"Przygody na pustyniach" Gilla Harveya to 11 krótkich, pobieżnych opowiadań-relacji z niebezpiecznych, pionierskich wypraw na tereny pustynne świata.
Jedni wyruszali tam by być pierwszymi zdobywcami miejsc czy tras, inni poszukiwali tam odpowiedzi na pytania dręczące ludzi od wieków, jeszcze inni wsiąkali w surowe piękno pustyń i kulturę zamieszkujących ją ludzi.
Mamy tu zarys życia nieustraszonej Szwajcarki Izabelli Eberhardt, losy pilota Billa Lancastera, szkic pustynnych wypraw XIV wiecznego arabskiego podróżnika Ibn Battuty czy losy kilkudziesięciu rodzin, które przeprawiały się przez pustynię i Góry Skaliste do złotej Kalifornii.
Wszystkie opowiadania to tylko krótkie wprowadzenia, często z nadmiarem wydarzeń, dat i postaci. Trochę jak podręcznik do historii, po którego przeczytaniu pozostaje w głowie swoisty misz masz. Tyle tylko, że luźno pisane.
Jednak książka ta może być dobrym wstępem do dalszej lektury, jeśli zainteresują nas losy któregoś z bohaterów lub tajemniczość i groza pustyń 🙂

"Przygody na pustyniach" Gilla Harveya to 11 krótkich, pobieżnych opowiadań-relacji z niebezpiecznych, pionierskich wypraw na tereny pustynne świata.
Jedni wyruszali tam by być pierwszymi zdobywcami miejsc czy tras, inni poszukiwali tam odpowiedzi na pytania dręczące ludzi od wieków, jeszcze inni wsiąkali w surowe piękno pustyń i kulturę zamieszkujących ją ludzi.
Mamy tu...

Książka zawiera 11 opowiadań o podróżnikach, którzy zdecydowali się na wyprawy w ciężkie i często niezbadane dotąd tereny - pustynie. Według mnie całość czyta się ciekawie, chociaż autor w dosyć krótkich historiach atakuje czytelnika ogromną ilością nowych nazw, które przy długości opowiadania nic nie wnoszą. Polecam ją każdemu jako wstęp do opisanych wydarzeń.

Książka zawiera 11 opowiadań o podróżnikach, którzy zdecydowali się na wyprawy w ciężkie i często niezbadane dotąd tereny - pustynie. Według mnie całość czyta się ciekawie, chociaż autor w dosyć krótkich historiach atakuje czytelnika ogromną ilością nowych nazw, które przy długości opowiadania nic nie wnoszą. Polecam ją każdemu jako wstęp do opisanych wydarzeń.

„Przygody na pustyniach” to zbiór opowiadań o podróżnikach stawiających sobie za cel dotarcie do nieodkrytych miejsc pustyni dla zdobycia sławy, dla zaspokojenia wewnętrznych potrzeb sprostania podjętym wyzwaniom albo dla pieniędzy.
Tak, czy inaczej autor książki, Gill Harwey przenosi nas do świata, w którym każdy nieprzemyślany krok, błąd w ocenie sytuacji, nadmierne ambicje mogą doprowadzić podróżników do ciężkiej choroby, a nawet do śmierci.
Pustynie są dla człowieka ale też i dla zwierząt dużym zagrożeniem, jeśli nie zna się szlaków, na których znajdują się oazy, lub chociażby niewielkie zbiorniki z wodą.
Pierwsi odkrywcy przemierzający pustynie tworzyli mapy takich szlaków.
Decydowali się na wyprawy w nieznane, mając świadomość zagrożenia, jakiemu muszą się poddać.
Jedni sprostali wyzwaniu, inni zapłacili życiem za chęć spełnienia marzeń.
Książka pozwala poznać realia panujące na pustyni. Uważam, że warto się z nią zapoznać.
Polecam

„Przygody na pustyniach” to zbiór opowiadań o podróżnikach stawiających sobie za cel dotarcie do nieodkrytych miejsc pustyni dla zdobycia sławy, dla zaspokojenia wewnętrznych potrzeb sprostania podjętym wyzwaniom albo dla pieniędzy.
Tak, czy inaczej autor książki, Gill Harwey przenosi nas do świata, w którym każdy nieprzemyślany krok, błąd w ocenie sytuacji, nadmierne...

Skrócona wersja opisów wydarzeń, które rozgrywały się na różnych pustyniach świata. Lekko się to czytało, ale sama książka może służyć bardziej jako wstęp do szczegółowej lektury (np. dotarcie do wspomnianych pamiętników).

Skrócona wersja opisów wydarzeń, które rozgrywały się na różnych pustyniach świata. Lekko się to czytało, ale sama książka może służyć bardziej jako wstęp do szczegółowej lektury (np. dotarcie do wspomnianych pamiętników).

Dziwne toto było.
11 historyjek na temat pustyni - głównie o ludziach, którzy te pustynie odkrywali, przemierzali lub na nich umierali.
Sam pomysł w porządku, ale forma nieco dziwaczna.

Opowiadania są krótkie i pobieżne, przedstawiają bardzo szkicowy obraz sytuacji. A równocześnie zasypują danymi i nazwiskami. Zabrakło tu balansu długości i szczegółowości.

