Himalaistki. Opowieść o kobietach, które pokonały każdy szczyt
literatura faktu
300 str.
- Data wydania:
- 2017-09-25
- Data 1. wyd. pol.:
- 2017-09-25
- Liczba stron:
- 300
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788324049776
- Wydawnictwo:
- Znak
- Kategoria:
- literatura faktu
- Tagi:
- Himalaistki Himalaje kobiety góry wspinaczka
- Data wydania:
- 2017-09-25
- Liczba stron:
- 300
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788324049776
- Wydawnictwo:
- Znak
- Kategoria:
- literatura faktu
- Tagi:
- Himalaistki Himalaje kobiety góry wspinaczka
Himalaistki. Opowieść o kobietach, które pokonały każdy szczyt
Innej drogi niż pod górę po prostu nie ma
Polki budowały legendę światowego himalaizmu. To one były pierwsze. Ich życiorysy to gotowe scenariusze filmowe.
Wanda Rutkiewicz nieraz spojrzała śmierci w oczy. Dobrosława Miodowicz-Wolf umarła, pomagając innym. Halina Kruger-Syrokomska zasnęła w namiocie na wysokości kilku tysięcy metrów i nigdy się nie obudziła. Ale te, które przeżyły, mówią: góry są po to, żeby w nich żyć, a nie umierać.
Przez wiele lat zmagały się z własnym środowiskiem – pełnym męskiego szowinizmu i dyskryminacji. O swoją pozycję musiały walczyć podwójnie ciężko. Niektóre za tę walkę zapłaciły podwójną cenę.
Kogo kochały? Kogo kochają? Jak wygląda ich prywatność w Polsce, a jak w Himalajach? Dlaczego zostawiają domy, mężów i dzieci, by się wspinać? „Uciekają” czy „gonią”?
Ta książka po raz pierwszy odsłania historię polskich himalaistek.
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Damy, który zamieniły szpilki na raki
Stwierdzenie, że kobiety to słaba płeć po przeczytaniu publikacji Mariusza Sepioły wydaje się być nieprawdziwe i przeczące logice. Przedstawione w książce kobiety są odważne, samodzielne i silne. Twarde jak skała i to nie tylko na nizinach, ale i w górach wysokich oraz tych najwyższych, gdzie panują ekstremalne warunki, a ludzkie ciało zwyczajnie obumiera. Tam, gdzie trzeba dać z siebie wszystko, tam, gdzie głowa i mięśnie muszą pracować na najwyższych obrotach, tam, gdzie nie ma często drugiej szansy, a każdy błąd może kosztować życie udowadniają, że nie są gorsze od płci przeciwnej.
„Himalaistki” to książka opowiadająca o Polkach, które wspinały i wspinają się w lodzie i skale. Lektura podzielona jest symbolicznie na dwie części. „Wczoraj” opowiada o znanych i podziwianych sławach, które przeszły już na górską emeryturę. Niektóre z nich już nie żyją, bo zostały tam wysoko w miejscach, które pokochały za życia. Druga część to żywe i niekończące się historie kobiet, które czynnie realizują swoją górską pasję, osiągają kolejne wyniki i budują aktywnie swoją górską karierę.
Te dwie składowe książki w pewnym sensie się różnią, a w pewnym są identyczne. Zmieniają się bowiem czasy, łatwiej dostępny jest coraz lepszy sprzęt, otworzyły się granice, a paszporty spoczywają spokojnie w szufladach, a nie w milicyjnych szafach. Rozwinęły się komercyjne możliwości wyjazdów, a w kosztach mogą bez problemu partycypować sponsorzy. Co pozostało niezmienne od wielu lat? Miłość do gór, która czasem potrafi przesłonić rzeczywisty świat, determinacja w realizacji zamierzonych celów, odwaga, ale i poczucie samotności, niezrozumienia, dzielenie życia na tu i tam, a także tęsknota za tymi, którzy pozostali daleko od świata zimna, lodu, skał i gór.
