Żywoty diabłów polskich. Legendy i podania

Przyjemne do czytania, aczkolwiek bardzo naiwne opowiastki o diabłach. Czasem aż przechodził mnie dreszcz zażenowania, gdy czytałam niektóre z tych historii. Jednak najgorszą rzeczą był chyba fakt, że książka aż roiła się od błędów. Nie mam pojęcia jak była przeprowadzona korekta tej książki, bo niestety, ale ilość błędów w moim wydaniu aż waliła po oczach.

Przyjemne do czytania, aczkolwiek bardzo naiwne opowiastki o diabłach. Czasem aż przechodził mnie dreszcz zażenowania, gdy czytałam niektóre z tych historii. Jednak najgorszą rzeczą był chyba fakt, że książka aż roiła się od błędów. Nie mam pojęcia jak była przeprowadzona korekta tej książki, bo niestety, ale ilość błędów w moim wydaniu aż waliła po oczach.

Pokaż mimo to

„Gdzie diabeł nie może...”
Kolejna książka z tej serii zaliczona. Niestety słabnie mój entuzjazm do kolejnych pozycji. Gdzieś wszystko zaczyna się przejadać. W tej możemy przeczytać, zbeletryzowane legendy (?), o polskich diabłach. Są one w swej treści dość naiwne i czasami, aż zniechęcają. Mimo dość wprawnego języka autora. Niestety zaczyna mnie już nudzić kolejna opowieść o polskim zacofaniu i podporządkowaniu zabobonom. Może to nie moja działka. Czasami zbyt dużo cukru w herbacie też może odstręczać.
Ciekawostką jest, wbrew naukom kościoła, oddarcie diabłów z ich okrutności. Jednocześnie przypisano im większość narodowych przywar. Diabły polskie są sprytniejsze od niemieckich, a ludzie nieustępliwy w swej pobożności wiodą je za nos. Zaskakuje opis Lucyfera jako prawilnego dyrektora piekieł. Niby najgroźniejszy a sympatią emanuje.
Całość dość ładnie wydana w twardej oprawie.
Można przeczytać dla zabawy...

„Gdzie diabeł nie może...”
Kolejna książka z tej serii zaliczona. Niestety słabnie mój entuzjazm do kolejnych pozycji. Gdzieś wszystko zaczyna się przejadać. W tej możemy przeczytać, zbeletryzowane legendy (?), o polskich diabłach. Są one w swej treści dość naiwne i czasami, aż zniechęcają. Mimo dość wprawnego języka autora. Niestety zaczyna mnie już nudzić kolejna opowieść...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniały zbiór legend o diabłach polskich. Oprócz treści, wielkim plusem jest nowe, piękne wydanie 😊

Wspaniały zbiór legend o diabłach polskich. Oprócz treści, wielkim plusem jest nowe, piękne wydanie 😊

Pokaż mimo to

Wydawnictwo Replika robi świetną robotę przygotowując i wydając książki, poświęcone szeroko pojętej demonologii polskiej. Odświeża wydania dzieł zajmujących się tym tematem. ,,Żywoty diabłów polskich" po raz pierwszy ukazały się przed II wojną światową, w 1930 roku, ale fakt ten nie nic nie zmienia, nadal czyta się to świetnie. Z zachwytem i zainteresowaniem wkracza się w świat ludowych podań, wiejskich bajań, których bohaterami są diabły - przebiegłe, sprytne, wiecznie knujące jak pozyskać dusze dla piekieł ale równocześnie co rusz przeganiane przez kropidło, znak krzyża czy wystrychnięte na dudka przez co sprytniejszego chłopa.

Zbiór legend i podań Witolda Bunikiewicza to nie lada gratka, dla wszystkich zainteresowanych tradycja polską. Ze swadą i lekkością przywołuje już trochę zapomniane legendy o najważniejszych polskich diabłach. Karty zbioru nie zamieszkują tylko, te najsłynniejsze jak Boruta czy Rokita, ale przewija się cały kalejdoskop diabelski: żarłoczny Fugus, uczony Merdasiński, pułkownik Rogaliński czy Niemiec Mefisto. Nie mają one łatwego żywota w Polsce. Nie tak łatwo wieść na pokuszenie polskie dusze i diabły muszą się trochę namęczyć, wymyślając kolejne podstępy i szukając sposobów na zwodzenie ludzi.

