Do końca zastanawiałem się między oceną 3, a 4. Postawiłem na 3, dlatego, że nie ostrzeżono mnie, iż jest to podręcznik wstępu do architektury dla uczniów podstawówki. Naprawdę mnie ta książka wymęczyła.
Podejścia miałem dwa, bo początek o mieszkalnictwie jest wyjątkowo drętwy, ale potem nie było o wiele lepiej. Każdy dorosły człowiek o minimalnym pojęciu o otaczającym go świecie wszystkie informacje z książki posiadał. Uważam, że autorzy mieli dobry pomysł, ale już kiepski plan na książkę. Nie było w niej zbyt wiele logicznego układu (szczególnie w rozdziałach!).
Moim ulubionym rozdziałem jest ten o instalacjach na dachach. Autorzy piszą, że jedne budynki mają je na dachu obłożone roletami, a drugie mają je ukryte pod jednolitą elewacją. I TYLE! Nic więcej! Jak przekręciłem stronę, gdzie moim oczom ukazał się już następny rozdział, (wprawdzie z rozbawieniem, ale) uznałem, że to kpina z czytelnika. I mean... thank you Captain Obvious.
Jeżeli ktoś tak jak ja śledzi kanał na Jutube dwojga autorów, to niech nie spodziewa się niczego ponad streszczenia informacji z tegoż. Ja się ogromnie zawiodłem.

Jeśli książka o architekturze, to jednak zdecydowanie ta Grzegorza Piątka.

Do końca zastanawiałem się między oceną 3, a 4. Postawiłem na 3, dlatego, że nie ostrzeżono mnie, iż jest to podręcznik wstępu do architektury dla uczniów podstawówki. Naprawdę mnie ta książka wymęczyła.
Podejścia miałem dwa, bo początek o mieszkalnictwie jest wyjątkowo drętwy, ale potem nie było o wiele lepiej. Każdy dorosły człowiek o minimalnym pojęciu o otaczającym go...

Książka jest w zasadzie jak filmiki Pana Gajdy - opowieści o architekturze w bardzo przystępnym języku i zaprezentowane w estetycznej formie. Niestety jednak z filmikami ma jeszcze jedną cechę wspólną, a mianowicie często powiela informacje z nich, stając się bardziej rozbudowaną wersją odcinka bloga, co niestety nie jest nigdzie wspomniane przez wydawcę. Mimo to całość wchodzi łatwo do głowy i potrafi początkujących uwrażliwić na piękno architektury.

Książka jest w zasadzie jak filmiki Pana Gajdy - opowieści o architekturze w bardzo przystępnym języku i zaprezentowane w estetycznej formie. Niestety jednak z filmikami ma jeszcze jedną cechę wspólną, a mianowicie często powiela informacje z nich, stając się bardziej rozbudowaną wersją odcinka bloga, co niestety nie jest nigdzie wspomniane przez wydawcę. Mimo to całość...

Świetna podstawa na początek przygody z architekturą.
Lektura bardzo wciągająca oraz lekka. W porównaniu z drugą książką (cztery wymiary architektury) wszystko podane w łatwej, zrozumiałej formie co nie stanowi problemu nawet dla kompletnych laików w archi świecie.

Pan Radosław wprowadza nas w świat otaczających budynków, w których na co dzień pracujemy oraz mieszkamy.
Jest też kilka rozdziałów na temat miejsc które chętnie zwiedzamy. Dużo ciekawostek i inspiracji do podróży.

Polecam.


.

Świetna podstawa na początek przygody z architekturą.
Lektura bardzo wciągająca oraz lekka. W porównaniu z drugą książką (cztery wymiary architektury) wszystko podane w łatwej, zrozumiałej formie co nie stanowi problemu nawet dla kompletnych laików w archi świecie.

Pan Radosław wprowadza nas w świat otaczających budynków, w których na co dzień pracujemy oraz...

W przypadku książki o danej dziedzinie nauki ,,dla każdego” najważniejsze wydaje się znalezienie złotego środka w fachowości języka i to się moim zdaniem udało. Nie tłumaczy konkretnych stylów i rozwiązań technicznych jak dla dziecka, ale nie jest też sztywną pozycją akademicką. Autorzy starają się pokazać, jak planowane przeznaczenie budynku oraz chęć wywołania konkretnego wrażenia na obserwatorze przeróżni architekci starają się uzyskać łącząc osiągnięcia techniki i znajomość sztuki. Wiele oglądanych budynków działa już na poziomie emocjonalnym i kilka takich przykładów jest tutaj rozszyfrowanych. Podoba mi się, że analizy są wykonywane głównie ze strony wrażenia estetycznego i znajomości historii, a nie budownictwa od strony technicznej. Puentą jest refleksja, że dobra architektura ma wywoływać emocje oraz dyskusje. Po przeczytaniu moje spojrzenie będzie na pewno głębsze i bardziej zniuansowane.