Książka będąca połączeniem literatury górskiej i biograficznej od samego początku zrobiła na mnie ogromne, pozytywne wrażenie oraz chwyciła za serce. Na rynku księgarskim pojawiły się bowiem już lektury w podobnym gatunku i klimacie, ale były one raczej typowymi biografiami skupionymi na faktach, statystykach i liczbach. W tej publikacji autor pokazuje wspinające się kobiety jako osoby z krwi i kości, mające radości, rozterki i dylematy, problemy natury duchowej, czasem wewnętrznie rozdarte między tymi, których kochają, a górami, które mają moc narkotyku. Sepioło nie ukrywa również dyskryminacji himalaistek zwłaszcza w latach minionych. Opisuje ich walkę nie tylko z żywiołami, aurą i klimatem, ale i z docinkami ze strony dominujących wczoraj i dziś w skalnym świecie mężczyzn
Z lektury płynie wniosek, że kobietom w górskim świecie było i jest trudniej, że muszą w drodze na szczyt pokonać więcej przeszkód, ale są w stanie z nimi wygrać. W kobietach drzemie bowiem wielka siła i moc, która pomaga im pogodzić bycie żoną, partnerką, matką, córką i himalaistką ze sobą. Wymaga to wiele pracy, mnóstwo wysiłku, ale nie jest niemożliwe.
Czytając „Himalaistki” poznajemy poszczególne ich bohaterki, wśród których są nazwiska bardzo znane, które na trwałe zapisały się w historii światowego himalaizmu. Są też pokazane kobiety, dla których nie liczą się rekordy, a samo przebywanie w górach, dotyk skał, pokonywanie słabości ciała i ducha oraz chłonięcie pięknego świata szczytów, który nie ma sobie równego. Wielkim atutem książki jest jej kobiecy klimat, a także obiektywne i wszechstronne pokazanie bohaterek w różnych życiowych rolach. Padają słowa o trudnych sprawach – o tęsknocie, związkach na odległość, rozdarciu między pasją a rodziną, a także specyficznej samotności wśród bliskich niezwiązanych z górami, którzy nie potrafią zrozumieć emocji i przeżyć z kolejnych wypraw.
Od pierwszej strony tę publikację chłonęłam niczym sucha gąbka wodę. Czytałam i miałam wrażenie osobistej rozmowy z wspinającymi się kobietami, które stawały mi się bliskie niczym dobre koleżanki. Podziwiałam je, czułam mocną niczym lina nić sympatii.
Ta książka zdecydowanie rozbudza miłość i szacunek do gór, zachęca do ich poznawania i eksplorowania. Gorąco polecam jej lekturę nie tylko tym, którzy chodzą górskimi ścieżkami.
Bernardeta Łagodzic-Mielnik
4 Popieram
Link do recenzji
5652
568
374
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 673
- 505
- 208
- 73
- 49
- 24
- 19
- 15
- 11
- 9
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
Moją bohaterkę na koniec pytam, czy jest odważna.
- Zależy, w jakim sensie- odpowiada.- Na początku miałam lęk wysokości. Im człowiek dłużej się wspina, tym ten lęk staje się mniejszy...
Zobacz więcej
Nie wiem dlaczego, bo przecież ci, którzy kochają góry tak samo jak ja, wiedzą, że nic nie zastąpi smaku zwycięstwa na szczycie ani zachodów słońca, kiedy kolory nabierają wyrazistości i czu...
Rozwiń
Zobacz więcej
O mężczyznach, którzy się wspinają, mówi się: niezależny, odważny, twardy, realizuje się mimo niesprzyjających warunków. A o kobietach: kłótliwa, stawia na swoim, idzie po trupach, a przede ...
Rozwiń
Zobacz więcej
Opinie [86]
Mogę ją polecać. Cieszę się, że ją przeczytałam, bo do tej pory słyszałam tylko te nazwiska jak przede wszystkim słynna Wanda Rutkowska ale nie miałam ani grama pojęcia kim była, jak toczyła się jej wspinaczkowa kariera i co tak naprawdę ją spotkało, jak umarła albo jak zaginęła.. Warto było ją przeczytać choćby dla samego światopoglądu.
