George Stroud jest dziennikarzem w wielkim koncernie prasowym Earla Janotha. Jest też człowiekiem, któremu życie udało się nieszczególnie. Rodzina, powtarzalność rzeczy, dom - to wszystko elementy frustracji bohatera. Nawet obrazy, które kolekcjonuje, płótna Luise Patterson, straciły już na wartości.
I nagle coś się zmienia. George poznaje kobietę. Niezwykłą, piękną i tajemniczą Pauline Delos. Romans ma posmak zakazanego owocu nie tylko z powodu zdrady małżeńskiej, ale ekscytuje dlatego, że kobieta jest kochanką Janotha.
Pewnego wieczoru Stroud odprowadza Pauline do domu, gdzie chwilę później przyjeżdża do niej Janoth. Pomiędzy nim a kochanką dochodzi do kłótni, w wyniku której wydawca zabija kobietę. Udaje mu się zatrzeć ślady i wszystko by wróciło do normy, gdyby nie fakt, że Earl wchodząc do mieszkania Pauline dostrzega człowieka, który mu się przygląda. Nie wie, że został rozpoznany...a sam nie wie kim był ten mężczyzna. Ten niewygodny świadek jest jedynym człowiekiem, który może potwierdzić obecność Janotha na miejscu zbrodni. Tym świadkiem jest George Stroud.
Fearing był bez wątpienia jednym z pierwszych pisarzy, którzy skonstruowali pułapkę na głównego bohatera w taki sposób, by on sam został zmuszony do wymyślenia metody jak w nią wpaść. I ta klasyczna, wciągająca intryga nie raz będzie się przewijać w powieściach kryminalnych.
Czyta się ją dosyć szybko, mimo 60 lat od premiery. Pomysł miał dobry, czego dowodem są choćby dwie adaptacje filmowe tej książki. Główny bohater to postać nietuzinkowa i ciekawa. A jednak pewna nonszalancja w prowadzeniu narracji, rozpisanej na głosy bohaterów trochę mnie denerwowała.

George Stroud jest dziennikarzem w wielkim koncernie prasowym Earla Janotha. Jest też człowiekiem, któremu życie udało się nieszczególnie. Rodzina, powtarzalność rzeczy, dom - to wszystko elementy frustracji bohatera. Nawet obrazy, które kolekcjonuje, płótna Luise Patterson, straciły już na wartości.
I nagle coś się zmienia. George poznaje kobietę. Niezwykłą, piękną i...

Po pierwszych rozdziałach miałam chęć odłożyć książkę zastanawiając się skąd takie uznanie. Do tego denerwująca celebracja stylu życia jak w American Psycho. Dopiero przyspieszenie akcji w drugiej części książki spowodowało, że stała się godna scenariusza. Świetny pomysł na różnych narratorów rozdziałów - dzięki temu można poznać odczucia i punkt widzenia kilku kluczowych postaci powieści. I zakończenie, które niczego nie wyjaśnia...

Po pierwszych rozdziałach miałam chęć odłożyć książkę zastanawiając się skąd takie uznanie. Do tego denerwująca celebracja stylu życia jak w American Psycho. Dopiero przyspieszenie akcji w drugiej części książki spowodowało, że stała się godna scenariusza. Świetny pomysł na różnych narratorów rozdziałów - dzięki temu można poznać odczucia i punkt widzenia kilku kluczowych...

Szybko się czyta .Wiemy , kto jest mordercą .Bardzo podobały mi się rozdziały .

Szybko się czyta .Wiemy , kto jest mordercą .Bardzo podobały mi się rozdziały .