Fabuła książki zabiera nas w głąb niepewności, zagmatwanych myśli świadka oraz córki morderczyni. Proces za parę tygodni, czas przygotowań młodej dziewczyny, która ma wiele problemów związanych z traumą oraz takich zwykłych z adaptacją w nowym miejscu. Emocje, ciekawość czy to na pewno, a czy coś się jeszcze wydarzy. Bardzo ciekawie się czytało ten thriller, zabrakło mi jakiś krwawych szczegółów w formie wspomnień lub zeznań, ale sama koncepcja całkiem na plus. Polecam.

Fabuła książki zabiera nas w głąb niepewności, zagmatwanych myśli świadka oraz córki morderczyni. Proces za parę tygodni, czas przygotowań młodej dziewczyny, która ma wiele problemów związanych z traumą oraz takich zwykłych z adaptacją w nowym miejscu. Emocje, ciekawość czy to na pewno, a czy coś się jeszcze wydarzy. Bardzo ciekawie się czytało ten thriller, zabrakło mi...

Mocna! Dobrze napisana. Pokazuje portret psychologiczny matki sadystki i córki ofiary. Doskonale opisuje mechanizmy adaptacyjne młodzieży w wieku szkolnym, braki w odbiorze miłości rodzicielskiej i sposoby na radzenie sobie z nimi. Tragedie są nie tylko wynikiem patologii, czasami to zwykłe, narastające latami nieporozumienia rodzinne.

Mocna! Dobrze napisana. Pokazuje portret psychologiczny matki sadystki i córki ofiary. Doskonale opisuje mechanizmy adaptacyjne młodzieży w wieku szkolnym, braki w odbiorze miłości rodzicielskiej i sposoby na radzenie sobie z nimi. Tragedie są nie tylko wynikiem patologii, czasami to zwykłe, narastające latami nieporozumienia rodzinne.

Książka bardzo dobra. Pokazuje jak wychowywanie dziecka przez sadystyczną matkę morderczynię i, co się z tym wiąże, przeżycie silnych złych emocji w młodym wieku wpływa na postrzeganie rzeczywistości. I mimo odróżniania dobra od zła, gubienie się w tym. Przedstawia również, mimo pojęcia o złych czynach matki, silne przywiązanie do niej.
Mnie osobiście książka ujęła.

Książka bardzo dobra. Pokazuje jak wychowywanie dziecka przez sadystyczną matkę morderczynię i, co się z tym wiąże, przeżycie silnych złych emocji w młodym wieku wpływa na postrzeganie rzeczywistości. I mimo odróżniania dobra od zła, gubienie się w tym. Przedstawia również, mimo pojęcia o złych czynach matki, silne przywiązanie do niej.
Mnie osobiście książka ujęła.

Pierwszy raz mam obiekcje co to klasyfikacji książki jako thriller psychologiczny. To tylko taki niuans, niemniej dla kogoś lubiącego ten gatunek już to uwiera. A pomimo iż będzie wyraźnie zaznaczona kwestia ukarania sadystycznej matki, morderczyni cudzych dzieci, to sedno lektury opiera się na relacjach nastolatek. I mimo iż książka należy do psychologicznych, ale raczej dramatów niż thrillerów, to brakuje mi pogłębienia psychologii w obszarze zmian jakie zachodzą w piętnastolatce, wskazania silnego powodu, który rzeczywiście spowodował, że w końcu złożyła doniesienie. Bo dlaczego nie wcześniej? Były okazje, które temu sprzyjały. Nie ma bicia się o zdarzenia? Czyli tak musi zostać, oto ten chłopczyk wszystko spowodował. Tylko jeśli u Annie doprowadza to do zdecydowanej akcji przeciw rodzicielce, a potem już poza rozprawą nie wspomina o tym? Mnie takie potraktowanie zasadniczej kwestii utworu nie przekonuje co do samej postawy dziewczyny. Czy mamy tu do czynienia ze szczerymi zamiarami? Czy chodziło tu o tego właśnie chłopca, bo z nim wcześniej spędzała czas. Czy po prostu,że to jest kolejne dziecko, być możne o to jedno za wiele? A może chodzi o coś innego ?
Niewiele dowiadujemy się w temacie relacji matka - córka. Nie ma tu rzetelnego portretu psychologicznego psychopatki, a stąd trudno wyobrazić sobie dlaczego postępowała wedle takiego schematu. Co miała do chłopców? I dlaczego przy wyborze dzieci aż dwukrotnie interesuje się dziewczynkami? Autorka nie dostarcza nam klucza, wedle którego moglibyśmy zrozumieć poczynania chorego osobnika i ewentualnie przeciwdziałać takim wypadkom. Być może właśnie ten klucz pomógłby również Annie dojść do siebie, zrozumieć ludzkie motywy postępowania i dać jej przykład jak powinien postępować uczciwy zdrowy człowiek. Nie będzie skazana na powielanie niewłaściwych zachować, jeśli zrozumie, że mieć złe myśli nie oznacza, że należy się nimi kierować, że w każdym z nas czasem balansuje chęć zrobienia czegoś niewłaściwego, ale mamy świadomość, wiemy czym jest moralność i potrafimy się powstrzymać.

