Powiastki filozoficzne

Twórczość Woltera jest genialna, jego podejście do życia przepełnione mąrdrości bardzo elegencko prezentuje się na kartkach Powiastek filozoficznych. Serdecznie polecam każdemu bez względu na poziom zaawansowania w literaturze. Autor pisze w sposób zrozumiały, żywy i elokwentny. Przeczytanie wiąże się również z lepszym zrozumieniem liberalnego systemu kulturalnego.

Twórczość Woltera jest genialna, jego podejście do życia przepełnione mąrdrości bardzo elegencko prezentuje się na kartkach Powiastek filozoficznych. Serdecznie polecam każdemu bez względu na poziom zaawansowania w literaturze. Autor pisze w sposób zrozumiały, żywy i elokwentny. Przeczytanie wiąże się również z lepszym zrozumieniem liberalnego systemu kulturalnego.

Pokaż mimo to

Fascynująca książka człowieka oświeconego, który zastanawiał się nad rolą państwa i godnym życiem obywateli. Fascynujące w tej książce, której opowiastki pochodzą z XVIII wieku jest to, że ówczesne problemy Francji są nad wyraz aktualne we współczesnej Polsce.
Gorąco polecam pasjonatom filozofii, ale także historii i politologii.

Fascynująca książka człowieka oświeconego, który zastanawiał się nad rolą państwa i godnym życiem obywateli. Fascynujące w tej książce, której opowiastki pochodzą z XVIII wieku jest to, że ówczesne problemy Francji są nad wyraz aktualne we współczesnej Polsce.
Gorąco polecam pasjonatom filozofii, ale także historii i politologii.

Pokaż mimo to

Dzieło ponadczasowe, błyskotliwe, dowcipne o ciętym języku. Dobra zabawa dla duszy i ciała. Opowieści uczą swą mądrością życia, jednocześnie bawiąc w inteligentny sposób odbiorcę. Rękę mistrza czuć w każdym wersie.

Dzieło ponadczasowe, błyskotliwe, dowcipne o ciętym języku. Dobra zabawa dla duszy i ciała. Opowieści uczą swą mądrością życia, jednocześnie bawiąc w inteligentny sposób odbiorcę. Rękę mistrza czuć w każdym wersie.

Pokaż mimo to

Jedna z moich ulubionych. Niezwykle lekki, inteligentny humor. Voltaire bawi, a zarazem niesamowicie wciąga swoją przenikliwością.

Jedna z moich ulubionych. Niezwykle lekki, inteligentny humor. Voltaire bawi, a zarazem niesamowicie wciąga swoją przenikliwością.

Pokaż mimo to

Myślę, że najlepszym komentarzem do Powiastek są słowa Jean Orieux:
"Niektórzy mówią, że (Wolter) nie jest "poważny". To prawda. Zrobił wszystko, by takim się nie wydawać; lecz jest ponadto coś nieskończenie ważniejszego. Zdarza nam się zapominać, że każdy z nas nosi w głębi swojego umysłu ślady pozostawione przez Kandyda."

Myślę, że najlepszym komentarzem do Powiastek są słowa Jean Orieux:
"Niektórzy mówią, że (Wolter) nie jest "poważny". To prawda. Zrobił wszystko, by takim się nie wydawać; lecz jest ponadto coś nieskończenie ważniejszego. Zdarza nam się zapominać, że każdy z nas nosi w głębi swojego umysłu ślady pozostawione przez Kandyda."

Pokaż mimo to

7,5/10

7,5/10

Pokaż mimo to

"W dziedzinie powiastki filozoficznej pozostał Wolter mistrzem aż do dziś i do dziś można go czytać z przyjemnością nie mniejszą od pożytku."

Po przeczytaniu "Powiastek filozoficznych" całkowicie zgadzam się z tym twierdzeniem. W "Zadigu" doświadczymy oświeconego głosu Woltera, w "Kandydzie" będziemy wraz z Wolterem drwić sobie z systemu Leibniza, a "Prostaczek" rzuci nieco światła umysłu, którego doświadczymy wraz z nim.

W każdej powiastce znajdziemy dawkę dobrego, błyskotliwego dowcipu jak i często zabawnego spojrzenia na naturę ludzką. Można śmiało powiedzieć, że "Powiastki" filozoficzne to również satyra na naturę ludzką, którą Wolter mistrzowsko raz wyśmiewa, raz krytykuje.

Moja ocena poszczególnych powiastek :
"Zadig" - 8
"Tako toczy się światek" - 6
"Kandyd" - 8+
"Prostaczek" - 9

"W dziedzinie powiastki filozoficznej pozostał Wolter mistrzem aż do dziś i do dziś można go czytać z przyjemnością nie mniejszą od pożytku."

