Wspaniała, poruszająca historia z pogranicza duchowości i nauki. Inspiruje, zachęca do zatrzymania się i zastanowienia nad sobą, swoim życiem.

Wspaniała, poruszająca historia z pogranicza duchowości i nauki. Inspiruje, zachęca do zatrzymania się i zastanowienia nad sobą, swoim życiem.

Odmieniła moje życie i podejście do religijności, które od zawsze było dla mnie czymś niewygodnym. Bardzo ważna książka na mojej półce.

Odmieniła moje życie i podejście do religijności, które od zawsze było dla mnie czymś niewygodnym. Bardzo ważna książka na mojej półce.

Nie jest to książka, która zainteresowałaby mnie obecnie, którą przeczytałbym z poczuciem, że nauczyłem się wiele, że zmieniła moje życie. Medytacja, wpływ religii Wschodu, transcendencja itd. to dziś nie do końca moja bajka. Ale czytałem ją kilkanaście lat temu, kiedy miałem zupełnie inne spojrzenie na świat.

Dziś wielu szczegółów nie pamiętam. Pamiętam natomiast, że wtedy była dla mnie niezwykle ważna. A historia gigantycznej miłości dwojga niezwykłych osób, również dziś by mnie wzruszyła. Mam do tej pozycji duży sentyment.

Nie jest to książka, która zainteresowałaby mnie obecnie, którą przeczytałbym z poczuciem, że nauczyłem się wiele, że zmieniła moje życie. Medytacja, wpływ religii Wschodu, transcendencja itd. to dziś nie do końca moja bajka. Ale czytałem ją kilkanaście lat temu, kiedy miałem zupełnie inne spojrzenie na świat.

Dziś wielu szczegółów nie pamiętam. Pamiętam natomiast, że...

Autor opisuje tu prawdziwą historię. Historię pięciu lat z żoną na dobre i złe - dosłownie, bo w ich życiu tylko miłość była piękna, prawdziwa i bezgraniczna. Reszta to cierpienie jej- bo zmagała się z jak się okazało nieuleczalnym, złośliwym rakiem. Jego cierpieniem, bo patrzył jak jego ukochana cierpi, gaśnie i odchodzi. Wśród ciągłych terapii, wizyt w klinikach, dietach, rechabilitacjach, medytacjach, wizualizacjach miłości, choroby i życia zawsze byli razem. Nawet w szpitalu był z nią. Treya pokazana jest jako osoba twarda, która wie czego chce a jednocześnie martwi się o innych. Wszyscy, którzy ją poznali, uważali ją za kogoś kochanego, wyjątkowego.
Autor pokazuje jak trudną drogę przechodzi chory na raka, ale na swoim przykładzie pokazuje jak trudna rola przypada osobie, która opiekuje się chorą. Opisuje na czym polegała ta opieka.
Oprócz codziennych czynności dawał jej przede wszystkim wsparcie duchowe, niewyczerpalne pokłady miłości i zrozumienia. Pisze o chwilach zwątpienia i załamania, o emocjach które nim targały.
Autor pisząc książkę otwiera się przed czytelnikiem. Posiłkuje się tu pamiętnikami swojej żony, gdzie jest dużo jej relacji o zmaganiach z chorobą.
Polecam.
Dla mnie 8/10.

Autor opisuje tu prawdziwą historię. Historię pięciu lat z żoną na dobre i złe - dosłownie, bo w ich życiu tylko miłość była piękna, prawdziwa i bezgraniczna. Reszta to cierpienie jej- bo zmagała się z jak się okazało nieuleczalnym, złośliwym rakiem. Jego cierpieniem, bo patrzył jak jego ukochana cierpi, gaśnie i odchodzi. Wśród ciągłych terapii, wizyt w klinikach, dietach,...

Książka ta, to opowieść o miłości, o mierzeniu się z diagnozą raka i umieraniu, przeplatana przeróżnymi filozoficznymi rozważaniami.

Historia jest bardzo smutna, ale i niosąca ze sobą różne głębsze przesłania (to zależy od tego co chcemy w niej zobaczyć).

Mimo, że nie wszystkie jej przesłania do mnie przemówiły (czasem też gubiłam się w długich filozoficznych rozważaniach),to przypomniała i przyniosła mi kilka ważnych wniosków.
M.in. to, że: Miłość to nie kurczowe „trzymanie się”, a odpuszczanie; przebaczanie i akceptacja pozwalają nam odnaleźć w sobie wewnętrzny spokój; pełnia życia, to także pełnia odczuć, emocji, to dobro, ale i zło, światło i cień.

Myślę, że książka może przemówić do osób, które chcą zainspirować się różnymi filozofiami, podejściami do duchowości, medytacji, ale także do osób, które zmagają się z poważnymi chorobami i ukazać inną perspektywę patrzenia na nie (choć nie polecałabym jej osobom, które są w danym momencie przybite, przygnębione, bo ma w sobie sporo takiego ładunku emocjonalnego, na który dobrze jest być przygotowanym).

Książka ta, to opowieść o miłości, o mierzeniu się z diagnozą raka i umieraniu, przeplatana przeróżnymi filozoficznymi rozważaniami.

Historia jest bardzo smutna, ale i niosąca ze sobą różne głębsze przesłania (to zależy od tego co chcemy w niej zobaczyć).