Pokaż mimo toKsiążka opowiada historię kobiet, które postanowiły zdobywać najwyższe szczyty na świecie. Bardzo fajnym zabiegiem jest podział na "Wczoraj" i "Dziś", podział na Bell Epoque polskiego himalaizmu i czasy współczesne. Mimo różnic pomiędzy okresami, w jakich przyszło im się wspinać, każda bohaterka ma sobie pasję, siłę, upór, odwagę...
więcejPozycja ta może stać się doskonałą...
Himaliazm, o tym mogę czytać całym dniami. Bardzo interesują mnie losy oraz życie codzienne bohaterów. Książka mogła być wspaniała, niestety delikatnie mnie zawiodła. Takie wywiady, czy opisy osób lubię czytać dłuższe, abym mogła się skupi i "wczuć" w daną osobę, tu autor skacze za szybkonod jednej bohaterki do drugiej. Plusem jest że autor podzielił książkę na kiedyś i...
więcejBardzo ciekawe historie opisane bez oceniania, ważna książka, napisana w prosty sposób. Jedyny mały minus to to, że momentami niektóre opisy się powtarzają, tak jakby każda historia była pisana zupełnie osobno. Np. tam gdzie historie himalaistek się przecinały, czasem czyta się powtórzenia.
Pokaż mimo toTrochę już tych książek o górach, himalaistkach i himalaistach przeczytałem, temat znam, i niestety muszę przyznać że książka mnie rozczarowała. Słaba, autor chciał uchwycić wszystkie sroki za jeden ogon, a wyszło że w moim odczuciu potraktował bohaterki po macoszemu, coś tam napomknął, coś przekazał, ale żadnego tematu nie rozwinął, żadnego nie dokończył. Gdyby to była...
więcej"...Na zewnątrz mróz i wiatr, a pod puchowymi kurtkami gotuje się krew..."
więcejNa szczycie najwyższych gór, na dachu świata odważne wojowniczki w otoczce błękitu nieba i chmur...
Mariusz Sepioło podjął się ważnego tematu pomnika - ikony, którego fundamenty pod polski i światowy himalaizm budowały kobiety.
Od zarania dziejów ludzkich świat należał do zdobywców - pionierów -...
Książka niestety mnie rozczarowała... Oto powody:
więcej1) Napisana jest fatalnym stylem. Styl, można powiedzieć, hmmm... dziennikarski (w złym tego słowa znaczeniu) - autor swobodnie sobie żongluje czasami, w kilku zdaniach jest to czas teraźniejszy, w następnych kilku przeszły... nie ma reguły. Dodatkowo - i to już jest po prostu kuriozum - w całej książce co pół strony,...
Książka podzielona jest na dwie części: wczoraj i dziś. Przywołuje wspomnienia z wypraw polskich himalaistek. Pokazuje upór, determinację, walkę ze słabościami, osiąganie zamierzonych celów oraz radzenie sobie z sukcesami, a co najważniejsze sposób pogodzenia pasji z życiem codziennym. Nie jest to sielanka, trzeba mieć twardy charakter, odporność psychiczną i fizyczną, by...
więcejByła to pierwsza książka o polskim himalaiźmie jaką przeczytałam i niestety żałuję, ponieważ autor ewidentnie założył, że czytelnik posiada już wiedzę na temat historii twgo sportu. Kobiety opisane w książce są godne podziwu - niesamowicie wytrwałe, odważne, nie poddające się żadnym przeciwnościom i bardzo inspirujące. Niestety, moim zdaniem sposób opisywania ich historii...
więcejTo opowieści o kobiecym taternictwie wczoraj i dziś. Zbiór ciekawych felietonów o kobietach gór. Tych, które zaczynały wiele lat temu i tych, które wspinają się dziś. Zbiór opowieści ukształtowanych przez życie, motywacje i indywidualne preferencje bohaterek. Kolejne historie jak wieże z klocków, poskładane z kilku elementów. Mówią o trudnej drodze do wspinania, o miłości i...
więcej