Po przeczytaniu "Powiastek filozoficznych" całkowicie zgadzam się z tym twierdzeniem. W "Zadigu" doświadczymy oświeconego głosu Woltera, w "Kandydzie" będziemy wraz z Wolterem drwić sobie z systemu Leibniza, a "Prostaczek" rzuci...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zbiór zróżnicowany, choć przy czytaniu którejś z kolei opowiastki awanturniczej z regularnymi przewrotami i przenosinami akcji do innego kraju co trzy strony odczuć można monotonię. Problem ten daje o sobie znać zwłaszcza pod koniec, podczas lektury najgłośniejszej chyba powiastki Woltera, „Kandyda”. Może dlatego, że wcześniej w zbiorze umieszczony jest jego krótszy prototyp, „Historia podróży Skarmentada”. A może po prostu „Zadig” i „Prostaczek” wyczerpały formę takiej właśnie awanturniczej powiastki.

Ale i innymi gatunkami „Powiastki filozoficzne” Woltera stoją, osobiście polecam zwłaszcza sprawdzić „Mikromegasa” – komentarz w ogóle do humanizmu, a także kilku filozofów, w specyficznym, międzyplanetarnym klimacie. Na pewno do tego wrócę. Wyróżniłbym też krótką, choć dającą do myślenia „Historię dobrego Bramina”, rozmowę z geometrą-kartezjaninem w „Człowieku o czterdziestu talarach” i dialog Gudmana z Sidraciem w „Uszach hrabiego (…)”.

W ogóle zbiór raczej mocny. Ciężko wskazać opowiastkę słabą, choć jest parę „tylko” przyzwoitych. Lekka monotonia wkrada się przez to trzykrotnie powtarzanie powiastki łotrzykowskiej/awanturniczej. Pewnie da się tego uniknąć odpuszczając sobie „Zadiga” albo „Kandyda”. Bo „Prostaczka” polecałbym sprawdzić, wydał mi się z tych trzech najzabawniejszy i zawierający najciekawsze komentarze.

Zbiór zróżnicowany, choć przy czytaniu którejś z kolei opowiastki awanturniczej z regularnymi przewrotami i przenosinami akcji do innego kraju co trzy strony odczuć można monotonię. Problem ten daje o sobie znać zwłaszcza pod koniec, podczas lektury najgłośniejszej chyba powiastki Woltera, „Kandyda”. Może dlatego, że wcześniej w zbiorze umieszczony jest jego krótszy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie miałem wcześniej styczności z dziełami Woltera, ale po takim nazwisku, filozofie i encyklopedyście, spodziewałem się czegoś na kształt "Tako rzecze Zaratustra" Nietzschego. Nic bardziej mylnego. Tytuł "Powiastki" znakomicie oddaje charakter zamieszczonych w tym wydaniu utworów. Jest to lektura lekka, przyjemna, z dystansem. A że za owymi powiastkami kryje się coś więcej, to już tylko, za przeproszeniem, plus dodatni.

Nie miałem wcześniej styczności z dziełami Woltera, ale po takim nazwisku, filozofie i encyklopedyście, spodziewałem się czegoś na kształt "Tako rzecze Zaratustra" Nietzschego. Nic bardziej mylnego. Tytuł "Powiastki" znakomicie oddaje charakter zamieszczonych w tym wydaniu utworów. Jest to lektura lekka, przyjemna, z dystansem. A że za owymi powiastkami kryje się coś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W sumie bardzo lekkie opowiadania, w całkiem przystępnym tłumaczeniu, więc nie rozumiem czemu tak mało popularne. Może dlatego, że zmuszą do myślenia? Do zajrzenia w siebie, poszukania pytań i odpowiedzi w swoim umyśle, nie na kartach książki?

Zapewne każdy czytający odnajduje w tej książce coś innego, ale na pewno każdy inaczej interpretuje to co przeczyta i to co odkryje w tych prostych historiach. Nie jest to lektura dla tych, którzy szukają wartkiej akcji, rubasznego humoru lub czarów. To są historie dla tych, którzy szukają pretekstu to przemyślenia swojej postawy i roli w świecie.

W sumie bardzo lekkie opowiadania, w całkiem przystępnym tłumaczeniu, więc nie rozumiem czemu tak mało popularne. Może dlatego, że zmuszą do myślenia? Do zajrzenia w siebie, poszukania pytań i odpowiedzi w swoim umyśle, nie na kartach książki?

Zapewne każdy czytający odnajduje w tej książce coś innego, ale na pewno każdy inaczej interpretuje to co przeczyta i to co odkryje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to