Książka, za którą na allegro dałem może z 5 zł + przesyłka drugie tyle. Gdybym miał wybierać, nie zapłaciłbym za nią nawet 10% ten ceny, gdyż jest zwyczajnie tego niewarta. Dlaczego jestem tak negatywnie nastawiony do tej pozycji? Po kolei...

Akcja osadzona jest w czasie raczej mocno wybiegającym poza bliskie nam ramy czasowe. Dokładna data nigdy nie została podana, ale podejrzewam, że jest to któreś z kolei stulecie po 2000 roku. Nigdzie nie ma mowy o wojnie atomowej, nie ma mowy o bunkrach, radiacji, czy innych podobnych do nich motywów. Autorka sprytnie omija te słowa stosując zamienniki - deszcz róż (ataki wirusowe, przy których rozchodzi się specyficzny zapach),Ascenzja jako określenie wydarzenia, które niszczyło cywilizacje i miało zazwyczaj jakiś cel, aczkolwiek w książce jest to niezwykle mgliście wytłumaczone.

Fabuła skupia się na dwóch osobnych historiach, które splatają się tak mniej więcej po 3/4 książki. Poszczególne fragmenty są zupełnie nieciekawe, całość (przynajmniej dla mnie) nie miała w sobie nic, co wzbudziłoby we mnie odrobinę zainteresowania. Nie mogę też pochwalić autorki za ładny, zgrabny język, którym się posługuje (może to wina tłumacza? eeeee, niemożliwe...). Język jest koszmarny. Autorka opisuje takie rzeczy, że skutecznie zniechęca do czytania. Cała książka to jeden wielki opis o tym, jak to głównym bohaterom źle, jak to ich charaktery są zryte i o ich problemach wewnętrznych. W ogóle problemy poruszane przez bohaterów wydają się dla nas zupełnie abstrakcyjne, nie przejmują się zupełnie rzeczami, które dla nas byłyby oczywiste w danej sytuacji. Nie! Bohaterowie żyją jakby w swoim świecie, w świecie, którego nie idzie zrozumieć nawet po przeczytaniu całej książki. Każda kolejna strona tylko maci wizję. Świat jest totalnie niezrozumiały.
Nie rozumiem jak można opisywać takie bzdety, stworzyć zupełnie nieinteresującą książkę i jeszcze zebrać za to oklaski od gazet (m.in. Washington Post) czy znanych osobistości świata literatury. Nie rozumiem, tak samo jak nie rozumiem tej książki.

Nie polecam jej komukolwiek, no chyba, że sie chcecie męczyć przez najbliższe godziny próbując ją przewertować do końca. Ja to zrobiłem i czuję się mega rozczarowany. Nie polecam.

Książka, za którą na allegro dałem może z 5 zł + przesyłka drugie tyle. Gdybym miał wybierać, nie zapłaciłbym za nią nawet 10% ten ceny, gdyż jest zwyczajnie tego niewarta. Dlaczego jestem tak negatywnie nastawiony do tej pozycji? Po kolei...

Akcja osadzona jest w czasie raczej mocno wybiegającym poza bliskie nam ramy czasowe. Dokładna data nigdy nie została podana, ale...

„Winterlong” zasługuje zdecydowanie na miano jednej z moich najukochańszych „cegiełek”. Dziwna, poplątana fabuła, momentami niejasne wątki – ale w tym właśnie jej urok. Jak sama autorka napisała „Jest niezgrabna i niezręczna, czasami wywołuje rumieniec zakłopotania…” Za to właśnie kocham tę książkę.

„Winterlong” zasługuje zdecydowanie na miano jednej z moich najukochańszych „cegiełek”. Dziwna, poplątana fabuła, momentami niejasne wątki – ale w tym właśnie jej urok. Jak sama autorka napisała „Jest niezgrabna i niezręczna, czasami wywołuje rumieniec zakłopotania…” Za to właśnie kocham tę książkę.

Ponura opowieść o skomplikowanej fabule, w której zaakcentowana jest pustka i pewnego rodzaju oniryzm, który dla porównania, występuje także we "Wskrzesicielu" Stewarta. Czytelnik nie bierze udziału w akcji, ale ogląda ją jak gdyby przez gęstą mgłę, albo jak gdyby stał pośrodku ruchliwej ulicy. Zbyt drobiazgowe opisy zaważyły na (sporej i niepotrzebnej!) objętości tej książki.

Wydaje mi się, że trzeba być pod wpływem jakichś narkotyków, żeby zrozumieć kierunek, w jakim podążała autorka pisząc tą książkę (sama zresztą nie odżegnuje się od używek). Brakuje przemyślanego planu, a książka sprawia wrażenie pisanej z 'doskoku'. Co więcej, nawet osoba z bujną wyobraźnią szybko zgubi się w zbyt zawikłanej akcji i multum wprowadzonych postaci, a klaustrofobiczny klimat może odstraszać.

Do plusów zaliczę doskonałe (i drastyczne!) zilustrowanie zniszczonej katedry, w której np. zdegenerowane i zmutowane dzieci pozostające w budynku pod władzą despotycznego mistyka błądzą wśród wiatru, śniegu, brudnych szmat i kłębów dymu z ognisk, a niektóre roztrzaskują się o podłogę spadając z lin zwisających z ogromnych dzwonów. Jest też oczywiście krypta, z klasyczną klatką, ciemnością, zimnem i pełgającymi płomieniami świec. Niestety, aby dotrzeć do tej interesującej części książki, trzeba przebrnąć przez ponad 300 stron bełkotu.

'Długa Noc Zimowa', moim zdaniem nie powinna być zaliczana do tematyki klasycznej post-apokalipsy z powodu niewielkiej liczby nawiązań.

Ponura opowieść o skomplikowanej fabule, w której zaakcentowana jest pustka i pewnego rodzaju oniryzm, który dla porównania, występuje także we "Wskrzesicielu" Stewarta. Czytelnik nie bierze udziału w akcji, ale ogląda ją jak gdyby przez gęstą mgłę, albo jak gdyby stał pośrodku ruchliwej ulicy. Zbyt drobiazgowe opisy zaważyły na (sporej i niepotrzebnej!) objętości tej...

Chyba nawet autorka nie wie, o co w tej książce chodzi.

Chyba nawet autorka nie wie, o co w tej książce chodzi.

Książka ma rewelacyjny klimat, świat i narrację. Wątki nie zawsze są jasne i dużo niedopowiedzeń, ale jak komuś to nie przeszkadza, to zdecydowanie polecam.

Książka ma rewelacyjny klimat, świat i narrację. Wątki nie zawsze są jasne i dużo niedopowiedzeń, ale jak komuś to nie przeszkadza, to zdecydowanie polecam.