Jacques jest przekonany, że wszyscy – koledzy, nauczyciele, sąsiedzi, a nawet pies, go nienawidzą. Problem w tym, że wszyscy ci ludzie po prostu nie widzą Jacquesa, ponieważ jest on wymyślonym przyjacielem i bratem Fleur. Zatem ludzie nie mogli go nienawidzić skoro nie zdawali sobie sprawy z jego istnienia. Idąc dalej tym tropem, branie sobie do serca tego, co mówią ludzie jest bezcelowe. Każdy patrzy ze swojej perspektywy: Jacques patrząc ze swojej perspektywy widział nienawiść, otoczenie – nie widziało chłopca. Kto miał rację w tym starciu? Nikt. Ale wydumany problem sprawił, że Jacques nie potrafił być szczęśliwy.
„Wyznania zmyślonego przyjaciela” to pozornie prościutka i lekka historyjka o Fleur, która wymyśliła sobie brata bliźniaka i o tym, że ten bliźniak nie potrafił pogodzić się z myślą, iż jest wymyślony. Lecz pomiędzy wierszami autorka pokazuje nam siłę przyjaźni, wiary w siebie i ignorowania ludzkiej „paplaniny”.

Jacques jest przekonany, że wszyscy – koledzy, nauczyciele, sąsiedzi, a nawet pies, go nienawidzą. Problem w tym, że wszyscy ci ludzie po prostu nie widzą Jacquesa, ponieważ jest on wymyślonym przyjacielem i bratem Fleur. Zatem ludzie nie mogli go nienawidzić skoro nie zdawali sobie sprawy z jego istnienia. Idąc dalej tym tropem, branie sobie do serca tego, co mówią ludzie...

Jeśli mieliście kiedyś przyjaciela na niby, a Wasze przygody z dzieciństwa to podróż po krainie fantazji, ta książka jest w sam raz dla Was. Zabawna, czasem intrygująca, rozbudzająca wyobraźnię.

Jeśli mieliście kiedyś przyjaciela na niby, a Wasze przygody z dzieciństwa to podróż po krainie fantazji, ta książka jest w sam raz dla Was. Zabawna, czasem intrygująca, rozbudzająca wyobraźnię.

Świetna książka dla dzieci. Szkoda, że niezbyt popularna, sądząc po niewielkiej ilości opinii. Znakomity pomysł z osobą narratora. Myślę, że dorośli też powinni przeczytać. Najlepiej wspólnie z dziećmi.

Świetna książka dla dzieci. Szkoda, że niezbyt popularna, sądząc po niewielkiej ilości opinii. Znakomity pomysł z osobą narratora. Myślę, że dorośli też powinni przeczytać. Najlepiej wspólnie z dziećmi.

„Wyznania zmyślonego przyjaciela"
napisała i zilustrowała Michelle Cuevas.

Pełny tytuł książki brzmi:
„Wyznania zmyślonego przyjaciela. Wspomnienia Jacques'a Papiera opowiedziane Michelle Cuevas".

Wymyślony przez dziecko przyjaciel / brat /towarzysz zabaw to nic nowego.
Świeży za to jest pomysł uczynienia z takiego "zmyślaka" głównego bohatera.
Co myśli, co przeżywa, kogo spotyka, komu pomaga, jak się zmienia?
Oczywiście w książce występują też dzieci. Prawdziwe.
Co myślą, co przeżywają, jak się zmieniają?
Więcej zdradzić nie mogę, bo popsuję Wam przyjemność czytania.

Ale mogę podzielić się z Wami swoją opinią i nie tylko swoją.
Tak bardzo mi się ta książka podobała, że poleciłam ją mężowi, no i oczywiście córce ;-)

Moim zdaniem to świetna książka! Jedna z lepszych książek dla dzieci, jakie ostatnio czytałam.
Pomysł rewelacyjny, fabula zaskakująca, głębokie przemyślenia częste.
Ale uwaga, do tej beczki zachwytów dodam łyżkę dziegciu: To nierówna książka.
Nierówno napisana, raz przyciąga czytelnika, raz... nudzi.

Mąż przeczytał. Stwierdził: "Momentami rozwlekła".
Córka pochłonęła. Powiedziała: "Fajna, dobrze się czyta. Skłania do refleksji".


