Polecam! Basia opisuje w niej swoją codzienność zmagając się z niepełnosprawnością, ale przede wszystkim opisuje swoją drogę do Boga. Daje niesamowite świadectwo o tym, że ufając Jemu i dając się prowadzić można przeżyć swoje życie jako wielką przygodę, a wszystko to dzięki ludziom, przyjaciołom czy osobom spotkanym przypadkowo na ulicy, przez których przychodzi Jego miłość. Pokazuje, że modlitwa to nie tylko cicha formułka, ale czasami kłótnia z Bogiem, bo wtedy otwiera się serce i nic już nie stoi na przeszkodzie temu, żeby mogła przyjść łaska.

Polecam! Basia opisuje w niej swoją codzienność zmagając się z niepełnosprawnością, ale przede wszystkim opisuje swoją drogę do Boga. Daje niesamowite świadectwo o tym, że ufając Jemu i dając się prowadzić można przeżyć swoje życie jako wielką przygodę, a wszystko to dzięki ludziom, przyjaciołom czy osobom spotkanym przypadkowo na ulicy, przez których przychodzi Jego...

Cóż rzec? Tak trzymać! Pani Basia udowadnia, iż niepełnosprawność jest w naszych głowach. Mimo trudnych początków, negatywnych prognoz, dzięki własnej determinacji i wsparciu dwóch. Mam (tak, tak dwóch) przekracza granice, osiąga cele, które dla wielu tzw. pełnosprawnych byłyby trudne do osiągnięcia. Dlaczego? Powtórzę: ponieważ niepełnosprawność jest w naszych głowach.
Opytymistyczna, choć nie beztroska opowieść, którą powinni przeczytać wszyscy malkontenci oraz osoby stygmatyzujące innych.

Cóż rzec? Tak trzymać! Pani Basia udowadnia, iż niepełnosprawność jest w naszych głowach. Mimo trudnych początków, negatywnych prognoz, dzięki własnej determinacji i wsparciu dwóch. Mam (tak, tak dwóch) przekracza granice, osiąga cele, które dla wielu tzw. pełnosprawnych byłyby trudne do osiągnięcia. Dlaczego? Powtórzę: ponieważ niepełnosprawność jest w naszych...

Przed osobą z niepełnosprawnością w czasach obecnych na pewno otwiera się więcej drzwi niż jeszcze kilka, kilkanaście lat wstecz. O kilkudziesięciu w ogóle nie wspominając. Pozostaje tylko kwestia, czy zechce ona działać. Start w którąkolwiek drogę jest w tym przypadku często utrudniony, choć nie stanowi to reguły. Tak zwanych „wózkowiczów” można zobaczyć niemal wszędzie. Wychodzą z domu, spędzają aktywnie czas, podejmują zatrudnienie. Niewątpliwie jest też grupa, która nie jest w stanie opuścić czterech ścian lub też nie ma na to chęci. Bywa różnie.

Barbara Turek postanowiła o siebie zawalczyć. Wyprowadzka z rodzinnego domu pozwoliła jej rozwinąć skrzydła na tyle, na ile jest to w jej przypadku możliwe. Droga, którą przebyła, by odnaleźć miejsce, o którym powie „dom”, była trudna, wyboista, kręta. Jednak warto było. Młoda kobieta pomimo że nie jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z zaspokajaniem podstawowych potrzeb, zamieszkała sama, wybrała się w podróż do papieża Franciszka i to autostopem!, głosi Słowo Boże gdzie tylko można, błogosławi obcym osobom oraz modli się na przystankach. Jak twierdzi, Boga poznała na papierosie. Ich relacja to sinusoida ale przez to wiadomo, że jest żywa. Bez Taty nie przetrwałaby. Teraz już to wie. Spotkało ją wiele sytuacji, w których gdyby nie Jego pomoc, nie zdołałaby się odnaleźć. Nic nie przyszło jej łatwo. Wszystkie wielkie rzeczy były zapoczątkowane lękiem. Podchodziła do nich sceptycznie, z dystansem. Często pojawiały się również wątpliwości, które rozwiewał Pan Bóg i przyjaciele Barbary. Ci ludzie to wyjątkowe osoby, które służą pomocą o każdej porze dnia i nocy. Każdy chciałby takich znaleźć!

„Pełnymi garściami” to samo życie, którego scenariusz nakreślił Bóg. Niniejszą książkę czyta się z zapartym tchem. Trudno nie zauważyć, że została napisana niezwykle lekko i zwinnie. Jest dedykowana wszystkim, bez względu na wiek i wyznawane wartości. To dobry kawałek literatury, który może wpłynąć na życie czytelnika. Pokazać Boga od innej, często nieznanej albo regularnie zapominanej nam strony. Nie jest nachalna w żaden sposób. Nie przekonuje do wiary. To po prostu ciche świadectwo, które można ale nie trzeba w jakoś odnieść do swojej egzystencji.

Przed osobą z niepełnosprawnością w czasach obecnych na pewno otwiera się więcej drzwi niż jeszcze kilka, kilkanaście lat wstecz. O kilkudziesięciu w ogóle nie wspominając. Pozostaje tylko kwestia, czy zechce ona działać. Start w którąkolwiek drogę jest w tym przypadku często utrudniony, choć nie stanowi to reguły. Tak zwanych „wózkowiczów” można zobaczyć niemal wszędzie....

Pełna ducha, pogodna, motywująca, radosna i wzruszająca. Dobra pozycja dla tych, którzy przeżywają jakiś smutek, brak chęci do życia, gorszy czas,

Pełna ducha, pogodna, motywująca, radosna i wzruszająca. Dobra pozycja dla tych, którzy przeżywają jakiś smutek, brak chęci do życia, gorszy czas,