(...)

A na koniec zakończenie. Wydawałoby się, że tym razem może być inaczej, że w powieści siedzi ukryty pierwiastek, ale nie. Zakończenie typowe, łatwe do przewidzenia, a tym samym mocno rozczarowujące. Lektura nie daje wielu satysfakcjonujących odpowiedzi. Zasadniczo Land porusza się ścieżkami ludzi młodych, którzy nawet jeśli wywodzą się z tak zwanych dobrych domów mają sadystyczne skłonności względem swoich rówieśników. Ale nawet ten aspekt przemocy nie podlega głębszym przemyśleniom w fabule. Trzeba przyjąć, że tak po prostu jest, takie mamy czasy. A z głównymi bohaterkami jest tak, że trochę jakby Annie sobie, a Pheobe sobie organizowała otaczający świat, który przenika się z rzadka na zasadzie wyładowań. Jedna wybuchowa i dość nieprzyjemnie wyładowująca swoje żale na matce i ojcu oraz druga, w skrytości analizująca swoje emocje.
Ze względu na trudne relacje pomiędzy nastolatkami i to do czego mogą doprowadzić takie konflikty przypomniała mi się książka "Zrozumieć Amelię". To zupełnie inny konstrukt, w którym Autorka rozmawia z czytelnikiem, a nie tylko daje obrazek z rzeczywistości na wzór tego, który możemy dostać w wiadomościach. Land zwyczajnie rozczarowała mnie, a pewne wprowadzone przez nią elementy są na tyle nie przemyślane, bądź niedopracowane, że nic ciekawego nie wnoszą do fabuły. Gdyby ta książka miała mieć na mnie jakiś zasadniczy wpływ musiałaby być pierwszą tego typu, przy czym nie mogłabym mieć dzisiejszego doświadczenia, a do tego nie zauważać skali agresji wśród młodzieży. Dla mnie to wciąż powierzchowne ujęcie tematu, w oderwaniu od skali różnorodności czynników, które mają wpływ na takie, a nie inne zachowanie. A można było tyle osiągnąć. Można było stworzyć świetną grę z czytelnikiem, choćby na bazie niedomówień. Może kiedyś trafię na tego typu powieść.

Całość:https://nakanapie.pl/recenzje/ja-ty-ona-dobro-zlo-ja-dobra-zla

Pierwszy raz mam obiekcje co to klasyfikacji książki jako thriller psychologiczny. To tylko taki niuans, niemniej dla kogoś lubiącego ten gatunek już to uwiera. A pomimo iż będzie wyraźnie zaznaczona kwestia ukarania sadystycznej matki, morderczyni cudzych dzieci, to sedno lektury opiera się na relacjach nastolatek. I mimo iż książka należy do psychologicznych, ale raczej...

Bardzo ciekawa, interesująca pozycja - thriller psychologiczny (?),w którym autor pokazuje nam problemy związane z akceptacją społeczną wśród nastolatków, ale to nie jest główny wątek, choć ten mnie najbardziej zaciekawił.
Książka wciąga, hipnotyzuje jakimś takim podskórnym napięciem, które wręcz nie pozwala nam się od treści oderwać. Fajne, naprawdę.

Bardzo ciekawa, interesująca pozycja - thriller psychologiczny (?),w którym autor pokazuje nam problemy związane z akceptacją społeczną wśród nastolatków, ale to nie jest główny wątek, choć ten mnie najbardziej zaciekawił.
Książka wciąga, hipnotyzuje jakimś takim podskórnym napięciem, które wręcz nie pozwala nam się od treści oderwać. Fajne, naprawdę.

Już dawno nie czytałem,tak skomplikowanej książki.Trudno mi,opanować emocję.Które miałem w trakcje czytania.
Chwilami zastanawiałem się,czy warto kontynuować przygodę z tą trudną literaturą.
Dużo było, tu przemyśleń bohaterki.
I traumy w jej dzieciństwie.
Jak się do tego odnieść.
Czy wiemy,co się kryje w umyśle.Człowieka,podanego skrajnym emocjom ?

