Łuk triumfalny

Rzadko zdarzało mi się myśleć o wojnie w taki sposób w jak prowokuje do tego Remarque w Łuku Triumfalnym. Niemcy to przecież nie tylko dominująca większość, która poddała się fali narastającego faszyzmu w latach trzydziestych. Była też istotna mniejszość, która w pewnym momencie straciła jakiekolwiek szanse protestu czy choćby egzystencji w totalitarnym państwie. Tacy ludzie często lądowali w obozach koncentracyjnych a później decydowali się na uchodźstwo. Tam mieszali się z innymi, np. Rosjanami z przegranej wojny w Hiszpanii... W takim środowisku dochodziło do zawierania niezwykłych przyjaźni, niecodziennych relacji... Do tego mamy w tej książce mnóstwo świeżych myśli autora o miłości, o nienawiści, wolności... Warto zagłębić się w ten świat, nie ma już takich...

Rzadko zdarzało mi się myśleć o wojnie w taki sposób w jak prowokuje do tego Remarque w Łuku Triumfalnym. Niemcy to przecież nie tylko dominująca większość, która poddała się fali narastającego faszyzmu w latach trzydziestych. Była też istotna mniejszość, która w pewnym momencie straciła jakiekolwiek szanse protestu czy choćby egzystencji w totalitarnym państwie. Tacy...

Bardzo chciałam dać tej książce dobrą opinię, chyba dlatego że naczytałam się tylu dobrych opinii… ale niestety, zupełnie do mnie nie przemówiła i nic we mnie nie zostawiła. Z ciekawych tematów atmosfera zbliżającej się wojny, Paryż w tamtych czasach..

Bardzo chciałam dać tej książce dobrą opinię, chyba dlatego że naczytałam się tylu dobrych opinii… ale niestety, zupełnie do mnie nie przemówiła i nic we mnie nie zostawiła. Z ciekawych tematów atmosfera zbliżającej się wojny, Paryż w tamtych czasach..

Niestety nie dałem rady....
Jeden z czytelników napisał DNF 60%...
Skończyłem ciut dalej, ale ostatecznie podniosłem ręce w geście poddania.
Książka napisana niezwykle poetyckim językiem, barwnym i symbolicznym. Niestety przytłoczyła mnie objętość tych środków wyrazu. Ich nadmiar spowodował, że straciły swoją wartość. Trochę jak z solą w zupie: brak i zbyt duża ilość psuje po prostu smak potrawy.
Relacja pomiędzy dwoma głównymi bohaterami dla mnie absolutnie niezrozumiała. Być może dlatego, że mówili oni doświadczeniami osób okresu międzywojennego, które są mi/nam teraz obce (czego oczywiście nie żałuję).
Ich dialogi pełne niedomówień, niedopowiedzeń były niezwykle irytujące.
Na duży plus książki można zapisać wiele bardzo esencjonalnych zdań, które zamykają w sobie trafne spostrzeżenia i refleksje.

Niestety nie dałem rady....
Jeden z czytelników napisał DNF 60%...
Skończyłem ciut dalej, ale ostatecznie podniosłem ręce w geście poddania.
Książka napisana niezwykle poetyckim językiem, barwnym i symbolicznym. Niestety przytłoczyła mnie objętość tych środków wyrazu. Ich nadmiar spowodował, że straciły swoją wartość. Trochę jak z solą w zupie: brak i zbyt duża ilość psuje...

Piękna książka,💜 będę czytać Remarqua, bardzo podobała się mi Noc w Lizbonie, polecam

Piękna książka,💜 będę czytać Remarqua, bardzo podobała się mi Noc w Lizbonie, polecam

Monumentalna. To w największym skrócie powieść o miłości i o zemście, ale rozprawiająca się z tymi motywami z zupełnie niespodziewanej strony i na swoich własnych zasadach. Jednak jeśli wyjść poza ten największy skrót, to jest tam o wiele, wiele więcej. Poetyckość, pacyfizm, opowieść o doświadczeniu uchodźctwa, hipokryzja i przede wszystkim - rozliczenie z przeszłością, które daje katharsis. Ja z zasady nie lubię powieści-rozliczeń, nużą mnie i nie satysfakcjonują. Ta natomiast zarazem robi mi dobrze w głowie, ale i coś w niej przestawia, dając jednak również jakiś nieoczywisty spokój. Ze wszech miar warto.

