Nie wiedziałam czy podpiąć tą książkę pod kryminał czy pod literaturę piękną. Zaskakująca, refleksyjna z przyciągającym tytułem. Chyba nie muszę was zachęcać.

Nie wiedziałam czy podpiąć tą książkę pod kryminał czy pod literaturę piękną. Zaskakująca, refleksyjna z przyciągającym tytułem. Chyba nie muszę was zachęcać.

Książka napisana jest bardzo dynamicznie. Częsta zmiana narracji i czasu przedstawiania powieści to niewątpliwie pozytywny aspekt utworu. Rozdziały i poszczególne sytuacje są nieraz urywane, co daje czytelnikowi wgląd w charakter głównej bohaterki. Zarówno świat jak i bohaterowie są ukazani w książce najczęściej w sposób negatywny, wszystko wydaje się szare, brudne, ponure, a niekiedy mroczne, dzięki czemu powieść ma unikatowy i ciekawy klimat.

Książka napisana jest bardzo dynamicznie. Częsta zmiana narracji i czasu przedstawiania powieści to niewątpliwie pozytywny aspekt utworu. Rozdziały i poszczególne sytuacje są nieraz urywane, co daje czytelnikowi wgląd w charakter głównej bohaterki. Zarówno świat jak i bohaterowie są ukazani w książce najczęściej w sposób negatywny, wszystko wydaje się szare, brudne, ponure,...

Do powieści zabrałem się prawie że przypadkowo, podczas podróży pociągiem, znudzony lekturą czegoś innego. Zerknąłem w telefon i przypomniało mi się, że niegdyś wydawnictwo wrzuciło e-book tego dzieła za darmo na fanpage. W ogóle nie wiedziałem, czego mam się spodziewać: nieciekawa okładka (wiem, że są zwolennicy okładek tego artysty, ale ja do nich nie należę),niecenzuralny, śmiały tytuł (chyba słaby marketingowo!),nic niemówiące mi nazwisko autorki - okej, no to jedziemy. No i była jazda, był odjazd, się nie przejechałem, dobre to to było!
Dzieło zaczyna się jak kryminał, a kończy straszliwie dołująco, niczym mroczna powieść egzystencjalna, jak dramat (kto się źle czuje psychicznie, lepiej niech nie czyta, bo można się pochlastać). Cała powieść jest zresztą dramatyczna, smutna, dojmująca - co nie oznacza, że nie bywa wesoło. Autorka pisze umiejętnie (wszystko niemal zapisano w czasie teraźniejszym, ale mnie się to czytało dobrze; nie jest to zresztą nowość w literaturze, już Hamsun to celnie stosował),przez tekst się brnie, nie ma bufonady, są wtręty z komunikatorów i innych sociali, co wzmacnia autentyczność i osadzenie utworu we współczesności. Jest tu też, choć nieeksponowany bardzo przesadnie, podjęty temat feminizmu, praw kobiet, wolności seksualnej (nie dziwi to, biorąc pod uwagę, że wyszło w ha!arcie). Jak wspomniałem, im dalej, tym bardziej dołująco, a także psychodelicznie, tajemniczo - sprawy, zamiast się rozjaśniać, zaciemniają się fabularnie, treściowo, filozoficznie...
Podszedłem do lektury bez żadnych oczekiwań i zaskoczyła mnie ona bardzo pozytywnie - i takie niespodzianki lubię! Cieszę się, że tym samym poznałem kolejne dzieło z polskiej literatury najnowszej.

Do powieści zabrałem się prawie że przypadkowo, podczas podróży pociągiem, znudzony lekturą czegoś innego. Zerknąłem w telefon i przypomniało mi się, że niegdyś wydawnictwo wrzuciło e-book tego dzieła za darmo na fanpage. W ogóle nie wiedziałem, czego mam się spodziewać: nieciekawa okładka (wiem, że są zwolennicy okładek tego artysty, ale ja do nich nie należę),...

Nie jest to typowy kryminał. Przypomina raczej stos psychodelicznych scen bohaterki, w których dominują obrazy okrutne, wręcz bestialskie. Zupełnie niepotrzebne długie przytoczenia komentarzy z internetowych portali społecznościowych. Drażni narracja. Zdania krótkie, przeważnie w czasie teraźniejszym. Wszystkie postacie w powieści sprawiają wrażenie chorych psychicznie albo co najmniej uzależnionych od alkoholu, lub narkotyków. W sumie powiewa nudą. Wątek kryminalny w zasadzie rozwiązuje się sam i jest raczej tłem dla przedstawienia rusów charakterologicznych pojawiających się w książce bohaterów. Raczej nie polecam.