,,Żywoty diabłów polskich" to barwny, napisany z humorem i lekkością zbiór. Czyta się to wręcz jednym tchem. Opowieści wywołują śmiech ale równocześnie w tle skrywają wiele uniwersalnych prawd i idealnie pokazują niezmienialną naturę ludzką. To idealne opowieści do czytania zarówno dla dorosłych jak i młodzieży. Z pewnością, każdy czytelnik będzie zachwycony odkrywaniem jak bogaty jest polski ,,diabelski krajobraz."

Wydawnictwo Replika robi świetną robotę przygotowując i wydając książki, poświęcone szeroko pojętej demonologii polskiej. Odświeża wydania dzieł zajmujących się tym tematem. ,,Żywoty diabłów polskich" po raz pierwszy ukazały się przed II wojną światową, w 1930 roku, ale fakt ten nie nic nie zmienia, nadal czyta się to świetnie. Z zachwytem i zainteresowaniem wkracza się w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zdecydowanie warto

Zdecydowanie warto

Pokaż mimo to

„Żywoty diabłów polskich” to pierwsza z serii książek wydawnictwa Replika, którą miałam okazję czytać. Mimo tego, że książki nie są naznaczone jakąś odgórną serią to poruszają one tematykę dawnych wierzeń, obyczajów i legend.

„Żywoty…” to właśnie zbiór podań i legend o najsłynniejszych diabłach. Z książki dowiemy się, gdzie znajduje się wejście do piekła i czy jest tylko jedno, kim był Boruta, a do czego zdolny był Rokita. Dodatkowo legendy te spisane są piękny, barwnym językiem. Łatwo wyobrazić sobie, że słuchamy ich gdzieś przy ognisku.

Witold Bunikiewicz przybliża nam samą naturę diabła, a właściwie diabłów i ich wizerunek utrwalony w społecznej świadomości na przestrzeni lat. Jak się okazuje „nie taki diabeł straszny, jak go malują”.

„Żywoty diabłów polskich” to pierwsza z serii książek wydawnictwa Replika, którą miałam okazję czytać. Mimo tego, że książki nie są naznaczone jakąś odgórną serią to poruszają one tematykę dawnych wierzeń, obyczajów i legend.

„Żywoty…” to właśnie zbiór podań i legend o najsłynniejszych diabłach. Z książki dowiemy się, gdzie znajduje się wejście do piekła i czy jest tylko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

bardzo ciekawe, prześmiewcze opisanie polskich diabłów
poznajemy borutę, rokitę, historię powstania zamku w łęczycy oraz historię wypędzenia mefista z polski

klechdy i legendy w najlepszym wydaniu

bardzo ciekawe, prześmiewcze opisanie polskich diabłów
poznajemy borutę, rokitę, historię powstania zamku w łęczycy oraz historię wypędzenia mefista z polski

klechdy i legendy w najlepszym wydaniu

Pokaż mimo to

„Mądre, głupie, złośliwe, naiwne, niemiarkujące w jedzeniu czy piciu – wszystkie znane są nam od zarania dziejów, a opowieści na ich temat krążą po całym świecie”.

To co od razu przykuwa nasz wzrok w odniesieniu do publikacji Witolda Bunikiewicza, zatytułowanej „Żywoty diabłów polskich”, to świetnie wykonana i niesłychanie interesująca okładka (duże brawa dla grafików Wydawnictwa Replika), która wizualizuje treść i zdecydowanie wyróżnia tą pozycję wśród innych, goszczących na księgarskich półkach.

Moim jednak zdaniem, tak naprawdę, warto sięgnąć po tą książkę z dwóch, zasadniczych powodów. Po pierwsze. Napisana jest naprawdę piękną, dawną polszczyzną którą rzadko spotykamy już we współczesnej literaturze ( co, oczywiście, zrozumiałe, zważywszy iż nasz język wciąż zmienia się i ewoluuje), ogromnym, gawędziarskim zacięciem, humorem (niekiedy czarnym) oraz specyficznym stylem, który wprowadza nas w określony klimat opowieści. Klimat przepełniony starymi, życiowymi prawnymi, morałem, ludową sprawiedliwością czy sprytem oraz pewną, trudno definiowalną naturalnością i swojskością, oddziałującą na naszą wyobraźnię i ułatwiającą zrozumienie zawartego w lekturze przekazu.