Monumentalna. To w największym skrócie powieść o miłości i o zemście, ale rozprawiająca się z tymi motywami z zupełnie niespodziewanej strony i na swoich własnych zasadach. Jednak jeśli wyjść poza ten największy skrót, to jest tam o wiele, wiele więcej. Poetyckość, pacyfizm, opowieść o doświadczeniu uchodźctwa, hipokryzja i przede wszystkim - rozliczenie z przeszłością,...

„Łuk triumfalny” to następna powieść Remarque'a, która ukazuje życie w przedwojennej Europie, a dokładnie, tuż przed wybuchem II wojny światowej, i te jednostki Niemców, którzy nie zgadzali się z polityką faszystowską.
Główny bohater to Niemiec, wybitny chirurg, który musi uciekać z własnego kraju, bo nie popiera ideologii nazistowskiej. Po traumatycznych przeżyciach w 1933 roku ucieka do Francji, osiada w Paryżu przyjmując różne tożsamości, i po tym, co przeszedł, stara się być odpornym na wszelkie uczucia, a mimo to spotyka kobietę, która „przywraca go do życia”, do miłości, chociaż ich związek jest trudny.
Książka jest analizą przyczyn wybuchu II wojny światowej, uważa, że kraje zachodnie nie umiały przeciwstawić się nazistowskim Niemcom, porównuje ich do stada fok, które pozwala zabijać się jednemu myśliwemu.
„Razem mogłyby go z łatwością zgnieść – ale leżą patrząc, jak się zbliża, aby je mordować, i nie poruszają się.”
Teraz mamy następną wojnę, następnego agresora, miejmy nadzieję, że tym razem zjednoczona Europa nie pozwoli dokonywać dalszych inwazji najeźdźcy.

„Łuk triumfalny” to następna powieść Remarque'a, która ukazuje życie w przedwojennej Europie, a dokładnie, tuż przed wybuchem II wojny światowej, i te jednostki Niemców, którzy nie zgadzali się z polityką faszystowską.
Główny bohater to Niemiec, wybitny chirurg, który musi uciekać z własnego kraju, bo nie popiera ideologii nazistowskiej. Po traumatycznych przeżyciach w...

Moje drugie spotkanie z autorem, klimat jak w Nocy w Lizbonie, tym razem przedwojenny Paryż w tle, podobne namiętności, osobiste dramaty, tragedie.

Moje drugie spotkanie z autorem, klimat jak w Nocy w Lizbonie, tym razem przedwojenny Paryż w tle, podobne namiętności, osobiste dramaty, tragedie.

Do tej książki naprawdę długo się zbierałam, ponieważ była bardzo trudno dostępna, a wiedziałam, że jest genialna. I w istocie jest. Od samego początku do samego końca charakteryzuje się specyficznym klimatem, który zarówno zachwyca, jak i przeraża swoją precyzją. Jestem zachwycona.

Książka trafia na listę ULUBIONYCH. Będę polecała!

Do tej książki naprawdę długo się zbierałam, ponieważ była bardzo trudno dostępna, a wiedziałam, że jest genialna. I w istocie jest. Od samego początku do samego końca charakteryzuje się specyficznym klimatem, który zarówno zachwyca, jak i przeraża swoją precyzją. Jestem zachwycona.

Książka trafia na listę ULUBIONYCH. Będę polecała!

55% DNF

55% DNF

Doskonale napisana. Przerażająco aktualna. Remarque jak zwykle nie pozostawia złudzeń, ale pokazuje też, że jest jeszcze coś. Może kłamstwo, może iluzja, ale coś na wskroś ludzkiego, dzięki czemu może warto. Takiego realizmu jaki jest u Remarque brakowało mi np. u Camusa. Nie da się napisać opinii do takiej książki. Zbyt gęsto usłana jest fenomenalnymi sentencjami, zbyt obfita jest sieć nawiązań.

Doskonale napisana. Przerażająco aktualna. Remarque jak zwykle nie pozostawia złudzeń, ale pokazuje też, że jest jeszcze coś. Może kłamstwo, może iluzja, ale coś na wskroś ludzkiego, dzięki czemu może warto. Takiego realizmu jaki jest u Remarque brakowało mi np. u Camusa. Nie da się napisać opinii do takiej książki. Zbyt gęsto usłana jest fenomenalnymi sentencjami, zbyt...