Bezdech

Dużo za dużo polityki, za mało thrillera. Może dla kogoś być to zaletą, ale dla mnie nie.

Dużo za dużo polityki, za mało thrillera. Może dla kogoś być to zaletą, ale dla mnie nie.

Pokaż mimo to

Dobra, mocna historia. Porządny kryminał, przy którym można się trochę pobać.

Dobra, mocna historia. Porządny kryminał, przy którym można się trochę pobać.

Pokaż mimo to

Świetny kryminał z politycznym tłem. Bardzo szybko go pochłonęłam, ponieważ ciężko mi było oderwać się od lektury. Główna bohaterka - podkomisarz Olga Suszczyńska, od razu wzbudziła moją sympatię. Na pewno sięgnę po kolejne powieści Grzegorza Kapli, gdyż jego styl pisania bardzo przypadł mi do gustu.

Świetny kryminał z politycznym tłem. Bardzo szybko go pochłonęłam, ponieważ ciężko mi było oderwać się od lektury. Główna bohaterka - podkomisarz Olga Suszczyńska, od razu wzbudziła moją sympatię. Na pewno sięgnę po kolejne powieści Grzegorza Kapli, gdyż jego styl pisania bardzo przypadł mi do gustu.

Pokaż mimo to

Autorowi muszę "podziękować" za nieprzespaną noc. Nie tylko z powodu lektury a le także emocji już po zakończeniu. Pan Kapla buduje swoje postacie w taki sposób, że daje nam szansę poznać genezę kształtowania się charakterów. Potem te charaktery są motorem napędowym akcji. Warto przeczytać.

Autorowi muszę "podziękować" za nieprzespaną noc. Nie tylko z powodu lektury a le także emocji już po zakończeniu. Pan Kapla buduje swoje postacie w taki sposób, że daje nam szansę poznać genezę kształtowania się charakterów. Potem te charaktery są motorem napędowym akcji. Warto przeczytać.

Pokaż mimo to

Książka mocna, ciężka w odbiorze, ale też prezentuje całkiem niezłą historię

Książka mocna, ciężka w odbiorze, ale też prezentuje całkiem niezłą historię

Pokaż mimo to

Dobra opowieść. Dialogi, opisy, klimat.
Można się w pewnym momencie połapac kto, co i dlaczego, ale nie umniejsza to przyjemności czytania.
Bardziej mi się podobała niż niejedna książka najpoczytniejszego autora, if you know what I mean... :)

Dobra opowieść. Dialogi, opisy, klimat.
Można się w pewnym momencie połapac kto, co i dlaczego, ale nie umniejsza to przyjemności czytania.
Bardziej mi się podobała niż niejedna książka najpoczytniejszego autora, if you know what I mean... :)

Pokaż mimo to

Trudno tę książkę nazwać kryminałem. Bardziej jakies polityczno historyczne dywagacje, które zaciemniają całą treść. Sam pomysł ciekawy na wątek kryminalny, jednak cała reszta tylko psuje efekt. Trudno mi się czytało, a samo zakończenie kompletnie nijakie. Zawiodłam się.

Trudno tę książkę nazwać kryminałem. Bardziej jakies polityczno historyczne dywagacje, które zaciemniają całą treść. Sam pomysł ciekawy na wątek kryminalny, jednak cała reszta tylko psuje efekt. Trudno mi się czytało, a samo zakończenie kompletnie nijakie. Zawiodłam się.

Pokaż mimo to

Gdyby tak oddzielić część książki "Teraz" od "Kiedyś" i w tym kryminale zostawić tylko część "Teraz" - to byłby to niezły kryminał początkującego pisarza kryminałów, czyli można by zaakceptować formę, przezroczyste, a mimo to irytujące postaci, brak przypisów, zakończenie bez ładu i składu. A tak niestety mamy arcynudną treść z bardzo mocno wyczuwalną depresją autora i jego obsesyjnej wręcz fascynacji czy obsesji polityką dawną. Opisy przemyśleń, szczególnie w części "Wtedy" są nie do zniesienia, główna postać Olga z części "Teraz" jest do szpiku kości irytująca, wiecznie naburmuszona i krnąbrna, że aż ma się ochotę przywalić jej w twarz i powiedzieć- ogarnij się kobieto. Czarę goryczy przepełnia wszechobecna polityka, o nie śłyszy w radiu główna bohterka, o niej czyta, o niej rozmawia, albo o esbecji i ubecji, no do cholery ile można! Serio to ma być kryminał? Czy własne prywatne wynurzenia i wypociny co ja myślę o aktualnym rządzie, esbekach, ubekach, zomo itp. i w dodatku temat Żydów. Niby pozytywnie, bo tyle znosili przez lata, tyle się nacierpieli, tyle poświecili, a jednak ja tam wyczuwam w tym złośliwą nutkę, taką szpilę trochę.
Panie Kapla, jeśli ma Pan swój węwnętrzny problem z politycznymi wynurzeniami, że tak bardzo chce je Pan uzewnętrznić, to trzeba było napisać tylko o tym książkę, przynajmniej byłby Pan fair z fascynatami kryminałów, których Pan nabrał okładką, opisem, całą otoczką związaną z książką, a nie pod pozorem ciekawej historii egzotycznej topielicy, nawciskał Pan do bólu, do przesady polityki obecnej i dawnej. Zawiodłam się bardzo!

