Jest to książka ważna i potrzebna. Poruszająca sferę seksualną (także tą uznawaną za wulgarną),emocjonalną i duchową. Obalająca wiele stereotypów i naleciałości kulturowych, czy rodzinnych, które utrudniają nam budowanie zdrowych relacji.

Główną tezą autora jest pojęcie "różnicowania się", któremu poświęca najwięcej przestrzeni w książce - co rozumiem jako "stawanie się sobą", odkrywanie swojego potencjału, autonomię funkcjonowania. Tę ideę przeciwstawia koncepcji "zlania emocjonalnego" - która zakłada patologiczną zależność partnerów, przez pryzmat której tłumaczy problem dysfunkcyjnych relacji.

Autor zakłada, że jest to najważniejszy element zdrowej i udanej relacji monogamicznej, który pozwala na odkrywanie siebie nawzajem bez końca. Pozwala na bycie świadkiem jak druga osoba i relacja, której jest się częścią rozwija się, zmienia i dąży do głębszego, wręcz duchowego zrozumienia. (Schnarch nie boi się powoływać na doświadczenia duchowe, wręcz zachęca do jej rozwijania właśnie poprzez relację i seksualność.)

Zrobił na mnie wrażenie zwłaszcza ostatni rozdział książki - gdzie pojęcie różnicowania jest postawione wobec ostateczności - czyli śmierci partnera.

Daje 7/10 głównie z uwagi na przedłużające się opisy sesji terapeutycznych pacjentów autora - dla niektórych osób może być to zdecydowana zachęta do zapoznania się z pozycji. Jednak mnie w pewnym momencie wielorakość intymnych problemów różnych par zaczęła nudzić i sprawiała, że od połowy książki wyczekiwałem powoli jej końca. Również styl prowadzenia terapii przez autora - nie bez powodu bywa przez niektórych określany jako "dyrektywny".

Jednak uważam, że dla osób chcących świadomie budować swoje życie w relacji monogamicznej koncepcje przedstawiane przez autora mogą przyczynić się do głębszego zrozumienia i piękniejszego związku.

Jest to książka ważna i potrzebna. Poruszająca sferę seksualną (także tą uznawaną za wulgarną),emocjonalną i duchową. Obalająca wiele stereotypów i naleciałości kulturowych, czy rodzinnych, które utrudniają nam budowanie zdrowych relacji.

Główną tezą autora jest pojęcie "różnicowania się", któremu poświęca najwięcej przestrzeni w książce - co rozumiem jako "stawanie się...

To dobra i mądra książka, żałuje tylko że nie przeczytałam jej jakieś 10 lat temu, choć pewnie wtedy wiele tematów i historii nie byłoby mi tak bliskich. Polecam przeczytać każdemu, który chociaż raz miał jakąkolwiek autorefleksje nad sobą czy swoimi relacjami z ludźmi. Wiele celnych nieszablonowych spostrzeżeń, dla niektórych pewnie kontrowersyjnych (autor nieco krytykuje podejście współczesnej terapii, robienie z ludzi "ofiar swojego dzieciństwa"). Dobrze mieć w pogotowiu znaczniki samoprzylepne i koniecznie egzemplarz własny. Będę na pewno wracać do tej pozycji często.

To dobra i mądra książka, żałuje tylko że nie przeczytałam jej jakieś 10 lat temu, choć pewnie wtedy wiele tematów i historii nie byłoby mi tak bliskich. Polecam przeczytać każdemu, który chociaż raz miał jakąkolwiek autorefleksje nad sobą czy swoimi relacjami z ludźmi. Wiele celnych nieszablonowych spostrzeżeń, dla niektórych pewnie kontrowersyjnych (autor nieco krytykuje...

Namiętność jest jak lustro w związku, tylko dojrzali, pewni swojej seksualności partnerzy potrafią przeglądać się w nim bez obaw. Budowa małżeństwa opartego na szczerości, miłości i namiętności to nie lada wyzwanie, a książkę "Namiętne małżeństwo" warto przeczytać na każdym etapie budowy.

Namiętność jest jak lustro w związku, tylko dojrzali, pewni swojej seksualności partnerzy potrafią przeglądać się w nim bez obaw. Budowa małżeństwa opartego na szczerości, miłości i namiętności to nie lada wyzwanie, a książkę "Namiętne małżeństwo" warto przeczytać na każdym etapie budowy.

