Po przeczytaniu "wieczerzy" sięgnąłem po te pozycje i...
Nie było źle ale też szału nie było. niektorych ta pozycja może brzydzić.

Po przeczytaniu "wieczerzy" sięgnąłem po te pozycje i...
Nie było źle ale też szału nie było. niektorych ta pozycja może brzydzić.

Początek jest super wciągający, od twistu, wyjaśniającego kto jest zabójcą i trochę tłumaczącego jego motywy, jest trochę gorzej. Wątek kryminalny (także z tymi powrotami do przeszłości) zdecydowanie ciekawszy niż wątek psychologiczny. Fajna ta dbałość o realia śledztwa, przepisów itd. Ogólnie jest dobrze, choć zapowiadało się na jeszcze mocniejszą niespodziankę!

Początek jest super wciągający, od twistu, wyjaśniającego kto jest zabójcą i trochę tłumaczącego jego motywy, jest trochę gorzej. Wątek kryminalny (także z tymi powrotami do przeszłości) zdecydowanie ciekawszy niż wątek psychologiczny. Fajna ta dbałość o realia śledztwa, przepisów itd. Ogólnie jest dobrze, choć zapowiadało się na jeszcze mocniejszą niespodziankę!

Na mojej liście najbardziej popapranych książek, jakie czytałam, zajmuje zaszczytne trzecie miejsce. Głównie ze względu na problem nekrofilii. Niestety, zbyt łatwo można się domyślić, kto jest mordercą i nekrofilem. Jakoś tak z automatu obstawiałam patologa.

Na mojej liście najbardziej popapranych książek, jakie czytałam, zajmuje zaszczytne trzecie miejsce. Głównie ze względu na problem nekrofilii. Niestety, zbyt łatwo można się domyślić, kto jest mordercą i nekrofilem. Jakoś tak z automatu obstawiałam patologa.

Z racji wieku nie muszę się oglądać po przeczytaniu tej książki ale seryjny czuwa ;)
Tu chyba nie chodziło o odkrywanie do ostatniej strony kto jest winny, ale warto się wczytać aspekt psychologiczny. Jak krucha jest nasza psychika.
Spora dawka pełnego opisu sekcji może zatrząść zawartością żołądka. Warto przysiąść z tą pozycją do popołudniowej kawy bez ciastka:)

Z racji wieku nie muszę się oglądać po przeczytaniu tej książki ale seryjny czuwa ;)
Tu chyba nie chodziło o odkrywanie do ostatniej strony kto jest winny, ale warto się wczytać aspekt psychologiczny. Jak krucha jest nasza psychika.
Spora dawka pełnego opisu sekcji może zatrząść zawartością żołądka. Warto przysiąść z tą pozycją do popołudniowej kawy bez ciastka:)

Dwie silne osobowości Michał i Wiktor.
Michał, to prokurator obecnie pracujący nad bardzo trudna sprawą. Ktoś zabija młode kobiety o określonym typie urody , następnie po śmierci maluje je i ubiera w suknie ślubną ,kolejnym krokiem jest podrzucenie zwłok na cmentarz , na którym ktoś je odkrywa. Sprawca jest niezwykle inteligentny , nie zostawia żadnych śladów. Jest nieuchwytny. Michał stoi w jednym punkcie ,nie potrafi rozwiązać tej zagadki ,dlatego postanawia zatrudnić profilera . Po przeanalizowaniu wielu kandydatów Michał wybiera Wiktora. Co z tego że mężczyźni kiedyś się znali , jeśli chodzi o wyjaśnienie najgłośniejszej zbrodni , nie ma co przebierać w środkach , tym bardziej że ofiar przybywa , a media już węszą wokół tematu.
Wiktor bierze się ostro do pracy i już wie kim jest tajemniczy zabójca. To człowiek ,który w przeszłości wiele przeszedł i kto stracił w bardzo brutalny sposób ukochana kobietę.
Autorka mniej więcej już w połowie książki zdradza nam, kim jest tajemniczy zabójca , natomiast tak interesująco prowadzi akcję, że czytelnik jest zainteresowany ,co skłoniło mordercę do takich czynów. Tego czytelnik dowiaduje się dopiero na ostatnich stronach , niemniej jednak czyta się to na jednym wdechu .
Ksiązka nie dla osób wrażliwych ponieważ mamy tu opisy sekcji zwłok , a także akty nekrofilii . I jak to się mówi trochę przewraca w głowie i niekiedy miałam ochotę odłożyć tą książkę i już do niej nie wracać , ale ostatecznie ciekawość wygrała. Muszę też powiedzieć, że bardzo mocno przeżywałam ostanie strony tej książki. Mocno grają na emocjach. Gorąco polecam.