Nie jest to typowy kryminał. Przypomina raczej stos psychodelicznych scen bohaterki, w których dominują obrazy okrutne, wręcz bestialskie. Zupełnie niepotrzebne długie przytoczenia komentarzy z internetowych portali społecznościowych. Drażni narracja. Zdania krótkie, przeważnie w czasie teraźniejszym. Wszystkie postacie w powieści sprawiają wrażenie chorych psychicznie...

dobry, inteligentny kryminał

dobry, inteligentny kryminał

Nie chcę się znęcać.
Napięcie? Kryminał? Jak to mówią - emocje jak na grzybach. To może mroczna opowieść o pożądaniu, grzesznych żądzach i ciemnej stronie natury ludzkiej? Zieeeewwww... Wyrafinowana żonglerka narracyjna, swobodna przemiana jaźni, wędrówka dusz w stylu porno? Tomek mówi: grafoman! Zaangażowany głos młodego pokolenia doby późnego Internetu? Przebrzmiałe stare majtki z wczorajszego dnia...

Nie chcę się znęcać.
Napięcie? Kryminał? Jak to mówią - emocje jak na grzybach. To może mroczna opowieść o pożądaniu, grzesznych żądzach i ciemnej stronie natury ludzkiej? Zieeeewwww... Wyrafinowana żonglerka narracyjna, swobodna przemiana jaźni, wędrówka dusz w stylu porno? Tomek mówi: grafoman! Zaangażowany głos młodego pokolenia doby późnego Internetu? Przebrzmiałe stare...

Bardzo lubię gatunkowe nieścisłości, niedookreślenia, wyznaczone granice niestarannie rozmazane poślinioną gumką do ołówka. Najciekawsze dzieje się nie w centrum, a tuż przy krawędziach. W tę grę pięknie bawi się Anna Mazurek. „Dziwka” to kryminał, który znudzony formułą gatunkową już nie chce być dłużej kryminałem. Rewelacyjny debiut z bezbłędnie stworzoną przez autorkę scenografią (na którą składają się między innymi prujące się instalacje elektryczne, łuszczący się tynk, przepocona pościel, nieświeża bielizna, zapach szczyn w bramach kamienic i jeszcze i jeszcze) i bohaterami bombardowanymi zewsząd wciskającą się w każdy por skóry przemocą. Zdecydowanie boli.

Bardzo lubię gatunkowe nieścisłości, niedookreślenia, wyznaczone granice niestarannie rozmazane poślinioną gumką do ołówka. Najciekawsze dzieje się nie w centrum, a tuż przy krawędziach. W tę grę pięknie bawi się Anna Mazurek. „Dziwka” to kryminał, który znudzony formułą gatunkową już nie chce być dłużej kryminałem. Rewelacyjny debiut z bezbłędnie stworzoną przez autorkę...

Powalona ta historia - w pozytywnym sensie oczywiście. Trzyma w napięciu, nie chcesz jej odłożyć. Niby kryminał ale nie do końca - to głębsza sprawa, brudna, mroczna, celem nie jest morderca ale coś we wnętrzu człowieka. Koniec mocno frustruje, ja tak do końca dalej nie jestem pewna co się tak naprawdę wydarzyło. Rewelacyjny debiut. Wciągnie Was a na koniec będziecie kląć.

Powalona ta historia - w pozytywnym sensie oczywiście. Trzyma w napięciu, nie chcesz jej odłożyć. Niby kryminał ale nie do końca - to głębsza sprawa, brudna, mroczna, celem nie jest morderca ale coś we wnętrzu człowieka. Koniec mocno frustruje, ja tak do końca dalej nie jestem pewna co się tak naprawdę wydarzyło. Rewelacyjny debiut. Wciągnie Was a na koniec będziecie kląć.

Pomysł na konstrukcję, język, przedstawienie postaci są zdecydowanie na plus.
Niestety każdy bohater jest antypatyczny, ciągłe przeskoki akcji zaczynają w pewnym momencie męczyć.
Trochę przerost formy nad treścią.

Pomysł na konstrukcję, język, przedstawienie postaci są zdecydowanie na plus.
Niestety każdy bohater jest antypatyczny, ciągłe przeskoki akcji zaczynają w pewnym momencie męczyć.
Trochę przerost formy nad treścią.

Trochę opasła jak na Ha!art, ale jak fajnie się czytało. Może dlatego, że lubię niezbyt rozbudowane rozdziały. Zawsze mogę się zatrzymać nie tracąc sensu książki. Podczas czytania zastanawiałem się czy to kryminał ? Może tak, może nie. Ale jest w tej książce magnes, który mnie przyciągał od początku do samego końca. Super !!!

Trochę opasła jak na Ha!art, ale jak fajnie się czytało. Może dlatego, że lubię niezbyt rozbudowane rozdziały. Zawsze mogę się zatrzymać nie tracąc sensu książki. Podczas czytania zastanawiałem się czy to kryminał ? Może tak, może nie. Ale jest w tej książce magnes, który mnie przyciągał od początku do samego końca. Super !!!