Nie podobało mi się.
Naprawde lubię sposób opowiadania historii przez autora, więc przeczytałam i muszę przyznać, że są całkiem ciekawe fragmenty , chociaz jest ich niewiele. Są tez nawiązania do muzyki -jak to u Robinsona.
Nie ma,niestety, inspektora Banksa. Policjant, który prowadzi śledzwo,Arvo Hughesa, jest dziwaczny; cała ta historia jest taka jakaś dziwaczna.

Sarah Broughton, ofiara stalkera, jest idiotyczna. Jest bogata i znana, inteligentna, a zachwuje się jak idotka. Naraża i siebie i innych - bo tak, bo nie lubi ograniczeń. W zaden sposób sama nie próbuje zapewnić sobie bezpieczeństwa. Dostaje dziwaczne listy, z opisów autora wynika, że się boi, ale nadal biega samotnie rano po plazy, gdy nie tam nikogo i codziennie o tej samej porze -bo nie chce sie ograniczac, a bieganie po plazy sprawia jej przyjemność.
Także droga, która Sara odbyła, z przeszłości w terazniejszość jest przejaskrawiona i nieprawdopodobna.

Autor rozkoszuje się wymyslaniem treści listów stalkera -byc moze stalkerzy tak rzeczywiscie piszą. Z ksiazki wynika, że własciwie przed stalkerem nie da sie uciec -nawet jak się jest słynną i bogatą aktorką jest to bardzo trudne Co w takiej sytuacji robią zwyczajni ludzi? Tacy, którzy nie mają domu nad morzem i nie są bogatymi aktorkami?

Nie podobało mi się.
Naprawde lubię sposób opowiadania historii przez autora, więc przeczytałam i muszę przyznać, że są całkiem ciekawe fragmenty , chociaz jest ich niewiele. Są tez nawiązania do muzyki -jak to u Robinsona.
Nie ma,niestety, inspektora Banksa. Policjant, który prowadzi śledzwo,Arvo Hughesa, jest dziwaczny; cała ta historia jest taka jakaś dziwaczna. ...

Wole cykl o Inspektorze Banksie ale ta jest całkiem niezła

Wole cykl o Inspektorze Banksie ale ta jest całkiem niezła

Ciekawa pozycja, chociaż historia toczy się spokojnie, brakowało mi szybkiego przebiegu akcji. Na początku wydawała mi się nudna, ale w połowie książki zrobiła się znacznie ciekawsza.

Ciekawa pozycja, chociaż historia toczy się spokojnie, brakowało mi szybkiego przebiegu akcji. Na początku wydawała mi się nudna, ale w połowie książki zrobiła się znacznie ciekawsza.

Przeczytać można.
Ale bardzo dłużyła mi się ta książka. Najpierw myślałam, że druk
mały i w ogóle....... ale jednak nie o druk chodzi.

Przeczytać można.
Ale bardzo dłużyła mi się ta książka. Najpierw myślałam, że druk
mały i w ogóle....... ale jednak nie o druk chodzi.

Najchętniej uciekłabym od okrutnego szaleństwa miłości,
Od słodkiego nektaru trujących kwiatów
i całego tego bezbrzeżnego zła.
Tennyson, Maud, IV, X


Przedmowa Michaela Connelly o autentyczności twórczości Petera Robinsona wydaje się niezwykle rzetelna i zachęcająca do lektury... i na tym się kończy, bo dalej nie jest już tak kompetentnie, profesjonalnie i empatyczne. Autentyczność dotyczy opisów dań w hollywoodzkiej restauracji; "...sałatka oznacza jeden przywiędły, półprzeźroczysty listek, na którym spoczywał cieniutki plasterek zielonkawo żółtego pomidora...", dalej może sztuka epistolarna z listami od tajemniczego "M", który dość wytrawnie o uczuciu i miłości do Sary epatuje i niewybrednym językiem nas uraczy jeszcze w dalszej korespondencji.
Poważnym problemem w życiu każdego człowieka jest przynależność do społeczeństwa, jako istota stadna potrzebuje do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania przynależności do ludzi.
Stalking to forma przemocy emocjonalnej, polegająca na uporczywym nękaniu, które u prześladowanej osoby wywołuje uzasadnione obawy o własne bezpieczeństwo. Podejmowane przez napastnika - stalkera działania, cechują się niską szkodliwością, ale ich częstotliwość i forma wpływają niekorzystnie na samopoczucie ofiary. Mniej znaną postacią stalkingu jest podszywanie się pod ofiarę, w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.


