Nie jestem pewien co sądzić o Fryderyku, jego dzieło rzekomo wykorzystała jego siostra, ale czy zawierało w sobie coś, co mógłbym nazwać „nazistowskim“? Tego określić nie mogę, na pewno potrzebna byłaby opinia wiarygodnego człowieka, który zna się na temacie, więc nie moim zadaniem jest ocena „woli mocy“ pod tym kątem. To co przykuło moją uwagę, to krytyka demokracji i chrześcijaństwa z perspektywy psychologicznej i historycznej; pozwala to stworzyć przestrzeń na coś, co przeczy zastanemu „porządkowi“ społecznemu, a raczej zdjąć iluzję bezpieczeństwa i różowe okulary propagandy, aby samemu coś stanowić w społeczeństwie i nie dać sobą pomiatać — ani swoją psychiką, ani ciałem. Nie da się całej książki podsumować tylko małym wpisem o społeczeństwie; to podróż przez filozofię od pojęcia sposobu istnienia, a tego, co istnieć nie może; uodpornienie się na iluzoryczne informacje; przybliżenie się do własnej natury i nie mam tu na myśli kultu, ale szacunek i zaprzestanie przeklinania własnego „ego“ przez zepsutą moralność; Nietzsche buduje koncepcje człowieka na nowo, wychodzi z własną propozycją istoty istnienia, zaprzecza niewolniczym powinnością, tworzy człowieka silnego, wskazuje sposób wykorzystania rozumu, nawiązuje do bezsensownego cierpienia i je przerywa — niezależnie od tego, jak bolesne ono jest. To jest dzieło, które warto przeczytać i choć ma wiele krzywych, uważam je za znacznie prostsze od tego, co podaje się w kulturze współczesnej.

Nie jestem pewien co sądzić o Fryderyku, jego dzieło rzekomo wykorzystała jego siostra, ale czy zawierało w sobie coś, co mógłbym nazwać „nazistowskim“? Tego określić nie mogę, na pewno potrzebna byłaby opinia wiarygodnego człowieka, który zna się na temacie, więc nie moim zadaniem jest ocena „woli mocy“ pod tym kątem. To co przykuło moją uwagę, to krytyka demokracji i...

To moja druga styczność z dziełem Friedricha Nietzschego. O ile Zaratustra, przedstawiał swoje myśli w sposób bardziej zrozumiały, tak tutaj mamy już język bardziej wymagający. Mimo tego, moim zdaniem nawet amator filozofii może wynieść z tej pozycji dużo wartości.
Pierwsze co rzuca się w oczy, to krytyka chrześcijaństwa i Boga jako takiego cierpiącego, pokornego. Nietzsche twierdzi że taki Bóg jest martwy a jedynie jak może sobie go wyobrażić to tańczącego. Kolejna rzecz to krytyka moralności jako przeszkoda do osiągnięcia woli mocy. Te rzeczy utkwiły mi w pamięci, myślę że warto było zapoznać się z tym dziełem.

To moja druga styczność z dziełem Friedricha Nietzschego. O ile Zaratustra, przedstawiał swoje myśli w sposób bardziej zrozumiały, tak tutaj mamy już język bardziej wymagający. Mimo tego, moim zdaniem nawet amator filozofii może wynieść z tej pozycji dużo wartości.
Pierwsze co rzuca się w oczy, to krytyka chrześcijaństwa i Boga jako takiego cierpiącego, pokornego....

Jedną gwiazdkę dodałem za radosne szkalowanie chrześcijanizmu.

Jedną gwiazdkę dodałem za radosne szkalowanie chrześcijanizmu.

"Wola mocy" umożliwia zapoznanie się z wieloma poglądami Nietzschego. W moim odczuciu jest to dość trudna pozycja, której należy poświęcić sporo czasu i zachować pełne skupienie przy jej czytaniu. Myśli Nietzschego nie są na tyle uporządkowane, aby ułatwić przekazanie ich treści oraz należycie wszystko objaśnić dlatego po ową książkę polecam sięgnąć osobom szczególnie zainteresowanym filozofią i posiadającym już jakąś konkretną wiedzę w tej dziedzinie. Mnie osobiście ogromnie ulżyło, gdy nareszcie dotarłam do końca "woli mocy", ponieważ zabrałam się za tę książkę w nieodpowiednim momencie. W moim życiu aktualnie dzieje się sporo rzeczy, które rozpraszały mnie przy czytaniu, jednak uparłam się, iż muszę skończyć lekturę. Ciężko mi stwierdzić jak dużo z rozmyślań Nietzschego zrozumiałam, lecz jestem przekona, że nie wszystkie dlatego do "woli mocy" zobowiązałam się wrócić za kilka lat i dopiero wtedy szerzej przedstawić swoją opinię.

"Wola mocy" umożliwia zapoznanie się z wieloma poglądami Nietzschego. W moim odczuciu jest to dość trudna pozycja, której należy poświęcić sporo czasu i zachować pełne skupienie przy jej czytaniu. Myśli Nietzschego nie są na tyle uporządkowane, aby ułatwić przekazanie ich treści oraz należycie wszystko objaśnić dlatego po ową książkę polecam sięgnąć osobom szczególnie...

Właściwie to chyba moja druga książka filozoficzna, którą wybrałem ze względu na jej pogmatwanie - uznałem że po jej przeczytaniu inne pozycje będą dla mnie już prościzną.
I faktycznie składniowy chaos i niejasność bije tu przez większość tekstu. Nie wiem na ile to kwestia mojej niewiedzy, ile tłumaczenia, a ile samego pogmatwania myśli Nietzschego.
Po czasie ciężko mi wskazać o czym właściwie traktowała ta książka (czytałem ją 3 miesiące temu).
Także moja ocena tyczy się raczej zdolności do wyrażania jasno swoich myśli niż samej wartości przekazu.

