Powrót do dzieciństwa... Chwila zapomnienia od codzienności :)

Powrót do dzieciństwa... Chwila zapomnienia od codzienności :)

Nawet przyjemne , ale nie jest to moja ulubiona lektura🥀✨🌺

Nawet przyjemne , ale nie jest to moja ulubiona lektura🥀✨🌺

Składałem na "Karolci" (dokładnie na jej tekście) literki do kupy. Jedna z pierwszych moich książek. Wrażenia jak najbardziej pozytywne.

Składałem na "Karolci" (dokładnie na jej tekście) literki do kupy. Jedna z pierwszych moich książek. Wrażenia jak najbardziej pozytywne.

Przeczytana z córką tylko dlatego że to lektura. Nie porwała mnie ta historia. Zmęczyłam się towarzystwem Karolci.

Przeczytana z córką tylko dlatego że to lektura. Nie porwała mnie ta historia. Zmęczyłam się towarzystwem Karolci.

Raczej nie dla współczesnych dzieci. Moja 10 letnia córka jest zażenowana głupotą Karolci, bo przecież to można było zrobić inaczej, powiedzieć inaczej itd.
I słownictwo czasem archaiczne, niektórych słów córka nie zna. Mnie to nie razi z pozycji dorosłego- ale dziecko przeżywa intensywniej. Takie pozycje powinny być już zdjęte z kanonu lektur w trzeciej klasie bo są infantylne dla współczesnych dzieci

Raczej nie dla współczesnych dzieci. Moja 10 letnia córka jest zażenowana głupotą Karolci, bo przecież to można było zrobić inaczej, powiedzieć inaczej itd.
I słownictwo czasem archaiczne, niektórych słów córka nie zna. Mnie to nie razi z pozycji dorosłego- ale dziecko przeżywa intensywniej. Takie pozycje powinny być już zdjęte z kanonu lektur w trzeciej klasie bo są...

Pamiętam jak tą książkę czytałam w dzieciństwie i ciekawie było do niej wrócić po latach. Historia prosta, nieskomplikowana i z odrobiną magii z koralika. Teraz język dla mnie trochę za dziecieńcy tak jak zachowania bohaterów, ale dla dzieci książka idealna. Dużo było humoru i akcji. Świetna rozrywka.

Pamiętam jak tą książkę czytałam w dzieciństwie i ciekawie było do niej wrócić po latach. Historia prosta, nieskomplikowana i z odrobiną magii z koralika. Teraz język dla mnie trochę za dziecieńcy tak jak zachowania bohaterów, ale dla dzieci książka idealna. Dużo było humoru i akcji. Świetna rozrywka.

Jak dla mnie straszna kicha ale zawsze warto spróbować :( To była moja lektura jeszcze w podstawówce i żałuje. Na przykład był taki rozdział "Autobus i inne rzeczy". Co to ma niby być?

Jak dla mnie straszna kicha ale zawsze warto spróbować :( To była moja lektura jeszcze w podstawówce i żałuje. Na przykład był taki rozdział "Autobus i inne rzeczy". Co to ma niby być?

Jeju -ja to czytałem za dzieciaka i trochę się tego wstydziłem bo to taka "dziewuszyńska" książka była. :)

Jeju -ja to czytałem za dzieciaka i trochę się tego wstydziłem bo to taka "dziewuszyńska" książka była. :)

'Karolcia' była moją lekturą szkolną z 40 lat temu, ależ to brzmi ;)))). Od czasu do czasu podczytuję książki dla dzieci, często również te z mojego dzieciństwa.
'Karolcia' na pewno się zestarzała, dzisiaj już lekko 'trąci myszką', w końcu pierwsze wydanie ukazało się w 1970 roku. Jednak wartości tam zawarte wciąż pozostają aktualne.

'Karolcia' była moją lekturą szkolną z 40 lat temu, ależ to brzmi ;)))). Od czasu do czasu podczytuję książki dla dzieci, często również te z mojego dzieciństwa.
'Karolcia' na pewno się zestarzała, dzisiaj już lekko 'trąci myszką', w końcu pierwsze wydanie ukazało się w 1970 roku. Jednak wartości tam zawarte wciąż pozostają aktualne.

Z tej krótkiej historyjki okraszonej wieloma momentami fascynującymi wręcz magicznymi i niemożliwymi przygodami z udziałem głównej postaci tej bajki, czyli Karolci (i Piotra) z ulicy Kwiatowej, wybrzmiewa jednoznacznie mocne przesłanie: "uważaj na to, czego sobie życzysz". 

Inaczej zapamiętałam tę książeczkę z dziecięcych szkolnych lat..

Pomijając aspekt, że treść tej lektury dedykowana jest młodszym uczniom szkoły podstawowej, tak przekładając jej znaczenie merytoryczne na świat dorosłych, życzenia, jakie wypowiadała Karolcia, były niezwykle infantylne, niepotrzebne, skupione na codziennych błahostkach, przyjemnościach i chęci doświadczenia miłych przygód, co w odczuciu dorosłego Czytelnika z pewnością było frustrujące, a nawet nieco irytujące. 
Po drugie, nie powinno się oceniać i kategoryzować wartości czyiś życzeń oraz marzeń, niemniej, szkoda, że w tej lekturze nie wybrzmiało w żadnym momencie wyraźnie, nawet słowem końcem lektury, że marzenia ot, tak, same z siebie się nie materializują, bowiem, marzeniom trzeba trochę dopomóc, zapracować na nie sumienną i uczciwą pracą, cierpliwością, wytrwałością, także łutem szczęścia. 

Na realia, nic samego z siebie się nie wydarza, a praca nad spełnieniem marzeń nie powinna zostać spłycona do metaforycznego potarcia powierzchni niebieskiego koralika. Proces pracy nad spełnieniem marzenia bywa żmudny i trudny, ale ostatecznie przynosi satysfakcję i wiele radości, wewnętrznego spełnienia. I takich konkretnych morałów zabrakło w tej lekturze.

Z tej krótkiej historyjki okraszonej wieloma momentami fascynującymi wręcz magicznymi i niemożliwymi przygodami z udziałem głównej postaci tej bajki, czyli Karolci (i Piotra) z ulicy Kwiatowej, wybrzmiewa jednoznacznie mocne przesłanie: "uważaj na to, czego sobie życzysz". 

Inaczej zapamiętałam tę książeczkę z dziecięcych szkolnych lat..

Pomijając aspekt, że treść tej...