Dwie twarze Ioany

Cudowna książka,pod wielkim wrażeniem jestem tej książki,ładnie napisana,czyta się wspaniale.

Cudowna książka,pod wielkim wrażeniem jestem tej książki,ładnie napisana,czyta się wspaniale.

Pokaż mimo to

Bardzo wciągająca powieść o współczesnym kopciuszku, a że ze znajomymi krajobrazami w tle, tym przyjemniej się ja czyta

Bardzo wciągająca powieść o współczesnym kopciuszku, a że ze znajomymi krajobrazami w tle, tym przyjemniej się ja czyta

Pokaż mimo to

Ciemnowłosa dziewczyna w orientalnych długich kolczykach, bieszczadzkie połoniny i konie na ich tle - ta okładka od razu przykuła moją uwagę. Komu nie podobają się konie na tle przyrody?
Okładka sugerowała, że akcja powieści będzie toczyła się w tych dzikich górach. Mimo iż w książce są i konie i Bieszczady, to jednak prawie cała akcja powieści toczy się w Trójmieście.
"Dwie twarze Ioany" zaczyna się tak, jak prawie każda inna powieść obyczajowa (rozstanie z narzeczonym i inne kłopoty, po czym bohaterka decyduje się na wyjazd). Ioana chce wyjechać do pracy do Anglii, gdyż w rodzimym Vadu w Rumunii nie widzi dla siebie miejsca. Na skutek różnych sytuacji ląduje jednak w Polsce, gdzie była wcześniej przejazdem i robiła zdjęcia miejscom, do których tęskniła jej babka - Aniela, rozkochana w Polsce przez swoją matkę (prababkę Ioany) - Janinę, która to w trudnych historycznych czasach musiała wraz z malutką Anielą opuścić swój dwór w Tworylnem.
Książkę dobrze się czyta, jest napisana ładną polszczyzną (autorka jest absolwentką matematyki, a pisze piękniej niż niektóre absolwentki filologii).
Zgadzam się z jednym z moich przedmówców, że historia jest dla miłośników opowieści typu tych o Kopciuszku. Niemniej jednak jeśli ktoś szuka lekkiej romantycznej opowieści (dodam, że w przepięknej scenerii Gdańska, Sopotu i Gdyni), to może śmiało sięgnąć po tę pozycję. Książka ma prawie 500 stron, ja czytałam z zainteresowaniem tak mniej więcej do 350, potem już chciałam ją po prostu skończyć.
Może zwiodły mnie te połoniny na okładce?

Ciemnowłosa dziewczyna w orientalnych długich kolczykach, bieszczadzkie połoniny i konie na ich tle - ta okładka od razu przykuła moją uwagę. Komu nie podobają się konie na tle przyrody?
Okładka sugerowała, że akcja powieści będzie toczyła się w tych dzikich górach. Mimo iż w książce są i konie i Bieszczady, to jednak prawie cała akcja powieści toczy się w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tango to Evora
:)

Tango to Evora
:)

Pokaż mimo to

Ciekawa powieść o poszukiwaniu swojej tożsamości i rodzącym się uczuciu. Główną bohaterką jest młoda kobieta Joana, Rumunka pochodzenia polskiego, która w drodze do Wielkiej Brytanii zatrzymuje się w Polsce, najpierw w Bieszczadach, później w Trójmieście. Chwyta się każdej pracy, często chodzi głodna, nie ma gdzie mieszkać, ledwie wiąże koniec z końcem. Ogólnie jest jej bardzo ciężko i nie raz wróciłaby do rodzinnego domu w Vadu, gdzie czeka na nią ukochana babcia, ale nie ma pieniędzy na podróż. Taka sytuacja trwa miesiącami, aż wreszcie nastaje dla niej lepszy czas, gdy lepiej poznaje Jakuba Nahornego...

