Pamiętnik starego ubeka

Nawet nie daję oceny. Przeczytałem kilkanaście stron, resztę przekartkowałem, przeczytałem zakończenie i zapomniałem.
W ogóle ten dowcip do mnie nie trafił. Wcale.

Nawet nie daję oceny. Przeczytałem kilkanaście stron, resztę przekartkowałem, przeczytałem zakończenie i zapomniałem.
W ogóle ten dowcip do mnie nie trafił. Wcale.

Chciałem poczytać coś lekkiego, wesołego. Mając w pamięci inne książki Wolskiego, tutaj sromotnie się zawiodłem. O ile początek ciekawy to później historia ostatniego stulecia naciągnięta jak stare rajstopy. Praktycznie zero akcji, treść wlecze się bez ładu i składu.

Chciałem poczytać coś lekkiego, wesołego. Mając w pamięci inne książki Wolskiego, tutaj sromotnie się zawiodłem. O ile początek ciekawy to później historia ostatniego stulecia naciągnięta jak stare rajstopy. Praktycznie zero akcji, treść wlecze się bez ładu i składu.

Takie na siłę wskrzeszanie ducha 60-tki. Jeśli ktoś pamięta "60 minut na godzinę".

Takie na siłę wskrzeszanie ducha 60-tki. Jeśli ktoś pamięta "60 minut na godzinę".

Jeśli to napisał autor Agenta dołu, Matriarchatu i Świnki to tylko dlatego daję "3". Brnąłem jak przez błoto. Pseudointelektualne i ciężkie w odbiorze. Nawet śladu finezji dawnego Wolskiego.

Jeśli to napisał autor Agenta dołu, Matriarchatu i Świnki to tylko dlatego daję "3". Brnąłem jak przez błoto. Pseudointelektualne i ciężkie w odbiorze. Nawet śladu finezji dawnego Wolskiego.

Książka o niczym, przypominająca zeszytowy zbiór dowcipów. "Pamiętnik Starego Ubeka" to konfabulacje, przeplatane żartami słownym.
Po kilku stronach - nużące niczym "Maraton uśmiechu". Ukończyłem z ulgą. Polecam inne, ta jest warta 2,5 zł!

Książka o niczym, przypominająca zeszytowy zbiór dowcipów. "Pamiętnik Starego Ubeka" to konfabulacje, przeplatane żartami słownym.
Po kilku stronach - nużące niczym "Maraton uśmiechu". Ukończyłem z ulgą. Polecam inne, ta jest warta 2,5 zł!

Książka ta miała dla mnie dwa oblicza.
Najpierw mnie zaciekawiła, zachwyciła swoją treścią. Przypomniały mi sie czasy liceum, gdy z chłopakami pisaliśmy niestworzone opowiadania o naszym woźnym - momentami miałem wrażenie, że autor gdzieś zdobył nasze rękopisy. Kompletny odlot, pastisz, parodia i kupa śmiechu. Gdzieś w tle odbijało się echo "Stulatka, który skoczył przez okno...".
Główny bohater był wszędzie, przy wszystkim a jego przygody były inspiracja dla większości kasowych filmów.
Niestety po jakimś czasie pojawiła się nuda.
Bo o ile przez pierwsze 150 - 200 stron czytanie takich pierdół było fajną rozrywką, o tyle po jakimś czasie zrobiło się żenująco. Coraz to nowe pomysły, gdzie Betona Batona wkomponować, w jaki film, w jaką przygodę historyczną. Autor mógł spokojnie skończyć w połowie i wtedy książka miałaby o dwie, trzy gwiazdki więcej. Niestety, ciągnął to dalej, ze szkodą dla wszystkich, a najbardziej dla czytelników, bo ostatnie 100 stron to już była męka.
Dokończyłem z trudem, z Pana Wolskiego wyleczyłem się na kilka lat.

Książka ta miała dla mnie dwa oblicza.
Najpierw mnie zaciekawiła, zachwyciła swoją treścią. Przypomniały mi sie czasy liceum, gdy z chłopakami pisaliśmy niestworzone opowiadania o naszym woźnym - momentami miałem wrażenie, że autor gdzieś zdobył nasze rękopisy. Kompletny odlot, pastisz, parodia i kupa śmiechu. Gdzieś w tle odbijało się echo "Stulatka, który skoczył przez...

