Książka jest zbiorem artykułów Petera Kreefta na temat poszczególnych ksiąg biblijnych upiętych w jedną publikację, zaplanowaną przede wszystkim dla początkujących. Autor wspomina we wstępie, że nie jest biblistą, a jego rozważania przypominają raczej medytacje niż naukową egzegezę.

Na początku zacznę od wad - jest stosunkowo sporo powtórzeń, jednak wynika to z tego, że artykuły pierwotnie były od siebie oddzielone, więc autor nie miał oporów by powtarzać niektóre myśli i cytaty. Nie przeszkadza to jednak zanadto. Warto też wspomnieć o pewnych nieścisłościach historycznych - Kreeft chyba nieco wyolbrzymia znaczenie prześladowań za czasów Nerona, samego cesarza traktuje też jako prawdopodobnego winowajcę pożaru w Rzymie (w zasadzie już dawno została ta teoria obalona). Specyficzny jest także styl autora, bardzo charakterystyczny, obecny także w innych jego publikacjach (np. w "podstawach apologetyki"),a mianowicie duża pewność swojej racji i nieunikanie porównań do współczesności np. piętnowanie modernistycznej teologii i teologów (chociaż protestanckim fundamentalistom również się dostaje). Piszę o tym, bo taki styl może być wadą lub zaletą. Mi początkowo to przeszkadzało, ale z czasem się przyzwyczaiłem i tutaj niejako wada może stać się zaletą - autor jest pewny w to co wierzy i tą pewnością zaraża. W gruncie rzeczy jest to największa zaleta tej publikacji - autentyczny, chrześcijański radykalizm, ale nie fanatyzm. Po prostu autentyczna wiara, z Chrystusem, którego nie mamy naśladować, ale w Nim żyć. Autor nie jest przychylnie nastawiony do współczesnego świata, przypomina także - co mnie zaskoczyło - w kontekście pawłowego Listu do Filipian o "hierarchii" naszych ojczyzn:

"Dobrze by było, aby chrześcijanie, którzy pokładają nadzieję w programie politycznym czy narodowym, przeczytali wersety 3,20–21, zawierające definicję chrześcijańskiego patriotyzmu i chrześcijańskiej patria (ojczyzny): „Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować”."

Takich cytatów, głęboko chrystocentrycznych jest bardzo dużo. Tchną one radykalizmem, ale w istocie są bardzo przekonujące. Zwłaszcza w medytacji nad Apokalipsą jest to widoczne, gdy autor nazywa ją "Apokalipsą Jezusa Chrystusa", powołując się na pierwsze słowa tejże księgi. W istocie bardzo często o tym zapominamy, bo i w istocie nasza wiara jest tak jakby "obok" nas.

Konkludując, książka jest po prostu medytacją, nie komentarzem. I to mądrą, chrystocentryczną medytacją. I myślę, że nie tylko dla początkujących, ale dla wszystkich. Bo i czyż nie wszyscy jesteśmy początkującymi, wiecznie będącymi "w drodze", wiecznie się "nawracającymi"?

"Najpraktyczniejszym sposobem rozpoznania dobra i zła jest zapytanie: czy chciałbym, aby Jezus znalazł mnie robiącego to, gdy ponownie przyjdzie? Powtórne przyjście nie jest dziwnym mitem, który ma zostać ukryty w jakimś odległym zakątku naszego umysłu, lecz prawdą, którą mamy codziennie żyć, jak wszystko w Biblii. Objawienie Boże nie jest eskapizmem o zamglonym wzroku, ale precyzyjnie widzącym realizmem. Żadne wydarzenie w historii nie jest bowiem tak ważne, tak spektakularne czy tak ostateczne, jak to ostateczne wydarzenie, „gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swojej potęgi w płomienistym ogniu” (2 Tes 1,7–8)."

Książka jest zbiorem artykułów Petera Kreefta na temat poszczególnych ksiąg biblijnych upiętych w jedną publikację, zaplanowaną przede wszystkim dla początkujących. Autor wspomina we wstępie, że nie jest biblistą, a jego rozważania przypominają raczej medytacje niż naukową egzegezę.

Na początku zacznę od wad - jest stosunkowo sporo powtórzeń, jednak wynika to z tego, że...

Bardzo dobra książka. Czyta się szybko i przyjemnie. Można się dowiedzieć z niej wielu ciekawych interpretacji Biblii.

Bardzo dobra książka. Czyta się szybko i przyjemnie. Można się dowiedzieć z niej wielu ciekawych interpretacji Biblii.