Mimo, że nie wszystkie jej przesłania do mnie przemówiły (czasem też gubiłam się w długich filozoficznych...

Tędy proszę…
Treyo, Kenie… dziękuję Wam…
Za to, że zaprosiliście mnie do swojego życia. Za to, że podzieliliście się ze mną Waszą wiedzą i doświadczeniem. Za to, że mogłam przeżywać razem z Wami każdą chwilę Waszego wspólnego (jakże pięknego, a zarazem trudnego i pełnego lęku) życia. Za to, że pozwoliliście, abym mogła być przy Was w chwilach bogatych w radość ,szczęście i nadzieję, ale też w tych przepełnionych lękiem, rezygnacją i trudnymi rozmowami… Dziękuję… że mieliście odwagę opowiedzieć mi swoją historię…
,,Śmiertelni nieśmiertelni’’ to niezwykła pozycja. Nie tylko pod względem oryginalnej, niespotykanej tematyki, ale też pod względem emocjonalnym. Nie jesteśmy tylko biernymi obserwatorami tej historii…Czujemy to, co czują bohaterowie. Widzimy to, co widzą bohaterowie. Słyszymy to, co słyszą bohaterowie. Jesteśmy w tym wszystkim razem z nimi… i jest to naprawdę piękne doświadczenie.
Książka ta porusza także tematykę wiary, tradycje duchowe czy też medytacje. Nie będę ukrywała, że zrozumiałam tą książkę w każdym calu, bo tak nie jest. Niesamowicie podziwiam osoby, które rozumieją każde zagadnienie poruszone w tej książce. Naprawdę. Myślę też, że nie musimy zrozumieć tej książki ‘od A do Z’. Uważam, że najważniejsza jest tutaj historia dwojga ludzi, których łączy przepiękna dojrzała relacja, której nie zobaczymy nigdzie indziej. To historia Kena i Trei. Tylko i aż.

Tędy proszę…
Treyo, Kenie… dziękuję Wam…
Za to, że zaprosiliście mnie do swojego życia. Za to, że podzieliliście się ze mną Waszą wiedzą i doświadczeniem. Za to, że mogłam przeżywać razem z Wami każdą chwilę Waszego wspólnego (jakże pięknego, a zarazem trudnego i pełnego lęku) życia. Za to, że pozwoliliście, abym mogła być przy Was w chwilach bogatych w radość ,szczęście i...

Super wracam do niej

Super wracam do niej

Nie będę oryginalna, jedna z najpiękniejszych książek o miłości i odchodzeniu ... odkryta 5 lat po wydaniu, na półce w publicznej bibliotece... ile jeszcze takich skarbów jest ukrytych przede mną 🙏

Nie będę oryginalna, jedna z najpiękniejszych książek o miłości i odchodzeniu ... odkryta 5 lat po wydaniu, na półce w publicznej bibliotece... ile jeszcze takich skarbów jest ukrytych przede mną 🙏

Lubię książki oparte na faktach. Życie często pisze najmocniejsze scenariusze.

Lubię książki oparte na faktach. Życie często pisze najmocniejsze scenariusze.

Niezwykle ciężko pisze mi się o książkach, które pokazują historie osób z mojej rodziny. Czytelnictwo ma jednak wzbudzać emocje, rezonowanie do uczuć które się skrzętnie przed światem ukrywało. Taka jest ta przejmująca, intymna i bolesna opowieść o sztuce odchodzenia z tego łez padołu z godnością. Uczucie głównych bohaterów rozwala na łopatki, uczy pokory do życia i tego co dostajemy jednego konkretnego dnia. Mimo, iż barw szarości jest tutaj ogrom, nie brak i nadziei, harmonii i zgody na to, co nieuniknione. Przesycona jest bólem, a jednak wypełniona miłością po ostatnią kartkę. Nie brak wiary, mistycyzmu, rozmów z samym sobą.
Mimo, iż nie zgadzam się ze spojrzeniem na uzdrawianie tu przedstawione, to jednak muszę stwierdzić, że kimże ja jestem aby komuś odbierać tę możliwość, zabierać nadzieję, że może się jednak udać... pomimo diagnozy i śmierci szepczącej do ucha... Została podzielona na etapy i dobrze. To pozwala nam na wiwisekcję życia w podróży ku ostateczności. Spowiedź rozdziera sączące się od lat rany, jednocześnie pobudza do życia- natychmiast! . Uczy pogodzenia z losem i czerpania z resztek dni samych słońc. Nie zliczę łez wylanych przy lekturze. Niesamowita rzecz, rezonująca w sercu aż do samego końca naszego jestestwa. To sztuka opisać realną historię w tak namacalny sposób. O tak wyjątkowej literaturze pięknej powinno być głośniej, zdecydowanie.

Niezwykle ciężko pisze mi się o książkach, które pokazują historie osób z mojej rodziny. Czytelnictwo ma jednak wzbudzać emocje, rezonowanie do uczuć które się skrzętnie przed światem ukrywało. Taka jest ta przejmująca, intymna i bolesna opowieść o sztuce odchodzenia z tego łez padołu z godnością. Uczucie głównych bohaterów rozwala na łopatki, uczy pokory do życia i tego co...