Dwie silne osobowości Michał i Wiktor.
Michał, to prokurator obecnie pracujący nad bardzo trudna sprawą. Ktoś zabija młode kobiety o określonym typie urody , następnie po śmierci maluje je i ubiera w suknie ślubną ,kolejnym krokiem jest podrzucenie zwłok na cmentarz , na którym ktoś je odkrywa. Sprawca jest niezwykle inteligentny , nie zostawia żadnych śladów. Jest...

Bardzo podobała mi się narracja w książce. Historia miała sens i była bardzo ciekawa. Cenię sobie w literaturze, kiedy są podane różne terminy oraz opisy. Zakończenie trochę mnie zniszczyło. Ogólnie polecam :)

Bardzo podobała mi się narracja w książce. Historia miała sens i była bardzo ciekawa. Cenię sobie w literaturze, kiedy są podane różne terminy oraz opisy. Zakończenie trochę mnie zniszczyło. Ogólnie polecam :)

Uwielbiam teatr. Zdecydowanie wolę oglądać przekaz aktorski na żywo niż na wielkim ekranie. Teatr wyzwala ogromne emocje, pobudza wyobraźnię, a jednocześnie kojarzy mi się z ogromnym kunsztem aktorskim, bo tutaj nie ma miejsca na kolejne klapsy i kręcenie w kółko tej samej sceny.

Kiedy w ofercie Wydawnictwa Replika zobaczyłam pozycję o tajemniczo brzmiącym tytule "Teatr wskrzeszonych" nieznanej mi wcześniej Tatiany Jachyry, pomyślałam, że koniecznie muszę przeczytać tę książkę. Zwłaszcza, że już od jakiegoś czasu intrygowała mnie... okładka. Przezornie nie czytałam wcześniej opisu zamieszczonego na stronie Wydawnictwa - nie chciałam sobie wyrabiać absolutnie żadnych opinii na temat treści, nie chciałam także wiedzieć o czym jest ta powieść. Krótko mówiąc, był to totalny strzał w ciemno. Jedyne założenie jakie zrobiłam w stosunku do treści było takie, że będzie ona emanowała mrocznym klimatem.

"To ja, którego już nie ma. Zamieszkuję ciało z pozoru mi znane. Zmęczonej duszy powłoką jestem, co w udręczeniu skamle i o litość błaga nocą czarną. Sen, co umysł, wycieńczony pustynną gorączką, sprowadza, już od dawna nie jest dla mnie oazą, w której schronić się mogę przed mirażami. Jawa zaś jest koszmarem rzeczywistości. Gdzie zatem członki swoje skonane złożyć mam, by odpocząć; by dać im wytchnienie przed resztą drogi dalekiej, której końca nie widzę jeszcze?"

Cóż za melodramatyczny początek, chciałoby się rzec. Kim jest człowiek o tak wielkiej egzaltacji? Jaką rolę odegra w tym upiornym widowisku?

"Teatr wskrzeszonych" intryguje i wciąga od pierwszej strony. Autorka dawkuje emocje powoli, z umiarem, wciąż podrażniając i rozbudzając ciekawość. Podążałam na oślep podrzucanymi mi tropami, usiłując dociec, kto i dlaczego morduje młode dziewczyny, a następnie odziane w niewinną biel sukni ślubnej porzuca na cmentarzu.

Tatiana nie trzyma nas zbyt długo w niepewności. Bardzo szybko pozwala czytelnikowi, aby odgadł, kto stoi za serią okrutnych zabójstw. Ale nie myślcie, że w chwili, gdy poznajemy tożsamość sprawcy, nadchodzi moment rozczarowania. O nie! Nawet, jeśli przez moment pomyślałam sobie: Jak to? To już? Tak po przeczytaniu kolejnych akapitów ponownie zostałam wessana w mroczny klimat powieści o tematyce funeralnej. Bardzo szybko środek ciężkości zostaje przeniesiony z pytania: Kto to zrobił? w chęć zrozumienia: Dlaczego? Co nim powodowało? Jakie dramatyczne wydarzenia z przeszłości wywołały traumę tak wielką, że zmuszającą do mordowania?