Już dawno nie czytałem,tak skomplikowanej książki.Trudno mi,opanować emocję.Które miałem w trakcje czytania.
Chwilami zastanawiałem się,czy warto kontynuować przygodę z tą trudną literaturą.
Dużo było, tu przemyśleń bohaterki.
I traumy w jej dzieciństwie.
Jak się do tego odnieść.
Czy wiemy,co się kryje w umyśle.Człowieka,podanego skrajnym emocjom ?

wielkie zaskoczenie. zupełnie przypadkiem trafiłam na ta książkę...tytuł mnie zaciekawił a ze mam teraz czas...oto i historia młodej dziewczyny,która trafia do rodziny zastępczej. w miarę jak poznajemy jej historię zaczynamy ja oceniać - czy córka morderczyni jest zła jak matka,czy może jest dobra? czy okrucieństwo można przekuć w miłosierdzie? czy zło wypija się z mlekiem matki? czy annie/milly jest zła? czy też dobra?... I jak wysoka cenę można zapłacić za odpowiedz ma to pytanie

wielkie zaskoczenie. zupełnie przypadkiem trafiłam na ta książkę...tytuł mnie zaciekawił a ze mam teraz czas...oto i historia młodej dziewczyny,która trafia do rodziny zastępczej. w miarę jak poznajemy jej historię zaczynamy ja oceniać - czy córka morderczyni jest zła jak matka,czy może jest dobra? czy okrucieństwo można przekuć w miłosierdzie? czy zło wypija się z...

Naprawde dobra powieść. Jedya rzecz, która mnie lekko irytowała to dialogi, raz jasno wyodrębnione a raz całkiem wplecione w zdanie. Na początku było to bardzo rozpraszające, z czasem jakoś to przełknęłam. Historia która wpływa na psychikę. Brutalny temat, brutalne przeżycia bohaterki i jej poniekąd podwójna osobowość, walka dwóch wilków przedstawiona w bardzo zagmatwany sposób. Dobry triller ma za zadanie sprawić, że będziemy kwestionować to co czytamy, zakładać że rozwiązanie zagadki jest zupełnie inne niż się to z pozoru wydaje i zmusić nas do przemyśleń, założeń, wzbudzić ciekawość ale też pewną dozę lęku, niepokoju a nawet przerażenia. Myślę, że historia Milly a może raczej prawdziwej Annie świetnie spełnia to zadanie, jednakże nie wywołuje lęku ani żadnej innej formy strachu. Ciekawość, uczucie, że to co czytamy jest tylko zasłoną dymną i wyczekiwanie na poznanie prawdy, na szok, przyspieszone tętno i ten moment gdy bomba spada, nasze oczy szeroko się otwierają i na dłuższą chwilę z książki przenoszą się gdzieś w dal bo musimy przetrawić to co właśnie przeczytaliśmy - strzał w dziesiątkę, to właśnie dostałam od autorki. Nie lęk, nie. Historię, która powoli ujawnia przed nami brutalne sekrety, powolutku ukazuje rozwiązanie w opisach zwykłych dni, w momentach gdy wydaje nam się, że opowieść się trochę dłuży i odbiega od tematu - to właśnie tam są wskazówki. Dlatego też myślę, że jest to powieść psychologiczna z konkretnym dreszczykiem niż triller. Z konkretnym drszczykiem ponieważ to co się w niej wydarzyło... Wstrząsa.

Naprawde dobra powieść. Jedya rzecz, która mnie lekko irytowała to dialogi, raz jasno wyodrębnione a raz całkiem wplecione w zdanie. Na początku było to bardzo rozpraszające, z czasem jakoś to przełknęłam. Historia która wpływa na psychikę. Brutalny temat, brutalne przeżycia bohaterki i jej poniekąd podwójna osobowość, walka dwóch wilków przedstawiona w bardzo zagmatwany...

Jest to świetny thriller psychologiczny który, przykuwa uwagę czytelnika, aż do ostatniej strony.

"Powinnam czuć, że mi się poszczęściło, ale tak naprawdę jestem przerażona. Przerażona, że odkryję, kim i czym mogę być. Przerażona, że oni również to odkryją."

