Słaba pozycja. Nie jest ona nadająca się dla laika czy eksperta lub początkującego. Chaotyczna forma bez kolejności chronologicznej. Czarno białe ilustracje, książka klejona bez skrzydełek jak się trzyma w rękach to czuć tandetę no ale czego chcę to w końcu wydawnictwo krzak. Po przeczytaniu tej książki mimo że mi ją polecało wiele osób jestem zmieszany i wiem mniej niż przed jej lekturą bo pomieszała mi w głowie chronologię i fakty. W książce jest kilka perełek jakimi są ciekawostki ale dla obeznanych w literaturze rzymskiej nie są one odkrywcze. Ross Cowan bierze bardzo szeroki temat książki co powoduje że nie jest to ani książka o uzbrojeniu rzymskiego żołnierza przez etapy rozwoju cesarstwa ani książka historyczna opowiadająca historię legionistów. Przez co wszystkie te tematy są potraktowane po macoszemu. Książka sięga do I wieku n.e i przemilcza ciekawy okres późnego cesarstwa i dominatu. Jak ktoś szuka atlasu rzymskiego żołnierza to polecam "Grecja i Rzym na wojnie" a jak historię Rzymu to wszystko tylko nie tą pozycję.

Słaba pozycja. Nie jest ona nadająca się dla laika czy eksperta lub początkującego. Chaotyczna forma bez kolejności chronologicznej. Czarno białe ilustracje, książka klejona bez skrzydełek jak się trzyma w rękach to czuć tandetę no ale czego chcę to w końcu wydawnictwo krzak. Po przeczytaniu tej książki mimo że mi ją polecało wiele osób jestem zmieszany i wiem mniej niż...

Rzymska armia przez wielu ludzi postrzegana jest z perspektywy historii jako bezlitosna machina wojenna, która pochłania kolejne ziemie, grabiła miasta i mordowała ich mieszkańców, będąc przy tym karnie posłuszna swojemu dowódcy. Obecne badania historyczne pokazują, że jest to tylko część prawdy. Rzymscy żołnierze byli również honorowi, odważni, gotowi do poświęceń w imię wyższego celu i dość często podejmowali własne inicjatywy na polu bitwy, nie czekając na rozkaz z góry.

Na temat Rzymu i jego armii powstała taka ilość publikacji, że trudno odkryć przed czytelnikiem jakieś nowe aspekty historii. Ross Cowan, brytyjski historyk specjalizujący się w rzymskiej historii wojskowej, stara się jednak ugryźć temat sił zbrojnych Imperium Romanum z zupełnie innej strony. Istotne kampanie czy bitwy pokazuje on przez pryzmat wojowników (legionistów, centurionów, dowódców),których charyzma i zdolności miały wymierny wpływ na przebieg konkretnych potyczek. Stara się on pokazać rzymskiego żołnierza takim, jakim był naprawdę, bez specjalnych upiększeń czy nadmiernego historycznego patosu.

Cała publikacja podzielona jest na pięć rozdziałów, w których każdy poświęcony jest innemu konfliktowi. Na początek autor przybliża czytelnikowi wojnę z Pyrrusem – królem Empiru, który przedstawiony jest jako wielki wojownik i władca dbający o swoich ludzi. Nie brakuje tutaj jednak wytknięcia mu jego wad, przez które wielokrotnie życie traciło wielu jego żołnierzy. Był on niekiedy nazbyt emocjonalny podczas podejmowania decyzji na polu bity, a zdarzało mu się również lekceważyć przeciwnika, co mogło przyczynić się do jego porażki. Tak właśnie było podczas jego konfliktu z Rzymem, kiedy to początkowe zwycięstwa i nadmierna pewność ciebie przerodziły się w druzgocącą klęskę. Potrafił się on jednak po części przyznać do swojego błędu i docenić wroga, który okazał się godnym przeciwnikiem.