Właściwie to chyba moja druga książka filozoficzna, którą wybrałem ze względu na jej pogmatwanie - uznałem że po jej przeczytaniu inne pozycje będą dla mnie już prościzną.
I faktycznie składniowy chaos i niejasność bije tu przez większość tekstu. Nie wiem na ile to kwestia mojej niewiedzy, ile tłumaczenia, a ile samego pogmatwania myśli Nietzschego.
Po czasie ciężko mi...

Filozofia to swego rodzaju dzalalnosc intelektualna, ktora w zadnej swej formie nie moze zostac oceniona jako wartosciowa badz zbytecza w zwiazku z czym uwazam, iz dawanie ocen tego typu utworom nie ma obiektywnego sensu. Napisze jedynie tyle, ze dzela Nietzsche´go w duzym stopniu zmienily moje (skrajnie subiektywne) spojrzenie na rzeczywistosc.

Nie polecam, nie odradzam...

Filozofia to swego rodzaju dzalalnosc intelektualna, ktora w zadnej swej formie nie moze zostac oceniona jako wartosciowa badz zbytecza w zwiazku z czym uwazam, iz dawanie ocen tego typu utworom nie ma obiektywnego sensu. Napisze jedynie tyle, ze dzela Nietzsche´go w duzym stopniu zmienily moje (skrajnie subiektywne) spojrzenie na rzeczywistosc.

Nie polecam, nie odradzam...

Książka zawierająca zbiór myśli Nietzschego, która została wydana już po jego śmierci.

Zawarte tam treści są wysoce kontrowersyjne, jak generalnie rzecz ujmując cała filozofia niemieckiego myśliciela, który nieprzypadkowo został nazwany "burzycielem wszystkich wartości". Prezentowany tam poglądy, bez względu na intencje pozostawiły pewien grunt pod ich nadinterpretację, która w historii okazała się bardzo brzemienna.

Bowiem myśl o eliminacji słabszych w imię dobra "gatunku" ludzkiego zostało w pewnym stopniu wykorzystane przez niemieckich narodowych socjalistów w czasie II WŚ. Pod tym stanowiskiem mogłyby się równie dobrze podpisać dzisiejsze lobbies opowiadające się choćby za aborcją eugeniczną.

*

To co, także rzuca się w oczy to bezlitosna krytyka chrześcijaństwa. Nietzsche czuje głęboką odrazę do tzw. chrześcijanizmu - w książce religię Chrystusa nazywa wprost europejską wersją buddyzmu. Moralność chrześcijańską uważa za nieszczęście współczesnej Europy. Nietzsche wysuwa także oskarżenie pod adresem filozofii Platona i Sokratesa (przygotowanie teoretycznych podstaw pod chrześcijaństwo). jednocześnie pochwalając Heraklita i Demokryta.

Książka zawierająca zbiór myśli Nietzschego, która została wydana już po jego śmierci.

Zawarte tam treści są wysoce kontrowersyjne, jak generalnie rzecz ujmując cała filozofia niemieckiego myśliciela, który nieprzypadkowo został nazwany "burzycielem wszystkich wartości". Prezentowany tam poglądy, bez względu na intencje pozostawiły pewien grunt pod ich nadinterpretację,...

Kto czytał inne książki N. od razu zobaczy różnice. Styl bardziej "wykładowy" i podręcznikowy. Czasami nawet, widać jakby wnętrze-logikę myśli, a nie tak jak wcześniej dopieszczone aforyzmy, które trzeba było żuć i przegryzać.
Przez takie bardziej otwarte, prywatne spojrzenie część myśli przychodzi łatwiej zrozumieć.

W większości oczywiście obraca się w temacie psychologii, wartości i moralności, ale pojawiają się też takie smaczki jak np. polemika z Darwinizmem, czy próba wejścia na grunt fizyczny.

Jest też zapowiedziany w Zaratustrze dowód wiecznego powrotu.

Kto czytał inne książki N. od razu zobaczy różnice. Styl bardziej "wykładowy" i podręcznikowy. Czasami nawet, widać jakby wnętrze-logikę myśli, a nie tak jak wcześniej dopieszczone aforyzmy, które trzeba było żuć i przegryzać.
Przez takie bardziej otwarte, prywatne spojrzenie część myśli przychodzi łatwiej zrozumieć.

W większości oczywiście obraca się w temacie...

Granica między geniuszem, a szaleństwem jest cieńka.

Granica między geniuszem, a szaleństwem jest cieńka.

Cóż można więcej dodać na temat Nietzscheańskiego Zaratustry zapowiadającego "nadczłowieka"? W przeciwieństwie do Saint-Exupéry'ego, autor nie dostrzegał w człowieku niczego, co potwierdzałoby jego wielkość. Mówił, że to tylko "marne i nieudane zwierzę, ślepa uliczka przyrody." Słynny już "nadczłowiek" będzie jego przezwyciężeniem, nareszcie jednostką "udaną", pełną witalizmu. Zwracając się do jednostek "wyższych", Nietzsche nawoływał (podobnie jak Exupéry) do waleczności i poszukiwań swego najcenniejszego wroga.

Cóż można więcej dodać na temat Nietzscheańskiego Zaratustry zapowiadającego "nadczłowieka"? W przeciwieństwie do Saint-Exupéry'ego, autor nie dostrzegał w człowieku niczego, co potwierdzałoby jego wielkość. Mówił, że to tylko "marne i nieudane zwierzę, ślepa uliczka przyrody." Słynny już "nadczłowiek" będzie jego przezwyciężeniem, nareszcie jednostką "udaną",...