"Dar" to trzecia z kolei książka ks. Arkadiusza Paśnika. Przeczytałam ją jednym tchem, zresztą podobnie jak i poprzednią jego książkę. To dalsza część jego autobiografii, w której opisuje początki swojej pracy duszpasterskiej i wyzwania z nią związane. "Dar" pełen jest ludzkich historii, czasami wstrząsających i bolesnych; czasami pełnych ciepła i ludzkiej mądrości. To historie ludzi, którzy przewinęli się przez życie ks. Paśnika, którym towarzyszył w ich udręce, lękach, niezrozumiałych zdarzeniach. To też opowieść, w której jak bumerang wciąż wracają straszne, niedające się zabliźlić jego własne rany z przeszłości, które są jego znamieniem i brzemieniem. Ale są też darem, dzięki którym duszpasterstwo księdza jest zbliżeniem do człowieka, dzieleniem z jego podopiecznymi trudów życia. Bez moralizatorstwa, tanich pocieszeń i często bezużytecznych rad i napomnień. Książka pełna jest też pytań o sens niewinnego cierpienia. Ale też nadziei i wiary w to, że to co nas spotyka czemuś służy. Szczera, pokorna, mądra książka. Pozostaje na długo, świdruje myśli...Z niekłamaną ciekawością sięgnę po następną. Dziękuję.

"Dar" to trzecia z kolei książka ks. Arkadiusza Paśnika. Przeczytałam ją jednym tchem, zresztą podobnie jak i poprzednią jego książkę. To dalsza część jego autobiografii, w której opisuje początki swojej pracy duszpasterskiej i wyzwania z nią związane. "Dar" pełen jest ludzkich historii, czasami wstrząsających i bolesnych; czasami pełnych ciepła i ludzkiej mądrości. To...

"Dar" to książka budząca emocje, czasami skrajne: od łez do niekontrolowanego śmiechu. Autor bazuje na swojej duszpasterskiej, opisał w niej historie ludzi, którzy stanęli na jego drodze kapłańskiej. Ksiądz Arek opisał w niej moment swojego życia, kiedy zrozumiał, że otrzymał ważny dar.
Ks. Arkadiusz Paśnik był przez lata związany z Lubartowem. Sentyment do miasta pozostawiła wieloletnia posługa kapłańska w Parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz Domu Pomocy Społecznej Zgromadzenia Sióstr Felicjanek w Jadwinowie. Obecnie jest proboszczem w Parafii św. Michała Archanioła w Lublinie.
Czyta się bardzo szybko. Książka zachęciła mnie do sięgnięcia po kolejne pozycje ks. Arkadiusza. Trzeba ją po prostu przeczytać. Naprawdę polecam!!!

"Dar" to książka budząca emocje, czasami skrajne: od łez do niekontrolowanego śmiechu. Autor bazuje na swojej duszpasterskiej, opisał w niej historie ludzi, którzy stanęli na jego drodze kapłańskiej. Ksiądz Arek opisał w niej moment swojego życia, kiedy zrozumiał, że otrzymał ważny dar.
Ks. Arkadiusz Paśnik był przez lata związany z Lubartowem. Sentyment do miasta...

„Ze wspomnień tamtego dnia potrafię wydobyć jeszcze morze uśmiechniętych twarzy.
Dar obecności. Rzędy długich stołów. Białe obrusy. Lęk o jutro.
A nade wszystko pamiętam, jak wielki otrzymałem dar…”