Rozdział drugi skupia się głównie na wierzeniach ludzi i przekonaniach, że bogowie często interweniują na polach bitem. Symbolika była bardzo istotna zarówno dla przeciętnego żołnierza, jak i wielkiego dowódcy. Mało znaczące zdarzenie mogło przesadzić o losach całej bitwy i nikt nie mógł go zlekceważyć. Sporo miejsca poświęcone jest również „devotio” symbolicznego poświęcenia życia na polu walki. W głównej mierze dotyczyło to dowódców, którzy w momencie największego kryzysu i załamania własnych linii, szarżowali na przeciwnika, ofiarując w ten sposób swoje życie bogom w zamian za zwycięstwo.

Kolejny trzeci rozdział to sporo poświęconego miejsca przez autora zachowaniom żołnierzy na polu bitwy. Legioniści od zawsze byli utożsamiani z niesamowitym rygorem i fanatycznym wypełnianiem wszystkich rozkazów swojego dowódcy. Prawda jest jednak troszkę inna, byli oni zwykłymi ludźmi i dotykały ich typowo ludzkie cechy. Strach, gniew czy pewna doza szaleństwa wynikła z nadmiaru adrenaliny, były codziennością. Podczas bitew dochodziło czasem do pojedynków jeden na jeden, które były dla rzymian czymś nad wyraz honorowym i dającym szansę na podbicie swojej pozycji społecznej. Niestety, ale chęć „zabłyśnięcia” powodowały niekiedy zerwanie twardego szyku, co mogło mieć wpływ na przebieg całej potyczki. W pewnym momencie historii stanowiło to taki problem, że dowódcy musieli karać śmiercią swoich żołnierzy za złamanie zakazu pojedynków, nawet jeśli łączyły ich na przykład relację ojciec – syn.

Rozdział czwarty to opisy wybranych wodzów i ich relacji z podległymi żołnierzami. Wybitni dowódcy doskonale wiedzieli, że dbanie o swoich żołnierzy przełoży się na ich lojalność. Poszczególni cesarzowie min. Juliusz Cezar, doskonale potrafili motywować swoich wojowników, wydobywając z nich niezwykłe pokłady siły. Sporą rolę w zarządzaniu wojskiem odgrywali również odpowiednio dobrani centurioni, którzy dbali o wypełnianie odgórnych rozkazów i pokazywali zwykłym legionistom prawdziwą siłę i odwagę.

Ostatni rozdział to swoistego rodzaju analiza zachowania żołnierza przed i po bitwie. W główniej mierze legionista pokazany jest tutaj jako zwykły człowiek, którym często kierowały emocje, które potrafiły udzielić się całej grupie. Jego sposób zachowania zależał również od konkretnego okresu czy miejsca, w którym się znalazł.

Książka Rossa Cowana to pozycja bardzo intrygująca, pełna ciekawostek i interesującej wiedzy historycznej. Jako specjalista w swoim fachu pokazuje on oblicze militarne Rzymu w taki sposób, że tworzy naprawdę dobrze napisane dzieło z gatunku literatury popularnonaukowej, pełne anegdot, cytatów czy własnych przemyśleń. Specyfika tytułu i skupienie się w nim na jednym konkretnym aspekcie sprawia jednak, że nie jest to pozycja dla każdego. Zawiodą się osoby oczekujące, że znajdą tutaj rozbudowane opisy historycznych podbojów militarnych. Twórca kolejne epizody wybiera w sposób dość wybiórczy, skupiając się bardziej tylko na wybranych fragmentach danych kampanii, przez co pozostała treść jest mocno uogólniona, podana w dość uproszczonej formie i nie zawsze przy zachowaniu należytej chronologii. Jeśli nie zna ktoś, chociaż podstaw historii Rzymu, w pewnych momentach książki, może poczuć się dość mocno zagubiony.

Cała recenzja na:

https://www.popkulturowykociolek.pl/2020/02/ku-chwale-rzymu-recenzja-ksiazki.html

Rzymska armia przez wielu ludzi postrzegana jest z perspektywy historii jako bezlitosna machina wojenna, która pochłania kolejne ziemie, grabiła miasta i mordowała ich mieszkańców, będąc przy tym karnie posłuszna swojemu dowódcy. Obecne badania historyczne pokazują, że jest to tylko część prawdy. Rzymscy żołnierze byli również honorowi, odważni, gotowi do poświęceń w imię...