Tę pełną zagadek i trzymającą w napięciu powieść polecam czytelnikom o mocnych nerwach. Emocje gwarantowane!

LINK: https://edyta-swietek.blogspot.com/2016/06/z-wizyta-w-najbardziej-upiornym-teatrze_24.html

Uwielbiam teatr. Zdecydowanie wolę oglądać przekaz aktorski na żywo niż na wielkim ekranie. Teatr wyzwala ogromne emocje, pobudza wyobraźnię, a jednocześnie kojarzy mi się z ogromnym kunsztem aktorskim, bo tutaj nie ma miejsca na kolejne klapsy i kręcenie w kółko tej samej sceny.

Kiedy w ofercie Wydawnictwa Replika zobaczyłam pozycję o tajemniczo brzmiącym tytule "Teatr...

Nie mogę powiedzieć, że wciąga od początku, jedynie zaciekawia, mnie wciągnęła dopiero gdzieś w połowie, i wtedy to już nie mogłam się oderwać. Pierwsza połowa nie wzbudzała we mnie żadnych emocji, choć dobrze się czyta. Do połowy myślałam,ze to nie thriller psychologiczny, tylko raczej erotyczny. Ale później, gdy poznajemy bohaterów, gdy historia się rozkręca, gdy coraz wiecej jest z pozoru niewiadomych... Książka wciąga tak, że gdybym mogła przeczytałabym reszte na jedynym tchu. W połowie również domyślamy się kto jest mordercą, ale potęguje to chęc przeczytania do konca, wzmacnia tempo i zaciekawienie. Ciekawa postać profilera, ja uwielbiam kiedy profiler jest włączany do śledztwa, ale to co się działo dzięki niemu... No dobra, zobaczycie sami. Dwoje wyrazistych głównych bohaterów, choroba psychiczna w tle- i tak potwierdzam, to na pewno thriller psychologiczny, zresztą naprawde dobry! Nie powiedziałabym, że przerażający bo na mnie najwidoczniej takie rzeczy już az tak nie działają, ale na pewno mocny. Morderstwa, tajemnice z przeszłości, dobre i mocne dialogi i opisy z perspektywy psychopaty podkręcają charakter książki. W zasadzie wszystko na plus, oprócz tego, że pierwsza połowa książki mnie nie zainteresowała tak jak dalsze strony, no i za dużo seksu, wiem, że to całokształt i tak miało być, ale nie jara mnie to. Niemniej jednak, polecam. Historia niesamowita, niełatwa, momentami można się pogubić, lubię takie książki.

Nie mogę powiedzieć, że wciąga od początku, jedynie zaciekawia, mnie wciągnęła dopiero gdzieś w połowie, i wtedy to już nie mogłam się oderwać. Pierwsza połowa nie wzbudzała we mnie żadnych emocji, choć dobrze się czyta. Do połowy myślałam,ze to nie thriller psychologiczny, tylko raczej erotyczny. Ale później, gdy poznajemy bohaterów, gdy historia się rozkręca, gdy coraz...

Mocna, dynamiczna i wciągająca, przynajmniej do czasu. Do tego bardzo obrazowe opisy tworzą dobre podłoże dla głównego wątku, a i ten Jachyra stworzyła ciekawy i intrygujący, wplatając jeszcze w niego wątek traumatycznych przeżyć i zdarzeń z przeszłości głównego bohatera. Przeszłości, z którą wciąż się nie rozliczył. Jednak to wszystko posypało się, gdy autorka zbyt szybko odsłoniła wszystkie karty i spora część książki była tylko wyczekiwaniem, a nie podążaniem za bohaterem i wraz z nim odkrywaniem motywów.

Mocna, dynamiczna i wciągająca, przynajmniej do czasu. Do tego bardzo obrazowe opisy tworzą dobre podłoże dla głównego wątku, a i ten Jachyra stworzyła ciekawy i intrygujący, wplatając jeszcze w niego wątek traumatycznych przeżyć i zdarzeń z przeszłości głównego bohatera. Przeszłości, z którą wciąż się nie rozliczył. Jednak to wszystko posypało się, gdy autorka zbyt szybko...

Zbyt poetyczna jak dla mnie.

Zbyt poetyczna jak dla mnie.