Gdyby nie te beknięcia byłoby całkiem miło.. ale przyprawiały mnie o mdłości;/ Ripoety Ignacego - pierwsza klasa. Nudnawe te jego wywody jako Wodza, ale dialogi i cała reszta - niezwykle interesujące. Zabawne, elokwentne.

Gdyby nie te beknięcia byłoby całkiem miło.. ale przyprawiały mnie o mdłości;/ Ripoety Ignacego - pierwsza klasa. Nudnawe te jego wywody jako Wodza, ale dialogi i cała reszta - niezwykle interesujące. Zabawne, elokwentne.

Co ja właśnie przeczytałem. 10/10

Co ja właśnie przeczytałem. 10/10

30-latek na utrzymaniu matki, dla którego każda praca jest hańbą musi generować szereg zabawnych sytuacji. I niby jest smiesznie a absurd goni absurd, ale w kontekście losów autora (samobójstwo spowodowane brakiem zainteresowania wydawców) ma również delikatny posmak goryczy. PS. A książka została wydana pośmiertnie dzięki staraniom matki J. K. Toole'a (i zdobyła nawet Pulitzera).

30-latek na utrzymaniu matki, dla którego każda praca jest hańbą musi generować szereg zabawnych sytuacji. I niby jest smiesznie a absurd goni absurd, ale w kontekście losów autora (samobójstwo spowodowane brakiem zainteresowania wydawców) ma również delikatny posmak goryczy. PS. A książka została wydana pośmiertnie dzięki staraniom matki J. K. Toole'a (i zdobyła nawet...

Jak dla mnie kosmiczna.

Jak dla mnie kosmiczna.

To jest moje 10/10! tak! Ostatni raz czytałam tę książkę w 2018, bo dostałam używany egzemplarz na urodziny; nadal mnie tak samo śmieszyła, jak 15 lat wcześniej (lub więcej).
Doskonała komedia, moje poczucie humoru! Jeśli ktoś mówi, że ta książka nie jest zabawna, że nudna itd... to polecam podróż do USA albo chociaż poznanie kogoś z tamtejszym 'lewackim' wykształceniem akademickim... to może zmienić perspektywę i odbiór tej naprawdę niebanalnej komedii.

To jest moje 10/10! tak! Ostatni raz czytałam tę książkę w 2018, bo dostałam używany egzemplarz na urodziny; nadal mnie tak samo śmieszyła, jak 15 lat wcześniej (lub więcej).
Doskonała komedia, moje poczucie humoru! Jeśli ktoś mówi, że ta książka nie jest zabawna, że nudna itd... to polecam podróż do USA albo chociaż poznanie kogoś z tamtejszym 'lewackim' wykształceniem...

J. K. Toole, niezwykle utalentowany młody człowiek, pisze prześmiewczą powieść w latach 60. Po odrzuceniu tekstu przez wydawców, w wyniku kłopotów finansowych i mentalnych, w 1969 r. popełnia samobójstwo. Upływu 15 lat i śmierci autora wymaga wydanie książki, która rok po publikacji otrzymuje Nagrodę Pulitzera i okrzyknięta zostaje jedną z ważniejszych powieści amerykańskich XX wieku! Chyba nastąpić musiało jakieś… SPRZYSIĘŻENIE OSŁÓW.

Powieść to komedia (albo tragikomedia) absurdu, w której prozaiczne zagadnienia urastają do rangi wielkich obciążeń, odciskających piętno na całym życiu głównego bohatera. Za przykład niech posłuży wyjazd autokarem poza granice rodzinnego miasta jako anegdota warta kilkukrotnego opowiadania podczas każdej rozmowy.

Centralną postacią w powieści jest Ignacy, 30-letni mężczyzna o specyficznym ubiorze (flanelowa koszula, nieodłączna czapka „uszatka”, noszona nawet w pomieszczeniach),mieszkający z matką, niedostosowany społecznie, stworzony, we własnym mniemaniu, co „celów wyższych” niż praca.

W wyniku nieszczęśliwego splotu wydarzeń matka Ignacego wpada w kłopoty finansowe, co zmusza Ignacego do wyruszenia na poszukiwanie płatnego zajęcia. Wśród bohaterów drugoplanowych przewijają się przedstawiciele najróżniejszych profesji.
Postać Ignacego jest z jednej strony groteskowa, odpychająca, niesmaczna, archaiczna. Stanowi karykaturę samego siebie, tj. mężczyzny o szerokiej wiedzy historycznej, reprezentującego „elitę” intelektualną, zachowującego się jak rozwydrzony bachor, bez cienia empatii, za to z wiadrem egotyzmu.