Książka z pewnością przypadnie do gustu wszystkim zainteresowanym starożytnością, a Rzymem w szczególności. Warto sięgnąć!

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2018/07/ku-chwale-rzymu-wojownicy-imperium-ross.html

Książka z pewnością przypadnie do gustu wszystkim zainteresowanym starożytnością, a Rzymem w szczególności. Warto sięgnąć!

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2018/07/ku-chwale-rzymu-wojownicy-imperium-ross.html

O czym jest ta książka to w sumie nie wiem. Niby jest o wojownikach Rzymu (legioniście, ale nie tylko),ale jest napisana w tak chaotyczny sposób, że w sumie to nie jest żadna usystematyzowana wiedza, tylko zbiór informacji dotyczący kilku wątków, przedstawiony w losowy sposób. O ile domyślam, się że tłumacz też trochę się przyłożył do tego chaosu to nie jednak autor nie zostaje bez winy. Mnie najbardziej przeszkadzał brak chronologii i dowolne przeskakiwanie, nawet w jednym akapicie w przód i w tył (i żeby było jasne, nie miało to większego albo wręcz żadnego uzasadnienia).
Mimo wszystko jest to pozycja ciekawa, bo sporo nowych rzeczy się dowiedziałem tylko wg mnie nie jest to pozycja dla osób nie znających tematu. Dobrze jest mieć podstawy wiedzy o historii Rzymu, szczególnie okresu Republiki + mapę (bo nie jest dołączona do wersji elektronicznej). Plusem jest też bardzo bogata bibliografia.
Dla miłośników i znawców starożytnego Rzymu polecam, innym proponuję zacząć od czegoś "ogólniejszego".

O czym jest ta książka to w sumie nie wiem. Niby jest o wojownikach Rzymu (legioniście, ale nie tylko),ale jest napisana w tak chaotyczny sposób, że w sumie to nie jest żadna usystematyzowana wiedza, tylko zbiór informacji dotyczący kilku wątków, przedstawiony w losowy sposób. O ile domyślam, się że tłumacz też trochę się przyłożył do tego chaosu to nie jednak autor nie...

Moim zdaniem jak ktoś lubi czytać o legionistach to powinien się spotkaćz tą książką. Nie jest za długa więc nawet jeśli się komuś nie spodoba to nie poświęci dużo czasu.

Moim zdaniem jak ktoś lubi czytać o legionistach to powinien się spotkaćz tą książką. Nie jest za długa więc nawet jeśli się komuś nie spodoba to nie poświęci dużo czasu.

Bardzo dobra pozycja dla osób, które interesują się wojną i starożytnością.

Bardzo dobra pozycja dla osób, które interesują się wojną i starożytnością.

Ze swojej strony napiszę tylko, że ta pozycja jest innym tłumaczeniem książki wydanej przez Bellonę pod tytułem "Wojny, bitwy i wojownicy rzymscy". Od tej pozycji zaczęło się moje czytanie książek o starożytnym Rzymie.

Ze swojej strony napiszę tylko, że ta pozycja jest innym tłumaczeniem książki wydanej przez Bellonę pod tytułem "Wojny, bitwy i wojownicy rzymscy". Od tej pozycji zaczęło się moje czytanie książek o starożytnym Rzymie.