Jednak stare odcinki w formie audycji z Andrzejem Zaorskim były lepsze, ale to też ujdzie :)

Jednak stare odcinki w formie audycji z Andrzejem Zaorskim były lepsze, ale to też ujdzie :)

+ piekne aluzje i wspaniale bon moty
- w sumie o niczym i czytalo mi sie jak po grudzie

+ piekne aluzje i wspaniale bon moty
- w sumie o niczym i czytalo mi sie jak po grudzie

Książka fajna. Typowy Wolski. Wolski jak Iron Maiden trzyma poziom, ale z racji wieku I dorobku nie ma co spodziewać się fajerwerków. Sporo nawiązań do polityki I osoba nie siedząca w tematach Republiki czy Niezależnej może mieć problem z niektórymi żartami.
Czyta się szybko i tak samo szybko się o niej zapomina. Idealna pozycja do komunikacji miejskiej czy pociągu.

Książka fajna. Typowy Wolski. Wolski jak Iron Maiden trzyma poziom, ale z racji wieku I dorobku nie ma co spodziewać się fajerwerków. Sporo nawiązań do polityki I osoba nie siedząca w tematach Republiki czy Niezależnej może mieć problem z niektórymi żartami.
Czyta się szybko i tak samo szybko się o niej zapomina. Idealna pozycja do komunikacji miejskiej czy pociągu.

Marcin Wolski jest dziennikarzem, pisarzem i przede wszystkim satyrykiem. Jest to widoczne w jego książce "Pamiętnik starego ubeka". W latach 1973-1981 współtworzył słuchowisko 60 minut na godzinę w programie 3 polskiego radia. W tej właśnie książce powraca bohater tej audycji, Bronisław Baton, ps. Beton. Jest to kłusownik, szpieg wywiadu radzieckiego, który w nowej politycznej rzeczywistości czuje się niedoceniony przez historię.

Akcja niniejszej książki toczy się w wielu wymiarach: czasy współczesne; Puszcza Białowieska, oraz w przeszłości, w różnych częściach ziemi zaczynając od przewrotu bolszewickiego po zamach w Charlie Hebdo. Bronisław Baton - Beton, który siedzi w swojej bogatej rezydencji na emeryturze postanawia opowiedzieć światu swoją historię.

Jędrzej Marciński, pisarz i publicysta dostaje dziwny telefon od Bronisława Batona. Marciński dostaje od niego zaproszenie, więc postanawia wybrać się w podróż do Chojnówki. Po dziwnej podróży dociera na miejsce, gdzie w kamuflażu czeka na niego Bronisław. Zabiera go do swojej bardzo dobrze wyposażonej rezydencji, która jest odcięta od świata. Gość ma spać w komórce, która stoi na terenie jego posiadłości, a on sam każdego dnia opowiada mu historie ze swojego życia. Historie wydają się być nieprawdopodobne, gdyż opowiada on o tym, jak brał udział w przeszukaniu wraku legendarnego Titanica oraz o tym, jak brał udział w zamachu na Johna Lennona. Jędrzej wszystko dokładnie notuje, jednocześnie tracąc nadzieję w to, że ktoś go odnajdzie.

Wolski w swojej książce posłużył się wielowątkową narracją, której konstrukcja opiera się na dialogach Wolskiego z Marcińskim. Są one na tyle złożone, że pogubił się w nich prawdopodobnie sam autor, gdyż czytając przebieg rozmowy tych dwóch postaci mamy wrażenie, że części wypowiedzi właściwe dla Jędrzeja wypowiada Bronisław i odwrotnie. Zmusza to czytelnika to korekty tego co czytał, aby lepiej zobrazować sobie sytuację. Jest to niewątpliwie minusem książki, bo spowalnia akcję. Na szczęście nie zdarza się to często.

Książka wywołuje mnóstwo śmiechu u czytelnika, choćby na przykład przez to, że Marylin Monroe była w książce agentką rosyjskiego wywiadu przeszkoloną przez samego Betona. Dla tego szpiega chyba nie ma rzeczy niemożliwych. On i jego ojciec byli obecnie we wszystkich najważniejszych wydarzeniach XX i początków XXI wieku, m.in. rewolucji bolszewickiej i zamachu na redakcje Charlie Hebdo. Dla osób, które nie doszukują się drugiego dna będzie to na prawdę wspaniała lektura.

Marcin Wolski jest dziennikarzem, pisarzem i przede wszystkim satyrykiem. Jest to widoczne w jego książce "Pamiętnik starego ubeka". W latach 1973-1981 współtworzył słuchowisko 60 minut na godzinę w programie 3 polskiego radia. W tej właśnie książce powraca bohater tej audycji, Bronisław Baton, ps. Beton. Jest to kłusownik, szpieg wywiadu radzieckiego, który w nowej...