Historia 15-letniej Ann zaczyna się od zgłoszenia na policję własnej matki, która jest zabójczynią dzieci. Matka dziewczyny to pielęgniarka ze schroniska dla kobiet co sprawiało, że przez cały czas była poza jakimikolwiek podejrzeniami. Dopiero zeznania Ann sprawiają, że zostaje zatrzymana i oskarżona o zabójstwo kilkorga dzieci, nad którymi znęcała się i doprowadzała do ich śmierci. Swojej córki nie traktowała lepiej. Zmuszała ją do przeglądania się zbrodniom których dokonywał, maltretowała ją i znęcała się nad nią. Gdy matka Ann siedzi w więzieniu i czeka na proces jej córka dostaje nową tożsamość, imię Milly oraz trafia do rodziny zastępczej, gdzie zaczyna nowe życie i stara się zapomnieć o przeszłości. Rodzina zastępcza i nowe życie jednak nie są idealne. Głową rodziny jest psycholog Mike który, prowadzi terapię Milly by ta mogła poradzić sobie z traumą jaką przeszła i zeznawać w sądzie przeciwko matce. Jego żona i córka nie potrafią znaleźć ze sobą wspólnego języka. Przez co ich córka - Phobe całą swoją frustrację i niezadowolenie przelewa na nowego członka rodziny. Milly pomimo to stara się dopasować do nowej sytuacji i w domu i w szkole, ale córka psychologa jej tego nie ułatwia: zastrasza, poniża. Do tego dziewczyna nechce ale tęskni za matką i obwinia się o jej zdradę. Odlicza dni do rozprawy i zastanawia się jak bardzo jest podobna do swej matki? Czy ma w sobie jej zło?

"W moim wnętrzu toczy się walka. To jest straszna walka, toczona pomiędzy dwoma wilkami (…). Jeden z wilków jest zły (…),drugi wilk jest dobry. Taka sama walka toczy się wewnątrz każdego człowieka."

Autorka pokazuje nam jaki wpływ może mieć środowisko, w którym wychowuje się dziecko, na jego późniejsze życie. Zmiany które zachodzą w psychice, gdy na codzień styka się z przemocą i zbrodnią. Ale również zwraca naszą uwagę na zachowanie dzieci w szkole. Przemoc, poniżanie i zastraszanie jest często na pożądku dziennym i ma również duży wpływ na ich psychikę.

"Mózg psychopaty różni się od większości ludzi. Oceniam swoje szanse. Osiemdziesiąt procent genetyka, dwadzieścia środowisko. Ja. Na sto procent porąbana".

Książka opisuje nam życie głównej bohaterki które, jest nam przedstawione po przez jej myśli. Dowiadujemy się jak wyglądało jej życie przed aresztowaniem matki i jak radzi sobie po nim. Informuje nas jak matka ją "tresowała" i maltretowała oraz jak zmuszała ją by przyglądała się znęcaniu i mordowaniu dzieci. Wszystko co robiła, było dokładnie przemyślane i zaplanowane.
Narracja jest tutaj pierwszoosobowa, prowadzona przez główną bohaterkę. Pozwala nam to wyniknąć do jej świata. Odczuć jej strach, lek oraz obawy. Wczuć się w jej sytuację oraz poznać jej tok myślenia. Motywy które, nią kierują. Postać matki pojawia się jedynie we wspomnieniach dziewczyny oraz jest głosem który ciągle słyszy.

"W Londynie styl ma większe znaczenie niż względy praktyczne. Liczy się wygląd. Pocałunki na niby i noże wbijane w tej samej chwili w plecy."

Milly to inteligentna i utalentowana plastycznie dziewczyna pragnąca normalności. Jednak bez przerwy prześladują ją koszmary z dawnego życia oraz dręczą wyrzuty sumienia. Czy jest w stanie osiągnąć normalność? Czy "tresura" matki niespaczyła jej charakteru?

"Pamiętam, jak w pewien weekend pomagałam ci w pracy. Bawiłam się z dziećmi, podczas gdy ty zajmowałaś się ich matkami. Jedna z kobiet stwierdziłam, że jestem piękna. Uderzając piękna. W samochodzie w drodze do domu powiedziałeś, że uroda daje siłę. I kamuflaż. Dawała mnie i będzie dawać tobie."

Nie ma w tej historii nagłych zwrotów akcji i makabrycznych zbrodni jest tylko spokojne budowanie napięcia po przez wydzielanie nam informacji. Pomimo to książkę czyta się bardzo dobrze i szybko.

"Ja. Dobra. Zła." to thriller psychologiczny, w którym w zasadzie mało się dzieje, a jednak wciąga czytelnika i przykuwa uwagę. Natomiast zakończenie zwala nas z nóg. Polecam.

Jest to świetny thriller psychologiczny który, przykuwa uwagę czytelnika, aż do ostatniej strony.

"Powinnam czuć, że mi się poszczęściło, ale tak naprawdę jestem przerażona. Przerażona, że odkryję, kim i czym mogę być. Przerażona, że oni również to odkryją."

Historia 15-letniej Ann zaczyna się od zgłoszenia na policję własnej matki, która jest zabójczynią dzieci. Matka...

Mocna.

Mocna.