Wielkie brawa należą się Annie Nowak, która przełożyła książkę na język polski. Stanęła na
wysokości zadania tłumacząc np. nazwy nieistniejących kolorów lub wymyślonych stworzeń.


https://bajdocja.blogspot.com/2017/11/wyznania-zmyslonego-przyjaciela.html

„Wyznania zmyślonego przyjaciela"
napisała i zilustrowała Michelle Cuevas.

Pełny tytuł książki brzmi:
„Wyznania zmyślonego przyjaciela. Wspomnienia Jacques'a Papiera opowiedziane Michelle Cuevas".

Wymyślony przez dziecko przyjaciel / brat /towarzysz zabaw to nic nowego.
Świeży za to jest pomysł uczynienia z takiego "zmyślaka" głównego bohatera.
Co myśli, co przeżywa,...

"Wyznania zmyślonego przyjaciela" to bardzo mądra bajka. Czytelnik wyrusza z bohaterem w podróż poprzez kolejne jego przemiany, a która przynosi wiedzę na ważne życiowe tematy. Towarzyszą temu humor, samokrytyczne spojrzenie na siebie i własne problemy oraz świadomość, że w trudnych chwilach warto mieć bliską osobę. Historia chłopca, który wciąż nie wie kim chciałby być i otrzymuje losowo wybrane tożsamości zmyślonego przyjaciela to dowód na to, że każdy z nas powinien uwierzyć, iż jest wyjątkowy. Tylko sami musimy odkryć to, co jest w nas samych wartościowe i niepowtarzalne. Wykreowane w bajce Zmyślaki mają nam udowodnić, że nawet kiedy zmienia się nasz wygląd zewnętrzny, nasza powierzchowność to i tak jesteśmy sobą. Wymyśleni przyjaciele nawet gdy otrzymywały nowe wcielenie powodujące zmianę wyglądu i tak się poznawały... bowiem nie liczy się wygląd. Najważniejsze jest wnętrze, to jacy jesteśmy, co sobą reprezentujemy, jakie wartości są dla nas ważne.

Dzięki książeczce napisanej przez Michelle Cuevas odkrywamy fantastyczny świat, do którego może przenieść się każdy, gdy tylko użyje wyobraźni. Poznamy plusy i minusy posiadania zmyślonego przyjaciela oraz jaki wpływ może mieć jego obecność na nasze dziecko.

Jest to pozycja doskonale przygotowana do samodzielnego czytania przez dzieci w wieku sześciu czy też siedmiu lat. Dość krótkie rozdziały, duża czcionka a dodatkowo symboliczne ilustracje, obrazujące najciekawsze postacie lub momenty z opowieści.

całość recenzji: https://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2017/04/michelle-cuevas-wyznania-zmyslonego.html

"Wyznania zmyślonego przyjaciela" to bardzo mądra bajka. Czytelnik wyrusza z bohaterem w podróż poprzez kolejne jego przemiany, a która przynosi wiedzę na ważne życiowe tematy. Towarzyszą temu humor, samokrytyczne spojrzenie na siebie i własne problemy oraz świadomość, że w trudnych chwilach warto mieć bliską osobę. Historia chłopca, który wciąż nie wie kim chciałby być i...

"Zmyślony czy nie, jesteś niewidzialny w takim stopniu, jak się czujesz".

Pierwsze zdanie bajki wprawia nas w stan zdziwienia, płynnie przechodzącego we współczucie: Wszyscy nienawidzą Jacques'a Papiera. Nasze rozżalenie i chęć przytulenia głównego bohatera rośnie wraz z czytaniem kolejnych stron. Bo naprawdę, tak z ręką na serduchu, nikt Jacques'a nie lubi. Pani w szkole zdaje się celowo go ignorować, podczas zabaw z kolegami z klasy nigdy nie został wybrany do drużyny jako pierwszy, mało tego – nigdy w ogóle nie został wybrany do drużyny. Chłopcy się po prostu zaczynają grę. Bez niego. Rodzice są tacy zimni, obojętni, nie silą się na gesty miłości czy nawet sympatii. A i tak najgorszy jest jego pies – jamnik Francois – warczy, szczeka i nie znosi go ponad wszystko. Jedyną przyjaciółka i jednocześnie jedyną istotą która z nim rozmawia, poświęca mu uwagę i która go słucha jest Fleur – jego siostra bliźniaczka. Fleur to świetna dziewczyna – dzieli się z nim wszystkim co ma, zwierza się, dba o niego i kocha go. I przede wszystkim: rozumie

"Wszyscy pragniemy znaleźć osobę, która odkryje nasze najskrytsze tajemnice i będzie nas akceptować".

