Całkiem niedawno byłem jeszcze zwolennikiem stwierdzenia, że na polskim rynku wydawniczym brakuje zbiorów opowiadań. Szczególnie tych dobrych, które niosą jakieś głębsze przesłanie, pozwalające na chwilę zadumy nad otaczającym nas światem. Przecież taki jest cel tworzenia takich dzieł literackich – spojrzenie w głąb społeczeństwa, ludzkiego zachowania, próbując wyciągnąć na wierzch to, co jest zwykle ukryte głęboko pod maską codzienności. Dzisiaj nie jestem już taki pewien swoich słów sprzed zaledwie kilku tygodni, chociaż twardo broniłem swojego poglądu, że nic się już nie zmieni w kwestii zbiorów opowiadań. Jestem za to bardzo miło zaskoczony tym, że nie miałem racji w tej kwestii. Coś się zmieniło w mentalności polskich pisarzy młodego pokolenia, tych, którzy dopiero debiutują, lub tych publikujących swoje dzieła na bieżąco. Możliwe, że to tylko chęć dopasowania się do oczekiwań rynku, ale wówczas nie uświadczylibyśmy literatury wysokich lotów, a jedynie taśmowo produkowane nijakie bajdurzenie. Aleksander Cywiński to kolejny autor, który postanowił zająć się szerokim spektrum społecznych niepokojów, tworząc zbiór opowiadań, które mają zmierzyć się z wyzwaniem, pokazania jak wiele jeszcze można przekazać w kilku krótkich historiach.
Kontynuacja recenzji na http://moznaprzeczytac.pl/mieszkajacy-przy-torach-i-inne-opowiadania-aleksander-cywinski/

Całkiem niedawno byłem jeszcze zwolennikiem stwierdzenia, że na polskim rynku wydawniczym brakuje zbiorów opowiadań. Szczególnie tych dobrych, które niosą jakieś głębsze przesłanie, pozwalające na chwilę zadumy nad otaczającym nas światem. Przecież taki jest cel tworzenia takich dzieł literackich – spojrzenie w głąb społeczeństwa, ludzkiego zachowania, próbując wyciągnąć na...