Miniony świat, historia z potencjałem, ale wyszło tylko przeciętne czytadełko.

Miniony świat, historia z potencjałem, ale wyszło tylko przeciętne czytadełko.

Bardzo ładna książka choć czuję lekki niedosyt

Bardzo ładna książka choć czuję lekki niedosyt

Nigdy nie przepadałam za romansami. Większość z nich wydaje mi się ckliwa i infantylna, więc rzadko sięgam po pozycję z tego gatunku. "Południowe upojenia" pojawiły się w liście książek, które przy składaniu zamówienia mogłam otrzymać w formie prezentu. Po przejrzeniu spisu wybrałam w końcu tę powieść, sugerując się tym, że jest to romans historyczny, a więc może być zaskakującą przygodą.

Do książki zabierałam się bardzo długo. Leżała na półce i czekała, ale mnie nie było do niej specjalnie śpieszno. Unikałam jej jak ognia, a kiedy już zaczęłam czytać, równie szybko skończyłam. Nie ma w sobie nic szczególnego, począwszy od obrzydliwej okładki.

Wydanie jest po prostu okropne! Nie wiem, jak ktoś mógł dopuścić coś takiego do druku. Mam wrażenie, że wydawca postawił sobie za cel wielką oszczędność papieru, nawet kosztem wzroku czytelnika, który jest zmuszony do nadwyrężania gałek ocznych. Tekst w ujęciu typowo fizycznym jest męczący. Rozmieszczony jest wręcz od rantu kartki do rantu, jakby marginesy były zbyteczne. Małe litery i mało przyjemna dla oka czcionka są kolejnymi powodami do bojkotu. Co więcej, dokuczliwa czcionka płata jeszcze większe figle, co chwilę zmieniając swoją formę. Co kilka wersów zmniejsza się jeszcze bardziej, staje się bardziej zbita i odrobinę ulega deformacji jej styl.

Innymi słowy- strony wyglądają, jakby wypełzło na nie stado maleńkich mróweczek. Po prostu nie da się czytać. Nie mogę pojąć, jak można w ogóle coś takiego wypuścić do obiegu? Wstyd dla wydawcy.

Ale nie tylko forma wydania jest kiepska. Treść jest także godna pożałowania.

Chaos, chaos, chaos. Niemalże każde zdanie dotyczy innych postaci. Raz akcja dzieje się w jednym domu, a po kropce w tym po drugiej stronie ulicy. Sceny nie są od siebie oddzielone żadną przerwą. Zresztą, przerw musiałoby być co nie miara, bo sytuacja zmienia się bezplanowo. Mamy tutaj do czynienia z nagromadzeniem wypisanych zdarzeń, które pozbawione są jakiegokolwiek sensownego zaplecza. Autorka wyraża się wręcz nieskładnie, jej styl pozbawiony jest jakiegokolwiek ładu. Bohaterowie niby są zarysowani, ale w sposób czysto teoretyczny, kilkoma słowami wstępu. W praktyce wszystko jest mdłe i nudne.

Nie wiem nawet, czy jest to romans. Wyrzuciłam po dwóch, trzech rozdziałach męczarni dla moich oczu. Historyczny to może być wiek osób, które po tę książkę sięgną. Bubel dla starszych pań, które smętnie wspominają lata swojej młodości i zaprzepaszczone miłostki. No i są zaopatrzone w lupę.

Ale nie polecam nikomu. Nie życzę nikomu źle.

Nigdy nie przepadałam za romansami. Większość z nich wydaje mi się ckliwa i infantylna, więc rzadko sięgam po pozycję z tego gatunku. "Południowe upojenia" pojawiły się w liście książek, które przy składaniu zamówienia mogłam otrzymać w formie prezentu. Po przejrzeniu spisu wybrałam w końcu tę powieść, sugerując się tym, że jest to romans historyczny, a więc może być...

Romans z historią Ameryki w tle.

Romans z historią Ameryki w tle.