Z taką osobą u swojego boku można góry przenosić. Z tak wspaniałą kumpelą, siostrą, przyjaciółką życie nabiera sensu, i to, że koledzy nie odpowiadają na Twoje "cześć", rodzice nie odnotowują Twojej obecności, a pies ujada, i ujada, i ujada na Twój widok zdaje się nie być niczym istotnym.
Jednak pewnego dnia Jacques odkrywa prawdę – on nie jest bratem bliźniakiem Fleur. On jest jej wymyślonym przyjacielem. Nie istnieje naprawdę. Tylko Fleur go dostrzega, tylko ona go słyszy i to właśnie dlatego cały świat zdaje się go ignorować... bo Jacques'a tak naprawdę na świecie nie ma.
Od tego momentu życie–nieżycie Jacques'a ulega zmianie. Mając świadomość, że istnieje jedynie w świecie wyimaginowanym, stara się za wszelka cenę "przeskoczyć" do świata, w którym żyje Fleur. Ale czy warto gonić za czymś, co jest nierealne? Na drodze do zrozumienia czeka na niego wiele przygód, wielu wymyślonych przyjaciół i tych całkiem realnych. Spora dawka emocji, rozczarowań i uśmiechów.

Cudowna podroż przez alternatywna rzeczywistość. Lektura Wyznań zmyślonego przyjaciela jest jak wizyta w wesołym miasteczku. Każdy rozdział to kolejna porcja doskonałej zabawy, rozrywki, a jednocześnie inicjator przemyśleń. Przepiękna historia zagubionego w rzeczywistości chłopca uzmysławia nam – czytelnikom jak ważna i jak wielka potrafi być siła wyobraźni. Jak fantazja potrafi kolorować świat i sprawiać, że staje się lepszy, bardziej przystępny i nie tak onieśmielający.

Temat wymyślonego kopana do zabaw jest jednocześnie bardzo kontrowersyjny i niejednokrotnie stał się punktem zapalnym konfliktów oraz źródłem niepokoju u rodziców. Bo jak zareagować na słowa dziecka, które uparcie twierdzi, że jej kolega jest prawdziwy, jest głodny, że chce spać obok, potrzebuje talerzyka i łyżeczki, jest smutny, albo że się obraził i nie chce wyjść na dwór. Rodzice nie są w stanie znaleźć złotego środka – jak zachowywać się względem wymyślonego przyjaciela dziecka? Czy traktować go jako materialną postać, czy raczej tłumaczyć: możemy się pobawić, ale wszyscy wiemy, ze ten wymyślony przyjaciel tak naprawdę wcale nie potrzebuje snu, jedzenia, zabawek i nie smuci się i nie weseli – bo NIE ISTNIEJE. Ale "obecność" wymyślonego przyjaciela sugeruje rodzicom coś innego – że dziecko ucieka w świat fantazji, bo może mieć jakiś problem, potrzebuje wsparcia, pomocy, liczy na zrozumienie i dostrzeżenie. Może z dzieckiem dzieje się coś niepokojącego?

Autorka nie odpowiada na powyższe pytanie, ba! ona go nawet nie zadaje. Skupia się na ukazaniu świata oczami właśnie tej nieistniejącej istoty... Ale czy aby na pewno? Czy nie jest czasem tak, że każdy z nas jest w pewnym sensie niewidzialny. Że każdego z nas kiedyś wręcz zżerała nieśmiałość, niepewność. Byliśmy niezauważani, nieakceptowani. Przeżywaliśmy taką permanentną termę życiową – strach przed ludźmi, przed szkoła, pracą, wymaganiami. Chociaż Wyznania zmyślonego przyjaciela osadzone są w czeluściach dziecięcej fantazji nie można się powstrzymać przed wizją nas w obliczu stresu, porażki i niezrozumienia społecznego. I jak ważne, w obliczu takiej sytuacji, jest wsparcie bliskiej kochanej osoby. Niezależnie od tego czy istniejemy naprawdę, czy tylko tak na niby;)

Ciepła, wzruszająca, urocza ale i zabawna i pełna magii.

"Maurice był stary. [...] Naprawdę stary. Tak stary, że świeczki na jego torcie urodzinowym musiały kosztować więcej niż sam tort. Tak stary, jakby jego wspomnienia były czarno-białe".

