Miłość z nutą imbiru

Mój zachwyt do tej serii trochę ostygnął druga część trochę pokręcona za dużo nieporozumień i braku komunikacji pomiędzy bohaterami.

Mój zachwyt do tej serii trochę ostygnął druga część trochę pokręcona za dużo nieporozumień i braku komunikacji pomiędzy bohaterami.

"Miłość z nutą imbiru" Agnieszki Olejnik to dalsze losy Ewy, Klaudii, Andrzeja i jeszcze kilku bohaterów których poznaliśmy w pierwszej części pt. "Szczęście na wagę".
Jak to zwykle bywa w książce i w życiu, kiedy wydaje nam się, że wszystko zaczyna się układać dzieje się coś niespodziewanego i to co zbudowaliśmy obraca się w ruinę. Ilość niedopowiedzeń, domysłów szczególnie tych niewłaściwych doprowadza do rozstań, cichych dni, cierpienia. Tak oczywiście dzieje się między Ewą i Andrzejem, ale w małżeństwie jej byłego męża też nie dzieje się dobrze. Natomiast Klaudia która zrobiła coming out lokuje swoje uczucia w niewłaściwych osobach i była dla mnie najbardziej denerwującą postacią.

Książkę czyta się dość szybko, jest trochę wątków przypominających z pierwszej części, ale też jest dużo przegadanych scen. Ale podczas lektury jesteśmy jeszcze w stanie się zrelaksować i odpłynąć myślami w miłosne rozterki bohaterów.

"Miłość z nutą imbiru" Agnieszki Olejnik to dalsze losy Ewy, Klaudii, Andrzeja i jeszcze kilku bohaterów których poznaliśmy w pierwszej części pt. "Szczęście na wagę".
Jak to zwykle bywa w książce i w życiu, kiedy wydaje nam się, że wszystko zaczyna się układać dzieje się coś niespodziewanego i to co zbudowaliśmy obraca się w ruinę. Ilość niedopowiedzeń, domysłów...

Serię czytam od tyłu, najpierw przeczytałam 3 tom, teraz drugi, czekam w bibliotece na pierwszy. Ale kto powiedział, że tak nie można? :) Książka dla mnie lekka i przyjemna, czyta się bardzo dobrze, odskocznia od trudnej rzeczywistości. Choć oczywiście bohaterowie nie zawsze mają "z górki" i też borykają się z różnymi trudnościami. Polecam.

Serię czytam od tyłu, najpierw przeczytałam 3 tom, teraz drugi, czekam w bibliotece na pierwszy. Ale kto powiedział, że tak nie można? :) Książka dla mnie lekka i przyjemna, czyta się bardzo dobrze, odskocznia od trudnej rzeczywistości. Choć oczywiście bohaterowie nie zawsze mają "z górki" i też borykają się z różnymi trudnościami. Polecam.

Często obawiam się drugiej części jeżeli pierwsza okazała się świetna. W tym przypadku zupełnie niepotrzebnie. Książka podtrzymała poziom, udało mi się nawet uronić kilka łez.
Polecam

Często obawiam się drugiej części jeżeli pierwsza okazała się świetna. W tym przypadku zupełnie niepotrzebnie. Książka podtrzymała poziom, udało mi się nawet uronić kilka łez.
Polecam

Agnieszka Olejnik nie boi się pisać o trudnych i drażliwych tematach. Robi to jednak bardzo delikatnie i pozostawia sporo miejsca na refleksje czytelnika. Miłość ma różne barwy o czym doskonale przekonali się bohaterowie Miłości z nutą imbiru. Autorka pięknie portretuje miłość homoseksualną, matczyną, przyjacielską. Pokazuje, że każde uczucie ma swoje blaski i cienie.

Agnieszka Olejnik nie boi się pisać o trudnych i drażliwych tematach. Robi to jednak bardzo delikatnie i pozostawia sporo miejsca na refleksje czytelnika. Miłość ma różne barwy o czym doskonale przekonali się bohaterowie Miłości z nutą imbiru. Autorka pięknie portretuje miłość homoseksualną, matczyną, przyjacielską. Pokazuje, że każde uczucie ma swoje blaski i cienie.