W przypadku książki o danej dziedzinie nauki ,,dla każdego” najważniejsze wydaje się znalezienie złotego środka w fachowości języka i to się moim zdaniem udało. Nie tłumaczy konkretnych stylów i rozwiązań technicznych jak dla dziecka, ale nie jest też sztywną pozycją akademicką. Autorzy starają się pokazać, jak planowane przeznaczenie budynku oraz chęć wywołania konkretnego...

Dla dość uważnego widza AIAGI książka nie jest niczym odkrywczym - aczkolwiek sama w sobie bardzo ładnie wydana i wartościowa.

Dla dość uważnego widza AIAGI książka nie jest niczym odkrywczym - aczkolwiek sama w sobie bardzo ładnie wydana i wartościowa.

Lekkie historyjki o architekturze. Nie znam kanału YT autorów, ale książka robi wrażenie transkrypcji z filmików, luźno powiązanych i bez myśli przewodniej. Bardziej podobała mi się pierwsza część - o urbanistyce: kamienice, bloki, wieżowce. Rozdziały o zabytkach są banalne, nieciekawe, jakby doklejone na siłę. Zdjęcia kiepskie, rysunki jeszcze gorsze. Znowu zaoszczędzono na redaktorze i korekcie. Tak naprawdę, to nie wiadomo, kto jest adresatem - laik niewiele się dowie, miłośnika architektury znudzi powierchowna paplanina. Jedną gwiazdkę dodaję, bo autorami są blogerzy/jutuberzy, na tle "dzieł" innych tego typu autorów ta książka jest dość dobrze napisana.

Lekkie historyjki o architekturze. Nie znam kanału YT autorów, ale książka robi wrażenie transkrypcji z filmików, luźno powiązanych i bez myśli przewodniej. Bardziej podobała mi się pierwsza część - o urbanistyce: kamienice, bloki, wieżowce. Rozdziały o zabytkach są banalne, nieciekawe, jakby doklejone na siłę. Zdjęcia kiepskie, rysunki jeszcze gorsze. Znowu zaoszczędzono...

Siłą rzeczy książka jest w pewnym stopniu powtórzeniem niektórych treści z kanału na YouTube autorów. I o ile ten kanał jest rewelacyjny, bo prowadzący bardzo fajnie prezentują informacje, które chcę przekazać z charakterystyczną lekkością i odpowiednią dozą humoru, to jednak język pisany rządzi się nieco innymi prawami i nie da się tej samej formuły zastosować do pisania książek. Tak więc ta publikacja jest - owszem - dobra i ciekawa, ale jednak nie tak atrakcyjna jak ich filmy.

Siłą rzeczy książka jest w pewnym stopniu powtórzeniem niektórych treści z kanału na YouTube autorów. I o ile ten kanał jest rewelacyjny, bo prowadzący bardzo fajnie prezentują informacje, które chcę przekazać z charakterystyczną lekkością i odpowiednią dozą humoru, to jednak język pisany rządzi się nieco innymi prawami i nie da się tej samej formuły zastosować do pisania...

Ciekawie napisane, taki przewodnik po architekturze dla początkujących.

Ciekawie napisane, taki przewodnik po architekturze dla początkujących.