Z książeczki aż bucha cała paleta barw i emocji: od smutku, rozczarowania, zaskoczenia, aż do miłości, radości i oddania. Jacques w trakcie swojej wędrówki w poszukiwaniu rozwiązania dostrzega i rozumie coraz więcej, uczy się żyć, akceptować i pamiętać. Próbuje nazwać to, co nienazwane.

"[...] bo na świecie jest za mało słów. Nie ma przecież słowa na kwadrat światła rzucanego na podłogę przez księżyc. Nie ma żadnego słowa na tę starą sztuczkę, kiedy klepiemy kogoś w jedno ramię, a sami chowamy się za drugim".

Jestem absolutnie oczarowana nierealnością... i realnością książeczki, jej przesłaniem, ciepłem i radością jaką rozpala w naszym życiu. Jak hipnotyzuje sytuacjami, pobudza fantazję i inicjuje uśmiech na twarzy. Nie tylko uśmiech ale kompleksowe rozradowanie całego naszego ciała. Od stópek, po czubek nosa. Łącznie z wnętrznościami.
Polecam po stokroć!

"Zmyślony czy nie, jesteś niewidzialny w takim stopniu, jak się czujesz".

Pierwsze zdanie bajki wprawia nas w stan zdziwienia, płynnie przechodzącego we współczucie: Wszyscy nienawidzą Jacques'a Papiera. Nasze rozżalenie i chęć przytulenia głównego bohatera rośnie wraz z czytaniem kolejnych stron. Bo naprawdę, tak z ręką na serduchu, nikt Jacques'a nie lubi. Pani w szkole...

Fajna, zabawna, pomysłowa powieść dla starszych dzieci. Początkowo nie byłam przekonana. Język narratora, czyli zmyślonego przyjaciela pewnej dziewczynki, wydawał mi się zbyt kuglarski i ekspresyjny, momentami "dorośle" ironiczny - niepotrzebnie, jakby pisarka się popisywała, a tym samym, niekoniecznie celowo, budowała dystans między bohaterem a czytelnikiem. Potem jednak coś się wydarzyło. I za bardzo nie wiem, czy to książka się zmieniła, czy to ja wpadłam w tę opowieść. Nagle zrobiło się jakoś tak... blisko. Zwłaszcza, gdy na horyzoncie pojawił się nieśmiały okularnik, któremu trzeba podpowiedzieć, jak pokonać własne strachy. Zakończenie czytałam z dużą satysfakcją.

Fajna, zabawna, pomysłowa powieść dla starszych dzieci. Początkowo nie byłam przekonana. Język narratora, czyli zmyślonego przyjaciela pewnej dziewczynki, wydawał mi się zbyt kuglarski i ekspresyjny, momentami "dorośle" ironiczny - niepotrzebnie, jakby pisarka się popisywała, a tym samym, niekoniecznie celowo, budowała dystans między bohaterem a czytelnikiem. Potem jednak...