„Kiedy patrzę na was żołnierze i oceniam wasze czyny, wielka mnie ogarnia nadzieja zwycięstwa. Duch wasz, wiek i męstwo dodają mi otuchy, prócz tego konieczność, która nawet z tchórzy robi bohaterów.[…] Jeśli zaś los pozazdrości sukcesu waszemu męstwu, to pamiętajcie abyście się nie oddali za darmo i abyście pojmani nie dali się zarżnąć jak bydlęta, lecz walczcie po męsku, zostawili nieprzyjaciołom zwycięstwo krwawe i żałosne”

Historia rzymskich podbojów, rozlicznych konsekwencji, które działania te ze sobą niosły (szczególnie dla podbitych narodów czy plemion, ale również dla samego imperium) zarówno w sensie militarno-politycznym jak i szerzej: ekonomicznym, społecznym, technologicznym, kulturowym, religijnym czy światopoglądowym, stała się, na zawsze, wielowiekową, dziejową spuścizną z której czerpiemy (w taki czy inny sposób) po dzień dzisiejszy.

Nic wiec dziwnego iż nadal pobudza ona i rozpala wyobraźnie historyków, archeologów dokumentalistów, naukowców, filmowców czy ludzi pióra.

Nieodłącznym symbolem rzymskiej dominacji stały się, oczywiście, osławione i siejące grozę legiony, będące narzędziem ekspansywnej polityki, bezpieczeństwa wewnętrznego oraz widocznym i namacalnym elementem potęgi. Oczywiście, zmieniały się one na przestrzeni wieków, ewoluowały (na różnych płaszczyznach) doskonaliły wojenne rzemiosło, by obrać w końcu formę, która tak bardzo utrwaliła się w naszej, historycznej, świadomości.

O tych i innych aspektach militarnej potęgi, starożytnego Rzymu dowiemy się z książki Rossa Cowana, zatytułowanej „Ku chwale Rzymu. Wojownicy Imperium ”, która ukazała się na naszym, księgarskim rynku, staraniem Wydawnictwu RM.

To napisane w bardzo przystępnej, popularnonaukowej formie oraz wsparte, należytą, merytoryczną wiedzą, prawdziwe kompendium wiedzy, dotyczące etosu rzymskiej armii, jej znamienitych wodzów (Juliusz Cezar, Pompejusz, Oktawian, Marek Aureliusz),bohaterskich wojownikowi (centurioni Tytus Pullo i Lucjusz Worenus ) i zwykłych żołnierzy.

Przybliża nam dzieje legionów od chwili ich powstania po czasy największych triumfów, zawierając dane dotyczące: charakterystyki poszczególnych formacji (nakreślonych w odpowiednich przedziałach czasowych),ich liczebności, podziałów organizacyjnych, struktur dowodzenia, uzbrojenia, sposobów szkolenia, metod walki, stosowanej strategii i taktyki a nawet myśli i działalności inżynieryjnej czy budowlanej (z czym jednostki te są już, raczej, mniej kojarzone).

W oparciu o bardzo konkretne, historyczne przykłady (dobrze udokumentowane) autor przedstawia nam zarówno, przyczyny wielkich militarnych sukcesów jak i spektakularnych porażek, które stały się udziałem rzymskich legionów. Bardzo plastycznie opisuje wielkie, wojenne kampanie, głośne bitwy oraz słynne pojedynki żołnierzy, toczone przed frontami własnych armii.

Niesłychanie ciekawy jest również wątek dotyczy aspektów religijnych i duchowych, związanych z potężnym rzymskim bogiem wojny, Marsem, do którego odwoływali się i któremu składali śluby rzymscy wojownicy i wodzowie.
„Ku chwale Rzymu. Wojownicy Imperium” pióra Rossa Cowana to naprawdę bardzo ciekawie oddany obraz rzymskiej armii, zarówno w jej aspekcie zbiorowym jak i indywidualnym, będący interesującą lekcją historii starożytnej w tym jej szczególnym wymiarze. Polecam.

„Kiedy patrzę na was żołnierze i oceniam wasze czyny, wielka mnie ogarnia nadzieja zwycięstwa. Duch wasz, wiek i męstwo dodają mi otuchy, prócz tego konieczność, która nawet z tchórzy robi bohaterów.[…] Jeśli zaś los pozazdrości sukcesu waszemu męstwu, to pamiętajcie abyście się nie oddali za darmo i abyście pojmani nie dali się zarżnąć jak bydlęta, lecz walczcie po...