Nie jestem w kwestii tej książki obiektywna, bo bardzo cenię Jamesa jako artystę, ale uważam, że jego historia pełna rodzinnych dramatów, uzależnień i błędów może pokazać wielu osobom jaki wpływ mają słowa, które mówią i jak często mylimy się w ocenie kogoś, tworząc osąd na tym, co sami uznajemy za prawdę.

James rozlicza się że źródłami swoich lęków, a jego opowieść może do tego samego nakłonić czytelników. Sfery językowej nie ocenię, za cienka w uszach jestem. Wiem, że było zrozumiałe i tylko czasem sprawdziłam coś w słowniku.

Nie jestem w kwestii tej książki obiektywna, bo bardzo cenię Jamesa jako artystę, ale uważam, że jego historia pełna rodzinnych dramatów, uzależnień i błędów może pokazać wielu osobom jaki wpływ mają słowa, które mówią i jak często mylimy się w ocenie kogoś, tworząc osąd na tym, co sami uznajemy za prawdę.

James rozlicza się że źródłami swoich lęków, a jego opowieść może...

Życie Jamesa Arthura to historia odrzucenia, walki z samym sobą, bólu i cierpienia, a w końcu zwycięstwa.
To historia o człowieku z roztrzaskaną duszą...

Moja relacja z Jamesem Arthurem przypomina trochę jego przygodę ze sławą. Skradł moje serce już od samego początku, gdy "Impossible" w jego wykonaniu owładnęło stacje radiowe na całym świecie. Potem posłuchałam paru jego piosenek, które stworzył po X Factorze, ale moja miłość do niego osłabła. James zniknął ze świata muzyki. Po paru latach miłość wróciła, zupełnie jak James ze swoją muzyką. A zwieńczeniem powrotu do tej relacji jest przeczytanie właśnie tej książki.

Od samego początku przeczuwałam, że James musiał zostać skrzywdzony w życiu. Znałam jego historię pobieżnie, ale jego piosenki i ból z jakim śpiewa nie pozostawiały złudzeń. James Arthur doświadczył cierpienia i chciałam je poznać.
Poznałam...
Nie raz podczas czytania czułam żal i smutek, byłam zła na wszystkich tych ludzi, którzy skrzywdzili Jamesa, ale też i na niego samego. To nie jest łatwa historia, a więc i uczucia, które towarzyszą podczas jej czytania nie są jednoznaczne. Uznanie, miłość i współczucie mieszają się z pogardą, złością i żalem - niekoniecznie do samego Jamesa, często do jego bliskich, nawet jeśli on sam mówi, że już im wybaczył, kocha ich i chce być przez nich kochany.

Uderzające jest, że wielu może odnaleźć się w tej książce. Kto z nas nigdy nie poczuł się inny, niepasujący, wybrakowany? Kto nie żałował swoich decyzji, nie martwił się na zapas, nie doświadczył odrzucenia? Wiele cech Jamesa to moje cechy: problemy z zaufaniem, brak wiary w siebie, poczucie odrzucenia, ale przy tym ogromna chęć osiągnięcia czegoś więcej. Jego historia jest w pewien sposób terapeutyczna, pomaga; zresztą sam James chciał, żeby tak było.

Polecam Wam przeczytać tę historię. Nie musicie znać Jamesa i jego twórczości, aby przeczytać tę książkę (chociaż nieznanie go to będzie ogromna strata dla Was samych - jego piosenki to dusza wylana na papier, a głos to mieszanka wszelkich emocji) Być może pomoże Wam tak, jak mi, dając poczucie, że nie jesteśmy sami z naszymi wątpliwościami i smutkami i że mamy siłę, by pokonać własne demony.

Życie Jamesa Arthura to historia odrzucenia, walki z samym sobą, bólu i cierpienia, a w końcu zwycięstwa.
To historia o człowieku z roztrzaskaną duszą...

Moja relacja z Jamesem Arthurem przypomina trochę jego przygodę ze sławą. Skradł moje serce już od samego początku, gdy "Impossible" w jego wykonaniu owładnęło stacje radiowe na całym świecie. Potem posłuchałam paru jego...

"Back from the edge, back from the dead
Back before demons took control of my head
Back to the start, back to my heart
Back to the boy who would reach for the stars"

Autobiografia Jamesa Arthura - artysty, którego od dawna uważam za niedocenianego, to bardzo emocjonalny i trudny rollercoaster.

Język i styl jej poprawny i bardzo przystępny, ale też prosty więc do arcydzieła tego zaliczyć nie można. Naprawdę łatwo się wczuć w te wszystkie trudności, które przechodził James i szczerze w życiu bym sie nie spodziewała, że tak wiele go w życiu spotkało i nie mam na myśli biedy, lecz jak wiele odrzucenia doświadczył.
Wielu kojarzy go tylko jako zwycięzcę X-factora, który nie był przygotowany na sławę i przepadł w czeluściach showbiznesu, z którego już raczej sie nie wykaraska. Tymczasem "Back to the Boy" to jego forma spowiedzi, rozgrzeszenia i ponowna wspinaczka na szczyt - którą wypracował praktycznie od początku do końca samodzielnie.
Można go oceniać za decyzje jakie podejmował, można mieć wiele nieprzyjemnych myśli, emocji, skierowanych w stronę jego rodziców (w moim przypadku były naprawdę bardzo silne),ale w ogólnym rozrachunku chodzi przecież o to, że KAŻDY z nas popełnia błędy, ale nie można bez przerwy do śmierci cały czas za nie przepraszać, lecz pokazać, że można się zmienić i stawić czoło swoim własnym demonom.

Po tej autobiografi jeszcze bardziej jestem zachwycona najnowszą płytą Jamesa, która jest o wiele lepsza niż poprzednia, ale nie do końca jestem przekonana czy artysta poradził sobie ze swoimi problemami. Wydaje mi się, że jest to zbudowane na bardzo kruchych fundamentach, i w każdej chwili wszystko może runąć - mam nadzieję, że nie, bo Arthur ma niesamowity głos i talent, i chciałabym usłyszeć więcej jego twórczości. Wierzę, że to jeszcze nie koniec, nie ostatnia płyta, lecz jedna z dziesiątków. Czekam i kibicuję z całego serca.

"Back from the edge, back from the dead
Back before demons took control of my head
Back to the start, back to my heart
Back to the boy who would reach for the stars"

Autobiografia Jamesa Arthura - artysty, którego od dawna uważam za niedocenianego, to bardzo emocjonalny i trudny rollercoaster.

Język i styl jej poprawny i bardzo przystępny, ale też prosty więc do...