Jacques Papier wiedzie dość normalne życie: ma siostrę, mamę, tatę i psa. Jedyną osobą, z którą doskonale się dogaduje jest jego siostra bliźniaczka, Fleur. Rodzice go nie rozumieją, ignorują i bardzo często pomijają, a pies François obszczekuje i warczy. W szkole koledzy, koleżanki i nauczyciele traktują go jak niewidzialnego. To szczególnie widoczne jest w czasie zadawania pytań przez nauczycieli, kiedy nikt w klasie się nie zgłasza nauczyciele nigdy nie proszą go do odpowiedzi. Nawet kierowca szkolnego autobusu go ignoruje i zamyka drzwi pojazdu tuż przed jego nosem. Gdyby nie siostra nie raz pozostałby sam w domu i musiałby opuścić wiele lekcji. Przez takie traktowanie Jacques czyje się nielubiany. Stara się zrozumieć przyczyny tej niechęci, dlatego dużo rozmyśla o tym, dlaczego ludzie go nie dostrzegają. Gdyby nie jego siostra czułby się samotny. To ona dba o to, aby nikt o jej bracie bliźniaku nie zapominał, aby rodzice gotowali jego ulubione potrawy, podawali mu talerz, kupowali bilety do kina, teatru czy do innych miejsc, w których można się świetnie bawić.
Każdego tygodnia Jacques chodzi z Fleur na występy wielkiego Maurice’a, gdzie mogą oglądać magiczne sztuczki. Od maga Fleur dostaje magiczny kompas, który przekazuje Jacquesowi. W chwilach zwątpienia to ten kompas w złych chwilach pomoże mu przypomnieć lepsze czasy.
Takie posiadanie niewidzialnego brata może być jednak kłopotliwe, bo nawet najbardziej tolerancyjni rodzice w pewnym momencie zaczynają się irytować i chcą się pozbyć „intruza”. Uświadamiają córkę, że nikt poza nią nie widzi i nie znam Jacquesa. Stwierdzają też, że najwyższa pora przygotować Fleur do dorosłego życia bez zmyślonych przyjaciół. Podsłuchujący wszystko Jacques nie do końca rozumie, że chodzi właśnie o niego. Jest przekonany, że Fleur wymyśliła sobie przyjaciela i jemu o tym nie powiedziała, dlatego sam wymyśla swojego przyjaciela na niby: śledziosmoka.
Dylematy Jacquesa związane z pomijaniem go trwają do czasu, kiedy kowbojka na rolkach (zmyślona przyjaciółka dziewczynki, która lubiła jeździć na rolkach) uświadamia mu, że jest zmyślonym przyjacielem, dlatego jest widzialny tylko dla Fleur, która chciała mieć kogoś naprawdę bardzo bliskiego i wymyśliła sobie brata bliźniaka towarzyszącego jej w każdej zabawie, w dzień i w nocy, wspierającego ją w każdej chwili. Spojrzenie na życie z tej perspektywy staje się początkiem prawdziwej rewolucji: zmyślony brat bliźniak postanawia uwolnić się od siostry. Pomaga mu w tym Straszydło, od którego dostaje nożyce do przecięcia sznurków łączących go z Fleur. To jednak nie koniec jego historii oraz zależności od kaprysów dziecięcej wyobraźni. Jacques bardzo szybko odkrywa, że bez dzieci i ich wymyślania nie może istnieć. Szybko zmienia kolejnych przyjaciół, pomaga im dorosnąć i w końcu trafia do domu, z którego wyruszył w podróż: staje się zmyślonym przyjacielem młodszej siostry Fleur: śledziosmokiem, którego kiedyś sam wymyślił.
„Wyznania zmyślonego przyjaciela” to piękna opowieść o dorastaniu, wyobraźni oraz sile przyjaźni, której każdy z nas bardzo potrzebuje. Michelle Cuevas pokazuje nam dziecięcy świat, w którym zabrakło odpowiedniego rówieśnika, któremu można by zaufać. Bohaterka jednak nie ma problemu z samotnością, poczuciem opuszczenia. Po prostu wymyśla sobie komuś, to zawsze jej towarzyszy i dzięki temu zabieganie rodziców nie jest tak dotkliwe. Jej wymyślony przyjaciel ma więcej zalet niż prawdziwy, ponieważ może być wszystkim, czym ona zechce, a ona marzy o rodzeństwie, z którym będzie mogła się bawić, dzielić radościami i troskami, będzie dowcipny, pomysłowy, a wszystko to opowiedziane z perspektywy wymyślonego bohatera.
W książce spotkamy także Kowbojkę jeżdżącą ma rolkach, makabrycznie Śmierdzącą Skarpetę, Puszek wzorowany na puszku z „Horton słyszy Ktosia”.
Lektura jest piękną opowieścią o samoakceptacji, wiarze w swoje możliwości, odkrywaniu nieuświadomionych sobie talentów. Stworzony przez pisarkę bajkowy świat zamieszkały przez zmyślonych przyjaciół i ich dzieci jest bliska dziecięcego świata, w którym dzieci potrzebują towarzysza oraz kogoś, kto doceni drzemiące w nich talenty.
„Wyznania zmyślonego przyjaciela” wzbogacono prostymi, pięknymi ilustracjami. Duża czcionka, odpowiednie rozmieszczenie tekstu, prosty język – wszystko to sprawia, że mali czytelnicy chętnie sięgają po książkę. Zdecydowanie polecam.

Jacques Papier wiedzie dość normalne życie: ma siostrę, mamę, tatę i psa. Jedyną osobą, z którą doskonale się dogaduje jest jego siostra bliźniaczka, Fleur. Rodzice go nie rozumieją, ignorują i bardzo często pomijają, a pies François obszczekuje i warczy. W szkole koledzy, koleżanki i nauczyciele traktują go jak niewidzialnego. To szczególnie widoczne jest w czasie...