Ciekawa powieść o poszukiwaniu swojej tożsamości i rodzącym się uczuciu. Główną bohaterką jest młoda kobieta Joana, Rumunka pochodzenia polskiego, która w drodze do Wielkiej Brytanii zatrzymuje się w Polsce, najpierw w Bieszczadach, później w Trójmieście. Chwyta się każdej pracy, często chodzi głodna, nie ma gdzie mieszkać, ledwie wiąże koniec z końcem. Ogólnie jest jej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Katarzyna Archimowicz jest polską pisarką powieści obyczajowych. Urodziła się w 1980 r. Ukończyła studia matematyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jest nauczycielką matematyki i informatyki. Obecnie żyje i pracuje w Chełmie. Ma na swoim koncie kilka książek, m.in.: „Miłość w Burzanach” czy „Nadwiślańskie serca”. Pod wydarzeniami odgrywającymi się w fabule pełnymi uniesień i emocji kryje się wątek ludzkiego losu, życiowych decyzji. Katarzyna Archimowicz porusza w swych książkach bardzo ważne tematy. Oprócz bycia nauczycielką i pisania książek pani Katarzyna lubi także haftować.


Pierwszą książką, którą przeczytałam Katarzyny Archimowicz była powieść pt.: „Dwie twarze Ioany”.

Główną bohaterką, a zarazem tytułową jest Ioana Averescu. Jest to młoda dziewczyna mieszkająca w Rumunii. Jej prababka pochodziła z polskiej rodziny szlacheckiej. Musiała uciekać z kraju wraz z małą Anielą (babcią Ioany). W Rumunii młoda zubożała szlachcianka osiedliła się w małej, biednej miejscowości Vadu w okolicach morza. Teraz jej wnuczka - młoda dziewczyna, po zerwaniu z narzeczonym i po jego strasznym wypadku, szuka pracy i w tym celu wyjeżdża do Anglii. Obiecała wstąpić do Polski i poszukać starego dworu w Trywolnym, aby zrobić zdjęcia babci i trochę ulżyć jej tęsknocie za ojczyzną. Jednak sprawy toczą się nie do końca tak, jak dziewczyna zaplanowała i zostaje ona zmuszona zostać w Polsce dłużej. Nie czuje przywiązania do kraju, wiec nieszczególnie jest zadowolona z zaistniałej sytuacji. Szybko jednak znajduje pracę. Jest w niej oszukiwana i kilka razy okradana. Postanawia wiec wracać do Vadu, los jednak kieruje ją w stronę Trójmiasta. Długo tam chodzi głodna, chwyta się każdej pracy, ma problemy z mieszkaniem, ogólnie jest jej bardzo ciężko. Wreszcie nastaje dla niej stabilny czas i wtedy poznaje Jakuba Nahornego…

Moim zdaniem książka „Dwie twarze Ioany” to idealna lektura dla osób lubiących motyw Kopciuszka. Ja pomimo, że bardziej jestem wielbicielką kryminałów, nie nudziłam się przy tej lekturze, choć z początku wydawała się prosta i niezbyt porywająca. Także polecam ją tym którzy chcą spróbować czegoś całkiem odmiennego, bo można znaleźć bardzo wartościową merytorycznie, choć nie pochodzącą z ulubionego gatunku, książkę.
Weronika N., lat 15
źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Katarzyna Archimowicz jest polską pisarką powieści obyczajowych. Urodziła się w 1980 r. Ukończyła studia matematyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jest nauczycielką matematyki i informatyki. Obecnie żyje i pracuje w Chełmie. Ma na swoim koncie kilka książek, m.in.: „Miłość w Burzanach” czy „Nadwiślańskie serca”. Pod wydarzeniami odgrywającymi się w fabule pełnymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z niecierpliwością czekałam na książkę Katarzyny Archimowicz Dwie twarze Ioany. Poprzednia Nadwiślańskie serca podobała mi się i byłam ciekawa jaką historię autorka stworzy tym razem.
Tytułowa Ioana to młoda dziewczyna, mieszkająca z babcią w przepięknej nadmorskiej miejscowości Vadu w Rumunii. Radzi sobie na miarę swoich możliwości, ale klimat małych miasteczek i trudność w zdobywaniu środków do życia sprawia, że żyje jej się tam ciężko. Ukochana babcia Aniela to Polka, która bardzo tęskni za swoją ojczyzną. Trochę idealizuje Polskę i w opowieściach ciągle wraca do czasów w niej spędzonych. Ioana słucha tych historii i gdy w jej życiu nie dzieje się dobrze, postanawia wyjechać do kraju, który tak ukochała babcia.
Podróż i pobyt w Polsce nie jest dla Ioany usłany różami. Boryka się z wieloma problemami i nieuczciwością ludzi spotykanych na swej drodze. Nie spodziewała się w jaki sposób przyjdzie jej zabiegać o pracę oraz w jakich miejscach będzie spać. Jednak Ioana to kobieta odważna, wytrzymała, ambitna, pracowita i jak każdy potrzebująca zrozumienia i miłości. Czy życie pokaże jej także jasną stronę?
Autorka posiada dar pisania w sposób prosty, zrozumiały i niezwykle wciągający. Czytelnik "wchodzi" w opowieść jak nóż w masło i siedzi w niej do ostatniej kropki. Ja tę prawie pięćsetstronicową książkę przeczytałam w jeden wieczór. Momentami oczywiście spodziewałam się co się wydarzy, ale zupełnie mi to nie przeszkadzało.
Książka pokazuje, że uczciwością, ciężką pracą i pozostaniem wiernym swoim zasadom dojdziemy do celu.
Bardzo polecam!!!