Kolejny raz czytałam coś na telefonie , bo czekanie do poniedziałku było torturą , i skończyłam przed odbiorem z biblioteki . Generalnie jeśli liczycie na lekkie , łatwe i przyjemne to się rozczarujecie , jeśli jesteście mało tolerancyjni , to nie jest pozycja dla was. Wszystkim tym którzy lubią ciekawe postaci które bardzo się rozwijają w czasie cyklu polecam

Kolejny raz czytałam coś na telefonie , bo czekanie do poniedziałku było torturą , i skończyłam przed odbiorem z biblioteki . Generalnie jeśli liczycie na lekkie , łatwe i przyjemne to się rozczarujecie , jeśli jesteście mało tolerancyjni , to nie jest pozycja dla was. Wszystkim tym którzy lubią ciekawe postaci które bardzo się rozwijają w czasie cyklu polecam

Drugą część również przeczytałam z zainteresowaniem. Dla mnie jest to książka o prawdziwym życiu. I z przyjemnością sięgam po trzeci tom.

Drugą część również przeczytałam z zainteresowaniem. Dla mnie jest to książka o prawdziwym życiu. I z przyjemnością sięgam po trzeci tom.

Drugi tom trochę lepszy niż pierwszy. Mniejszy chaos, choć wszystko nadal kręci się wokół nieporozumień, braku komunikacji i braku dojrzałości bohaterów przede wszystkim

Nie podoba mi się postać Ewy. Baba jest tak zapatrzona w siebie i w swoje potrzeby, ze nie dostrzega niczego wokół. Jej celem życiowym zdaje się być posiadanie faceta, jakiegokolwiek, ale faceta

Zniesmaczył mnie wątek "depresji poporodowej". Naprawdę wystarczy zmienić dietę i na kilka godzin pozwolić mężowi zająć się dzieckiem? Serio? Autorka może wyrządzić ogromną krzywdę ukazując problem depresji w ten sposób. Prawdziwa depresja nie minie jeśli w diecie odstawi się zboża, ludzie!

Chwała Panu, ze Pani Agnieszka nie popłynęła dalej i nie uleczyła Klaudii z homoseksualizmu dzięki kilku słodkim słowom zakochanego młodzieńca, choć przyznam, że miałam już obawy

Zabieram się za trzeci tom, ciekawa jestem jak autorka zakończy wątki swoich bohaterów

Drugi tom trochę lepszy niż pierwszy. Mniejszy chaos, choć wszystko nadal kręci się wokół nieporozumień, braku komunikacji i braku dojrzałości bohaterów przede wszystkim

Nie podoba mi się postać Ewy. Baba jest tak zapatrzona w siebie i w swoje potrzeby, ze nie dostrzega niczego wokół. Jej celem życiowym zdaje się być posiadanie faceta, jakiegokolwiek, ale...

W drugiej części cyklu grono bohaterów, znanych ze "Szczęścia na wagę", poszerza się o kilka osób. Fabuła rozbudowuje się o nowe wątki i choć jedne problemy się rozwiązują, to w ich miejsce jest więcej kolejnych. A wszystkie kręcą się nadal wokół miłości, jej braku, nadziei na miłość. A także inności, akceptacji, niezrozumienia, wybaczania i tak dalej. Życia, to prostu.

W drugiej części cyklu grono bohaterów, znanych ze "Szczęścia na wagę", poszerza się o kilka osób. Fabuła rozbudowuje się o nowe wątki i choć jedne problemy się rozwiązują, to w ich miejsce jest więcej kolejnych. A wszystkie kręcą się nadal wokół miłości, jej braku, nadziei na miłość. A także inności, akceptacji, niezrozumienia, wybaczania i tak dalej. Życia, to...

Druga część równie dobra, choć już bardziej przewidywalna. Jednak wątek uczuciowy nieźle pogmatwany, zarówno u mamy, jak i córki. Czytało się bardzo dobrze i sądzę, że trzecia część również mnie nie rozczaruje.

Druga część równie dobra, choć już bardziej przewidywalna. Jednak wątek uczuciowy nieźle pogmatwany, zarówno u mamy, jak i córki. Czytało się bardzo dobrze i sądzę, że trzecia część również mnie nie rozczaruje.