Po drugie. Opowieści o polskich czartach (słowo polskich zasługuje na podkreślenie) wpisuje się w całość naszej słowiańskiej demonologii (której są integralnym i ważnym elementem), bardzo bogatej, różnorodnej i rozbudowanej, stając się jednym z ciekawszych wyznaczników definiujących wierzenia naszych przodków, sposobu w jaki postrzegali i rozumieli otaczający ich świat (zarówno ten realny jak i duchowy) oddziałujący, w taki czy inny sposób, na ich życie i podejmowane decyzje. Z tego też powodu spojrzenie z takiej perspektywy jest dla nas, współczesnych czytelników, tak szalenie interesujące i poznawcze.

Nieprzypadkowo też pada określenie diabły polskie, gdyż piekielne postacie z tych podań i legend w całej rozciągłości odzwierciedlają charakterystyczną gamę polskich narodowych wad i przywar, o czym dobitnie przekonał się jeden z niesławnych bohaterów lektury, Mefistofeles, pobity i wypędzony z naszych ziem przez rodzime diabły „Co mu u nas? Po co tu wlazł? Mało ma swego kraju że pcha się do naszego?”.


Odnosi się to również do określonej (na wzór szlacheckiej) hierarchii ważności w które mamy diabły piastujące funkcję odpowiadające wojewodom, bogatej i potężnej magnaterii, szlachcie średniego szczebla i tej zagrodowej a w końcu mieszczaństwu i chłopstwu, gdzie oddziaływanie i zabobony dotyczące diabelskich praktyk miały największy wydźwięk i oddziaływanie. Tam też, przekazywanie z pokolenia na pokolenie, przetrwały zdecydowanie najdłużej.

Na kartach książki powrócą znane polskie diabły tego formatu co Boruta czy Rokita ( w tle pojawi się również główny władca piekieł czyli Lucyfer) ale pojawi się też cała plejada niesłychanie barwnych czartów znanych jedynie regionalne czy też miejscowo jak Fugas, Hejdusza, Wielgusz, Hejdasz i inni.

Wszyscy oni razem i każdy z osobna tworzą wspaniała i niepowtarzalną mozaikę dawnych polskich wierzeń, która w sposób uniwersalny i ponadczasowy uczy nas, bawi a niekiedy zmusza do głębszych refleksji.

Książka Witolda Bunikiewicza zatytułowanej „Żywoty diabłów polskich” zdecydowanie warta jest więc polecenia, co też niniejszym czynię.

„Mądre, głupie, złośliwe, naiwne, niemiarkujące w jedzeniu czy piciu – wszystkie znane są nam od zarania dziejów, a opowieści na ich temat krążą po całym świecie”.

To co od razu przykuwa nasz wzrok w odniesieniu do publikacji Witolda Bunikiewicza, zatytułowanej „Żywoty diabłów polskich”, to świetnie wykonana i niesłychanie interesująca okładka (duże brawa dla grafików...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeżeli kogoś pasjonują mity, legendy i stare podania ludowe pokazujące folklor i wierzenia naszych słowiańskich przodków, to zdecydowanie powinien się on zainteresować książką Żywoty diabłów polskich. Na temat treści publikacji raczej nie trzeba zbyt wiele pisać, bo wszystko zdradza jej tytuł. Wnętrze książki skrywa bowiem przed czytelnikiem iście piekielne rozdziały.

Autorem publikacji jest Witold Bunikiewicz historyk, filozof i doceniony rodzimy pisarz z początku XX wieku (1885-1946). Jego publikacja zbierające legendy i podania o lokalnych czartach, pierwotnie pojawiła się na rynku w 1930 roku. Na przestrzeni lat pojawiło się kilka wznowień publikacji. Jednym z nich jest nowe i doskonale przygotowane wydanie od wydawnictwa Replika, które stosunkowo niedawno zagościło na pułkach księgarni.

Słowiańska mitologia pełna jest od zawsze wszelkiej maści nawiązań do mocy „nadprzyrodzonych”. Nie dziwi więc fakt, że tak dobrze w rodzimym folklorze zakorzenił się „diabeł”, będący w religii chrześcijańskiej uosobieniem wszystkiego, co najgorsze. Nie chodzi tutaj tylko o Lucyfera, bowiem pan piekieł ma pod sobą wielu rogatych podopiecznych, którzy uwielbiali uprzykrzać życie zwykłym śmiertelnikom.

