Biorąc pod uwagę także i to, że autor miał bodaj 27 lat pisząc te książkę - jestem od moment rozpoczęcia jej czytania pełen niezmiennie absolutnego podziwu i uznania dla Jego wiedzy, umiejętności dzielenia się nią, talentu dokonywania dogłębnych analiz i szerokich syntez.
Czytałem ją, z przerwami na złapanie oddechu i naładowanie akumulatorów w głowie, blisko dwa lata.
Książka bez wątpienia do końca moich dni pozostanie dla mnie podstawowym i niezastąpionym dziełem na drodze poszukiwania samego siebie.

Biorąc pod uwagę także i to, że autor miał bodaj 27 lat pisząc te książkę - jestem od moment rozpoczęcia jej czytania pełen niezmiennie absolutnego podziwu i uznania dla Jego wiedzy, umiejętności dzielenia się nią, talentu dokonywania dogłębnych analiz i szerokich syntez.
Czytałem ją, z przerwami na złapanie oddechu i naładowanie akumulatorów w głowie, blisko dwa...

Chciałbym sprowadzić recenzję tej książki, do jednego: „słowa, słowa, słowa”. Jednak koniecznym jest napisanie jeszcze kilku słów, zatem postaram się jak najzwięźlej to ująć.
Książka niewątpliwie budzi emocje. We mnie akurat wzbudziła mniej miłe, niż miłe, ale to zapewne z tego powodu, że dość długo i w pewnym okresie dość intensywnie zajmowałem się czymś, co autor nazywa Pasmem Umysłu. Szukając wartości w tej pozycji, to z pewnością są to tony cytatów, które niewątpliwie stanowią bardzo dobre źródło, do dalszych poszukiwań.
Wilber tworzy koncepcję Pasm Świadomości, która jeżeli byłbym w miejscu, gdzie nie przeczytałem wcześniej żadnej książki o filozofii wschodu, doprowadziłaby mnie do fascynacji i dużego podziwu dla erudycji i wszechstronnego podejścia do tematu. Jest to jednak pułapka, gdyż istotą jest, czemu służy i dla kogo jest ta pozycja.
Na pewno stanowi obraz pewnej konstrukcji teoretycznej, nowej, gdyż stworzonej przez autora. Na pewno jest dla osób, które zastanawiają się nad sensem istnienia, gdyż da ona obraz pewnego podejścia do człowieka i tego co nazywane jest świadomością.
Co nie przekonuje, to niekonsekwencja; to spore słowotwórstwo nowych określeń i terminów, które nie niosą za sobą klarownego obrazu, co autor chce uzyskać tworząc te kolejne pojęcia. To w końcu brak pewnego poczucia spokoju. Czytając bowiem tą książkę, jest się bombardowanym taką ilością terminów, pojęć, teorii, że nie sposób odnaleźć jasnego punktu zahaczenia, o co autorowi tak właściwie chodzi. Nie jest oczywiście tak, że jest niezrozumiałym, o czym autor mówi, a tylko, że używa intelektualnego podejścia do opisania czegoś, co jest niemożliwym do ujęcia w jakiekolwiek słowa.
W swojej konstrukcji Spektrum Świadomości jest ona pewnym rodzajem poradnika, który doprowadza czytelnika do uświadomienia sobie, jak to jest z tą naszą świadomością, i że jedynym rzeczywistym pasmem jest Pasmo Umysłu. Wilber całość zamyka w trzech czynnikach, które barwnie i wyczerpująco porównuje do licznych teorii wschodu i teorii mistyków pochodzących z tej części kuli ziemskiej. Są to: Aktywna Uwaga, Zatrzymanie i Bierna Świadomość. Nawiasem mówiąc, są to kolejne trzy terminy stworzone na potrzeby książki. Czynniki te, jak je nazywa, są jedynymi radami, jakie dostaje czytelnik po przestudiowaniu ponad czterystu stron druku, jak dojść do poziomu Pasma Umysłu. Jeżeli jednak czytelnik zna choć trochę systemy filozoficzne wschodu, zobaczy natychmiast, że napisano o tym już parę tysięcy lat temu.
Forma wypowiedzi jest mocno emocjonalna i przebija się przez nią osobista potrzeba autora, do pewnego „wykrzyczenia” się na poruszany temat. W wielu miejscach przybiera mocno stronniczy charakter, w którym autor nie pozostawia oddechu do zastanowienia, a nawołuje do przyjęcia swoich racji.
Podsumowując, bliżej Pasma Umysłu znalazłby się ktoś, kto policzyłby wszystkie znaki interpunkcyjne tej książki, niż ktoś, kto próbowałby poprzez konstrukcje myślowe doświadczyć tego, do czego nawołuje autor, tworząc swoją teorię Spektrum Świadomości.

Chciałbym sprowadzić recenzję tej książki, do jednego: „słowa, słowa, słowa”. Jednak koniecznym jest napisanie jeszcze kilku słów, zatem postaram się jak najzwięźlej to ująć.
Książka niewątpliwie budzi emocje. We mnie akurat wzbudziła mniej miłe, niż miłe, ale to zapewne z tego powodu, że dość długo i w pewnym okresie dość intensywnie zajmowałem się czymś, co autor nazywa...

Z pewnością łatwiej czyta się tę książkę komuś, kto interesuje się filozofią, duchowością, tzw. odmiennymi stanami umysłu, ludzką psychiką. Osoby, które doznają innych stanów świadomości choćby dzięki medytacji będą z pewnością w stanie lepiej zrozumieć, czy raczej odczuć wiele konkluzji, do których dochodzi autor. Polecam wszystkim poszukiwaczom, którzy chcą odkryć, co jest po drugiej stronie kurtyny.

Z pewnością łatwiej czyta się tę książkę komuś, kto interesuje się filozofią, duchowością, tzw. odmiennymi stanami umysłu, ludzką psychiką. Osoby, które doznają innych stanów świadomości choćby dzięki medytacji będą z pewnością w stanie lepiej zrozumieć, czy raczej odczuć wiele konkluzji, do których dochodzi autor. Polecam wszystkim poszukiwaczom, którzy chcą odkryć, co...

Niezły przekrój wiedzy.

Niezły przekrój wiedzy.