Kolejna z bardzo ciekawych, okraszonych fantastyką książek Marcina Szczygielskiego dla dzieci i młodzieży. Autor znów porusza ważną, współczesną tematykę (tym razem in vitro) oraz kwestię wartości i relacji międzyludzkich i zwykłej życzliwości wobec obcych. Jak zwykle pojawiają się ciekawe postacie (Leo-Kijanek i Anna),które jak zwykle walczą z przeciwnościami. Ciekawy wątek fantastyczny, szczególnie pod koniec (interesująco wplecione wiatry-żywioły). Może nie jest to tak mocno wciągająca i wzruszająca pozycja, jak niektóre inne autora ("Teatr niewidzialnych dzieci", "Weronika i zombie" czy "Czarny młyn"),ale czyta się przyjemnie i przeczytać jak najbardziej warto.

Kolejna z bardzo ciekawych, okraszonych fantastyką książek Marcina Szczygielskiego dla dzieci i młodzieży. Autor znów porusza ważną, współczesną tematykę (tym razem in vitro) oraz kwestię wartości i relacji międzyludzkich i zwykłej życzliwości wobec obcych. Jak zwykle pojawiają się ciekawe postacie (Leo-Kijanek i Anna),które jak zwykle walczą z przeciwnościami. Ciekawy...

Książka dla dzieci, ale właściwie tak naprawdę to przypowieść dla wszystkich o rodzącej się nienawiści O tym, jak jeden akt agresji napędza kolejne. To także historia o lęku przed Innym (jakże na czasie w ogóle, a szczególnie w obecnej polskiej rzeczywistości). Jej bohaterem jest chłopiec z probówki - Leo. Książka jest zadedykowana "wszystkim dzieciom dużym i małym, które są z nami dzięki metodzie in vitro".
Nie opowiem wciągającej fabuły. Zdardzę jedynie, że Leo uratował świat. A dlaczego?
""Masz równowagę w duszy, Leo. Nie ma w tobie zawiści. Lubisz siebie i lubisz ludzi. Jest w tobie szczerość. Nie oceniasz nikogo pochopnie, przyjmujesz życie takim, jakie jest. Starasz się dostrzec dobre strony każdej sytuacji. Ggy pojawiają się kłopoty, nie załamujesz się, tylko myślisz o tym, jak sobie z nimi poradzić. [...] ślepa wiara we własną nieomylność, pycha i buta to siostry nienawiści. One właśnie doprowadzają ludzi do upadku. [...] W tobie nie ma tych cech. Kierujesz się sercem i rozumem, lecz masz też w sobie pokorę i rozwagę. Taki się po prostu urodziłeś."
To trochę taka wykładnia tego, czym można/trzeba kierować się w życiu...

Książka dla dzieci, ale właściwie tak naprawdę to przypowieść dla wszystkich o rodzącej się nienawiści O tym, jak jeden akt agresji napędza kolejne. To także historia o lęku przed Innym (jakże na czasie w ogóle, a szczególnie w obecnej polskiej rzeczywistości). Jej bohaterem jest chłopiec z probówki - Leo. Książka jest zadedykowana "wszystkim dzieciom dużym i małym, które...

Ciekawa propozycja dla czytelnika w wieku mniej więcej od 9 do 14 lat, choć ja mam raczej więcej i z przyjemnością przeczytałam. Tematyka na duży plus.

Ciekawa propozycja dla czytelnika w wieku mniej więcej od 9 do 14 lat, choć ja mam raczej więcej i z przyjemnością przeczytałam. Tematyka na duży plus.

Bardzo dobra!

Bardzo dobra!