http://zyje-bo-czytam.blogspot.com/2019/05/katarzyna-archimowicz-dwie-twarze-ioany.html

Z niecierpliwością czekałam na książkę Katarzyny Archimowicz Dwie twarze Ioany. Poprzednia Nadwiślańskie serca podobała mi się i byłam ciekawa jaką historię autorka stworzy tym razem.
Tytułowa Ioana to młoda dziewczyna, mieszkająca z babcią w przepięknej nadmorskiej miejscowości Vadu w Rumunii. Radzi sobie na miarę swoich możliwości, ale klimat małych miasteczek i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka mnie pozytywnie zaskoczyła.Czasami potrzebny jest impuls żeby zmienić swoje życie.Ioanna dowiedziała się,że jej narzeczony ją zdradził.Postanawia wyjechać od Anglii.Jednak pojawiają się przeszkody i zostaje w Polsce.Niestety los nie jest dla niej łaskawy.Każdego dnia musi zmagać się z trudnym losem.Po jakimś czasie Ioana zaczyna wychodzić na prostą.Jakub,który pojawił się w jej życiu jest dla niej najlepszym prezentem od życia.Niespodziewana choroba babci,zmusza ja do wyjazd.Musi wybierać albo miłość Jakuba w Polsce albo ukochana babcia w Rumuni.A może jest trzecie rozwiązanie?

Książka mnie pozytywnie zaskoczyła.Czasami potrzebny jest impuls żeby zmienić swoje życie.Ioanna dowiedziała się,że jej narzeczony ją zdradził.Postanawia wyjechać od Anglii.Jednak pojawiają się przeszkody i zostaje w Polsce.Niestety los nie jest dla niej łaskawy.Każdego dnia musi zmagać się z trudnym losem.Po jakimś czasie Ioana zaczyna wychodzić na prostą.Jakub,który...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tytułowa Ioana to w połowie Polka,w połowie Rumunka.Dziewczyna mieszka razem z babcią Anielą w Vadu małej nadmorskiej wiosce.Splot różnych wydarzeń sprawia że dziewczyna trafia do Polski,a jej perypetie przypominają losy Kopciuszka.Bohaterka trafia na ludzi,którzy wyciągają do niej pomocną dłoń.
Powieść wciąga od pierwszej strony,napisana jest pięknym plastycznym językiem.Polecam!!