Nie jeden przekonał się, ak ważni w naszym życiu są przyjaciele. Nie krytykują w bolesny sposób, nie obrażają, zawsze mają dla nas swój czas. Co zrobić, gdy nikogo takiego nie spotkamy na swojej drodze? Większość dzieci nie ma z tym problemu, po prostu wymyślają go sobie. Taki przyjaciel ma zdecydowanie więcej zalet niż prawdziwy. Może przybrać kształt taki jaki sobie wymarzymy, może posiadać niezwykłe, bajkowe umiejętności. Jacques twierdzi, że każdy go ignoruje. Pani na lekcjach nie wybiera go do odpowiedzi, mimo, że jest tak dobrze przygotowany i zgłasza się, w stołówce nikt nie widzi go przy stoliku. Jeszcze gorzej jest przy wyborze składu drużyn, jako jedyny nie jest wybrany do żadnej, po prostu nikt go nie chciał! Na dodatek złośliwy Francois, dokucza mu w okropny sposób. Jacques wie, że jest z nim coś nie w porządku, ale co?? Pilnie uczy się, że swoją siostrą Fleur wspaniale się rozumieją ale dlaczego często tak nikt go nie zauważa? Muszę przyznać, że na początku miałam problem z tą opowieścią. Wydawało mi się, że autorka korzystała z bardzo prostych zdań, które z trudem łączą się w historię. Myślałam nawet , że może z tłumaczeniem jest coś nie tak. Planowałam nawet przerwać jej czytanie, na szczęście dałam jej jeszcze jedną szansę. I całe szczęście. Opowieść zaczęła żyć swoim życiem, z każdym rozdziałem coraz bardziej wciągała. Autorka stworzyła w niej fantastyczną galerię postaci- wymyślonych przyjaciół. Kowbojka jeżdżąca na rolkach, makabrycznie Śmierdząca Skarpeta czy też Puszek, w którym istnieje całe państwo ( wzorowane na animowanej bajce). Poruszyła ogromnie trudny temat związany z problemem samoakceptacji czy też ... otoczenia Dla wielu wtedy właśnie ogromnie pomocni stają się wymyśleni koledzy, przyjaciele czy rodzeństwo. Może to jednak stworzyć duży kłopot dla otoczenia, być zmartwieniem rodziców czy nawet dać pracę wielu psychologom. W związku z tym nasuwa się pytanie - czy dać szansę wyobraźni naszego dziecka i zaakceptować jego zmyślonego przyjaciela, czy też kazać mu tkwić w rzeczywistości, trudnej i nieprzychylnej? Czy w jakiś sposób tego typu wizualizacje mogą nam zaszkodzić?. Tak naprawdę nie jest to prosta sprawa. Jakkolwiek popatrzyć na nią. widzi się zalety jak i negatywne strony. Bardzo często jednak dorośli nie zdają sobie z tego sprawy, że dzieci dokładnie wiedzą, że uch wymyślony przyjaciel żyje tylko w ich wyobraźni. Powodując się troską o własne dziecko, często zapominamy o tym, że przysłowiowy Potwór z Szafy tak naprawdę czaić może się wszędzie " Rozprawienie się z nim w jakikolwiek sposób, na pewno będzie korzystnie wpływało na samopoczucie młodego człowieka. Jego lęki wydadzą się wtedy zdecydowanie mniejsze.
„Wyznania Zmyślonego przyjaciela" to ogromnie sympatyczna, lecz i wnikliwa lektura. Stworzony przez autorkę bajkowy świat wydaje się ogromnie realny, przez co dzieci świetnie odnajdują się w takiej rzeczywistości. Wymyślony przyjaciel ma pomóc dostrzec własne silne strony, zmotywować go działania i poprawiać samopoczucie. Lektura ta zdecydowanie zmusza do przemyśleń, wzrusza i bawi. Zdecydowanie polecam.

Nie jeden przekonał się, ak ważni w naszym życiu są przyjaciele. Nie krytykują w bolesny sposób, nie obrażają, zawsze mają dla nas swój czas. Co zrobić, gdy nikogo takiego nie spotkamy na swojej drodze? Większość dzieci nie ma z tym problemu, po prostu wymyślają go sobie. Taki przyjaciel ma zdecydowanie więcej zalet niż prawdziwy. Może przybrać kształt taki jaki sobie...