Marcin Szczygielski nie boi się podejmować trudnych tematów i potrafi przedstawić je w sposób zrozumiały dla dzieciaków, a zapewne też dla niektórych dorosłych. Tym razem podjął się tematu in vitro. Leo jest chłopakiem, który urodził się kilka lat po śmierci swojego ojca. Jest normalnym nastolatkiem, żyjącym w Mieście. Miasto jest cudownym miejscem do życia. Wszyscy są sobie życzliwi, każdy sobie pomaga, ludzie się uśmiechają i rozmawiają ze sobą. Pewnego dnia jednak coś się zaczyna zmieniać. Ludziom znudziło się być dobrymi. Mieszkańcy miasta zaczynają się zmieniać. I wtedy do akcji musi wkroczyć nasz Leo, to musi być jego misja.
Leo i czerwony automat to książka ważna i potrzebna. To książka o przyjaźni, o dobroci, o rzeczach ważnych dla każdego człowieka - dla Ciebie, dla mnie. To książka o tolerancji.
Marcin Szczygielski pisze o ważnych sprawach w sposób, który dociera do każdego. Pod płaszczykiem fantazji, humoru i ogromnej wyobraźni, kryje się drugie dno. I tak jest w każdej z książek autora, i za to go uwielbiam i darzę ogromnym szacunkiem.

Dziękuję autorowi za tę książkę a Wydawnictwu Latarnik za podarowanie mi egzemplarza do zaopiniowania.

Marcin Szczygielski nie boi się podejmować trudnych tematów i potrafi przedstawić je w sposób zrozumiały dla dzieciaków, a zapewne też dla niektórych dorosłych. Tym razem podjął się tematu in vitro. Leo jest chłopakiem, który urodził się kilka lat po śmierci swojego ojca. Jest normalnym nastolatkiem, żyjącym w Mieście. Miasto jest cudownym miejscem do życia. Wszyscy są...

Klimat książki "Leo i czerwony automat" Marcina Szczygielskiego
zgrał się z informacjami o zamknięciu szkół i pustkach na sklepowych półkach*.
To prawie apokaliptyczna wizja zmieniającego się miasta,
dorosłych opuszczających swe domy,
zdezorientowanych dzieci
i tajemniczej maszyny.

Dwunastoletni Leo jest naiwnym optymistą.
Ma przyjaciół, dorosłych braci i niemłodą matkę.
Lubi swoje miasto, a wokół widzi same przyjazne twarze.
Ale nawet on zauważa, że coś zaczyna się zmieniać.
Przede wszystkim zmieniają się nastroje ludzkie.
Stara sąsiadka podsumowuje to krótko: "(...) ludziom znudziło się być dobrymi".

Tak, w ludziach narasta wrogość, nienawiść.
Dorośli zaczynają powtarzać nieprzyjemne rzeczy,
zamykać drzwi, stawiać kraty i budować olbrzymią maszynę.

Co się wydarzy po jej uruchomieniu?
Jaką rolę odegra w tym wszystkim Leo?
Czy istotne jest, że jest "dzieckiem z probówki"?
Co wspólnego mają z tym rysunki nieżyjącego już ojca chłopca?


Początkowo fabuła toczy się dość powoli.
Tekst wyraźnie skierowany jest do młodszych nastolatków.
A potem akcja przyspiesza,
mnożą się domysły,
napięcie rośnie,
pojawiają się nowi bohaterowie
i czytelnik ślepo podążą za autorem,
nie zastanawiając się, czy należy do odpowiedniego pokolenia ;-)



https://bajdocja.blogspot.com/2020/03/leo-i-czerwony-automat.html



* Za kilka lat to zdanie może być niezrozumiałe, więc dopisuję:
"w związku z zagrożeniem epidemiologicznym koronawirusem".

Klimat książki "Leo i czerwony automat" Marcina Szczygielskiego
zgrał się z informacjami o zamknięciu szkół i pustkach na sklepowych półkach*.
To prawie apokaliptyczna wizja zmieniającego się miasta,
dorosłych opuszczających swe domy,
zdezorientowanych dzieci
i tajemniczej maszyny.

Dwunastoletni Leo jest naiwnym optymistą.
Ma przyjaciół, dorosłych braci i niemłodą...

Bardzo dobra pozycja nie tylko dla dzieci. Czasem mam wrażenie, że gdzieś w tym kraju ktoś już buduje taki czerwony automat...

Bardzo dobra pozycja nie tylko dla dzieci. Czasem mam wrażenie, że gdzieś w tym kraju ktoś już buduje taki czerwony automat...