Tytułowa Ioana to w połowie Polka,w połowie Rumunka.Dziewczyna mieszka razem z babcią Anielą w Vadu małej nadmorskiej wiosce.Splot różnych wydarzeń sprawia że dziewczyna trafia do Polski,a jej perypetie przypominają losy Kopciuszka.Bohaterka trafia na ludzi,którzy wyciągają do niej pomocną dłoń.
Powieść wciąga od pierwszej strony,napisana jest pięknym plastycznym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

DZIEWCZYNA NA TROPIE WŁASNEJ TOŻSAMOŚCI
Młoda, ślepo zakochana i oszukana. Zdaje się, że los postanowił Ioany nie oszczędzać. Wychowywana przez babcię, z wpajaną miłością do Polski po wielu życiowych perturbacjach wyjeżdża, by zawalczyć o swoją tożsamość. Dobra, uczynna, niebojąca się ciężkiej pracy. Pół Rumunka, pół Polka, samotna i niesprawiedliwie potraktowana przez przeszłość. Mierzy się z kolejnymi wyzwaniami, na wskutek których będzie miała okazję przekonać się o tym, jak to na przykład jest być bezdomną. Ale ponoć co nas nie zabije, to wzmocni, a Ioana na pewno pokazuje się czytelnikowi jako kobieta wrażliwa, ale wciąż silna. Czy życie wynagrodzi jej doznane krzywdy?

KILKA WĄTKÓW
Drugi plan został dość gęsto usiany różnorodnymi i mającymi dla całości znaczenie bohaterami. Jest babcia Aniela, Polka, która wciąż tęskni za swoją ojczyzną i która chciałaby wnuczce pokazać jej kawałek. Jest Jakub Nahorny, przystojny mężczyzna, który miał okazję w swoim życiu doświadczyć już wielu mniej czy bardziej udanych relacji z kobietami. To właśnie dzięki niemu książka nabiera miłosnego klimatu, oczywiście wszystko w granicach rozsądku, bez wielkiej słodyczy czy sztucznych ochów i achów. W końcu trzeba przyznać, że pod względem wielowątkowości autorka ładnie wyważyła kolejne tematy budując ciekawą, różnorodną, ale nieprzeciągniętą w żadną stronę powieść.

RUMINIA vs POLSKA
Duszna atmosfera pięknej rumuńskiej wioski, w której z jednej strony życie płynie leniwie, niespiesznie i beztrosko, z drugiej wszyscy wszystko o wszystkich zdają się wiedzieć, nieraz plując jadem i wykazując niesłuszną ocenę. Trójmiasto, z szumem wzburzonego Bałtyku czy wschodem słońca. Historię bohaterki od czasu do czasu przeplatają opisy jakże istotnych dla niej samej miejsc, które nierozerwalnie wiążą się z jej korzeniami. I pośród których stara się odnaleźć swoje własne ja, odpowiedzieć sobie na pytanie, kim tak naprawdę jest.

PODSUMOWUJĄC
„Dwie twarzy Ioany” to opowieść, w której nie brak różnych odsłon życia. Jest gorycz porażki, rozczarowania, ciosy zadawane przez osoby, którym się ufało. Poczucie odrzucenia, samotności, niesprawiedliwości. Jest także nadzieja, napotkani życzliwi ludzie, którzy udowadniają, że świat naprawdę nie jest zły. Wciąż żyją na nim ci chętni do bezinteresownej pomocy, gotowi zawalczyć o szczęście drugiego człowieka. Wciąż przecież istnieje miłość. Powieść na pewno nie jest schematyczna, z momentami, w których akcja nabiera tempa, ale i snuje się leniwie. W końcu książka liczy sobie prawie 500 stron. Jeśli szukacie mądrej, skłaniającej do refleksji, niespiesznej historii o różnych doświadczeniach losu, zobaczcie co ma Wam do zaoferowania Katarzyna Archimowicz.

http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com

DZIEWCZYNA NA TROPIE WŁASNEJ TOŻSAMOŚCI
Młoda, ślepo zakochana i oszukana. Zdaje się, że los postanowił Ioany nie oszczędzać. Wychowywana przez babcię, z wpajaną miłością do Polski po wielu życiowych perturbacjach wyjeżdża, by zawalczyć o swoją tożsamość. Dobra, uczynna, niebojąca się ciężkiej pracy. Pół Rumunka, pół Polka, samotna i niesprawiedliwie potraktowana przez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to