Hollywood i cała jego świta jest narażona na działanie tajemniczego - nietajemniczego fana - stalkera.
Sarah Broughton vel Sally Bolton i tajemnica z przeszłości, i stalker kontra nowy detektyw z Los Angeles Arvo Hughes, daleko mu do Alana Banksa, ale też jak na policjanta z bagażem doświadczeń, gubi się przy przestępcy z planem.
Nuda, nuda, nuda, infantylność, mało autentyczności...

Najchętniej uciekłabym od okrutnego szaleństwa miłości,
Od słodkiego nektaru trujących kwiatów
i całego tego bezbrzeżnego zła.
Tennyson, Maud, IV, X


Przedmowa Michaela Connelly o autentyczności twórczości Petera Robinsona wydaje się...

Miłość! Któż jej nie zna ! Niektórzy mówią że to ona właśnie jest filarem tego świata, że bez niej świat by nie mógł istnieć. Opiewana w pieśniach , opisywana w książkach , grana w filmach i na deskach teatrów od zarania dziejów. Znana wszystkim, nazywana durną , młodzieńczą , niedojrzałą, ale też romantyczną, wzniosłą i piękną . Wydaje się że miłość to coś wspaniałego pożytecznego i pożądanego , ileż to razy (przyznajcie się kobitki) wzdychałyśmy ocierając jedną małą łezkę z kącika oka i przyciskając chusteczkę do serca , '' żeby mnie ktoś kochał aż tak, jak ten Michorowski Stefcię , albo Rhett Butler Scarlett O'Harę . ''.
Jednak ta niezmordowanie poszukiwana miłość ,jest jak księżyc , ma też swoją ciemną stronę . Kiedy staje się , nieszczęśliwa, nieodwzajemniona, odrzucona , albo wręcz odwrotnie, nachalna i zaborcza , kiedy już przestaje być miłością , a staje się....obsesją i patologią . Właśnie taką psychopatyczną '' miłość '' pokazuje nam w swojej książce Peter Robinson .

Młoda gwiazdka serialu o policjantach , zaczyna dostawać niepokojące listy od nieznajomego wielbiciela . Sarah, na początku nie specjalnie się tym przejmuje, do momentu kiedy ów wielbiciel w listach zaczyna wspominać ich wspólną przeszłość , a wokół Sarah zaczynają ginąć ludzie... Z czasów o których wspomina zakochany, dziewczyna niewiele pamięta , były to jej lata durnej młodości zaćpanej i zapitej do nieprzytomności . Kto dręczy młodą aktoreczkę , skoro jej ówczesny '' narzeczony '' zaćpał się na śmierć ? Sprawę próbuje wyjaśnić Arvo Hughesa, policjant , oczywiście też po przejściach, żeby nie było .

Cóż, jak wielu przedmówców przede mną ja też uważam że nie jest to kryminał wysokich lotów . Jest to jedna wielka sztampa. Oklepana postać tak głównej bohaterki jak i detektywa . Nic zaskakującego , nic odkrywczego . Zero wzlotów , ale i upadków niewiele . Przeczytałam , ale jest to książka z tych do zapomnienia najdalej jutro . Niczym mnie tutaj autor nie zaskoczył, nie wzruszył , nie zadziwił , śledztwo prowadzone dość żmudnie i rzeczywiście tak jakoś sztucznie , no i to zakończenie, takie melodramatyczne i ten sprawca taki... , nie wiem , czy miałam go na końcu polubić ? Oj słabiutko , słabiutko panie Robinson

Jednak na coś mi się ta książka przydała, dzięki niej przypomniała mi się piosenka którą swego czasu często z tak zwanych płyt '' pocztówek '' słuchała moja mama, a nawet jak miała dobry humor , lubiła sobie ją nucić zaprawiając na przykład zupę pomidorową . Na pocieszenie po marnej lekturze spróbuję wstawić link do tej piosenki , mnie ona poprawiła humor :)

To była miłość proszę państwa , piosenka w specyficznym wykonaniu Stanisława Grzesiuka :)
Posłuchajcie : 😉

https://www.youtube.com/watch?list=RDRrik2NJ3hvM&v=Rrik2NJ3hvM

(wystarczy skopiować link do przeglądarki)

Miłość! Któż jej nie zna ! Niektórzy mówią że to ona właśnie jest filarem tego świata, że bez niej świat by nie mógł istnieć. Opiewana w pieśniach , opisywana w książkach , grana w filmach i na deskach teatrów od zarania dziejów. Znana wszystkim, nazywana durną , młodzieńczą , niedojrzałą, ale też romantyczną, wzniosłą i piękną . Wydaje się że miłość to coś wspaniałego...