Czy nienawiść może rosnąć? Czy każdy z nas, dokładając do niej kawałek zła, może zbudować potwora, który zniszczy bliski mu świat?
Świetna książka dla dzieci, która łączy elementy mitologiczne z codziennością życia dzieci na blokowisku. Porusza tematykę tolerancji (in-vitro) i pokazuje, do czego prowadzi nienawiść i niechęć do szeroko rozumianej inności.
Pamiętając, że tolerancja pochodzi od łac. tolero, czyli znosić cierpliwie, przecierpieć, nauczymy się pewne sądy, komentarze zostawiać dla siebie.

Czy nienawiść może rosnąć? Czy każdy z nas, dokładając do niej kawałek zła, może zbudować potwora, który zniszczy bliski mu świat?
Świetna książka dla dzieci, która łączy elementy mitologiczne z codziennością życia dzieci na blokowisku. Porusza tematykę tolerancji (in-vitro) i pokazuje, do czego prowadzi nienawiść i niechęć do szeroko rozumianej inności.
Pamiętając, że...

Mimo, iż to bardzo mądra książka, pełna fragmentów do zacytowania, to jednak na tyle mroczna i ciekawa, że podobała się młodym i myślę, że wiele do nich dotarło.
Pod przykrywką czerwonego automatu, autor opowiada dzieciom o tym, że nienawiść rodzi nienawiść, że ona w nas drzemie od zawsze i tylko czeka na okazję, żeby wypłynąć, o tolerancji i jej braku i o tym, że warto być przyzwoitym, bo dobro zawsze zwycięża.
W dzisiejszych czasach to literatura szczególnego zapotrzebowania.
Polecam młodym, średnim i starym ;-).

Mimo, iż to bardzo mądra książka, pełna fragmentów do zacytowania, to jednak na tyle mroczna i ciekawa, że podobała się młodym i myślę, że wiele do nich dotarło.
Pod przykrywką czerwonego automatu, autor opowiada dzieciom o tym, że nienawiść rodzi nienawiść, że ona w nas drzemie od zawsze i tylko czeka na okazję, żeby wypłynąć, o tolerancji i jej braku i o tym, że warto być...

Książkę tę można odczytać dwojako: jako baśń lub jako traktat filozoficzny o nienawiści. Nie wiem, jakim cudem, ale Marcinowi Szczygielskiemu udało się to połącznie.
Pozornie powieść opowiada o wyidealizowanym świecie Leo, 12-latka, który urodził się dzięki metodzie in vitro, a następnie przedstawia degradację owego świata i dążenie Leo do uratowania całej ludzkości. Ot, historyjka jakich wiele, ale... Jest jeszcze "traktat filozoficzny", o którym wspominałam.
Poczatkowo świat Leo był idealny, ponieważ wszyscy członkowie społecznosci szanowali się nazwajem. Pewnego dnia na jednej z szyb powstało obraźliwe graffiti. To wydarzenie zapoczątkowało spiralę nienawiści: nienawiści do innych, obcych, inaczej wyglądających, urodzonych w nietypowy sposób, inaczej myślących. Jeden człowiek zarażony nienawiścią, swym zachowaniem i opinimi, zarażał kolejnych. Najpierw epidemia dotknęła dorosłych, potem objęła także dzieci... W imię nienawiści wszyscy mieszkańcy Miasta, oprócz Leo i Anny, zaangażowali się w budowę automatu, który ma wszystko zmienić.
W powieści Marcina Szczygielskiego nienawiść jest przedstawiona jako epidemia, która doprowadzi do zagłady całej ludzkości. Jednocześnie, główny temat jest zakamuflowany pod postacią fantastycznej historyjki o automacie, bogach, przesłaniach z zaświatów i wybrańcu.
Książkę przeczytałam z zapartym tchem nie mogąc się doczekać zakończenia.

Książkę tę można odczytać dwojako: jako baśń lub jako traktat filozoficzny o nienawiści. Nie wiem, jakim cudem, ale Marcinowi Szczygielskiemu udało się to połącznie.
Pozornie powieść opowiada o wyidealizowanym świecie Leo, 12-latka, który urodził się dzięki metodzie in vitro, a następnie przedstawia degradację owego świata i dążenie Leo do uratowania całej ludzkości. Ot,...