„Dar” ks. Arkadiusza Paśnika to książka, obok której nie można przejść obojętnie. Chcąc krótko nakreślić jej treść, można powiedzieć, że jest to po prostu książka o ludziach. Jej głównym bohaterem jest sam autor. Książka zaczyna się w momencie, gdy ksiądz budzi się ze świadomością, że jest księdzem. Na pierwszy rzut oka można pomyśleć, że to trochę dziwne. Jak to ksiądz nagle uświadamia sobie kim tak naprawdę jest, pomimo tego, że przygotowywał się do tej roli kilka ładnych lat. A mimo to na początku „Daru” mamy do czynienia z bohaterem, który jest nie pewny siebie, który wręcz boi się odpowiedzialności, jaką przyjął wraz z przywdzianiem sutanny. Czytamy w książce: „Nie mogłem pojąć, że Bóg przeze mnie chce odpuszczać ludziom grzechy. Bałem się…”.
Książka ta to przede wszystkim opowieść o kapłaństwie, o powołaniu, byciu księdzem i trwaniu w służbie innym. Autor opisuje w niej historie ludzi, których spotkał na swej drodze i którzy poniekąd ukształtowali go jako kapłana. Tytułowym darem są właśnie wszystkie te osoby, które podzieliły się z księdzem swoją historią, oddały mu cząstkę siebie, cząstkę własnego życia.
Każda historia zawarta w książce jest inna. Mamy tu bowiem opowieści budzące śmiech, zdziwienie, rozczarowanie a czasem nawet wzruszenie. Niektóre z nich wydają się urwane w połowie zdania, lecz w nich jest niezwykła siła, skłaniają bowiem do refleksji. Dlaczego właśnie te historie przytacza ksiądz w swojej książce? Co jest w nich tak niezwykłego i wartego uwagi? Każda z nich jest darem. Darem dla autora, który przede wszystkim wysłuchując ich doświadcza niezapomnianych niezwykle wartościowych przeżyć, które będą mu towarzyszyć we wspomnieniach do końca życia.
Tytułowym darem jest także sam autor. To właśnie ksiądz w wielu przypadkach zdaje się obdarowywać swoich rozmówców dobrym słowem, a w wielu przypadkach również ciszą. Niektórzy bowiem potrzebują po prostu osoby, której będą mogły się po ludzku zwierzyć, opowiedzieć o tym co je przytłacza, smuci. Tak jest choćby w przypadku bezdomnego, który jak sam mówi, że „czasu ma aż nadto”, gdy ksiądz, zaintrygowany jego osobą, prosi go o chwile rozmowy.
O historiach zawartych w książce można mówić bez końca. Jednak nikt i nic nie odda ich sensu lepiej niż słowa ks. Arkadiusza Paśnika. Styl, jakim operuje autor jest nie do zastąpienia przez najpiękniejsze nawet słowa. To trzeba po prostu przeczytać, a każdą osobną historię przeżyć wraz z kapłanem.
„Rany zabliźniają się i krwawią. Krwawią i zabliźniają się. Zrozumiałem, że w moim życiu uzdrowienie nie jest najważniejsze. Lekarstwem okazało się bycie razem. Wspólne wędrowanie”. W „Darze” autor właśnie zaprasza nas, czytelników, do takiej wędrówki. A Ty, jesteś gotowy wyjść? Dasz się zaprosić do wspólnego wędrowania? Ja przeszłam tę drogę wraz z księdzem. Drogę pełną prawdziwych historii, wzruszeń i ludzi ciekawych, którzy stali się darem… Przeszłam ją i szczerze nie żałuję. „Dar” jest książką, którą po prostu trzeba przeczytać. Polecam!

„Ze wspomnień tamtego dnia potrafię wydobyć jeszcze morze uśmiechniętych twarzy.
Dar obecności. Rzędy długich stołów. Białe obrusy. Lęk o jutro.
A nade wszystko pamiętam, jak wielki otrzymałem dar…”

„Dar” ks. Arkadiusza Paśnika to książka, obok której nie można przejść obojętnie. Chcąc krótko nakreślić jej treść, można powiedzieć, że jest to po prostu książka o...

W książce przeplatają się historie z życia prywatnego Księdza Arkadiusza, jak i z jego posługi kapłańskiej. W prosty, a zarazem wartościowy sposób opisane są zdarzenia, w których zapewne każdy odnajdzie coś dla siebie. Czyta się szybko i ciekawie. Polecam!

W książce przeplatają się historie z życia prywatnego Księdza Arkadiusza, jak i z jego posługi kapłańskiej. W prosty, a zarazem wartościowy sposób opisane są zdarzenia, w których zapewne każdy odnajdzie coś dla siebie. Czyta się szybko i ciekawie. Polecam!