Narracja też osobliwa. Niby takie luźne gawędy, ale przeplatane scenami dialogów czy opisów wydarzeń rodem z literatury pięknej. Przy czym autor nie może wiedzieć jak wyglądała rozmowa dwóch wędrowców zagubionych na pustyni, więc są to jego luźne fantazje - co ktoś myślał, co czuł i co widział.
I znowu brak balansu - nie jest to powieść przygodowa, nie jest reportaż, nie jest esej historyczny (brak jakichkolwiek źródeł i przypisów!),więc właściwie jest to... takie nic.

Wspomnę jeszcze o słowniczku zamieszonym na końcu, w którym autor informuje nas o znaczeniu słów takich jak "karawana", "pustynia" czy "wydma".

Nie wiem kto jest grupą docelową tej książeczki ani komu można by ją polecić. Jak dla mnie to niewypał, na który szkoda tracić czasu.

Dziwne toto było.
11 historyjek na temat pustyni - głównie o ludziach, którzy te pustynie odkrywali, przemierzali lub na nich umierali.
Sam pomysł w porządku, ale forma nieco dziwaczna.

Opowiadania są krótkie i pobieżne, przedstawiają bardzo szkicowy obraz sytuacji. A równocześnie zasypują danymi i nazwiskami. Zabrakło tu balansu długości i szczegółowości.

Narracja też...

Naprawdę emocjonujące - i pouczające - opowieści o ludziach, którzy musieli walczyć z przeciwnościami na pustyni, w różnych epokach i okolicznościach. - Pisane jakby nieco dla dzieci; jest trochę prostych wyjaśnień i umoralniających komentarzy - ale niezbyt dużo; jednocześnie książka nie zakłamuje rzeczywistości, wspomina np. o romansach... Określiłbym ją jako przygody Tomka (tego od Szklarskiego) w realu... Krótkie historyjki - na pewno nie jest to wielka literatura, ale zapadają w pamięć i moim zdaniem zasługują na wyższą ocenę, niż mają na portalu... Z pewnością sięgnę po pozostałe pozycje z serii.

Naprawdę emocjonujące - i pouczające - opowieści o ludziach, którzy musieli walczyć z przeciwnościami na pustyni, w różnych epokach i okolicznościach. - Pisane jakby nieco dla dzieci; jest trochę prostych wyjaśnień i umoralniających komentarzy - ale niezbyt dużo; jednocześnie książka nie zakłamuje rzeczywistości, wspomina np. o romansach... Określiłbym ją jako przygody...

Książka może i ciekawa ale nie w moim guście. Dostałam ją w prezencie, trzeba było więc spróbować i zobaczyć, żeby potem zrecenzować i, szczerze mówiąc, tytuł trochę mnie zaciekawił, ale treść zawierała dużo suchych faktów, a tytułowe ,,przygody" były do siebie dość podobne. Ogółem dzieło dość monotonne, nie przypadło mi do gustu.

Książka może i ciekawa ale nie w moim guście. Dostałam ją w prezencie, trzeba było więc spróbować i zobaczyć, żeby potem zrecenzować i, szczerze mówiąc, tytuł trochę mnie zaciekawił, ale treść zawierała dużo suchych faktów, a tytułowe ,,przygody" były do siebie dość podobne. Ogółem dzieło dość monotonne, nie przypadło mi do gustu.

Kilka mniej i bardziej znanych autentycznych historii, których wspólnym tematem jest pustynia.
Duży minus za brak jakichkolwiek źródeł i bibliografii. Nie doszukałem się nawet oryginalnego tytułu. Skandaliczne.

Kilka mniej i bardziej znanych autentycznych historii, których wspólnym tematem jest pustynia.
Duży minus za brak jakichkolwiek źródeł i bibliografii. Nie doszukałem się nawet oryginalnego tytułu. Skandaliczne.

Wiem, że pustynia to miejsce okrutne i złowrogie. Wiem też, że to miejsce niezwykle piękne i romantyczne. Niestety, w pierwszych dwóch opowiadaniach w tej książce znalazłam tylko okrucieństwo, szczególnie w stosunku do zwierząt. Już miałam książkę odłożyć, ale przemogłam się i z nadzieją wkroczyłam w opowiadanie trzecie. Na szczęście. Na dalszych stronach znalazłam bowiem cząstkę tego, na co w tej książce liczyłam.
Opowiadania nierówne, niektóre wspaniałe, inne odpychające. Przy niektórych z nich miło wiedzieć, że to wydarzyło się naprawdę, przy innych fakt, że to wydarzyło się naprawdę przyprawiał mnie o gęsią skórkę.

Wiem, że pustynia to miejsce okrutne i złowrogie. Wiem też, że to miejsce niezwykle piękne i romantyczne. Niestety, w pierwszych dwóch opowiadaniach w tej książce znalazłam tylko okrucieństwo, szczególnie w stosunku do zwierząt. Już miałam książkę odłożyć, ale przemogłam się i z nadzieją wkroczyłam w opowiadanie trzecie. Na szczęście. Na dalszych stronach znalazłam bowiem...