Psychologia związku interesuje mnie od wielu lat. Autor tej książki - terapauta - na przykładzie wielu par pokazuje nie tylko, jakie problemy mogą nas trapić, ale także jak dobra komunikacja w związku potrafi sobie z nimi poradzić. Jedne wydają się błahe, drugie nierozwiązywalne - to zupełnie bez znaczenia, jeżeli zależy nam na partnerze.

Książka nie najprostsza, ale godna polecenia.

Psychologia związku interesuje mnie od wielu lat. Autor tej książki - terapauta - na przykładzie wielu par pokazuje nie tylko, jakie problemy mogą nas trapić, ale także jak dobra komunikacja w związku potrafi sobie z nimi poradzić. Jedne wydają się błahe, drugie nierozwiązywalne - to zupełnie bez znaczenia, jeżeli zależy nam na partnerze.

Książka nie najprostsza, ale...

Przeczytałam ebook. Lektura nie była łatwa, lekka i przyjemna, ale nie mamy tu do czynienia z prostym poradnikiem (choć w książce nie brakuje konkretnych wskazówek czy sugestii). Chyba najciekawszą - bo idącą pod prąd rozpowszechnionych opinii - jest koncepcja, że im bardziej kochamy, tym większą przestrzeń wolności powinniśmy dawać i sobie i partnerowi/partnerce, choć nie ma to nic wspólnego z tzw. otwartym związkiem. Pragnienie bycia razem powinno być równoważone pragnieniem zachowania odrębności w związku, ponieważ inaczej relacja przeradza się w emocjonalną fuzję. A ta stanowi prostą drogę do martwoty relacji: nudy, rutyny, wypalenia. Niektóre fragmenty książki mogą wydać się bardzo odważne, ale mają swój konkretny kontekst i cel. Podejrzewam, że może to być także dobra "lektura uzupełniająca" dla małżeństw w kryzysie (także tych rozważających rozwód),które decydują się terapię, oraz tych, które nad terapią się zastanawiają.

Przeczytałam ebook. Lektura nie była łatwa, lekka i przyjemna, ale nie mamy tu do czynienia z prostym poradnikiem (choć w książce nie brakuje konkretnych wskazówek czy sugestii). Chyba najciekawszą - bo idącą pod prąd rozpowszechnionych opinii - jest koncepcja, że im bardziej kochamy, tym większą przestrzeń wolności powinniśmy dawać i sobie i partnerowi/partnerce, choć nie...

O kurczę, ta książka jest nie tylko jak zaglądanie komuś do sypialni, ale jak pójście z kimś na jego prywatną sesję terapeutyczną. W zasadzie takich rzeczy się nie robi… Ale przecież sama skądś znam sytuacje podobne do tych, o których mówią bohaterowie książki… Różne uczucia przeplatały się we mnie podczas czytania „Namiętnego małżeństwa”: raz myśl, że to może zbyt intymne, cudze chwile, by brać w nich – czytając - udział, a raz inna myśl – koniecznie muszę tam być, widzieć i słyszeć, bo to przecież i mnie dotyczy. Po dawnej lekturze Wisłockiej to była pierwsza od lat książka o seksie, jaką czytałam. I nie chodzi mi o jakieś powieściowe „momenty”, ale o konkretne i poważne podejście do tematu. Na tyle konkretne i poważne, że czytelnik zaczyna się zastanawiać, skąd mu się wzięły w głowie te wszystkie idiotyczne stereotypy w rodzaju „jeszcze nie spotkałem mojej drugiej połówki”, „są młodzi, niech poszaleją”, „po tylu latach ogień musi wygasnąć”, „małżeństwo to koniec namiętności”. Po tej lekturze, przyznaję – chwilami niełatwej – takie schematy okazują się kompletnie bzdurne, bo pojawia się nowe spojrzenie na to, od czego zależy udany związek i udany seks. I jeśli to spojrzenie skierujemy na samych siebie, to zobaczymy, że mamy mnóstwo do zrobienia…

O kurczę, ta książka jest nie tylko jak zaglądanie komuś do sypialni, ale jak pójście z kimś na jego prywatną sesję terapeutyczną. W zasadzie takich rzeczy się nie robi… Ale przecież sama skądś znam sytuacje podobne do tych, o których mówią bohaterowie książki… Różne uczucia przeplatały się we mnie podczas czytania „Namiętnego małżeństwa”: raz myśl, że to może zbyt intymne,...