książkę za klimat. Za doskonałe odmalowanie klimatu lat dwudziestych w Ameryce właśnie. To wtedy powstawały wieżowce w wielkich miastach, a on - architekt, staje się częścią tej wielkiej historii. Częścią amerykańskiej historii są też czasy gangsterstwa i prohibicji, od czego również nie udaje się Esko uciec. I tu znowu pojawia się femme fatale. Doświadczona rosyjską rewolucją, wpada z deszczu pod rynnę prosto w łapy gangsterów. A to dla Esko oznacza spore kłopoty. Czy ta historia dobrze się kończy? Zależy dla kogo - jak w życiu. Moim zdaniem nie mogła się skończyć inaczej. Kawał świetnej literatury. Gorąco polecam.

Można się zastanawiać, czy taka miłość jest w ogóle możliwa. Ja się zastanawiałam. Facet - obsesjonat, kobieta - zimna femme fatale. Ludzie zupełnie od siebie różni. On - chłopiec z małej fińskiej wioski, ona - z arystokratycznej, rosyjskiej rodziny. Już przy pierwszym spotkaniu, gdy oboje mają po 10 lat, los ostrzega go, że ta dziewczyna to dla niego nic dobrego. Niestety...

Choć czytanie momentami szło mi jak przysłowiowa krew z nosa, cieszę się, że przebrnęłam do końca. To całkiem dobra książka, o miłości, niezłomności, dążeniu do celu... Ciekawie napisana, pełna zwrotów akcji. Polecam.

Choć czytanie momentami szło mi jak przysłowiowa krew z nosa, cieszę się, że przebrnęłam do końca. To całkiem dobra książka, o miłości, niezłomności, dążeniu do celu... Ciekawie napisana, pełna zwrotów akcji. Polecam.

Doskonale opowiedziana historia Esko, Fina podążającego za marzeniami, mimo wielu przeciwności losu.

Głównego bohatera poznajemy jako małego chłopca, który w wyniku pożaru stracił matkę, a sam wyszedł z niego z poparzoną twarzą, widząc tylko na jedno oko. Jak przystało na prawdziwego Fina Esko się nie poddaje i bierze los we własne ręce. Marzy o budowie najwyższego drapacza chmur i o miłości Kateriny, dziewczyny z rodziny rosyjskich arystokratów. Aby osiągnąć cel jest w stanie zrobić bardzo wiele, włączając w to wstąpienie do armii i walkę przeciwko Sowietom, pozostawienie żony i wyjazd do Nowego Jorku, gdzie pracuje jako robotnik na budowie i o wiele więcej... I chociaż los nie jest dla niego łaskawy Esko nie traci zapału i wiary w ludzi.

Dynamiczny język i wielowątkowa fabuła sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem, a losy Esko z każdą stroną wciągają coraz bardziej. Dodatkowym atutem jest oparcie fabuły na prawdziwych wydarzeniach historycznych pierwszej dekady XX wieku. Możemy poznać losy Finlandii w okresie, kiedy w Rosji upada carat, a do władzy dochodzą Bolszewicy.

Książka zdecydowanie warta przeczytania :).

Doskonale opowiedziana historia Esko, Fina podążającego za marzeniami, mimo wielu przeciwności losu.

Głównego bohatera poznajemy jako małego chłopca, który w wyniku pożaru stracił matkę, a sam wyszedł z niego z poparzoną twarzą, widząc tylko na jedno oko. Jak przystało na prawdziwego Fina Esko się nie poddaje i bierze los we własne ręce. Marzy o budowie najwyższego...

Myślę, że książka warta jest polecenia. Faktem jest jej uderzająca realność, rzeczywistość opisana w sposób niesamowicie wybitny i uderzający dla czytelnika. Nie znajdziecie tu opisów czczych i błahych, o prostej miłości, czy łatwo dostępnym spokoju i szczęściu. Wręcz przeciwnie akcja jest niemalże nieustannie zaskakująca, zaś w momentach gdy wydaję się, że Esko wreszcie odnalazł spokój dzieją się rzeczy tragiczne...Książka jest utrzymana raczej w ponurym nastroju, nie ma szczęśliwego zakończenia, co nieco mnie zasmuciło, jednak, czy powieść poprowadzona w duchu cierpienia, trudów i ciągłych zmagań mogłaby zostać zwieńczona cudownym happy endem? Myślę, że nie. To, co pozostanie w mej pamięci po zakończeniu lektury to świadomość, iż sukces i spełnienie zawsze usłane są drogą wyrzeczeń, nieustannej pracy, wysiłku, ale również pasji, wiary we własne możliwości i w potęgę miłości silniejszej niż śmierć.

Myślę, że książka warta jest polecenia. Faktem jest jej uderzająca realność, rzeczywistość opisana w sposób niesamowicie wybitny i uderzający dla czytelnika. Nie znajdziecie tu opisów czczych i błahych, o prostej miłości, czy łatwo dostępnym spokoju i szczęściu. Wręcz przeciwnie akcja jest niemalże nieustannie zaskakująca, zaś w momentach gdy wydaję się, że Esko wreszcie...

Świetna książka! Wartka historia bardzo treściwie napisana. Jedna z niewielu gdzie nie "przelatujemy oczami" po przydługich opisach przyrody lub architektury. Nie ma tam ani jednego zbędnego zdania. Zastanawiam się dlaczego nikt jeszcze nie nakręcił filmu na podstawie powieści? Na pewno pokochaliby głównego bohatera. Żałuję ze książka jest tak mało znana i nie cieszy się popularnością nawet na naszym portalu. Polecam i gwarantuję cudowne przeżycia!

Świetna książka! Wartka historia bardzo treściwie napisana. Jedna z niewielu gdzie nie "przelatujemy oczami" po przydługich opisach przyrody lub architektury. Nie ma tam ani jednego zbędnego zdania. Zastanawiam się dlaczego nikt jeszcze nie nakręcił filmu na podstawie powieści? Na pewno pokochaliby głównego bohatera. Żałuję ze książka jest tak mało znana i nie cieszy się...

nie porywa

nie porywa

2010

2010

Dla mnie to było nudne. Romansidło.

Dla mnie to było nudne. Romansidło.