Jednocześnie niektóre z uwag, wyłuskiwanych przez czytelnika pośród oparów absurdu, są cenne: rzecz o konsumpcjonizmie, materializmie, „degeneracji świata” mającej swój początek w epoce Oświecenia (tj. pierwszej tak skoncentrowanej na człowieku; Ignacy jest fanem średniowiecznej moralności i zasad),o polityce, relacjach z matką...

Pozycja dla fanów literatury absurdu, satyry, groteski.
---

Ania
https://www.instagram.com/double.bookspresso/

J. K. Toole, niezwykle utalentowany młody człowiek, pisze prześmiewczą powieść w latach 60. Po odrzuceniu tekstu przez wydawców, w wyniku kłopotów finansowych i mentalnych, w 1969 r. popełnia samobójstwo. Upływu 15 lat i śmierci autora wymaga wydanie książki, która rok po publikacji otrzymuje Nagrodę Pulitzera i okrzyknięta zostaje jedną z ważniejszych powieści...

"Z czego się śmiejecie? Z samych siebie się śmiejecie!"

Parodia społeczeństwa lat 60. XX wieku, która kropka w kropkę oddaje stan dzisiejszych czasów. Trzydziestolatek na utrzymaniu rodziców? Za mądry, by znaleźć pracę adekwatną do posiadanego wykształcenia? Niby-dorosły zajmujący się w życiu… szukaniem zajęcia wypełniającego czas? Brzmi znajomo? Tak absurdalnie groteskową (tragi)komedię serwuje współczesnym Toole.

Nie sposób przywołać pojedynczej sceny lub dialogu, które firmowałyby opowieść. Zbyt dużo w niej epickich momentów przysparzających o spazmy śmiechu. Zbyt dużo kuriozum insynuowanych sytuacji oraz szyderczej szczerości niezostawiającej na oszydzanych suchej nitki. Wielowątkowa satyra, w każdy wątek sączące tyle samo karykaturalnej błazenady, co poważnego oskarżenia ludzkości.

Warto doczytać genezę utworu, by spojrzeć z szerszej perspektywy.

"Z czego się śmiejecie? Z samych siebie się śmiejecie!"

Parodia społeczeństwa lat 60. XX wieku, która kropka w kropkę oddaje stan dzisiejszych czasów. Trzydziestolatek na utrzymaniu rodziców? Za mądry, by znaleźć pracę adekwatną do posiadanego wykształcenia? Niby-dorosły zajmujący się w życiu… szukaniem zajęcia wypełniającego czas? Brzmi znajomo? Tak absurdalnie groteskową...

Trudno zgodzić się z niskimi ocenami tej książki - w lubimyczytac więcej gwiazdek uzbierał niejeden niewyszukany kryminał. Tymczasem ta książka to prawdziwe arcydzieło. Wspaniała wielowymiarowa satyra i komizm wielu zabawnych sytuacji do jakich doprowadzał Ignacy sprawiał że przy tej książce wyjątkowo się uśmiałem. Niestety uważam że postacie głównych bohaterów, przerysowane oczywiście, nie są niespotykane na tym świecie i jest to gorzki element tej lektury. Wyobraźnia tragicznie zmarłego autora była niezrównana. Dodamy też że historia dostarczenia rękopisu po jego śmierci jest smutna i poruszająca wyobraźnię.
Polecam

Trudno zgodzić się z niskimi ocenami tej książki - w lubimyczytac więcej gwiazdek uzbierał niejeden niewyszukany kryminał. Tymczasem ta książka to prawdziwe arcydzieło. Wspaniała wielowymiarowa satyra i komizm wielu zabawnych sytuacji do jakich doprowadzał Ignacy sprawiał że przy tej książce wyjątkowo się uśmiałem. Niestety uważam że postacie głównych bohaterów,...

Świetna fabuła, satyra - choć momentami było jej aż w nadmiarze! Bohaterowie idealni, każdy świetnie spełniał swoją rolę.

Świetna fabuła, satyra - choć momentami było jej aż w nadmiarze! Bohaterowie idealni, każdy świetnie spełniał swoją rolę.

Super książka na poprawę humoru. Jak ktoś chce poczytać o życiowym nieudaczniku i go to pociesza. Trochę w stylu Adriana Mole'a.

Super książka na poprawę humoru. Jak ktoś chce poczytać o życiowym nieudaczniku i go to pociesza. Trochę w stylu Adriana Mole'a.