Piekielne treści
Książka składa się z dwunastu stosunkowo krótkich opowiadań/historii, których głównymi bohaterami są różnorodne piekielne czarty, czyhające na dusze niewinnych ludzi. Znaleźć można tutaj zarówno legendy powiązane z dobrze znanymi diabłami pokroju Boruty czy Rokity, jak i takie, o których raczej na co dzień się nie słyszy. Czytelnik ma więc okazję zapoznać się z legendą diabła Fugasa i Hejdasza, wielkich ambicjach i planach pułkownika Rogalińskiego, weselu pewnej „pięknej” karczmarki, diabelskiej miłości, opowieści o fałszywym diabelskich kościele, o śmiałkach „odwiedzających” piekło i miejscach, gdzie można znaleźć wejście do piekielnego świata podziemnego. Jak na dość ograniczoną ilość rozdziałów jest więc tutaj dość różnorodnie i każdy powinien znaleźć tutaj dla siebie coś interesującego.

Większość historii skupia się na „relacjach” diabelskich pomiotów i zwykłych ludzi. Odbiorca widzi, że Polscy chłopi nie byli tak łatwi do omamienia i często potrafili oni przechytrzyć czarta. Troszkę lepiej w kwestii przekabacania na złą stronę szło z naszą szlachtą, chociaż i tutaj diabły musiały się solidnie napracować w przeciwieństwie do swoich zachodnich „krewnych”. Rodzime piekielne poczwary nie było również zbytnio otwarte na przyjezdnych i kiedy tylko na ich ziemiach pojawiał się zagraniczny diabeł, szybko „przekonywały” go one do natychmiastowego wyjazdu i braku chęci powrotu na te terytoria.

Cała recenzja na:

https://popkulturowykociolek.pl/piekielne-historie-recenzja-ksiazki-zywoty-diablow-polskich/

Jeżeli kogoś pasjonują mity, legendy i stare podania ludowe pokazujące folklor i wierzenia naszych słowiańskich przodków, to zdecydowanie powinien się on zainteresować książką Żywoty diabłów polskich. Na temat treści publikacji raczej nie trzeba zbyt wiele pisać, bo wszystko zdradza jej tytuł. Wnętrze książki skrywa bowiem przed czytelnikiem iście piekielne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z tymi diabłami to dziwna sprawa jest. Niby takie straszne. Niby istnieją tylko po to by łowić kolejne zepsute duszyczki i do piekła je sprowadzać.
Ale czy na pewno? 😳
...
Witold Bunikiewicz za pomocą legend i podań pokazuje nam niecodzienny obraz polskiego diabła. W bardzo fajny - niepozbawiony czarnego humoru - sposób daje nam wgląd w życie (złośliwych bądź nie) biesów.
Czyta się to przegenialnie szybko i przygody te są lepsze niż niejeden serial czy film! 🙃
Diabły zaskakują dobrocią, przekorą, brakiem umiaru, złośliwością, naiwnością czy głupotą. Czynią to w bardzo uniwersalny sposób, pokazując, że tak naprawdę to niewiele się zmieniło. 🤷
...
"Diabły bowiem nie są takie straszne, jak je malują". 😈
...
Co by się stało gdyby ludzie odnaleźli drogę do piekła? Kto jest największą zakałą wśród diabłów? Który czort wjechał zaprzęgiem składającym się z tysiąca świń oraz gorzałką do piekła? Wiecie?
Który diabeł nową modę w dawnej Polsce wprowadzał, albo jak to jest, że diabły nie lubią się z obcymi biesami i piją sznaps z prochem i korzeniami, fiksując przy tym po mistrzowsku wąsami?
...
W tych wszystkich przedstawionych legendach kryje się ogrom wiedzy i niebanalny humor.
Polecam "Żywoty diabłów polskich", bo to świetna lektura, na którą poświecimy niewiele czasu, a zyskamy naprawdę dużo. ☺️

Z tymi diabłami to dziwna sprawa jest. Niby takie straszne. Niby istnieją tylko po to by łowić kolejne zepsute duszyczki i do piekła je sprowadzać.
Ale czy na pewno? 😳
...
Witold Bunikiewicz za pomocą legend i podań pokazuje nam niecodzienny obraz polskiego diabła. W bardzo fajny - niepozbawiony czarnego humoru - sposób daje nam wgląd w życie (złośliwych bądź nie)...

więcej

mniej

Pokaż mimo to