Książka „ Archistorie. Jak odkrywać przestrzeń miast?” jest autorstwa Radosława Gajdy oraz Natalii Szczęśniak, którzy są znani szerszej publiczności, dzięki działalności na portalu YouTube. Autorzy prowadzą tam wideoblog „Architecture is a good idea”, którego tematyką przewodnią są tematy dotyczące architektury, urbanistyki oraz sztuki. Zarówno Radosław Gajda jak i Natalia Szczęśniak są z zawodu architektami i posiadają w tej dziedzinie wykształcenie wyższe. Recenzowana publikacja jest pierwszą książką, wydaną przez tych autorów.
Architektura, jako dziedzina sztuki oraz nauki, jest bardzo ciekawa. Można jednak odnieść wrażenie, że mała część społeczeństwa jest zainteresowana tą tematyką, pomimo faktu, że mamy z nią styczność na codzień i na każdym etapie naszego życia. Każdego dnia przebywamy w budynkach różnego typu i różnego przeznaczenia i większość z tych obiektów kryje w sobie kawałek ciekawej historii. Zarówno może to być budynek szkoły, czy przepełniony bogactwem pałac, czy blok z płyty z okresu PRL-u. Książka w bardzo przystępny sposób oraz dzięki użyciu bardzo prostego języka, bez użycia języka specjalistycznego charakterystycznego dla architektury, tłumaczy zagadnienia związane z takimi elementami architektury jak m.in architektura biurowców czy osiedli mieszkaniowych,
Książka, została podzielona tematycznie na trzy części : miejsca zamieszkania, miejsca pracy oraz zabytki. Zazwyczaj rozdziały rozpoczynają się od ogólnego rysu historycznego oraz genezy powstania danego typu budynków. Następnie są przedstawiane przykłady różnych obiektów z różnych części świata. Zakres pokazywanych obiektów jest duży, od rodzimych przykładów bloków z płyty, przez austriackie osiedla po apartamentowce najwyższej klasy architektonicznej.
Czytając można odnieść wrażenie, że książka przeznaczona jest dla osób, które dopiero zaczynaja interesować się architekturą. Sposób, w jaki książka jest napisana bardzo często przypomina zwykłą wypowiedź ustną, ze względu na bezpośrednie zwroty do adresata czy często pojawiające się dygresję. Autorzy w skuteczny i prosty sposób opisują zjawiska, które zachodzą w sferze urbanistyki. Widoczne to było m.in w wyjaśnianiu skąd wzięły się bliźniaczo podobne domki na obrzeżach miast w Stanach Zjednoczonych.
Jednym z ogromnych atutów książki jest to, że opisane w niej obiekty często mijamy na co dzień lub znamy je z różnych podróży turystycznych, przez co w łatwy sposób można obudzić wyobraźnię i wracać pamięcią do różnych budynków i spojrzeć na nie z innej, nie znanej nam dotąd perspektywy. Niezaprzeczalnie książka poszerza horyzonty czytelnika i skłania do grubszych refleksji na temat naszego własnego otoczenia.
Nie jest to książka kierowana dla każdego. Osoby interesujące się architekturą na codzień, prawdopodobnie nie znajdą w tej pozycji niczego, czego by nie wiedziały wcześniej. Książka, dzięki prostemu, niespecjalistycznemu językowi jest kierowana do osób, które dopiero zaczynają się interesować architekturą lub dla osób, których sama tematyka książki, oraz obiekty w niej omawiane są interesujące.
Oprócz samych opisów obiektów, w książce często pojawiają się nazwiska światowej klasy architektów lub nazwy warsztatów architektonicznych. Autorzy nie skupili się na dokładniejszych opisach tych osób i warsztatów, więc pojawiające się informację na ten temat można traktować jako ciekawostki. Widoczną wadą książki są nierównomiernie porozstawiane fotografie bądź ilustracje. W trakcie czytania często dochodziło do sytuacji, gdzie tekst na jednej stronie odnosił się do fotografii, która była dwie strony później, przez co trzeba było przeskakiwać między stronami w celu dokładnej lektury. W książce znalazło się również miejsce na wiele subiektywnych opinii autorów, co może niestety zniechęcić wiele osób do lektury. Wyrażają oni dobitnie swoje zdanie na temat poszczególnych budynków, co z góry naprowadza czytelnika na pewną ocenę.
Książka jest bardzo dobrym wyborem dla osób, które chcą wejść w świat architektury lub dla osób, które lubią po prostu dowiadywać się nowych rzeczy. Po przeczytaniu tej pozycji, można dojść do wielu refleksji dotyczących miejsc, w których się na codzień poruszamy.

Książka „ Archistorie. Jak odkrywać przestrzeń miast?” jest autorstwa Radosława Gajdy oraz Natalii Szczęśniak, którzy są znani szerszej publiczności, dzięki działalności na portalu YouTube. Autorzy prowadzą tam wideoblog „Architecture is a good idea”, którego tematyką przewodnią są tematy dotyczące architektury, urbanistyki oraz sztuki. Zarówno Radosław Gajda jak i Natalia...

W przystępny i interesujący sposób opisane podstawowe zagadnienia architektoniczne miast w nawiązaniu do ich historii. Niestety praca nie wykracza znacząco poza to, co autorzy przedstawiają na YouTubie. Oczekiwałem, że dowiem się nieco więcej niż to, co zostało już tam powiedziane. Niemniej nie żałuję przeczytania i polecam zainteresowanym tematyką.

W przystępny i interesujący sposób opisane podstawowe zagadnienia architektoniczne miast w nawiązaniu do ich historii. Niestety praca nie wykracza znacząco poza to, co autorzy przedstawiają na YouTubie. Oczekiwałem, że dowiem się nieco więcej niż to, co zostało już tam powiedziane. Niemniej nie żałuję przeczytania i polecam zainteresowanym tematyką.