Gdyby tak oddzielić część książki "Teraz" od "Kiedyś" i w tym kryminale zostawić tylko część "Teraz" - to byłby to niezły kryminał początkującego pisarza kryminałów, czyli można by zaakceptować formę, przezroczyste, a mimo to irytujące postaci, brak przypisów, zakończenie bez ładu i składu. A tak niestety mamy arcynudną treść z bardzo mocno wyczuwalną depresją autora i jego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podcza lektury przyszlo mi na mysl, ze tytul tej ksiazki nawiazuje do sposobu, w jakim ja czytalem - „na bezdechu”: tak byla wciagajaca i trzymajaca w napieciu:). Forma kryminalu mnie generalnie nie kręci. Moja opinia jest taka, ze wiele z nich charakteryzuje sie mniej lub bardziej nieprawdopodobnymi zdarzeniami, brakiem logiki w sekwenicji dzialan tego lub innego bohatera, epatuje czasem okrucienstwem, wyjasnia wszystko „kawa na ława”, jest jak romansidlo, ktore sie po przeczytaniu ostatniej strony, zapomina i nic nie zostaje w czlowieku.
Ale z Tą ksiazka jest inaczej. Z jednej strony intryguje, wartko rozwija akcje ale jednoczesnie ją na chwile wstrzymuje/zawiesza, chocby poprzez rownolegle prowadzenie dwoch wątkow, zeby dac czytelnikowi chwile na zastanowienie, na stawianie wlasnym hipotez, na retrospekcje (co wiem, czego nie wiem,..) - jakby zachecajac go do wlasnego prowadzenia sledztwa. Krotkie, filozoficzne perelki wtrącone mimochodem w jakas obserwacje, jak np:
Miedzy uzywanymi ksiazkami a starymi ksiazkami jest roznica. Jak miedzy sercami. Uzywane nie musza byc stare. Stare nie musza byc uzywane.
są bardzo urocze i jakby mowia: „nie biegnij tak szybko z tym czytaniem za akcja, jest cos wiecej w tej ksiazce”.
Generalnie, jakis czas podejrzewalem, ze ten kryminal, osoby i historie w nim sie pojawiajace, sa jedynie pretekstem i przygotowaniem, tlem do takich jak wyzej refleksji, siegajacych istoty przezyc i doswiadczen czlowieka.
Dodatkowym dla mnie atutem Bezdechu jest to, ze dzieje sie w Wwie, w miejscach, ktore znam, ktore w przeszlosci odwiedzalem czesto, z ktorymi lacza mnie jakies wspomnienia, jak np:
„Kiedys w kamienicy naprzeciwko gastronomika (na Poznanskiej) w pewnym mieszkaniu podawano domowe obiady. Najlepsze w miescie i zawsze byl kompot. Dwadziescia piec zlotych za obiad.”
Czytajac to przypomnialem sobie, ze jak studiowalem fizyke na Hozej, chodzilismy na obiady na Poznanska albo do technikum gastronomicznego, albo wlasnie do tej kamienicy. Mile wspomnienie.
Nawet dowiedzialem sie czegos nowego o Warszawie: ze nazwa Marszalkowska od 1770 roku pochodzi od marszalka koronnego Franciszka Bielińskiego:)
Zastanawialem sie, skad taki tytul ksiazki. Dla mnie glowna bohaterka, Olga-Serbia, przez cala ksiazke dziala na bezdechu: prawie w jakims amoku, bez odpoczynku zaangazowana w dwie zupelnie odmienne sledztwa, nie wysypia sie, ciagle na adrenalinie, z jakimis strasznymi wspomnieniami z przeszlosci, ktore w trudnych momentach powracaja z obezwladniajaca sila.
I ostatnia zagadka, ktora pozostawia czytelnika w zawieszeniu, zacheca do wlasnych przemyslen: co łączy topielicę znaleziona przez przygodnego biegacza nad Wisla z zagmatwana historia smierci w wypadku samochodowym sprzed lat wysokiego ranga polskiego oficjela, ktora to historia siega czasow wojny? Oprocz postaci Olgi?
Podsumowujac: nie zaluje czasu poswieconego na lekture..

Podcza lektury przyszlo mi na mysl, ze tytul tej ksiazki nawiazuje do sposobu, w jakim ja czytalem - „na bezdechu”: tak byla wciagajaca i trzymajaca w napieciu:). Forma kryminalu mnie generalnie nie kręci. Moja opinia jest taka, ze wiele z nich charakteryzuje sie mniej lub bardziej nieprawdopodobnymi zdarzeniami, brakiem logiki w sekwenicji dzialan tego lub innego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie mogłam się oderwać, chociaż czasami trochę bolało..

Nie mogłam się oderwać, chociaż czasami trochę bolało..

Pokaż mimo to