Wschodząca gwiazda telewizyjnego serialu o policjantach – Sarah Broughton – zaczyna otrzymywać listy od tajemniczego „M”. Niby nic nowego, w kalifornijskiej fabryce filmowych marzeń to normalka. Ale „M” zna prawdziwe imię Sarah, które związane jest z Jej ciemną przeszłością, do tego obserwuje aktorkę. W momencie kiedy na plaży Sarah znajduje wypisane swoje imię obok poćwiartowanych zwłok sprawa zaczyna robić się poważna. Dzięki swojemu menagerowi i przyjacielowi Stuartowi poznaje oficera Arvo Hughesa ze specjalnej policyjnej jednostki. Łącza siły aby dowiedzieć się kim jest tajemniczy „M” i jaka jest prawdziwa historia Sally Bolton /Sarah Broughton.
Zręcznie napisana ciekawa historia, choć jak dla mnie przeciętna, ot taki kryminał na lato.

Wschodząca gwiazda telewizyjnego serialu o policjantach – Sarah Broughton – zaczyna otrzymywać listy od tajemniczego „M”. Niby nic nowego, w kalifornijskiej fabryce filmowych marzeń to normalka. Ale „M” zna prawdziwe imię Sarah, które związane jest z Jej ciemną przeszłością, do tego obserwuje aktorkę. W momencie kiedy na plaży Sarah znajduje wypisane swoje imię obok...

" Mrugnij, mrugnij, mała gwiazdko, kim jesteś, powiedz mi".
Młoda aktorka Sarah Broughton, gra w serialu o policjantach, wiedzie dostatnie życie, mimo mrocznej przeszłości. Sytuacja zmienia się, kiedy kobieta zaczyna otrzymywać listy od tajemniczego wielbiciela, który zna jej prawdziwe nazwisko, a w prezencie otrzymuje poćwiartowane zwłoki. Z pomocą aktorce przychodzi Arvo Hughes, policjant specjalizujący się w tropieniu niebezpiecznych prześladowców, czy jej pomoże? Koniecznie przeczytajcie.
Książkę bardzo szybko się czyta, wciąga od pierwszej do ostatniej strony i ma zaskakujące zakończenie.
Serdecznie polecam :)

" Mrugnij, mrugnij, mała gwiazdko, kim jesteś, powiedz mi".
Młoda aktorka Sarah Broughton, gra w serialu o policjantach, wiedzie dostatnie życie, mimo mrocznej przeszłości. Sytuacja zmienia się, kiedy kobieta zaczyna otrzymywać listy od tajemniczego wielbiciela, który zna jej prawdziwe nazwisko, a w prezencie otrzymuje poćwiartowane zwłoki. Z pomocą aktorce przychodzi Arvo...

Michael Connelly napisał w przedmowie, że książka Robinsona odznacza się walorem autentyczności. Pewnie jest tak w odniesieniu do dialogów i miejsc, jednak postaci niekoniecznie to dotyczy. Szczególnie postać zabójcy wydaje się być wyraźnym wytworem fantazji. Można posłuchać o hollywoodzkiej gwieździe telewizyjnej, która dostała listy od dziwacznego i przerażającego wielbiciela, i zaczęła się bać – tak to się zaczyna. Potem jest tak sobie. Średnio.

Michael Connelly napisał w przedmowie, że książka Robinsona odznacza się walorem autentyczności. Pewnie jest tak w odniesieniu do dialogów i miejsc, jednak postaci niekoniecznie to dotyczy. Szczególnie postać zabójcy wydaje się być wyraźnym wytworem fantazji. Można posłuchać o hollywoodzkiej gwieździe telewizyjnej, która dostała listy od dziwacznego i przerażającego...

No dałam "bardzo słabe" przyznam się, że z zemsty za nazwanie w tej książce mnie, mojej rodziny, przyjaciół ludźmi "zacofanymi"! Tak naprawdę książka jest "słaba" :) Nie zachwyca styl, nudzi fabuła kryminalna, zamiast tego pan Robinson usiłuje nam wmówić, że robiąca aktorską karierę w Hollywood 34-latka nie ma czego w zasadzie żałować - ani narkotyczno- dziwkarskiego epizodu, ani porzucenia chorego ojca, ani narażenia życia przyjaciół. Grunt, że nie dała się zgwałcić psu i zabić namiastce Van Gogha! Hulaj dusza piekła nie ma to motto tej książki, a ponieważ jest z 1995 roku to aż strach pomyśleć w którą stronę ewoluowały myśli i idee autora!

No dałam "bardzo słabe" przyznam się, że z zemsty za nazwanie w tej książce mnie, mojej rodziny, przyjaciół ludźmi "zacofanymi"! Tak naprawdę książka jest "słaba" :) Nie zachwyca styl, nudzi fabuła kryminalna, zamiast tego pan Robinson usiłuje nam wmówić, że robiąca aktorską karierę w Hollywood 34-latka nie ma czego w zasadzie żałować - ani narkotyczno- dziwkarskiego...